Η Αριστερά ετοιμάζεται να επιστρέψει στην εξουσία στη Βρετανία ύστερα από πέντε χρόνια κυβέρνησης συνασπισμού ανάμεσα στους Συντηρητ...
Η Αριστερά ετοιμάζεται να επιστρέψει στην εξουσία στη Βρετανία ύστερα από πέντε χρόνια κυβέρνησης συνασπισμού ανάμεσα στους Συντηρητικούς του Κάμερον και τους Φιλελεύθερους;
Λιγότερο από τέσσερις μήνες πριν από τις εκλογές της 7ης Μαΐου, οι Εργατικοί πιστεύουν σοβαρά σε αυτό το ενδεχόμενο. Οι ψηφοφόροι, όχι και τόσο. Αν οι περισσότερες δημοσκοπήσεις δίνουν μια διαφορά υπέρ των Εργατικών, η διαφορά αυτή είναι μικρή, όχι πάνω από 2 ποσοστιαίες μονάδες.
Μια δημοσκόπηση μάλιστα για τους Σάντεϊ Τάιμς τοποθετεί τα δύο κόμματα στην ίδια θέση, με 32%. Οι Φιλελεύθεροι λαμβάνουν μόλις 7% και το αντιευρωπαϊκό UKIP 18%, λίγο περισσότερο από το 14% που του δίνουν οι περισσότερες δημοσκοπήσεις.
Οι πολιτικοί αναλυτές θεωρούν έτσι ότι οι Εργατικοί θα κερδίσουν με πολύ μικρή διαφορά και ότι είναι πιθανός ο σχηματισμός μιας νέας κυβέρνησης συνασπισμού με άγνωστη σύνθεση.
Επισήμως, η πρώτη φάση της προεκλογικής εκστρατείας ξεκίνησε στις 19 Δεκεμβρίου. Η τελευταία φάση θα ξεκινήσει στις 30 Μαρτίου, με τη διάλυση του κοινοβουλίου. Οι «εχθροπραξίες» πάντως άρχισαν την περασμένη εβδομάδα, όταν ο ηγέτης των Εργατικών Εντ Μίλιμπαντ επιτέθηκε στην κυβέρνησή της για τις επιδόσεις της στον τομέα της υγείας. «Άλλα πέντε χρόνια Τόρις θα οδηγήσουν το ΕΣΥ στον θάνατο», είπε.
Το δημόσιο σύστημα υγείας, ένας θεσμός που εκτιμούν ιδιαίτερα οι Βρετανοί, διέρχεται βαθιά κρίση. Τα νοσοκομεία έχουν στείλει SOS, οι εγχειρήσεις καθυστερούν διαρκώς, στα επείγοντα επικρατεί συνωστισμός. Τα αίτια είναι πολλά: γήρανση του πληθυσμού, έλλειψη παθολόγων, αύξηση χρονίων ασθενειών που συνδέονται με τον τρόπο ζωής. Σε αυτά πρέπει να προστεθούν οι περικοπές των δαπανών υγείας και ένας νέος τηλεφωνικός αριθμός έκτακτης ανάγκης, το 111, που έχει την τάση να στέλνει στα επείγοντα όλο και περισσότερους ασθενείς που δεν χρειάζονται νοσοκομειακή περίθαλψη.
Η στρατηγική του Εντ Μίλιμπαντ είναι σαφής. Το κόμμα του βρίσκεται πολύ πίσω από τους Συντηρητικούς σε ό,τι αφορά την εμπιστοσύνη στην οικονομική πολιτική. Οι Συντηρητικοί επαναλαμβάνουν καθημερινά ότι η πολιτική της λιτότητας επέτρεψε την επιστροφή της Βρετανίας στο δρόμο της οικονομικής ανάκαμψης, παρά το εξαιρετικά υψηλό έλλειμμα.
Οι Εργατικοί είναι έτσι αναγκασμένοι να επικεντρωθούν σε κοινωνικά θέματα, όπως το σύστημα υγείας ή το επίπεδο διαβίωσης. Αν η οικονομία βελτιώθηκε, οι μισθοί δεν ακολούθησαν. Και το κόστος διαβίωσης παραμένει υψηλότερο από τον ελάχιστο μισθό.
Το άλλο πρόβλημα του Μίλιμπαντ είναι η έλλειψη αξιοπιστίας του ως πρωθυπουργού. Τεσσεράμισι χρόνια μετά την ανάληψη της ηγεσίας του κόμματος, ύστερα από έναν αδελφοκτόνο πόλεμο, δείχνει περισσότερο από ποτέ ότι δεν διαθέτει χάρισμα.
Από την πλευρά του, ο Ντέιβιντ Κάμερον έχει κάνει την επιλογή να θέσει την Ευρώπη πολύ ψηλά στις προτεραιότητές του , ελπίζοντας να απομακρύνει τους ψηφοφόρους του από το UKIP, το οποίο από το φθινόπωρο διαθέτει τους δύο πρώτους βουλευτές του.
Ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε έτσι την επαναδιαπραγμάτευση των σχέσεων της χώρας του με την ΕΕ και τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την παραμονή της ή όχι νωρίτερα από το 2017. Κανείς δεν ξέρει βέβαια τι σκοπεύει να επαναδιαπραγματευθεί. Και κάποιες φήμες περί περιορισμού της ελεύθερης κυκλοφορίας των ατόμων απορρίφθηκαν κατηγορηματικά τόσο από τις Βρυξέλλες όσο και από την Άνγκελα Μέρκελ.
Στους κόλπους των Τόρις, η δυσαρέσκεια είναι όλο και πιο έκδηλη. Πολλοί καταλογίζουν στον Κάμερον ότι παρουσιάζει το κόμμα άλλοτε ως συντηρητικό, άλλοτε ως κεντρώο κι άλλοτε ως πράσινο. Και μερικοί δεν κρύβουν ότι θα έβλεπαν με καλό μάτι την ήττα του κόμματός τους τον Μάιο, ώστε να αλλάξει αρχηγό και να τεθεί σε τροχιά νίκης για τις εκλογές του 2020.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Λιγότερο από τέσσερις μήνες πριν από τις εκλογές της 7ης Μαΐου, οι Εργατικοί πιστεύουν σοβαρά σε αυτό το ενδεχόμενο. Οι ψηφοφόροι, όχι και τόσο. Αν οι περισσότερες δημοσκοπήσεις δίνουν μια διαφορά υπέρ των Εργατικών, η διαφορά αυτή είναι μικρή, όχι πάνω από 2 ποσοστιαίες μονάδες.
Μια δημοσκόπηση μάλιστα για τους Σάντεϊ Τάιμς τοποθετεί τα δύο κόμματα στην ίδια θέση, με 32%. Οι Φιλελεύθεροι λαμβάνουν μόλις 7% και το αντιευρωπαϊκό UKIP 18%, λίγο περισσότερο από το 14% που του δίνουν οι περισσότερες δημοσκοπήσεις.
Οι πολιτικοί αναλυτές θεωρούν έτσι ότι οι Εργατικοί θα κερδίσουν με πολύ μικρή διαφορά και ότι είναι πιθανός ο σχηματισμός μιας νέας κυβέρνησης συνασπισμού με άγνωστη σύνθεση.
Επισήμως, η πρώτη φάση της προεκλογικής εκστρατείας ξεκίνησε στις 19 Δεκεμβρίου. Η τελευταία φάση θα ξεκινήσει στις 30 Μαρτίου, με τη διάλυση του κοινοβουλίου. Οι «εχθροπραξίες» πάντως άρχισαν την περασμένη εβδομάδα, όταν ο ηγέτης των Εργατικών Εντ Μίλιμπαντ επιτέθηκε στην κυβέρνησή της για τις επιδόσεις της στον τομέα της υγείας. «Άλλα πέντε χρόνια Τόρις θα οδηγήσουν το ΕΣΥ στον θάνατο», είπε.
Το δημόσιο σύστημα υγείας, ένας θεσμός που εκτιμούν ιδιαίτερα οι Βρετανοί, διέρχεται βαθιά κρίση. Τα νοσοκομεία έχουν στείλει SOS, οι εγχειρήσεις καθυστερούν διαρκώς, στα επείγοντα επικρατεί συνωστισμός. Τα αίτια είναι πολλά: γήρανση του πληθυσμού, έλλειψη παθολόγων, αύξηση χρονίων ασθενειών που συνδέονται με τον τρόπο ζωής. Σε αυτά πρέπει να προστεθούν οι περικοπές των δαπανών υγείας και ένας νέος τηλεφωνικός αριθμός έκτακτης ανάγκης, το 111, που έχει την τάση να στέλνει στα επείγοντα όλο και περισσότερους ασθενείς που δεν χρειάζονται νοσοκομειακή περίθαλψη.
Η στρατηγική του Εντ Μίλιμπαντ είναι σαφής. Το κόμμα του βρίσκεται πολύ πίσω από τους Συντηρητικούς σε ό,τι αφορά την εμπιστοσύνη στην οικονομική πολιτική. Οι Συντηρητικοί επαναλαμβάνουν καθημερινά ότι η πολιτική της λιτότητας επέτρεψε την επιστροφή της Βρετανίας στο δρόμο της οικονομικής ανάκαμψης, παρά το εξαιρετικά υψηλό έλλειμμα.
Οι Εργατικοί είναι έτσι αναγκασμένοι να επικεντρωθούν σε κοινωνικά θέματα, όπως το σύστημα υγείας ή το επίπεδο διαβίωσης. Αν η οικονομία βελτιώθηκε, οι μισθοί δεν ακολούθησαν. Και το κόστος διαβίωσης παραμένει υψηλότερο από τον ελάχιστο μισθό.
Το άλλο πρόβλημα του Μίλιμπαντ είναι η έλλειψη αξιοπιστίας του ως πρωθυπουργού. Τεσσεράμισι χρόνια μετά την ανάληψη της ηγεσίας του κόμματος, ύστερα από έναν αδελφοκτόνο πόλεμο, δείχνει περισσότερο από ποτέ ότι δεν διαθέτει χάρισμα.
Από την πλευρά του, ο Ντέιβιντ Κάμερον έχει κάνει την επιλογή να θέσει την Ευρώπη πολύ ψηλά στις προτεραιότητές του , ελπίζοντας να απομακρύνει τους ψηφοφόρους του από το UKIP, το οποίο από το φθινόπωρο διαθέτει τους δύο πρώτους βουλευτές του.
Ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε έτσι την επαναδιαπραγμάτευση των σχέσεων της χώρας του με την ΕΕ και τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την παραμονή της ή όχι νωρίτερα από το 2017. Κανείς δεν ξέρει βέβαια τι σκοπεύει να επαναδιαπραγματευθεί. Και κάποιες φήμες περί περιορισμού της ελεύθερης κυκλοφορίας των ατόμων απορρίφθηκαν κατηγορηματικά τόσο από τις Βρυξέλλες όσο και από την Άνγκελα Μέρκελ.
Στους κόλπους των Τόρις, η δυσαρέσκεια είναι όλο και πιο έκδηλη. Πολλοί καταλογίζουν στον Κάμερον ότι παρουσιάζει το κόμμα άλλοτε ως συντηρητικό, άλλοτε ως κεντρώο κι άλλοτε ως πράσινο. Και μερικοί δεν κρύβουν ότι θα έβλεπαν με καλό μάτι την ήττα του κόμματός τους τον Μάιο, ώστε να αλλάξει αρχηγό και να τεθεί σε τροχιά νίκης για τις εκλογές του 2020.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση