GRID_STYLE

NONE

ΡΟΗ:

latest

Προσπαθεί να στήσει συγκυβέρνηση με Τσίπρα-Μεϊμαράκη! Ο Λαλιώτης (σε ρόλο πάτρονα) αρθρογραφεί και ...συνωμοτεί

Από τον Στάθη Παλαιολόγο. ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ. Με ένα μακροσκελές άρθρο του υπό τον τίτλο "Ελπίδες ή λεπίδες;" συνοδεύει την υπο...

Από τον Στάθη Παλαιολόγο.
ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ.

Με ένα μακροσκελές άρθρο του υπό τον τίτλο "Ελπίδες ή λεπίδες;" συνοδεύει την υποψηφιότητά του στη 12η θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ ο Κώστας Λαλιώτης. Θυμίζοντας τον παλιό "κεντριστή", προσπαθεί να κρατήσει ισορροπίες με όλες τις πλευρές, αναφέρεται στη "δομική κρίση" που " αφορά το πολιτικό σύστημα με τα Κόμματα και τις Παρατάξεις του, το «αναχρονιστικό, σπάταλο και πελατειακό» Κράτος, όπως και τους θεσμούς διαφάνειας, τους κανόνες δημοσίου ελέγχου και λογοδοσίας" αλλά αποφεύγει να εμβαθύνει στα ζητήματα διαφθοράς και διαπλοκής που είναι και τα πιο καυτά. Μας λέει μόνο κατά την πάγια ρητορική του ότι "η ευθύνη, η κριτική και η αυτοκριτική για την κρίση έχει κάθε μια τη δική της πυραμίδα με την παραδοχή πάντα ότι μπορεί να είμαστε όλοι και μαζί σε ένα συλλογικό σχηματισμό αλλά ευτυχώς δεν είμαστε ίδιοι, ο καθένας διαφέρει από τον άλλο".

Το πιο ενδιαφέρον πάντως ότι προσπαθεί να στρώσει από τώρα το έδαφος για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Τσίπρα αλλά και τη ΝΔ υπό τον Μεϊμαράκη για "κυβέρνηση 4ετίας με ευρύτατη συνειδητή καθαρή στήριξη στη Βουλή από τα Κόμματα του Δημοκρατικού και Ευρωπαϊκού Τόξου, με λαϊκή αποδοχή και ευρύτατη κοινωνική συναίνεση", διότι «ΜΟΝΟ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ» και διότι "η Ελπίδα απαιτεί συνεργασίες".
Είναι φανερό ότι θέλει να προλάβει να εμφανιστεί αυτός ως πολιτικός πάτρονας της Φώφης Γεννηματά και ως "νονός" της ετερόκλητης κυβέρνησης "μεγάλης συνεργασίας" που ήδη ετοιμάζεται στα παρασκήνια. Και ο Κ. Λαλιώτης που ήταν ανέκαθεν μετρ των πολιτικών παρασκηνίων και συνωμοσιών ξαναβρίσκεται πάλι στα νερά του. Επειδή δε, δεν ...γίνεται να ξεχάσει τον παλιό του εαυτό, κι ας εμφανίζεται ως εξελιγμένος, ασκεί και την τρομοκρατία του. Δικαιολογεί όσα γράφει για τη σχεδιαζόμενη κυβέρνηση με τη επιχείρημα ότι "ανεξάρτητα από τη (σημερινή) πρωτόγνωρη ζοφερή κατάσταση, η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων (80%) πασχίζει να αποτρέψει τα χειρότερα. Ξορκίζει με κάθε τρόπο την πιθανότητα ενός GREXIT και την επιστροφή στη Δραχμή...".

4 σχόλια

  1. (Το θείο βρέφος) Ο ΛΑΛΙΩΤΗΣ ΒΡΕ.. είναι μανούλα στα (στημένα) το 2.000 έχανε ο Σημίτης μέχρι στης ΜΙΑ τα μεσάνυχτα από τον μπουχέσα της Ραφήνας Καραμανλή ... ΑΛΛΑ ο υπουργός ΔΗΜΟΣΊΩΝ ΕΡΓΩΝ--ΛΑΛΙΩΤΗΣ-- ήθελε τα ολυμπιακά έργα του 2004 ΚΑΙ ΕΥΡΩ έτσι δια μαγεία μετά τα μεσάνυχτα έγινε το θαύμα ΑΠΌ (Το θείο βρέφος) νίκησε το ΠΑΣΟΚ ..Τα άλλα τα βιώνεται σήμερα στο πετσί σας ...

    Αλέξης Ατσιπος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κάποτε στα παλιά τα χρόνια στη μακρινή Κίνα ήταν ένας σοφός δάσκαλος, ζωγράφος στο επάγγελμα, που ζωγράφισε ένα περιστέρι τόσο τέλειο, που οι μαθητές του κάθε πρωί που πήγαιναν στο σχολειό κοίταζαν να δουν αν το περιστέρι είχε πετάξει. Δουλειά των μαθητών ήταν να αντιγράψουν το περιστέρι όσο πιο πιστά μπορoύσαν.

    Με τη σειρά τους οι μαθητές του γινήκαν και αυτοί δάσκαλοι και εκπαίδευσαν νέους δασκάλους και πάντα το θέμα ήταν το τέλειο περιστέρι του ιδρυτή της σχολής. Οπου κάποια ωραία μέρα ένας νεαρός μαθητής κοίταξε έξω από το παράθυρο και είδε ένα πραγματικό περιστέρι. Εμεινε έκθαμβος όταν διαπίστωσε πως ήταν εντελώς διαφορετικό από αυτό που ζωγράφιζαν. Και έκανε το δικό του που στηριζόταν στην πραγματικότητα. Αποτέλεσμα; Του κόψανε το δίπλωμα.

    Εκτοτε στο ποτάμι της Ιστορίας κύλησαν πολλοί αιώνες και το ίδιο φαινόμενο ξαναεμφανιζόταν. Οποιος έβλεπε μια άλλη πραγματικότητα από αυτή που ήταν επιτρεπτή, την πλήρωνε με το κεφάλι του. Στην Ευρώπη σήμερα δεν κόβουν κεφάλια. Αλλά έχουν την παντοδυναμία να εξαφανίσουν τις άλλες ιδέες και να μη φτάσουν πουθενά.

    Εν τούτοις υπάρχουν πολλές εστίες διαφωτισμού και αντίστασης, όπως και ποικίλα δίκτυα κάθε λογής που κάνουν πολύτιμη δουλειά. Αλλά δεν φτάνουν στον ψηφοφόρο-καταναλωτή, που κατά κανόνα έχει εμμονές και πιστεύει πως το δικό του περιστέρι είναι το σωστό.

    Αν δούμε την κινητικότητα των ψηφοφόρων στην Ελλάδα, εκτός από τον σκληρό πυρήνα του κάθε κόμματος, θα διαπιστώσουμε πως ψηφίζουν ανάλογα με την προσφορά του κάθε κόμματος, ακριβώς όπως στα σουπερμάρκετ. Το είδαμε και με τον Αντρέα Παπανδρέου και στην ανανεωμένη του μορφή με τον Αλέξη Τσίπρα.

    Η έννοια του κυρίαρχου λαού στην ουσία είναι η έννοια του κυριαρχούμενου λαού που έχει τη δυνατότητα να επιλέξει ολιγάρχες, αλλά τίποτα για τον εαυτό του. Στην ουσία οι εκλογές είναι ένα μεσσιανικό φαινόμενο. Διαλέγεις Μεσσία και συ γυρίζεις σπίτι και περιμένεις το θαύμα που ποτέ δεν έρχεται. Γίνεσαι πιστός, αλλά όχι πολίτης. Με άλλα λόγια, διαλέγεις την ανυπαρξία σου και τη θεωρείς προσωπικότητά σου, χάρη στον Μεσσία.

    Αρα για ποια πολιτική μιλάμε όταν όλη η εξουσία είναι στους Μεσσίες-κόμματα; Πρώην σύντροφοι του Τσίπρα τον κατηγόρησαν για προδοσία. Βαριά κουβέντα. Αλλά αντικειμενικά έτσι είναι. Εκανε ακριβώς τα αντίθετα από το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και με κοινοβουλευτικό πραξικόπημα πέρασε μια συμφωνία που θέτει την Ελλάδα υπό γερμανική κατοχή.

    Του Περικλή Κοροβέση .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εγώ έχω μια άλλη προσέγγιση του φαινομένου σε ανύποπτο χρόνο είχε διαπιστώσει πως ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια δεξιά Σοσιαλδημοκρατία, με μια ισχυρή αριστερή πτέρυγα, με αρχηγοκεντρική δομή που δεν χρειαζόταν κόμμα και οργανώσεις, αλλά αυλοκόλακες, προπαγανδιστές, και μηχανισμούς στήριξης. Εξ ου και τα κορυφαία στελέχη του εγκατέλειψαν το κόμμα για να εγκατασταθούν στην κρατική μηχανή.

    Η δεξιά Σοσιαλδημοκρατία έψαχνε να βρει την οικογένειά της, που δεν ήταν τίποτ’ άλλο από το παλιό πολιτικό σύστημα, το οποίο από χρόνια βρισκόταν υπό διάλυση, και να του δώσει νέα πνοή. Αλλά πρώτα έπρεπε να δώσει εξετάσεις στα πραγματικά κέντρα εξουσίας.

    Και ο Τσίπρας πήγε με δώρα και υποσχέθηκε στον Σόιμπλε να παγώσει το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Και στην κυρία Μέρκελ εξήγησε πως οι γερμανικές αποζημιώσεις είναι ηθικού χαρακτήρα. Και προφανώς περίμενε κάποιο αντάλλαγμα, ίσως κανένα λουκάνικο Φρανκφούρτης, για να φανεί ότι κερδίσαμε και μεις κάτι και να το παρουσιάσουμε στους ιθαγενείς ως θρίαμβο της ελληνικής διπλωματίας.

    Ο Βαρουφάκης παραδέχτηκε μετά πως ο μόνος στόχος αυτών των διαπραγματεύσεων ήταν ο εξευτελισμός της ελληνικής αντιπροσωπείας. Και σε αυτή τη διαδρομή γίνεται αντιληπτό πως χωρίς μνημόνιο δεν μπορεί να είσαι πρωθυπουργός. Επιπλέον ήταν μια καλή ευκαιρία για τον Τσίπρα να διασπάσει τον ΣΥΡΙΖΑ, για να απαλλαγεί από την ενοχλητική Αριστερή Πτέρυγα. Ενα ακόμα ατού ήταν πως η δημοτικότητα του αρχηγού ήταν μεγάλη και με εκλογές φαστ φουντ ίσως κέρδιζε και αυτοδυναμία.

    Ολα δείχνουν πως κανένα κόμμα δεν μπορεί να κερδίσει την αυτοδυναμία. Και παίζονται διάφορα σενάρια. Στην ουσία πρόκειται για τη δημιουργία του «Εξτρεμιστικού Κέντρου», που κυβερνάει στις πιο πολλές χώρες της Ε.Ε. Η συμφωνία που υπέγραψε στις 12 Ιουλίου 2015 η Ελλάδα, σύμφωνα με τον Ταρίκ Αλί, θα γίνει το ίδιο μισητή με την 21η Απριλίου 1967. Δεν την έχουμε δει ακόμα να εφαρμόζεται. Μας περιμένουν καταστροφή και χάος...

    Του Περικλή Κοροβέση .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φαντάσου... τι θα μας κάνουν αν είναι όλοι μαζί στην κυβέρνηση και δεν θα υπάρχει κάποιος να φωνάζει και να λέει ΟΧΙ ...

    Αρκετές δημοσκοπήσεις δείχνουν οριακά μπροστά τη ΝΔ. Παρά την προσποιητή αισιοδοξία που εκπέμπει το επικοινωνιακό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ, τα δημοσκοπικά ευρήματα μιλούν για «στιβαρή» δημοσκοπική τάση, η οποία τροφοδοτείται από: α) την επανασυσπείρωση της ΝΔ, όχι κυρίως λόγω της αλλαγής ηγεσίας (αποχώρηση Σαμαρά) αλλά πρωτίστως εξαιτίας της διάψευσης της ελπίδας που εκπροσωπούσε η Αριστερά διά του ΣΥΡΙΖΑ ότι μπορεί να ανατρέψει τη λιτότητα και να καταργήσει τα μνημόνια..

    β) την κατάρρευση των ΑΝΕΛ, επειδή κατέρρευσε το «αντιμνημονιακό» προσωπείο τους ύστερα από τη συμμετοχή τους στην ψήφιση του μνημονίου, γ) τον «επαναπατρισμό» δεξιών ψηφοφόρων που στις εκλογές του Ιανουαρίου ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, ύστερα από την απογοήτευσή τους εξαιτίας της μνημονιακής στροφής του ΣΥΡΙΖΑ..

    δ) τον «επαναπατρισμό» μικρού αλλά υπαρκτού τμήματος ψηφοφόρων της ΝΔ από τη Χρυσή Αυγή, στο γενικό πλαίσιο της διαφαινόμενης μνημονιακής σταθεροποίησης με την «αριστερή» σφραγίδα του ΣΥΡΙΖΑ.

    Βάση της εκλογικής-πολιτικής ανάκαμψης της ΝΔ, μέχρι του σημείου μάλιστα να διεκδικεί πολύ σοβαρά την πρώτη θέση και άρα το ρόλο του πολιτικού «κουμανταδόρου» στο πολιτικό σκηνικό μετά τις εκλογές, είναι η μνημονιακή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ....Η μνημονιακή αυτή στροφή δημιουργεί τους όρους για την ανάκαμψη του βασικού κόμματος του κεφαλαίου, της ΝΔ, με αξιώσεις να ξαναγίνει ο βασικός πυλώνας της μνημονιακής διαχείρισης...


    Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ο πραγματικός αντίπαλος της επικίνδυνης προοπτικής επανόδου της ΝΔ σε κυβερνητικό ρόλο ή και στο κυβερνητικό «τιμόνι»...

    Η βάναυση διάψευση των ελπίδων για κατάργηση των μνημονίων και ανατροπή της λιτότητας από την Αριστερά δυναμώνει το «δεξιό άνεμο», «ξεπλένει» τα αστικά-μνημονιακά κόμματα ισχυροποιώντας τον ισχυρισμό τους ότι το μνημόνιο είναι μονόδρομος (ιδού ποιες είναι οι καταστροφικές συνέπειες του «Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση»), δημιουργώντας τους όρους για την εκλογική και πολιτική τους ανάκαμψη.... Δεν είναι τυχαίο ότι τα δημοσκοπικά ευρήματα δείχνουν σημάδια... ζωής (δηλαδή δημοσκοπικής ανάκαμψης) ακόμη και για το πολιτικό πτώμα που λέγεται ΠΑΣΟΚ...

    Εντελώς αντίθετα, λοιπόν, με τους ισχυρισμούς του ΣΥΡΙΖΑ ότι πρέπει να ψηφιστεί γιατί αποτελεί το πολιτικό «ανάχωμα» απέναντι στη ΝΔ, στην πραγματικότητα ισχύει το ανάποδο: ο μνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ είναι ο «μεγάλος χορηγός» της ανάκαμψης της ΝΔ και άρα ο μόνος ακατάλληλος να της κόψει το δρόμο προς την εξουσία –πέραν του γεγονότος ότι ο δρόμος για τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και των άλλων μνημονιακών «δορυφόρων» (ΠΑΣΟΚ - Ποτάμι) είναι ορθάνοιχτος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση