Επισημαίνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Μεταξύ του «στηρίζουμε την κυβέρνηση, δεν στηρίζουμε τα μνημονιακά μέτρα, τα οποία η ίδια εισηγ...
Μεταξύ του «στηρίζουμε την κυβέρνηση, δεν στηρίζουμε τα μνημονιακά μέτρα, τα οποία η ίδια εισηγείται και σκοπεύει να εφαρμόσει» και του «στηρίζουμε τα μνημονιακά μέτρα, δεν στηρίζουμε την κυβέρνηση» έπεσε και τσακίστηκε ο μοντέρνος ελληνικός κοινοβουλευτισμός!
Παρά την «λύση» αξιοπρέπειας που προσέφερε η πρόεδρος της βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, αυτός, χαρακτηρίζοντας «αυτόχειρες» όσους αρνήθηκαν τη νέα «προσφορά που δεν θα μπορούσαν να αρνηθούν» της τρόικας, επέλεξε να εμφανιστεί ως πολιτικός νάνος για να αποφύγει προσωρινώς τον αυτοχειριασμό του! Μάλλον, χθες, διέπραξε κάτι τραγικό: αφού συρρικνώθηκε ως πολιτικός, διαμόρφωσε τις συνθήκες του πολιτικού του αυτοχειριασμού. Και μην μου πείτε κάποιοι φίλοι, όταν τον δείτε εκ νέου να βρίσκεται προ αδιεξόδου, όπως τις προάλλες στις Βρυξέλλες, πως «δεν είχε επιλογές» ! Δεν φροντίζει να διαμορφώνει επιλογές και αυτό είναι η αλήθεια. Αυτοπαγιδεύει διαρκώς τον πολιτικό του Εαυτό, για να εμφανιστεί στο τέλος ηρωικώς μαχόμενος εναντίον όσων τον αντιμετωπίζουν ως «παρένθεση»!
Αν ηττηθεί… δεν πειράζει, μια μάχη χάθηκε, ο αγώνας συνεχίζεται στο εξωτερικό, στο εσωτερικό και στο εσωτερικό του εσωτερικού, όπου οι 39 του ΣΥΡΙΖΑ, που αρνήθηκαν να υποστηρίξουν τον εκβιασμό - τον οποίο κόμισε στην ελληνική βουλή από την Σύνοδο των 19 ο πρωθυπουργός - είναι σίγουρα λιγότεροι από τους 45, που αποτελούσαν την αρχική εκτίμηση του αριθμού των αντιφρονούντων της Κ.Ο. από την πλευρά των κυβερνητικών κύκλων! Έ, αυτό δεν συνιστά μια κάποια επιτυχία; Ασφαλώς, τι λέτε ασφαλώς, και καμία σημασία δεν έχει αν ο ίδιος ο πρωθυπουργός έθετε ανεπισήμως ζήτημα ψήφου εμπιστοσύνης και πώς τεκμαίρεται η δεδηλωμένη! Αυτά ανήκουν στην παλαιά κοινοβουλευτική κουλτούρα των μοντέρνων καιρών, ενώ τώρα ζούμε στην και την τηλεδημοκρατία του μεταμοντέρνου κοινοβουλευτισμού, σύμφωνα με τον οποίο ένας πρωθυπουργός οφείλει να ομνύει στο δόγμα: ο αγαθός σκοπός παραμονής μου στον πρωθυπουργικό θώκο, αγιάζει τα κοινοβουλευτικά μέσα παραμονής μου, καθώς δεν θα κάνω την χάρη στους αντιπάλους μου στο εξωτερικό και στο εσωτερικό να εγκαταλείψω την καρέκλα μου! Στο κάτω-κάτω υπάρχει μια μεγάλη ποιοτική διαφορά από τους κεντροδεξιούς και κεντροαριστερούς στην Ελλάδα: «Ο λαός μπορεί να καταλάβει τη διαφορά ανάμεσα σε όσους δίνουν την άνιση μάχη και αντιστέκονται και όσους παραδίδονται αμαχητί» [Αλέξης Τσίπρας]!
Συνεπώς, σύμφωνα με τον μεταμοντέρνο κοινοβουλευτισμό μας, ένα είναι το κριτήριο για την διατήρηση μιας κυβέρνησης στα πράγματα και ασφαλώς για την αξιολόγηση ενός πρωθυπουργού… «το αμαχητί»! Όσοι «μάχονται», έτοιμοι να δώσουν ακόμη και το σακάκι τους στον αντίπαλό τους για να μην χρεοκοπήσει μία χρεοκοπημένη εδώ και χρόνια χώρα στην οποία κυβερνούν, είναι ασφαλώς καταλληλότεροι για πρωθυπουργοί από εκείνους που εμφανίζονται με κουμπωμένο σακάκι και γραβάτα! Είναι πράγματι κρίσιμη αυτή η διαφορά!
Άλλο πράγμα ο Α να υποτάσσεται στον Β, πεπεισμένος ότι αυτό αποτελεί πολιτικώς καλή και δίκαιη πράξη, όπως έκαναν και κάνουν κεντροδεξιοί και κεντροαριστεροί στην Ελλάδα και άλλο πράγμα ο Α να υποτάσσεται στον Β – διαψεύδοντας απολύτως τον προεκλογικό του εαυτό – καταγγέλλοντας ταυτόχρονα την διαδικασία και το περιεχόμενο της υποταγής του, ως επαίσχυντη πράξη καταναγκασμού! Το πρώτο είναι ασφαλώς έκφραση μιας συντηρητικής πολιτικής, ενώ το δεύτερο …τι είναι;
Έκφραση προοδευτικής πολιτικής, πάντως, δεν είναι! Μοιάζει μάλλον με εκδήλωση μιας υποκριτικής και σε σημαντικό βαθμό χυδαίας κουλτούρας, που δυστυχώς συνδέθηκε με μία μορφή της αριστεράς η οποία καλλιεργήθηκε κατά τον μεσοπόλεμο αντλώντας από την «φιλοσοφία» του σταλινισμού, για να κυριαρχήσει σε διάφορες χώρες-δορυφόρους της Μόσχας κατά την περίοδο του διπολισμού. Επειδή είμαστε αριστεροί ή δηλώνουμε πως είμαστε αριστεροί, έχουμε δικαίωμα να παραδίδουμε συγκυριακά τον λαό (μας) στον «ταξικό εχθρό» και να λαμβάνουμε μέτρα εναντίον της κοινωνίας που ποτέ δεν θα τολμούσαν να επιβάλουν οι πολιτικοί μας αντίπαλοι, καθώς τότε θα τους ρίχναμε ξεσηκώνοντας τον λαό, μια κι εμείς είμαστε εξ ορισμού μαχητές της κοινωνικής δικαιοσύνης και η παρουσία μας στην κυβέρνηση διασφαλίζει πως τα αντιλαϊκά μέτρα που λαμβάνουμε δεν θα έχουν τις ίδιες επιπτώσεις με αντίστοιχα μέτρα, που θα επέβαλε ο ταξικός αντίπαλος!
Πολιτικώς είναι διαστροφική αυτή η κυβερνητική λογική, αντι-βιοοικονομική, αντι-βιοπολιτική, αντι-προοδευτική, αν και δεν αποκλείεται να είναι αριστερή. Έτσι η αριστερά αποσυνδέεται από το προοδευτικό κίνημα, στον βαθμό που δεν αποτελεί σαρκασμό του προοδευτικού ιδεολογήματος και της προοδευτικής πολιτικής πρακτικής. Κάπως έτσι η αριστερά στην Ελλάδα έρχεται να συνθέσει μία φάρσα με ιστορικούς όρους.
Ήταν στιγμές χθες που ακούγοντας τον πρωθυπουργό, ένοιωθα να αυτοσαρκάζεται χωρίς, όμως, εκείνα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του αυτοσαρκασμού που χαρακτηρίζουν πραγματικά μεγάλους ηγέτες, οι οποίοι συνδυάζουν την προσωπική αξιοπρέπεια με την διανόηση. Λυπάμαι αφάνταστα, ο Αλέξης Τσίπρας των τελευταίων ημερών ούτε από αξιοπρέπεια θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, ούτε κατά διάνοια φορέας διανόησης. Υπήρξε απλώς ένας φορέας ολοκληρωτικού χαρακτήρα εκβιασμού από τους παράγοντες της τρόικας προς το ελληνικό κοινοβούλιο και την ελληνική κοινωνία. Ο κ. Τσίπρας αυτές τις μέρες διέπραξε ως γενικό πολιτικό αφήγημα και πολιτική συμπεριφορά, κάτι πολύ χειρότερο από αυτό που διέπραξαν οι κύριοι Παπανδρέου και Σαμαράς. Και μάλιστα, θέτοντας ακριβώς την ίδια μορφή διλημμάτων με αυτούς.
Η δική μου γραφή μάχεται, στο πλαίσιο ενός ανένδοτου αγώνα, εναντίον της πολιτικής κουλτούρας που εμφάνισε αυτές τις τελευταίες ημέρες ο Αλέξης Τσίπρας και ο κυβερνητικός του κύκλος, καθώς και εναντίον κάθε μορφής πολιτικαντισμού και αντιδραστισμού, είτε αυτός προέρχεται από δεξιά, είτε από αριστερά. Άρα, αναγνώστη μου, δεν θα μπορούσα παρά να εκφράσω με βαθύτατη θλίψη, την αποστροφή μου, παρατηρώντας να θεμελιώνεται από την δήθεν σύγχρονη αριστερά ένα καθεστώς μεταμοντέρνου κοινοβουλευτισμού, που σαρκάζει και αυτοσαρκάζεται γελοιοποιώντας τις θεμελιώδεις αρχές της αστικής δημοκρατίας την οποία υποτίθεται πως υπηρετεί με υψηλό δημοκρατικό φρόνημα και αξιοπρέπεια!
Κοιτάξτε, η αστική δημοκρατία δεν είναι φετίχ, όπως δεν είναι φετίχ το ευρώ και τίποτα απολύτως από τα προϊόντα των πολιτικών φαινομένων που αποκρυσταλλώνουν ασφαλώς την κοινωνική εξέλιξη της ανθρωπότητας. Αλλά ας πάψουμε τις γελοιότητες και τα καραγκιοζιλίκια και ας ξεκαθαρίσουμε με εντιμότητα πως όταν κάνουμε επανάσταση κάνουμε επανάσταση, όταν κάνουμε προοδευτική πολιτική κάνουμε προοδευτική πολιτική, ενώ όταν υπηρετούμε ένα μίγμα νεοφιλελευθερισμού με νεοσυντηρητισμό, σίγουρα δεν κάνουμε τίποτα από τα προηγούμενα. Η λογική του εισοδισμού, η οποία διαπερνά την πολιτική κουλτούρα που διακρίνει αναμφισβήτητα πλέον την κυβερνητική ομάδα υπό τον Αλέξη Τσίπρα, είναι σε κάθε περίπτωση ένα αποκρουστικό φαινόμενο, θλιβερό απομεινάρι του σταλινισμού. Οι θεωρητικοί του σταλινισμού, κυρίως κατά τον μεσοπόλεμο, αλλά όσο μπορούσαν και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, υπονόμευσαν το αυθεντικό προοδευτικό κίνημα στην Ευρώπη, διασπείροντας «καθοδηγητές» οι οποίοι εμφανίζονταν ως ταλαντούχοι εισοδιστές, που για να πετύχουν τον «ιερό σκοπό» της αριστεράς, εξειδικεύονταν στην πολιτική μεταμφίεση, σε τεχνικές ψυχολογικών επιχειρήσεων και λαϊκής παραπλάνησης.
Έτσι υποτίθεται πως θα διάβρωναν από μέσα το αστικό καθεστώς, το οποίο θα ανέτρεπε ο λαός όταν ερχόταν η ώρα που θα ωρίμαζαν οι υποκειμενικοί παράγοντες. Μέχρι τότε φρόντιζαν να εδραιωθούν μέσα στο αντίπαλο στρατόπεδο, αυτό δηλαδή που προσδιόρισε χθες ο Αλέξης Τσίπρας, κλείνοντας πονηρά το μάτι σε συντρόφους του και σε «συντρόφους» του!
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου αγνόησε το πονηρό βλεφάρισμα του Αλέξη και θέλησε να τον προστατεύσει με τον τρόπο που έκρινε σωστό, προστατεύοντας στην ουσία την προοδευτική υπόσταση του ΣΥΡΙΖΑ. Παιδιαρίζει πάρα πολλές φορές η κ. Κωνσταντοπούλου, αλλά αυτή η χθεσινή στάση της με οδηγεί να εκφράσω την εκτίμησή μου προς το πρόσωπό της!...
Σπύρος Γουδέβενος
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκνευρισμένος είσαι σύντροφε, λένε τα καινούργια σου παπαγαλάκια.......Εμείς, να δεις σύντροφε που τρέχαμε στις ουρές των ΑΤΜ, να εξηγούμε στον κόσμο ότι δεν έκλεισες εσύ τις τράπεζες, καλώντας τον να ψηφίσει ΟΧΙ....
Για να δούμε σύντροφε, την βασική συνεδριακή θέση του ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιούλιο του 2013, οι αποφάσεις του οποίου είναι ακόμα σε ισχύ....
"στ. ΟΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΣΤΟΧΟΙ
13. Οι προγραμματικές μας επεξεργασίες συμβάλλουν στη διαμόρφωση των σημερινών μετώπων αγώνα και ταυτόχρονα επηρεάζονται από τα νέα στοιχεία που οι αγώνες αυτοί αναδεικνύουν.
Σε αυτή την κατεύθυνση:13. 1. Ακυρώνουμε τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους. Εφαρμόζουμε ένα πρόγραμμα οικονομικής, κοινωνικής ανόρθωσης, παραγωγικής και οικολογικής ανασυγκρότησης, το οποίο θα επουλώνει τα πλήγματα που έχουν δεχθεί οι εργαζόμενοι και θα αποκαθιστά σταδιακά τους όρους ασφαλούς εργασίας και αξιοπρεπούς διαβίωσης, με τους ανάλογους μισθούς και συντάξεις, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας.
Πρώτο βήμα αποτελεί η αποκατάσταση στα προ του μνημονίου επίπεδα των εργασιακών σχέσεων, των συλλογικών διαπραγματεύσεων, του κατώτερου μισθού, της κατώτερης σύνταξης, του επιδόματος ανεργίας και των οικογενειακών επιδομάτων. Δεν θα αναγνωρίσουμε τις συνταγματικές και παράνομες ενέργειες της κυβέρνησης που οδήγησαν το τελευταίο διάστημα σε διαθεσιμότητα χιλιάδες δημοσίων υπαλλήλων και σε κατάργηση σημαντικών υπηρεσιών του δημόσιου τομέα. Στη δική μας προσέγγιση του δημόσιου ως μοχλού ανασυγκρότησης της χώρας όλοι οι εργαζόμενοι που απολύθηκαν έχουν ρόλο και θα επαναπροσληφθούν.
13. 2. Αποτρέπουμε τη μετατροπή της χώρας μας σε αποικία χρέους. Επαναδιαπραγματευόμαστε τις δανειακές συμβάσεις και ακυρώνουμε τους επαχθείς όρους τους, θέτοντας ως πρώτο θέμα τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, πραγματοποιώντας λογιστικό έλεγχο. Όπως συμπυκνώνει το σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ», απόλυτη προτεραιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί η αποτροπή της ανθρωπιστικής καταστροφής και η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, όχι η υποταγή σε υποχρεώσεις που ανέλαβαν άλλοι, υποθηκεύοντας τη χώρα.
Δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε τις ενδεχόμενες απειλές και τους εκβιασμούς των δανειστών με όλα τα δυνατά όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε με οποιαδήποτε εξέλιξη, βέβαιοι ότι, σε κάθε περίπτωση, ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει."
Τελικά, σύντροφε Αλέξη, ποιοι ήταν οι συνεπείς με τις αρχές του κόμματος.....Εσύ με τους 110 βουλευτές οι η 32;;
Μάλλον οι 32, έτσι;; Τα πολιτικά σας κόλλυβα τα έχετε στην κώλοτσέπη όλοι με εσένα αρχηγό ..Σε πιο λαό θα πάτε; να πείτε τι ΌΤΙ θα κόψετε το ΕΚΑΣ , ότι θα κόψετε την αναπηρική σύνταξη; ότι θέλετε ΝΕΚΡΟΥΣ και όχι συνταξιούχους , ΌΤΙ Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ της Βουλής τρώει ΜΠΟΥΛΙΝΓΚ από την Καραμανλή την ΝΤΟΡΑ τον Θεοδωράκη και κάθεστε σαν κότες ΛΥΡΑΤΕΣ και τους ακούτε... σας χλευάζουν ΟΛΟΥΣ ακόμα και ο Αδωνις ((μπήκες σαν Γκουεβάρα και βγήκες σαν ΤΖΗΜΕΡΟΣ λει το νούμερο η Α ΑΛ ΣΑΛΕΧ η πιπατζού του Βενιζέλου)) ... Θεωρό πιο έντιμους τον Κασιδιάρη και τον Λάγο διότι ξέρομε με ποιους έχουμε να κάνουμε αυτοί έκαναν και ΦΥΛΑΚΉ εσύ έδωσες ((μάχη)) δεκαεφτά ωρών !!!! και θέλετε να πάτε και στο ΛΑΌ !! ΝΑ ΠΆΤΕ....ΟΎΤΕ την Βαλαβάνη ΠΟΥ βασανίστηκε από την ΕΑΤ ΕΣΑ δεν πείστηκε από αυτά που λες και σας έφτυσε σύντροφε ΑΛΈΞΗ και έφυγε ΓΙΑΤΊ;....
ΑΚΟΥΩ
ΑπάντησηΔιαγραφή«Η χώρα δεν έχει συναλλαγματικά αποθέματα για να υποστηρίξει την επιστροφή στο εθνικό της νόμισμα. Η άτακτη χρεοκοπία δεν θα οδηγούσε μόνο στην κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος, άρα στην εξαϋλωση των καταθέσεων. Θα σε ανάγκαζε να εκδόσεις ένα νόμισμα που θα είχε την ίδια στιγμή μια δραματική υποτίμηση. Ταυτόχρονα οι συμπολίτες μας που όλα αυτά τα χρόνια έβγαλαν 250 δισ. στο εξωτερικό θα ερχόντουσαν και θα αγόραζαν τη μισή Ελλάδα».
ΑΠΑΝΤΑΩ
1ον. Δεν υπάρχει άτακτη και τακτική χρεοκοπία πουθενά στην οικονομική βιβλιογραφία. Υπάρχει ΧΡΕΟΣΤΑΣΙΟ το οποίο προκαλείς ως χώρα είτε εις βάρος των δανειστών και προς όφελος του λαού, είτε εις βάρος του λαού και προς όφελος ων δανειστών.
2ον. Πότε χάθηκαν οι καταθέσεις περνώντας σε εθνικό νόμισμα σε οποιαδήποτε ιστορική στιγμή; Αυτό συμβαίνει μόνο αν το αποφασίσει η κυβέρνηση. Οταν εκδίδεις εθνικό νόμισμα ΤΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙΣ μη εκθέτοντάς το στις διεθνείς αγορές και απλά καταγράφεις τις εγχώριες καταθέσεις στο νέο νόμισμα. Αν το νόμισμα δεν είναι διαπραγματεύσιμο στα διεθνή χρηματιστήρια, που θα το βρουν για να στο υποτιμήσουν ρε βλάκα; Η λειτουργία του εξαρτάται από τη δυναμική και την ανάπτυξη της οικονομίας. Ακόμα και στην Ισλανδία που το νόμισμά της ήταν εκτεθειμένο και υπέστη υποτίμηση 400%, οι τιμές ανέβηκαν μόνο 19% και μόλις η κυβέρνηση διπλασίασε τους μισθούς ο πληθωρισμός από 19% πήγε στο 3% σε δύο χρόνια.
3ον. Συναλλαγματικά αποθέματα, ΕΧΕΙΣ , αρκετά για να κάνεις επανεκκίνηση της οικονομίας ΕΚΤΟΣ ΕΥΡΩΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ. Είναι τα 56 δισ. ευρώ των τραπεζών σε χαρτοφυλάκιο με κρατικά ομόλογα Βρετανίας και Λουξεμβούργου τα οποία δεν ελέγχονται από την ΕΚΤ και είναι ΑΜΕΣΑ ΡΕΥΣΤΟΠΟΙΗΣΙΜΑ. Τον πίνακα αυτόν δεν τον βρήκε ο Τσακαλώτος να στον δείξει;
4ον. Με το πέρασμα σε εθνικό νόμισμα ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΕΙΣ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ και κάνεις ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ ΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ των ενεργητικών τους με οικονομικούς εισαγγελείς και ειδικούς εκκαθαριστές, διαγράφοντας άμεσα κατ'αρχήν τα κόκκινα δάνεια των νοικοκυριών. Είναι προτιμότερο να τα τιτλοποιήσουν τα διεθνή κοράκια μέσω ΤΑΙΠΕΔ και να κατασχέσουν τα σπίτια του κόσμου όπως θα κάνεις τώρα με το τρίτο μνημόνιο;
5ον. Ποιος θα μπει να αγοράσει τη μισή Ελλάδα όταν ασκείς έλεγχο εισροής/εκροής των αποθησαυρισμένων καταθέσεων του εξωτερικού όπως συνέβαινε και με εκείνη την παλιά και άθλια δραχμή; Δεν ξέρεις ότι μόνο επενδυτικά κεφάλαια για την πραγματική οικονομία μπορούν να περάσουν τα οικονομικά σύνορα; Δεν ξέρεις ότι αποθησαυρισμένες καταθέσεις του εξωτερικού υποβάλλονται πάντα σε υψηλό φόρο; Εκτός και αν είσαι βαλτός και εντεταλμένος των κεφαλαιούχων.