“Υπάρχει πολλή υποκρισία στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει η Ευρώπη τη φορολογική μεταρρύθμιση στην Ελλάδα”, τονίζει σε συνέντευξ...
“Υπάρχει πολλή υποκρισία στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει η Ευρώπη τη φορολογική μεταρρύθμιση στην Ελλάδα”, τονίζει σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ο διεθνούς φήμης οικονομολόγος Τομά Πικετί.
Ερωτηθείς ποια είναι η λύση για την Ελλάδα, ο πλέον πολυσυζητημένος αριστερός οικονομολόγος της σύγχρονης εποχής απαντά: “Το μόνο σίγουρο είναι πως πρέπει να γίνει ό,τι είναι δυνατό έτσι ώστε να αποφευχθεί μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ γιατί κάτι τέτοιο θα είναι μια καταστροφή για την ευρωζώνη που θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη έλλειψη εμπιστοσύνης. Πιστεύω πως είναι αναγκαίο να αναγνωριστεί ότι η μείωση του χρέους θα γίνει, όχι όμως μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Δεν υπάρχει λύση αποκλειστικά ελληνική για το πρόβλημα της Ελλάδας. Πρέπει να υπάρξει μια κοινή λύση. Πρέπει να μπουν στο τραπέζι οι ιδέες που έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια, για παράδειγμα ένα ταμείο εξαγοράς του δημόσιου χρέους των χωρών της ευρωζώνης, όταν αυτό ξεπερνάει το 60% του ΑΕΠ τους. Να σκεφτούμε κοινές λύσεις, γιατί αν είναι μόνο για την Ελλάδα οι άλλες χώρες δε θα το δεχτούν”.
Όσο για το τι θα συμβούλευε ο ίδιος τον ΣΥΡΙΖΑ όσον αφορά στις διαπραγματεύσεις, ο Πικετί αναφέρει: “Νομίζω ότι ο κ. Τσίπρας πρέπει να κάνει περισσότερο εμφανές ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό. Ότι είναι ένα πρόβλημα που αφορά και άλλες χώρες. Γιατί υπάρχει ο κίνδυνος οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες να εισπράξουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ενδιαφέρεται μόνο για την Ελλάδα και το ελληνικό χρέος. Πιστεύω είναι σημαντικό ο ΣΥΡΙΖΑ να βάλει στο τραπέζι ευρωπαϊκές λύσεις για το χρέος γιατί αλλιώς δε θα είναι εύκολο να ενωθούν όλες οι χώρες. Αυτό νομίζω πως είναι και το μέχρι τώρα λάθος του ΣΥΡΙΖΑ. Ότι δεν έχει κάνει τέτοιες προτάσεις. Φυσικά, η βασική ευθύνη δεν ανήκει στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά στους Ευρωπαίους ηγέτες, στη Γαλλία και στη Γερμανία. Δεν μπορούμε να περιμένουμε από το ΣΥΡΙΖΑ να λύσει όλα τα προβλήματα της ευρωζώνης”.
Στην ερώτηση για το αν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που προωθούν το ΔΝΤ και η Ευρωζώνη στην Ελλάδα αποσκοπούν στην καταπολέμηση των ανισοτήτων, σημειώνει: “Εξαρτάται για ποιες μεταρρυθμίσεις μιλάμε. Και εγώ πιστεύω πως είναι αναγκαίες κάποιες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι οι ίδιες που προτείνει το ΔΝΤ. Χρειαζόμαστε όπως είπαμε έναν κοινό φορολογικό συντελεστή, ένα προοδευτικό φορολογικό συντελεστή στα εισοδήματα και τις σημαντικές περιουσίες, περισσότερη ευελιξία στα δημοσιονομικά κριτήρια. Όλα αυτά είναι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Μιλάμε συνεχώς για ευελιξία αλλά υπάρχει τρομερή ακαμψία στα δημοσιονομικά κριτήρια της Ευρώπης και αυτός είναι ο λόγος που οι ΗΠΑ ξεπέρασαν την κρίση ενώ εμείς είμαστε ακόμα σε ύφεση. Υπάρχουν πολλοί που έχουν αναγνωρίσει ότι το ΔΝΤ υποτίμησε τις επιπτώσεις των μέτρων λιτότητας και τώρα επανέρχεται για έναν ακόμη γύρο. Δεν ξέρω γιατί η Ευρώπη δέχτηκε να γίνει το πεδίο παιχνιδιού του ΔΝΤ για να πειραματιστεί με κάποιες πολιτικές που κανένας δε θέλει πια στον κόσμο. Πιστεύω πως όσο πιο γρήγορα ξεφύγουμε, τόσο το καλύτερο”.
Ερωτηθείς ποια είναι η λύση για την Ελλάδα, ο πλέον πολυσυζητημένος αριστερός οικονομολόγος της σύγχρονης εποχής απαντά: “Το μόνο σίγουρο είναι πως πρέπει να γίνει ό,τι είναι δυνατό έτσι ώστε να αποφευχθεί μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ γιατί κάτι τέτοιο θα είναι μια καταστροφή για την ευρωζώνη που θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη έλλειψη εμπιστοσύνης. Πιστεύω πως είναι αναγκαίο να αναγνωριστεί ότι η μείωση του χρέους θα γίνει, όχι όμως μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Δεν υπάρχει λύση αποκλειστικά ελληνική για το πρόβλημα της Ελλάδας. Πρέπει να υπάρξει μια κοινή λύση. Πρέπει να μπουν στο τραπέζι οι ιδέες που έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια, για παράδειγμα ένα ταμείο εξαγοράς του δημόσιου χρέους των χωρών της ευρωζώνης, όταν αυτό ξεπερνάει το 60% του ΑΕΠ τους. Να σκεφτούμε κοινές λύσεις, γιατί αν είναι μόνο για την Ελλάδα οι άλλες χώρες δε θα το δεχτούν”.
Όσο για το τι θα συμβούλευε ο ίδιος τον ΣΥΡΙΖΑ όσον αφορά στις διαπραγματεύσεις, ο Πικετί αναφέρει: “Νομίζω ότι ο κ. Τσίπρας πρέπει να κάνει περισσότερο εμφανές ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό. Ότι είναι ένα πρόβλημα που αφορά και άλλες χώρες. Γιατί υπάρχει ο κίνδυνος οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες να εισπράξουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ενδιαφέρεται μόνο για την Ελλάδα και το ελληνικό χρέος. Πιστεύω είναι σημαντικό ο ΣΥΡΙΖΑ να βάλει στο τραπέζι ευρωπαϊκές λύσεις για το χρέος γιατί αλλιώς δε θα είναι εύκολο να ενωθούν όλες οι χώρες. Αυτό νομίζω πως είναι και το μέχρι τώρα λάθος του ΣΥΡΙΖΑ. Ότι δεν έχει κάνει τέτοιες προτάσεις. Φυσικά, η βασική ευθύνη δεν ανήκει στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά στους Ευρωπαίους ηγέτες, στη Γαλλία και στη Γερμανία. Δεν μπορούμε να περιμένουμε από το ΣΥΡΙΖΑ να λύσει όλα τα προβλήματα της ευρωζώνης”.
Στην ερώτηση για το αν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που προωθούν το ΔΝΤ και η Ευρωζώνη στην Ελλάδα αποσκοπούν στην καταπολέμηση των ανισοτήτων, σημειώνει: “Εξαρτάται για ποιες μεταρρυθμίσεις μιλάμε. Και εγώ πιστεύω πως είναι αναγκαίες κάποιες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι οι ίδιες που προτείνει το ΔΝΤ. Χρειαζόμαστε όπως είπαμε έναν κοινό φορολογικό συντελεστή, ένα προοδευτικό φορολογικό συντελεστή στα εισοδήματα και τις σημαντικές περιουσίες, περισσότερη ευελιξία στα δημοσιονομικά κριτήρια. Όλα αυτά είναι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Μιλάμε συνεχώς για ευελιξία αλλά υπάρχει τρομερή ακαμψία στα δημοσιονομικά κριτήρια της Ευρώπης και αυτός είναι ο λόγος που οι ΗΠΑ ξεπέρασαν την κρίση ενώ εμείς είμαστε ακόμα σε ύφεση. Υπάρχουν πολλοί που έχουν αναγνωρίσει ότι το ΔΝΤ υποτίμησε τις επιπτώσεις των μέτρων λιτότητας και τώρα επανέρχεται για έναν ακόμη γύρο. Δεν ξέρω γιατί η Ευρώπη δέχτηκε να γίνει το πεδίο παιχνιδιού του ΔΝΤ για να πειραματιστεί με κάποιες πολιτικές που κανένας δε θέλει πια στον κόσμο. Πιστεύω πως όσο πιο γρήγορα ξεφύγουμε, τόσο το καλύτερο”.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση