Το παιχνίδι που έπαιξε η μοίρα σε έναν επιβάτη του μοιραίου Norman Atlantic και την οικογένειά του. Η αλλαγή του πλοίου χωρίς ενημέρωση, ...
Ο Ανδρέας Οικονόμου, που επέβαινε στο πλοίο μαζί με την σύζυγό του και την κόρη τους, περιγράφει με γλαφυρό τρόπο το παιχνίδι που τους έπαιξε η μοίρα και πώς είχαν την ευκαιρία να την αλλάξουν αλλά τους εμπόδισαν.
"Επεισόδιο πρώτο: Η ΒΛΑΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΚΗΤΗ
Σάββατο 27 Δεκέμβρη.
Είναι το ταξίδι που εγώ και η οικογένειά μου το περιμένουμε τόσο πολύ. Είναι η ανάσα της χρονιάς για μας. Και το κάνουμε χρόνια τώρα. Φέτος θα πηγαίναμε στη Βενετία. Η Βενετία είναι παραμυθένια και το χειμώνα πιο πολύ!
Ταξίδι απ’ την Ηγουμενίτσα, ώρα 11και 59 η αναχώρηση. Τέτοια ακρίβεια τρομάρα τους. Στον αληθινό κόσμο η αναχώρηση είναι κάπου μεταξύ 12 και 4 το πρωί.
Πλοίο το Hellenic spirit της ΑΝΕΚ. Έχω ταξιδέψει πολλές φορές μ’ αυτό. Ξέρω αρκετούς απ’ το πλήρωμα με τα μικρά τους ονόματα. Ξέρουν την Αλίνα μου και μου δείχνουν φωτογραφίες με τα δικά τους παιδιά.
Το Hellenic spirit όταν μπαίνει στο λιμάνι είναι χριστουγεννιάτικο δέντρο. Φώτα παντού, ανοίγει η καρδιά σου και βιάζεσαι να επιβιβαστείς.
Είμαι τελευταίος στη σειρά των ΙΧ αυτοκινήτων και περιμένουμε το καράβι. Προσπαθώ να τακτοποιήσω τα εισιτήρια στο φάκελο και το μάτι μου πέφτει στο όνομα του πλοίου. Norman Atlantic.
Έτσι απλά. Χωρίς καμία ενημέρωση για την αλλαγή. Ούτε καν στο check in μια κουβέντα κάτι…
Άστο μπορεί να είναι κι΄αυτό καλό λέω στην Έλενα για να απαλύνω την απογοήτευση. Περιμένουμε (το 11 και 59 που λέγαμε, ε καμιά σχέση)
Και έρχεται. Ένα μουντό σκοτεινό πράμα εμφανίστηκε στο λιμάνι. Ο ελιγμός που κάνουν τα πλοία είναι τέτοιος που, εμείς που περιμένουμε στη σειρά, πρώτα βλέπουμε την πλώρη του (το μπροστά για τους αμύητους) και μετά γυρίζει και ακουμπά την πόρτα της πρύμνης (δεν χρειάζεται το εξηγήσω) του στην προβλήτα .
Τούτο, λόγω της απειρίας του Ιταλού κυβερνήτη στο συγκεκριμένο λιμάνι, στάθηκε αρκετή ώρα με την πλώρη προς εμάς. Μας κοίταζε. ΕΤΣΙ ΕΝΟΙΩΣΑ.
Και μου ξεφεύγει μπροστά στο Αλινάκι μου: ΡΕ ΕΛΕΝΑ ΤΙ ΧΑΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΌ. Κι η Ελενα μούδιασε. Αυτό άρχισε να γυρίζει. Άραξε. Άνοιξε την πόρτα και τα αυτοκίνητα άρχισαν να μπαίνουν. Εμείς τόση ώρα αμίλητοι. Κοιτούσαμε. Όταν ήρθε η σειρά μου να ξεκινήσω, ρώτησα: Έλενα θα μπούμε; Δεν ξέρω βρε Αντρέα, μου απαντά, εσύ τι λες; Δεν απαντάω και προχωράω. Κοντοστέκομαι λίγο πριν ανεβούμε στο πλοίο.
Έλενα δεν νοιώθω καλά, της λέω. Ούτε και εγώ, αλλά είναι το ταξίδι που περιμένουμε ρε Αντρέα, Αλινα εσύ τι λες; Το Αλινάκι μου ήθελε πολύ να πάμε. Μπήκα. Με βάλανε στο πρώτο υπόγειο. Το ασανσέρ ήταν χαλασμένο και ο Ιταλός ναύτης μου είπε ότι θα μας ανεβάσει από κάτι εσωτερικούς διαδρόμους που πάνε αυτοί. Έβλεπα παντού φρεσκοβαμμένες λαμαρίνες, «γαζώματα» φρεσκοβαμμένα όλα φρεσκοβαμμένα. πολύ μπογιά. Η ωραία η γυναίκα, σχολίαζε τρείς μέρες μετά ο καλός μου ο Χρηστάρας, δε χρειάζεται φτιασίδια. Τη μπαμπόγρια τη φτιάν’ς μπας και την παρ κάνα κορόιδο. Ποιος ξέρει τι έκφραση είχα πάρει και γίνεται έξαλλη η Ελενα.
Αμάν ρε Αντρέα με τρομάζεις σταμάτα το πια ή πάμε να φύγουμε.
Πάμε να φύγουμε της λέω και παραδόξως συμφωνεί αμέσως.
Φτάνουμε στη Reception και τους ανακοινώνω ότι δε θέλω να ταξιδέψω και βρίσκω ως αιτία το ότι δεν με ενημερώσανε για την αλλαγή του πλοίου. Δεν πιάνει όμως. Τότε γιατί ανέβηκες, μου λέει ο Αξιωματικός. Τι να του πω; Ότι όλα μέσα μου φωνάζουν φύγε; Θα γίνω γραφικός. Δεν το αντέχω όμως και όταν μου λέει ότι θα μου δώσει δυο site να γράψω τα παράπονά μου, του απαντώ σχεδόν έξαλλος. Από που θα τα γράψω; Απ’ τον πάτο;
Του πάτησα τον κάλο και αγριεύει. Πόσα παιδιά έχεις κύριε, με ρωτάει. Ένα, του απαντώ, εγώ όμως έχω τρία και νομίζεις ότι θέλω να πνιγώ; Όχι του λέω ξέρω ότι δε θέλεις να πνιγείς αλλά εσύ είσαι υποχρεωμένος να μείνεις μέσα, εμένα είναι ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΟΥ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΨΩ.
Ζητώ να δω το πλοίαρχο και με οδηγούν στο ύπαρχο κύριο Παύλο ……. (σήμερα άκουσα στις ειδήσεις ότι στο καράβι έκανε ότι μπορούσε για να σώσει κόσμο και τον συγχαίρω γι αυτό. Εύχομαι όση ώρα πάλευε να είχε στο μυαλό του τι στη μικρή μου κόρη και αυτό να του έδινε δύναμη)
Ο κύριος Παύλος με αντιμετώπισε με το γνωστό Ελληνικό υφάκι. Ήρθε ο περίεργος που του μυρίζει η καμπίνα και πρέπει να τον ανεχτώ τον μαλάκα. Με άκουσε με θυμήθηκε που έχουμε ξαναταξιδέψει μαζί. Είναι γκρινιάρης ο σύζυγος λέει στην Έλενα τον θυμάμαι είχε ξαναδιαμαρτυρηθεί κάποτε. Είπε με ύφος κολητού.
Φωνές, καυγάς, κάποιος κάνει σσστ κοιμόμαστε, αγριεύω και μ’ αυτόν και είπα κάτι Γαλλικό. Κατεβαίνουμε και βγαίνουμε απ’ το πλοίο. Έρχεται και ένας νεαρούλης μουσάτος της ΑΝΕΚ να μου μιλήσει και να μου εξηγήσει ότι έχω άδικο και αυτό που ζητάω δεν μπορεί να γίνει. Μου σπάει τα νεύρα και ακούει και τι δεν ακούει. Είχε ένα υφάκι, expert της NASA και πάνω. Δεν ασχολήθηκα πολύ μαζί του. Βλέπω το αυτοκίνητο του λιμενικού και πηγαίνω προς τα κει. Ένα κοριτσάκι με στολή με ακούει, ξαφνιάζεται, μου λέει ότι αυτή δεν ξέρει τι γίνεται σ’ αυτή την περίπτωση και πρέπει να καλέσει την αξιωματικό υπηρεσίας. (Τελικά το κοριτσάκι αυτό ήταν η πιο πρόθυμη και η μόνη που έδειχνε ότι κατάλαβε τι ένοιωθα. Ισως.)
Η κυρία λιμενάρχης στο τηλέφωνο με αντιμετωπίζει με το γνωστό δημοσιοϋπαλληλικό τρόπο. Παρακαλώ ο κύριος……
Τέλος πάντων αυτό που ζητάτε δεν γίνεται, αλλά μπορείτε να κάνετε μήνυση στην εταιρεία αλλά να ξέρετε ότι η μήνυση είναι ακριβή. Εδώ τα χάνω και καταλαβαίνω ότι παλεύω το ανίκητο. ΤΗ ΒΛΑΚΕΙΑ.
Δε μπαίνω και απαιτώ να μου βγάλετε το αυτοκίνητο, ουρλιάζω. Αυτό δε γίνεται κύριος Απαντά ο κύριος Παύλος εκτός αν θες να σου ζητήσω αποζημίωση για τη ζημιά που θα πάθουν τα εμπορεύματα απ’ την καθυστέρηση. Ολοι αυτοί, μου δείχνει τα φορτηγά, θα σου ζητάνε αποζημιώσεις. Και μου σου πω τι είπε σε μένα η Λιμενάρχης. Τι σου είπε ρε μεγάλε τον ρωτάω απορημένος, αφού τώρα μίλαγα μαζί της.
Την πήρα εγώ πριν από σένα, μου απαντά, και μου είπε να σου κάνω μήνυση για παρακώληση συγκοινωνιών. Εδώ αρχίζω και φοβάμαι ότι δεν υπάρχει τρόπος να γίνει το δικό μου. Το τελευταίο όπλο.
Καλά φύγετε, του λέω, αλλά να δω πως θα βγάλεις τα άλλα αυτοκίνητα που τα έχω κλείσει, γιατί κλειδί εγώ δεν δίνω.
Σιγά το πρόβλημα, μου λέει, στην Αγκόνα θα το πάρει γερανός και θα το πετάξει έξω.
Μείνε στο λιμάνι. Έχασα. Μπήκα μέσα".
Επιστρέφει και ο τελευταίος Έλληνας τραυματίας
Ο Πέτρος Λιανός, ο τελευταίος Έλληνας τραυματίας της ναυτικής τραγωδίας του Νοrman Atlantic που βρισκόταν ακόμη σε νοσοκομείο της Απουλίας, επιστρέφει την Δευτέρα (05/01) αεροπορικώς στην Αθήνα από το Μπρίντεζι, μέσω Ρώμης.
Στο μεταξύ, οι πυροσβέστες ανέβηκαν και πάλι στο πλοίο, στο αμπάρι του οποίου συνεχίζουν να εντοπίζονται εστίες πυρκαγιάς και σύμφωνα με τον δημοσιογραφικό όμιλο Μπερλουσκόνι για την ολική κατάσβεση μπορεί να χρειασθούν ακόμη και εβδομάδες.
Την Τρίτη (06/01), το πλοίο πιθανόν να μετακινηθεί λίγο πιο κοντά στην αποβάθρα, για να μπορέσει να αγκυροβολήσει με μεγαλύτερη σταθερότητα. Οι ιταλικές αρχές επαναλαμβάνουν ότι η μεταφορά του Norman Atlantic στο Μπάρι θα αποφασιστεί μόνον αν κριθεί ότι πληρούνται οι σχετικές προϋποθέσεις ασφαλείας.
Εξάλλου, η νεκροψία επί των σορών των εννέα θυμάτων της πυρκαγιάς, οι οποίες έχουν μεταφερθεί στο Μπάρι, αναβλήθηκε για την επόμενη Δευτέρα, προκειμένου να ολοκληρωθούν οι επιβεβλημένες επαφές της ιταλικής δικαιοσύνης με σειρά ξένων πρεσβειών.
Τέλος, η ιταλική ένωση καταναλωτών Codacons αποφάσισε να πάρει μέρος στη δίκη του Norman Atlantic, όταν αυτή οριστεί, «για να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα και το δίκιο των επιβατών».
Πηγή: www.news247.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση