Όλα μπήκαν στη θέση τους!...

Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Η προσωρινή αναταραχή στην μεγάλη περιοχή της εθνικής μας οικονομίας και του πολιτικού μας συστήμ...

Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.

Η προσωρινή αναταραχή στην μεγάλη περιοχή της εθνικής μας οικονομίας και του πολιτικού μας συστήματος αποτελεί παρελθόν, ενώ ο νεορεαλιστής Πολέτι το παρόν και το μέλλον της χώρας!

Η τρόικα επιστρέφει στην Αθήνα και όλα μπήκαν στη θέση τους μετά από την τυπικού χαρακτήρα επιστολή της κυβέρνησης Τσίπρα, με την οποία ζητήθηκε από τον διεθνή χρηματοπιστωτικό οργανισμό νέα δανειακή διευκόλυνση.

Η δυσαρμονία που παρατηρήθηκε μεταξύ των δύο ποδιών του Πολέτι επεκτάθηκε, όπως ήταν φυσικό, και στους κορυφαίους θεσμούς της Πολιτείας! Έτσι, παράταιρα δεν εμφανίζονται πλέον τα πόδια του Πολέτι, αλλά η σχέση των πολιτικών αρχηγών και του πρωθυπουργού με την Πρόεδρο της Βουλής. Μέρος του παράταιρου της υπόθεσης, που δεν είναι ασφαλώς το νέο μνημόνιο και η νέα δανειακή σύμβαση της Ελλάδας με τους εταίρους της στην ευρωζώνη και το ΔΝΤ, έγινε και ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας!!! Υπό την προεδρία του τελευταίου οι πολιτικοί αρχηγοί αποφάσισαν να μην τιμήσουν την μεταπολίτευση του 1974 στον φυσικό της χώρο, την βουλή, για να μην προσφέρουν προφανώς νομιμοποίηση στο… παράταιρο!

Τι είναι τελικά αυτό το παράταιρο; Η απολύτως υποκριτική λειτουργία του ελληνικού κοινοβουλευτισμού στο πλαίσιο ενός επίσημου καθεστώτος Υποτελούς Πολιτείας, το οποίο θεσπίζεται σε μία νέα, ισχυρή και καθολική βάση, διαπερνώντας ολόκληρο σχεδόν το πολιτικό σύστημα της χώρας. Είναι παράταιρο σε κάθε περίπτωση και με οποιαδήποτε μεθοδολογία ανάλυσης αυτό καθ’ εαυτό το ελληνικό κοινοβούλιο και όχι απλώς η Πρόεδρος της Βουλής, εντός αυτού του καθεστώτος, το οποίο «διαπραγματεύεται» η κυβέρνηση Τσίπρα με την υποστήριξη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού.

Λέτε, αν η χώρα σταθεροποιηθεί οικονομικώς, να επαναλειτουργήσει κανονικώς και ο ελληνικός κοινοβουλευτισμός; Μάλλον κάνετε λάθος! Σύμφωνα με το νεορεαλισμό που υιοθέτησε πρόσφατα η κυβέρνηση Τσίπρα, η οικονομική σταθεροποίηση που ασφαλώς αποκρυσταλλώνει την δραματική υποχώρηση της ελληνικής εθνικής οικονομίας και της μορφής της ανταγωνιστικότητας στο επίπεδο των υπό-ανάπτυξη χωρών, θα πρέπει να ταιριάξει με μια γενικότερη υποβάθμιση της ελληνικής δημοκρατίας και άρα έτσι θα είναι ρεαλιστικό να περιμένουμε και ο ελληνικός κοινοβουλευτισμός να κινηθεί τα επόμενα χρόνια στο επίπεδο των υπό-ανάπτυξη χωρών. Κάπως έτσι θα επιλυθεί το ζήτημα της «θεσμικής δυσαρμονίας» κατά τον πρωθυπουργό και τους υπολοίπους πολιτικούς αρχηγούς και θα πάψει η τάξη πολιτικών πραγμάτων στην Ελλάδα να εμφανίζεται παράταιρη!

Μετά από αυτά είναι νεο-ρεαλιστικό να αναμένει κανείς τα πόδια του Πολέτι να αποκτήσουν ακριβώς το ίδιο μήκος, χωρίς μάλιστα το ένα από αυτά να μπει για ένα διάστημα στον «γύψο», μετά την αναγκαία – σύμφωνα με ολόκληρο σχεδόν το πολιτικό σύστημα – αλλά ταυτόχρονα σκληρή και απάνθρωπη νέα χειρουργική επέμβαση των ιατρών της τρόικας.

Ειλικρινά δεν γνωρίζω πόσοι έλληνες συνειδητοποιούν αυτές τις μέρες ποιες θα είναι οι συνέπειες από την σαφή υποβάθμιση της ποιότητας του κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα, λαμβάνοντας μάλιστα, υπόψιν πως ποτέ αυτός κατά την μεταπολίτευση δεν πέτυχε να αποκτήσει χαρακτηριστικά που θα ταίριαζαν σε μια ώριμη δημοκρατία! Η μεταρρυθμιστική αριστερά χάνει μία μοναδική ευκαιρία να ορίσει αυτή με όρους ριζοσπαστικοποίησης των δημοκρατικών θεσμών και των κοινοβουλευτικών αρχών και διαδικασιών, μία νέα μεταπολίτευση. Η αριστερά της πολιτικής διαβούλευσης και όχι της επανάστασης μεταβάλλεται πλέον σε μέρος του κοινοβουλευτικού προβλήματος της μεταπολίτευσης του 1974 και όχι σε κύριο παράγοντα επίλυσής του με την προώθηση της δημοκρατίας στην θέση της «συναίνεσης υπό την τρόικα».

Η ελληνική μορφή της «συναίνεσης στο κέντρο» που τελικώς επέφερε την βαθμιαία έκπτωση του κοινοβουλευτισμού και συνομολόγησε την πτώχευση και την φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας με ασύλληπτη απορρύθμιση της αγοράς και δραματικό πλήγμα στον κοινωνικό ιστό, λαμβάνει πλέον την διάσταση της «γενικευμένης συναίνεσης υπό την τρόικα». Είναι τώρα η τρόικα που ενοποιεί το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, το οποίο έμοιαζε να διχάζεται κατά την αρχική θέσπισή της και την εφαρμογή του δόγματος «σοκ και δέος».

Η τρόικα που πριν από λίγα χρόνια ή και λίγους μήνες χώριζε τις πολιτικές δυνάμεις της Ελλάδας, σήμερα τις ενώνει! Και αυτό θα ήταν παράταιρο αν δεν ήταν παράταιρος με την λειτουργία της διακυβέρνησης και την λειτουργία του ελληνικού κομματικού φαινομένου ο κοινοβουλευτισμός στην χώρα μας.

Φαντάζομαι πως δεν θα βρεθεί κανείς από τον χώρο της ριζοσπαστικής δημοκρατίας να θεωρήσει ότι η υποστήριξή μου στον πληττόμενο από το ίδιο το πολιτικό σύστημα της χώρας κοινοβουλευτισμό της συγκυρίας αποτελεί αναχρονισμό! Τουλάχιστον κανείς από όσους δομούν την συνείδησή τους με ιστορικό τρόπο! Το κοινωνικό κόστος από τον εξευτελισμό του κοινοβουλευτισμού είμαι βέβαιος πως θα είναι πολύ μεγαλύτερο από τις συνέπειες του νέου προγράμματος της τρόικας. Αυτόν τον λογαριασμό ίσως να είναι δύσκολο να τον κάνει ένας λογιστής. Δεν είναι δουλειά του. Είναι όμως δουλειά όλων αυτών που προωθούν και προπαγανδίζουν … κοινοβουλευτικές εκπτώσεις. Είμαι βέβαιος ότι πολλοί από αυτούς σε λίγα χρόνια θα μιλούν αορίστως για κάποιο λάθος τους, όπως και ο Πολέτι μας μαζεύοντας την μπάλα από τα δίχτυα!...