GRID_STYLE

NONE

ΡΟΗ:

latest

Επιστροφή σε ποια ομαλότητα όταν το παιχνίδι δεν τελειώνει;

Γράφει ο Δ. Τρικεριώτης Είναι κατανοητό και για τον πιο αδαή: Όσο διαρκούν οι δεσμεύσεις για τα πλεονάσματα δεν θα μπορούν να...



Γράφει ο Δ. Τρικεριώτης

Είναι κατανοητό και για τον πιο αδαή: Όσο διαρκούν οι δεσμεύσεις για τα πλεονάσματα δεν θα μπορούν να δημιουργηθούν στην χώρα
βιώσιμες συνθήκες και όροι ανάπτυξης.

Με τις αδιάκοπες περικοπές και την υπερφορολόγηση θα καταστρέφονται οι οικονομικές και κοινωνικές δομές της οικονομίας και το πολιτικό σύστημα θα ακολουθεί παθητικά ή συνεργικά εξυπηρετώντας έναν φαύλο κύκλο.

Η παράλογη λιτότητα λειτουργεί μόνο σαν εγγύηση για τις αγορές, που ενδιαφέρονται για την επένδυσή τους, είτε πρόκειται για κυνικούς κερδοσκόπους είτε για απλούς επενδυτές, αδιάφορους για τους ακρωτηριασμούς που υφίσταται άμεσα ή προοπτικά το ελληνικό νοικοκυριό.

Κοντολογίς, το γήπεδο των αγορών είναι ένα Κατς-22 για τους κυβερνώντες, αλλά και για την κοινωνία συνολικά.

Για να συνεχίσουν να κυβερνούν πρέπει να παίζουν με τους όρους των αγορών. Αλλά για να ανανεωθούν στην εξουσία πρέπει να αποδείξουν στην πλειοψηφία της εκλογικής τους βάσης ότι αυτό το παιχνίδι τελείωσε.

Παρότι γνωρίζουν όλοι, κυβερνώντες, αντιπολίτευση και ψηφοφόροι, ότι μετά το «τέλος» αυτού του παιχνιδιού δεν υπάρχει «επιστροφή στην ομαλότητα» παρά μονάχα στην πραγματικότητα που προκλήθηκε μετά την πρόσφατη βουτιά στο χρηματιστήριο και την υψηλή πτήση των επιτοκίων.

Ακόμη και αν δεχθούμε την «Θεϊκή» εκδοχή της διαγραφής του χρέους σε όρια βιωσιμότητας και μάλιστα χωρίς νέα μέτρα λιτότητας πάλι θα υπάρχει το ερώτημα: επιστροφή σε ποια ομαλότητα;

Στην «ομαλότητα» που δεν κατάλαβε τίποτε μετά από 6 χρόνια σκληρής δοκιμασίας, που ωστόσο άλλαξαν τον κοινωνικό χάρτη της χώρας;

Στην «ομαλότητα» που διατηρεί άθικτα τα οικονομικά συμφέροντα λίγων ισχυρών απάτριδων ή που απλώς τα ανακατανέμει υπέρ κάποιων άλλων;

Στην «ομαλότητα» του διακομματικού παρασιτισμού που γέννησε την ανωμαλία και έδεσε την χώρα στο άρμα των αγορών;

Στην «ομαλότητα» που ξαναφέρνει στο φως και την επιφάνεια τα απολιθώματα του πελατειακού κράτους;

Η αλήθεια είναι ότι μετά το 1974 οι Έλληνες πολιτικοί ούτε καν πειραματίστηκαν σε μια άλλη μορφή «ομαλότητας», που θα μπορούσε να αλλάξει την απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα, αλλά και τους όρους του παιχνιδιού που παίζει σήμερα η χώρα για την βιωσιμότητά της, οικονομικά, κοινωνικά και εθνικά.

Και φτάσαμε στο τώρα με τις «διαφορετικές» ιδεολογίες και νοοτροπίες των μνηστήρων της κυβερνητικής εξουσίας να απομυθοποιούνται όλο και πιο αποκαλυπτικά∙ με την αβάσταχτα χαμηλή ποιότητα πολιτικών ανδρών και γυναικών να αναδύεται από το κοινοβούλιο και τους πολιτικούς χώρους∙ με την τύχη της χώρας να προδιαγράφεται με την μέγιστη δυνατή ορατότητα από την αρχή της κρίσης.

Μπροστά σε ένα στάδιο, αναγκαίο και επώδυνο, πριν ο όχλος μετασχηματιστεί σε κρίσιμη μάζα ενημερωμένων και υπεύθυνων πολιτών, που θα αγωνιστούν για την δημιουργία ενός σύγχρονου κράτους αντάξιου του μέλλοντος των νέων Ελλήνων.

Δεν υπάρχουν σχόλια

ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση