Η Θέμις έβγαλε το μαντήλι και άφησε το σπαθί στον βούρκο…

Γράφει ο Δ. Τρικεριώτης Η Θέμις έβγαλε το μαντήλι απ΄τα μάτια κι άφησε το σπαθί να βυθιστεί στον βούρκο. Βουλευτής και μεσάζ...

Γράφει ο Δ. Τρικεριώτης

Η Θέμις έβγαλε το μαντήλι απ΄τα μάτια κι άφησε το σπαθί να βυθιστεί στον βούρκο.
Βουλευτής και μεσάζοντας, δύο παρακμιακοί τύποι, γεννήματα-θρέμματα μιας ανάπηρης δημοκρατίας και σύμβολα των αξιών της, με τη μικρή τους βρώμικη ιστορία, φαίνεται, για ακόμα μια φορά, σαν ν’ απαξίωσαν την στερεότυπη έκφραση «αν έχετε στοιχεία, να τα πάτε στον εισαγγελέα» και να΄φεραν στο φως την έκταση του κομματικού και πολιτικού παρεμβατισμού στον τόπο μας, που έχει διηθήσει σαν επιθετικό καρκίνωμα όλους τους δημοκρατικούς θεσμούς.

Η δικαιοσύνη πείστηκε για τον «ηθικοπλαστικό» χαρακτήρα της συναλλαγής και θεώρησε νόμιμο και φυσιολογικό όλο της το στήσιμο και όλα της τα δρώμενα. Ωστόσο η κοινή γνώμη δεν πείστηκε και όπως φαίνεται, σε δημοσκόπηση του action24, από αυτούς που είχαν ενημερωθεί για την υπόθεση, το 48.1% θεώρησε ότι ήταν «προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων», το 30.1% ότι ήταν «προσπάθεια εξαγοράς ψήφου» και το 21.7% «δεν είχε άποψη». Με άλλα λόγια, συνολικά το 51.8% της ενημερωμένης κοινής γνώμης, δηλαδή οι περισσότεροι Έλληνες, δεν πείστηκαν περί του «αθώου» της συναλλαγής.

Και αυτό δεν θα σήμαινε και πολλά αφού ανάλογες αναντιστοιχίες αποφάσεων της δικαιοσύνης και του κοινού αισθήματος και υπάρχουν και είναι φυσικό να υπάρχουν. Όταν όμως αφορά την πορεία προς την εκλογή ΠτΔ, που ειδικά σ’ αυτήν την φάση η έκβασή της απειλεί ν’ αμφισβητήσει ή και να κλείσει, αναλόγως, πολιτικές και οικονομικές πόρτες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, το πόρισμα της δικαιοσύνης λαμβάνει μια επιπλέον σοβαρή διάσταση.

Όταν η κοινωνία αμφιβάλλει για την διερεύνηση της αλήθειας από την δικαιοσύνη σχετικά με το τι ακριβώς συνέβη σε αυτήν την συναλλαγή, έχει κάθε λόγο να ανησυχεί και για την συγκάλυψη της αλήθειας για ό,τι ανάλογο θα μπορούσε να έχει ήδη συμβεί ή ακόμα να συμβεί μέχρι την τελική ψηφοφορία της Δευτέρας 29/12. Και δεν είναι μόνο το χρήμα ή το αξίωμα. Τι άραγε πιστεύει η κοινή γνώμη για τους δύο πρώην χρυσαυγίτες;

Με δυο λόγια η «ηθικοπολιτική» ζημιά έχει γίνει για την κυβέρνηση. Ακόμη και αν τώρα εκλεγόταν ΠτΔ, η πολιτική αστάθεια δεν θα ελαττωνόταν ούτε κατ’ ελάχιστον και το επόμενο διάστημα θα ήταν μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδος μέσα στο 2015 με το πολιτικό γόητρο της κυβέρνησης αντί να ανεβαίνει μετά την εκλογή ΠτΔ να πέφτει στο ναδίρ.

Συνεπώς, σε μια δημοκρατική κοινωνία, που στις σημερινές συνθήκες αμφισβητείται το αδιάβλητο ενός ανώτατου θεσμού, η φυσιολογικά μη αναμενόμενη εκλογή ΠτΔ θα λειτουργήσει θετικά για την πολιτική ζωή, ακόμη και αν αυτό υποβάλλει το εκλογικό σώμα σε «νέα» εκβιαστικά διλήμματα.

Εξάλλου τα περιθώρια των ιδεολογικών, κομματικών και προσωπικών μύθων στενεύουν και πλησιάζει η ώρα της «αναγκαστικής» ωριμότητας, τόλμης και αποφασιστικότητας, που θα πάψουν οι ψηφοφόροι να στηρίζουν τεκμηριωμένα διεφθαρμένες και διαπλεκόμενες πολιτικές δυνάμεις και πρόσωπα.

Αυτό μπορεί ν΄ακούγεται σαν ουτοπία ή έστω να εκλαμβάνεται ως ο προσωπικός μύθος του γράφοντα, αλλά πράγματι, μόνο κάτι ριζικά καταστροφικό και ταυτόχρονα αναγεννητικό πρέπει να αρχίσει κάποτε να συμβαίνει στην χώρα μας. Κάτι τόσο ριζικό που στην μυθολογία μας βρίσκει το ανάλογό του στον «Κατακλυσμό του Δευκαλίωνα».

Όταν ο Δίας αποφάσισε ν΄αφανίσει το χάλκινο γένος των ανθρώπων, ένα φοβερό και δυνατό γένος που χαιρόταν μόνο στα αξιοθρήνητα έργα του Άρεως και στη βία, οι μόνοι που διασώθηκαν ήταν ο Δευκαλίων και η γυναίκα του Πύρρα. Μετά τον κατακλυσμό ο Δίας έστειλε τον Ερμή και επέτρεψε στον Δευκαλίωνα να του ζητήσει ό,τι ήθελε. Εκείνος ζήτησε ανθρώπους και μαζί με την Πύρρα δέχτηκαν έναν χρησμό από τον μαντείο της Θέμιδος, που λύνοντάς τον πραγματοποίησαν την επιθυμία τους(1).

Απλά, αυτό που χρειαζόμαστε στην πραγματικότητα του σήμερα για την αναγέννηση του τόπου μας είναι μια Θέμιδα σε καταλυτικό ρόλο. Δηλαδή, μια Θέμιδα διαφορετική από την σημερινή.