Eπιστροφή στη δραχμή...

Ioannis G. Mavros Ο μανάβης μου (δεν λέω ποιός, τον έχω ξαναναφέρει παλιότερα, εξαιρετικά ενημερωμένο κατάστημα και ψιλογκουρμέ) με εφ&...

Ioannis G. Mavros

Ο μανάβης μου (δεν λέω ποιός, τον έχω ξαναναφέρει παλιότερα, εξαιρετικά ενημερωμένο κατάστημα και ψιλογκουρμέ) με εφ' όπλου λόγχη κήρυττε πρωινιάτικα υπέρ επιστροφής σε δραχμή. ''Θα έρθουν ρώσοι τουρίστες, θα βουλιάξει ο τόπος, θα ανοίξουν δουλειές, θα φάει κι ο φτωχός ψωμί όχι μόνο τα ξενοδοχεία. Ταβέρνες, να παίρνει ο κόσμος μια μπριζόλα χωρίς να το σκέφτεται''. 

''Δεν θα έχεις πρόβλημα με τις εισαγωγές αν πάμε σε δραχμή; Πώς θα πληρώνεις όλα τα ωραία που βλέπουμε εδώ;'' ''Χώρα είσαι. Σταυροδρόμι Ασίας Ευρώπης Αφρικής. Όλα από δω περνάνε. Κόσμο έχεις, εκατομμύρια. Τι θα κάνουν, θα μας αφήσουν να πεινάσουμε; Οι χώρες δεν πέφτουν. Θα δεις, όλα θα πάνε καλύτερα άμα βγούμε'' ''Και με μισθούς-συντάξεις τι θα γίνει ρε μάστορα, αν δεν τους πληρώσει; ''Θα πληρώσει. Θα κόψει δραχμές, τι σου λέω τόση ώρα; Τελοσπάντων, επειδή περιμένει κι η κυρία με τα κολοκυθάκια, είναι μεγάλη κουβέντα αυτά δε θα τα λύσουμε τώρα νεαρέ μου. Να έρθεις καμιά άλλη ώρα που δεν θα έχω δουλειά να σου εξηγήσω πέντε πράγματα να καταλάβεις; Εντάξει νεαρέ μου;'' 

Κάτι πήγα να πω, αλλά η κυρία με τα κολοκυθάκια (μετά πήρε και δυο πακέτα ντοματίνια και ντομάτες ώριμες για σάλτσα) με κοίταξε κάπως περίεργα, οπότε ταπεινωμένος άφησα τον σενσέι να έχει την τελευταία κουβέντα. Μόνο καθώς έφευγα του φώναξα, ''και μη με λες νεαρό, σαρανταρίζω σε λίγο, αστοναπάει''.