Έτσι θα συμφωνήσει τελικά ο Τσίπρας με τη Μέρκελ: Φανερές και μυστικές διαπραγματεύσεις...

Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης Δειλά βήματα προσέγγισης φαίνεται πως επιχειρούν Αθήνα και εταίροι, καθώς οι βασικοί εμπλεκόμενοι ...

Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης

Δειλά βήματα προσέγγισης φαίνεται πως επιχειρούν Αθήνα και εταίροι, καθώς οι βασικοί εμπλεκόμενοι στις διαπραγματεύσεις θεωρούν πως η προοπτική εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ δεν είναι το ευκταίο σενάριο, με αποτέλεσμα να αναζητείται λύση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Φυσικά, η διαδικασία της διαπραγμάτευσης ενέχει και τον κίνδυνο, αν κάποια πλευρά στυλώσει τα πόδια, οι συνέπειες να είναι απρόβλεπτες.
Η κυβέρνηση αποφάσισε να αφήσει τις βερμπαλιστικές διατυπώσεις και να δώσει στη δημοσιότητα συγκεκριμένες προτάσεις, οι οποίες θα παρουσιαστούν στο Eurogroup. Τα ζητήματα αυτά συζητήθηκαν και κατά τη συνάντηση του κυρίου Γιάνη Βαρουφάκη με τους κυρίους Τόμας Βίζερ και Ντέκλαν Κοστέλο, χωρίς φυσικά να υπάρχει κάποια οριστική συμφωνία, η κυρίαρχη εκτίμηση είναι όμως πως διαφαίνεται μια προοπτική προσέγγισης.

Και όμως, κάτι κινείται
Η εντύπωση που υπάρχει από τη στιγμή που κύκλοι του ΥΠΟΙΚ έδωσαν στη δημοσιότητα το σχέδιο της ελληνικής πλευράς είναι πως υπάρχει τουλάχιστον μια βάση διαπραγμάτευσης, η οποία ανατρέπει σε έναν βαθμό τις προγραμματικές δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα, οι οποίες προκάλεσαν πανικό στους εξωτερικούς παράγοντες και οδήγησαν σε απώλειες τη συντριπτική πλειοψηφία των χρηματαγορών.

Το ζήτημα είναι, κατά πόσο είναι διατεθειμένη η Ελλάδα να συζητήσει τις θέσεις, με τις οποίες προσέρχεται στη συζήτηση, ώστε να φτάσουμε σε συμφωνία. Διότι, με δεδομένο πως η πλειοψηφία των Ευρωπαίων ξεκινά από μια διαφορετική βάση, για να επέλθει συμβιβασμός, θα πρέπει κάθε πλευρά κάτι να απεμπολήσει. Συνεπώς, η κυβέρνηση θα πρέπει, πέραν των κόκκινων γραμμών που περιλαμβάνουν το στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% και τη δέσμευση των εταίρων μας για αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους, να αποφασίσει μέχρι ποιο σημείο παραχωρήσεων μπορεί να φτάσει όσον αφορά τα υπόλοιπα ζητήματα.

Επιπρόσθετα, όπως παραδέχθηκε και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης υπάρχει παρασκηνιακή διαβούλευση με την Κομισιόν, η οποία προσπαθεί να διαδραματίσει εξισορροπητικό ρόλο στη δύσκολη πολιτική άσκηση που βρίσκεται επί τάπητος. Κρίσιμη θα είναι η στάση του Προέδρου της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ενώ κατά πληροφορίες, κείμενο κύκλων της Κομισιόν συζητήθηκε και στη συνάντηση Βαρουφάκη-Βίζερ-Κοστέλο. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως η Κομισιόν έχει αποφασίσει να διαδραματίσει ενεργό ρόλο στη διαπραγμάτευση και να λειτουργήσει προς την κατεύθυνση εξεύρεσης λύσης, αν και ο κύριος Γιούνκερ έχει ήδη διαμηνύσει στον Αλέξη Τσίπρα πως πρέπει να είναι έτοιμος πως όλες του οι θέσεις δεν θα γίνουν αποδεκτές.

Η Γερμανία εμμένει στη σκληρή στάση
Σε κάθε περίπτωση, η διαπραγμάτευση δεν πρόκειται να είναι εύκολη και αυτό γιατί η Γερμανία δεν δείχνει να χαλαρώνει ιδιαίτερα την πίεση, ενώ και άλλες χώρες, οι οποίες έχουν περάσει από προγράμματα δημοσιονομικής σταθεροποίησης και δεσμεύονται ακόμα από συγκεκριμένες ρήτρες και στόχους θα μπορούσαν να ζητήσουν αναθεώρηση και των δικών τους προβλέψεων, όπως το έθεσε ο Ιρλανδός υπουργός Γεωργίας Σάιμον Κόβενι, δημιουργώντας ένα δυσάρεστο-για το Βερολίνο-σπιράλ αντιδράσεων.

Η Άγκελα Μέρκελ από την Ουάσινγκτον πέταξε επί της ουσίας το μπαλάκι στο Eurogroup της Τετάρτης, λέγοντας πως εκεί θα γίνει η συζήτηση για το ελληνικό πρόγραμμα, έθεσε όμως μια σαφή προϋπόθεση: ότι οι συμφωνίες με την Τρόικα είναι η βάση της συζήτησης. «Από το 2010, η γερμανική πολιτική είναι η Ελλάδα να μείνει στην Ευρωζώνη», δήλωσε η κυρία Μέρκελ. «Θα περιμένω από την Ελλάδα να έρθει με μία βιώσιμη πρόταση και εν συνεχεία θα τη συζητήσουμε», ανέφερε, ανοίγοντας έτσι ένα παράθυρο αισιοδοξίας.

Σε κάθε περίπτωση, το ζήτημα που θέτουν κύκλοι του Βερολίνου είναι ο έλεγχος επί του προγράμματος. Στη γερμανική πρωτεύουσα εκτιμούν πως αυτό θα διασφαλιστεί μέσω της Τρόικα, άρα με παράταση του ήδη υφιστάμενου προγράμματος. Από εκείνο το σημείο και μετά, άπαξ και κλείσει η διαπραγμάτευση δηλαδή, τότε μπορεί να συζητηθεί το πρόγραμμα γέφυρα ως το χρονικό σημείο που επιθυμεί η Αθήνα. Αυτό όμως προσκρούει στη ρητή άρνηση του Αλέξη Τσίπρα από του βήματος της Βουλής. Συνεπώς, η πιο δύσκολη άσκηση που θα έχουν τόσο ο κύριος Βαρουφάκης όσο και ο κύριος Τσίπρας θα είναι να πείσουν τους Γερμανούς κυρίως ομολόγους τους πως η ελληνική πρόταση δεν συνιστά απλά γέφυρα, αλλά επί της ουσίας τεχνική συνέχεια του υπάρχοντος προγράμματος.

Ο Τσίπρας ψάχνει συμμαχίες και προειδοποιεί
Στο Μέγαρο Μαξίμου αποτιμούσαν ως ιδιαίτερα θετική την επίσκεψη του κυρίου Τσίπρα στην Αυστρία, όπου ο Έλληνας πρωθυπουργός άκουσε τον σοσιαλδημοκράτη ομόλογό του Βέρνερ Φάιμαν να κάνει λόγο για την ανάγκη συμβιβασμού και παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ, με παράλληλη τήρηση από την πλευρά μας των κανόνων του ευρωπαϊκού πλαισίου.

Στο πρόσωπο του κυρίου Φάιμαν ο κύριος Τσίπρας βλέπει έναν δυνητικό σύμμαχο στον ευρωπαϊκό χώρο, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ο Αυστριακός πρωθυπουργός θα ρισκάρει να βρεθεί σε τροχιά πλήρους ρήξης με την Άνγκελα Μέρκελ. Πάντως, όσο πλησιάζουμε προς τις κρίσιμες συνόδους, το κυβερνητικό επιτελείο θα προσπαθεί να βρει ευήκοα ώτα για τις προτάσεις του σε αρκετούς παράγοντες του ευρωσυστήματος.

Βέβαια, ο κύριος Τσίπρας έχει αρχίσει να παίζει και το αντίστροφο χαρτί: δηλαδή εκτιμά και υπογραμμίζει πως μια ενδεχόμενη κατάρρευση της Ελλάδας θα δημιουργούσε διαλυτικά φαινόμενα στην Ευρωζώνη, κάτι που θα οδηγούσε σε εκτόξευση του ευρωσκεπτικισμού και της ακροδεξιάς. Υπό αυτό το πρίσμα, ο κύριος Τσίπρας προσπαθεί να εμφανίσει το ενδεχόμενο μη εξεύρεσης λύσης ως ήττα της Ευρώπης και όχι της Ελλάδας.

Ποιες βασικές διαπιστώσεις κάνουν όλοι
Πάντως, όλοι οι ιθύνοντες, ανεξαρτήτως τοποθέτησης, καταλήγουν σε ορισμένες βασικές συνισταμένες, όπως οι εξής:
η Ελλάδα θα χρειαστεί και πάλι χρόνο η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στο ευρώ στο τέλος, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, θα υπάρξει κάποια συμφωνία