GRID_STYLE

NONE

ΡΟΗ:

latest

Ποτέ πια θανατική ποινή!

Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος. Παγκόσμια μέρα κατά της θανατικής ποινής η 10 Οκτωβρίου και αίφνης ο νούς πηγαίνει στον καθοριστικής ...

Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος.


Παγκόσμια μέρα κατά της θανατικής ποινής η 10 Οκτωβρίου και αίφνης ο νούς πηγαίνει στον καθοριστικής σημασίας εκδημοκρατισμό του δικαια-κού μας συστήματος, με την μη εφαρμογή της απο το 1974 – όπότε και περάσαμε στην δημοκρατική ομαλότητα με την κατάρρευση της χούντας – και την κατάργησή της με νόμο απο το 1994 και συνταγματική επιταγή απο το 2001.
Η εκτέλεση της θανατικής ποινής απο την πολιτεία, ως καταδικαστικό μέτρο, υπήρξε ευθεία προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αλλά και κραυγαλέα έκφραση κοινωνικού πρωτογονισμού. Μια κοινωνία οφείλει με δημοκρατικό ήθος να σωφρονίζει όσους υπέπεσαν σε σοβαρά ποινικά αδικήματα – με το μέτρο της φυλακίσεως - αλλά όχι να ΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ με το ειδεχθές μέτρο της θανατικής ποινής – που παραπέμπει σε κοινωνίες χωρίς πολιτισμική συγκρότηση και δίχως υγιή κοινωνικά ανακλαστικά.
Για την ιστορία αναφέρουμε ότι στην πατρίδα μας την Ελλάδα, ο τελευταίος θανατοποινίτης που εκτελέστηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 25 Αυγούστου του 1972, ήταν ο Βασίλης Λυμπέρης, ο οποίος είχε κάψει την γυναίκα του Βασιλική Λυμπέρη, την πεθερά του Αντιγόνη Μάρκου και τα δυο ανήλικα παιδιά του. Αλλά και αυτός ο ειδεχθής δολοφόνος που πάγωσε το πανελλήνιο με τα εγκλήματά του, συγκίνησε λίγο αργότερα την κοινωνία, όταν μέσα απο το σαλεμένο μυαλό του, θα γράψει στην μητέρα του «Αγαπημένη μου μητέρα,σε πίκρανα και σε γέμισα πόνο και θλίψη, καθώς και τον πατέρα και τα αδέρφια […] μην ξεχνάς ομως μητέρα, ότι ο Θεός επιτρέπει τον πόνο και την θλίψιν, χαρίζει όμως και υπόσχεται ελπίδα και υπομονή. Υπομονή, λοιπόν, μητέρα και θα δοξάσουμε όλοι τον Θεό μια μέρα». Είναι οι ευαίσθητες χορδές του ίδιου ανθρώπου που διέπραξε τα στυγερά εγκλήματά και για τον οποίο αισθάνθηκε κατόπιν συμπάθεια η κοινωνία, για την τραγικότητά του. Ο στυγερός θύτης, είχε αίφνης γίνει θύμα, της ηθικής του συνείδησης. Των αφόρητων τύψεών του, που τον έκαναν να συνειδητοποιήσει, ότι πλέον με τον άφατο πόνο και το ηθικό χάος που είχε δημιουργήσει, δεν είχε πια νόημα η ίδια του η ζωή. Θα πεί χαρακτηριστικά απευθυνόμενος στο πανελλήνιο «Αυτό που δημιούργησα εγώ (δηλαδή η οικογένειά του) δεν υπάρχει πλέον. Γιατί να ζω;»
Ποτέ πια λοιπόν και σε κανένα σημείο του κόσμου θανατική ποινή. Μια πολιτισμένη και δημοκρατική κοινωνία, έχει πολλούς τρόπους για να σοφρωνίσει τους πολίτες της, πρωτίστως να τους παιδεύει ηθικά– και επομένως να τους αποτρέπει απο τον κοινωνικό εκτροχιασμό, με αποκλίνουσες κοινωνικά συμπεριφορές – και όχι να τους εκδικείται, για τα παραστρατήματά τους. Η ανθρώπινη ΖΩΗ, το μεγαλύτερο δώρο του Θεού στον άνθρωπο και η προστασία της αξιοπρέπειάς του, της ηθικής του δηλαδή υπόστασης, κατισχύουν οιουδήποτε νόμου και ποινής.

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι υποψήφιος Βουλευτής της «Ένωσης Κεντρώων» στην Α΄Αθηνών.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr



1 σχόλιο

  1. ΕΠΕΙΔΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΔΟΤΗ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΩΦΡΟΝΙΣΜΟΥ,
    Η ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ
    ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΤΑΙΖΟΥΜΕ ΤΖΑΜΠΑ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση