Thanos Tzimeros Σήμερα είχα πολλές δουλειές. Της εταιρείας, του σπιτιού και κυρίως του νταντέματος μια που η μαμά του Αχιλλέα έχει επιστρέψ...
Thanos Tzimeros
Σήμερα είχα πολλές δουλειές. Της εταιρείας, του σπιτιού και κυρίως του νταντέματος μια που η μαμά του Αχιλλέα έχει επιστρέψει στη δουλειά της και περνώ αρκετές ώρες ταΐζοντας, νανουρίζοντας κι αλλάζοντας πάνες. Όμως σήμερα ένας άνθρωπος μου έχει καρφωθεί στο μυαλό. Ό,τι και να κάνω τον σκέφτομαι. Είναι ο Παπαθεμελής. Όχι ο πολιτικός - ο πατέρας. Με τον πολιτικό δεν έχω κανένα κοινό, με τον πατέρα τα έχω όλα. Τον σκεφτόμουνα να ταΐζει κι εκείνος την κόρη του, να την ταχταρίζει, να της φοράει καθαρά ρουχαλάκια, να την καμαρώνει να μεγαλώνει εκεί στο τέλος της δεκαετίας του '60, να την πηγαίνει σχολείο, να κάνει όνειρα για το μέλλον της, να φοβάται τη στιγμή του ανεπίστροφου αποχωρισμού - και ποιος δεν την φοβάται;- αλλά να την σκέφτεται με αντίστροφους ρόλους. Και ξαφνικά, ένα παραπάτημα κι ο κόσμος χάνεται. Πώς να το αντέξεις; Τα θερμά μου συλλυπητήρια, κύριε Στέλιο. Κουράγιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση