GRID_STYLE

NONE

ΡΟΗ:

latest

Κάτω από το τραπέζι της Όλγας με την Όλγα

Σε δημοσίευμα της «Εφημερίδας των Συντακτών» διαβάζουμε ότι «Η Όλγα Γεροβασίλη συνέτρωγε το βράδυ της Τρίτης με την Όλγα Τρέμη στο ξενοδο...

Σε δημοσίευμα της «Εφημερίδας των Συντακτών» διαβάζουμε ότι «Η Όλγα Γεροβασίλη συνέτρωγε το βράδυ της Τρίτης με την Όλγα Τρέμη στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία, στο Σύνταγμα». Είναι κι αυτή μια μέχρι πρότινος αδιανόητη εικόνα, που έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά άλλες.

Στον Φλα­μπου­ρά­ρη με τον Με­λισ­σα­νί­δη, στον Τσί­πρα με τη Γιάν­να Αγ­γε­λο­πού­λου, στα αμπέ­χο­να και στις χλα­μύ­δες, στα πε­ρι­στέ­ρια και στο Άγιον Όρος λίγο νω­ρί­τε­ρα. Κάθε εξου­σία πα­ρά­γει και την αντί­στοι­χη ει­κο­νο­γρα­φία που συ­νο­ψί­ζει εμ­βλη­μα­τι­κά τα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά της απο­σκο­πώ­ντας πα­ράλ­λη­λα στην εμπέ­δω­ση από το πό­πο­λο και στην κατ΄ει­κό­να της εξου­σί­ας ανά­πλα­σή του. Εν προ­κει­μέ­νω, η ει­ρή­νη της Όλγας με την Όλγα συ­νο­ψί­ζει τον πό­λε­μο στην ενη­μέ­ρω­ση.

Δίπλα σε αυτή την ει­κό­να να βά­λου­με μια άλλη. Πριν από λίγες μέρες κό­πη­κε η εκ­πο­μπή του Δη­μή­τρη Πα­πα­χρή­στου στην ΕΡΑ, εκ­πο­μπή τριά­ντα ετών. Η συ­νε­πής φωνή του Πο­λυ­τε­χνεί­ου, ο άν­θρω­πος που δεν εξαρ­γύ­ρω­σε, κό­πη­κε από τη διοί­κη­ση Ταγ­μα­τάρ­χη. Ενο­χλού­σε. Αυτό είναι το νέο «μαύρο». Το ίδιο ενο­χλού­σε και η εξαι­ρε­τι­κή Zona Rosa της ΕΤ3. Με­τα­ξύ άλλων, ενο­χλού­σε την El Dorado Gold. Κό­πη­κε κι αυτή. Αρ­χί­ζει λοι­πόν να δίνει καρ­πούς ο νόμος Παππά, που θέ­σπι­σε τον ασφυ­κτι­κό έλεγ­χο του δη­μό­σιου ρα­διο­τη­λε­ο­πτι­κού φορέα από την εκά­στο­τε κυ­βερ­νη­τι­κή εξου­σία. Αρ­χί­ζει να δίνει καρ­πούς και η νέα διοί­κη­ση, διο­ρι­σμέ­νη απευ­θεί­ας από τον Υπουρ­γό, ενά­ντια στην οποία έδωσε η Ζωή Κων­στα­ντο­πού­λου μια μάχη στη Βουλή που είναι πολύ πρό­σφα­τη για να την ξε­χά­σου­με. Και κάτω από το τρα­πέ­ζι της Όλγας με την Όλγα, από τα κρα­τι­κά μέχρι τα κομ­μα­τι­κά και φυ­σι­κά τα ιδιω­τι­κά ΜΜΕ, μαί­νε­ται ένας κα­θη­με­ρι­νός πό­λε­μος: στή­λες που χά­νο­νται, δί­ω­ρες εκ­πο­μπές που γί­νο­νται μι­σά­ω­ρες για να φύ­γουν στη συ­νέ­χεια, πιέ­σεις, φί­μω­ση, κα­ρό­το και μα­στί­γιο. Πώς και γιατί έφτα­σε άραγε να στα­μα­τή­σει ο «Ιός» που μας συ­ντρό­φευε από το 1990;

Η συ­νε­χι­ζό­με­νη ισο­πέ­δω­ση συ­νο­δεύ­ε­ται από την οι­κο­δό­μη­ση νέων μέσων και τη δια­σπο­ρά μιας νέας αντι­δη­μο­σιο­γρα­φι­κής υπο­κουλ­τού­ρας. Από τα πο­λυά­ριθ­μα σάιτ στο δια­δί­κτυο, με έμ­με­ση κρα­τι­κή χρη­μα­το­δό­τη­ση, μέχρι την Αυ­ρια­νή και το Kontra του Κουρή –όπου στέλ­νο­νταν «με γραμ­μή» οι βου­λευ­τές του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-, από τα πρω­το­σέ­λι­δα με προ­φη­τεί­ες γε­ρό­ντων και με τους Ρώ­σους, που έρ­χο­νται να μας σώ­σουν πάλι, μέχρι τον συ­στη­μα­τι­κό κι­τρι­νι­σμό για το τι φο­ρά­ει η Ζωή Κων­στα­ντο­πού­λου και τις επι­κλή­σεις στον νέο Με­γα­λέ­ξαν­δρο, ο νέος βο­να­παρ­τι­σμός αξιο­ποιεί τα όπλα του πα­λαιού. Και τα ΜΜΕ αντι­κα­το­πτρί­ζουν και δια­χέ­ουν την ει­κό­να και την οσμή της χώρας: ει­κό­να πα­ρακ­μής, διά­λυ­σης και πλιά­τσι­κου.

Να το ξα­να­πού­με. Η ενη­μέ­ρω­ση είναι κοινό αγαθό, βάθρο και προ­ϋ­πό­θε­ση ακόμη και της πιο στοι­χειώ­δους και ελ­λειμ­μα­τι­κής πο­λι­τι­κής ζωής. Γνω­ρί­ζου­με όμως ότι, υπό την κυ­ριαρ­χία του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού, τα κοινά αγαθά -ακό­μη και το νερό, η υγεία, οι πα­ρα­λί­ες- προ­ο­ρί­ζο­νται για εκ­ποί­η­ση στον ιδιω­τι­κό τομέα υπό την ασφυ­κτι­κή κρα­τι­κή δια­σφά­λι­ση των πω­λή­σε­ων και των κερ­δών. Την εκ­με­τάλ­λευ­ση τη δια­σφα­λί­ζει το αυ­ταρ­χι­κό κρά­τος. Τα κέρδη τα μοι­ρά­ζο­νται το ιδιω­τι­κό κε­φά­λαιο και η κρα­τι­κή γρα­φειο­κρα­τία. Η μια γρα­φειο­κρα­τία εξυ­πη­ρε­τεί την άλλη, η μια ελίτ γε­μί­ζει την τσέπη της άλλης, η Όλγα φρο­ντί­ζει για την Όλγα.

Απέ­να­ντι στην κα­τά­στα­ση αυτή δεν αρκεί να διεκ­δι­κή­σου­με. Πρέ­πει να δη­μιουρ­γή­σου­με. Κατά τη διάρ­κεια του αγώνα της ertopen, ανα­δεί­χτη­κε ήδη η δια­φο­ρο­ποί­η­ση δύο λο­γι­κών. Μιας λο­γι­κής διεκ­δί­κη­σης, που δεν αρκεί. Και μιας λο­γι­κής οι­κο­δό­μη­σης εδώ και τώρα, με τα δικά μας μέσα, των δικών μας ελεύ­θε­ρων μέσων ενη­μέ­ρω­σης, ανε­ξάρ­τη­των όχι μόνο από το κε­φά­λαιο αλλά και από την εκά­στο­τε κυ­βερ­νη­τι­κή εξου­σία. Έχου­με ήδη τέ­τοια δείγ­μα­τα, που δη­μιουρ­γή­θη­καν τα προη­γού­με­να χρό­νια αγώ­νων ενά­ντια στη λι­τό­τη­τα και στα μνη­μό­νια, από το «Unfollow» και την «Εφη­με­ρί­δα των Συ­ντα­κτών» μέχρι το Με­τα­δεύ­τε­ρο. Τα εγ­χει­ρή­μα­τα αυτά πρέ­πει να αγκα­λια­στούν και να πολ­λα­πλα­σια­στούν. Δεν έχου­με την πο­λυ­τέ­λεια ούτε και την αυ­τα­πά­τη να πε­ρι­μέ­νου­με την αλ­λα­γή κυ­βέρ­νη­σης. Οφεί­λου­με να προ­ε­τοι­μά­σου­με την πτώση του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού και την άνοδο της δη­μο­κρα­τί­ας από σή­με­ρα, δί­νο­ντας χώρο στις φωνές που κό­βο­νται και στε­ρώ­ντας τον χώρο από την πα­ρα­πλη­ρο­φό­ρη­ση και τον κι­τρι­νι­σμό.

Όλα είναι φτιαγ­μέ­να από τη δική μας ερ­γα­σία, ακόμη και στα πιο πο­λυ­τε­λή γεύ­μα­τα, ακόμη και στο roof garden του Με­γά­λη Βρε­τα­νία, υπάρ­χει πάντα ένας σερ­βι­τό­ρος που μπο­ρεί να φτύ­νει στη σούπα. Σωτήρης Σιαμανδούρας

Δεν υπάρχουν σχόλια

ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση