Ενας χρόνος κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ: Συμπεράσματα, προοπτικές και οι εξελίξεις τους επόμενους μήνες...

Γράφει ο Αθανάσιος Μανουσάκης Δημοσιογράφος. Στις 25 Ιανουαρίου 2015,κατά τις πρόωρες βουλευτικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν ,εξαιτίας ...

Γράφει ο Αθανάσιος Μανουσάκης
Δημοσιογράφος.

Στις 25 Ιανουαρίου 2015,κατά τις πρόωρες βουλευτικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν ,εξαιτίας της αδυναμίας συνεννόησης των κοινοβουλευτικών πολιτικών δυνάμεων,στο θεμα εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας από την Βουλή τον Δεκέμβριο του 2014, πρώτη πολιτική δύναμη της χώρας,αναδείχθηκε ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ), που με την στήριξη του κόμματος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων (ΑΝ.ΕΛ) σχημάτισε την πρώτη μεταπολεμικά κυβέρνηση στην Ελλάδα με κορμό κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως αναμενόμενο πριν την προκήρυξη των εκλογών ότι θα συμβεί , τις κέρδισε με υποσχέσεις στον ελληνικό λαό,και ιδιαίτερα στα στρώματα εκείνα της κοινωνίας που επλήγησαν από τις σκληρές δημοσιονομικές πολιτικές των τελευταίων 6 ετών, για μια σκληρή διαπραγμάτευση που θα οδηγήσει την χώρα σε γρήγορη έξοδο από τα μνημόνια και την οικονομική κρίση , σε σταδιακή ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και ανακούφιση των πολιτών και των κοινωνικών τάξεων ,που από το 2010 είδαν μια πολύ σημαντική μείωση του εισοδήματος τους, με ανεργία σε πολύ υψηλό ποσοστό που η επίσημη καταγεγραμμένη ,σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ,έφθασε το 25 % .

Όμως ,από τις πρώτες ημέρες της κυβέρνησης αυτής, ο Αλέξης Τσίπρας και οι αρμόδιοι υπουργοί του ,βρέθηκαν ενώπιον μιας σκληρής πραγματικότητας σε ότι αφορά την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και τις πρώτες επαφές με τους εταίρους -δανειστές , η οποία και τους οδήγησε σε αναδίπλωση των γαλαντόμων προεκλογικών τους υποσχέσεων προς τους Έλληνες πολίτες, παρά τα οποία επικοινωνιακά πυροτεχνήματα για την ικανοποίηση της κοινής γνώμης,περί ''σκληρής διαπραγμάτευσης ''.

Έτσι οι υποσχέσεις περί κατάργησης του Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας (ΕΝ.ΦΙΑ) ένας φόρος που στοίχισε εκλογικά στην προηγούμενη κυβέρνηση και οδήγησε ιδιαίτερα παραδοσιακούς ψηφοφόρους της Ν.Δ. με βάση την υπόσχεση του ΣΥΡΙΖΑ ,να επιλέξουν το κόμμα του σημερινού πρωθυπουργού στην κάλπη ,επαναφοράς της 13ης σύνταξης επαναφορά του βασικού μισθού στα 751 ευρώ κ.α. ,από τις πρώτες ημέρες ,μαζί με την πλειοψηφία των υποσχέσεων του προγράμματος κατά την ομιλία Τσίπρα στο βήμα της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης, έμειναν μόνο ανεκπλήρωτες υποσχέσεις.
Με δεδομένο ασφαλώς ότι η κυβέρνηση αυτή ,μέσω δηλώσεων των αρμοδίων υπουργών,παραδέχθηκε το δημοσιονομικό και ειδικότερα ταμειακό πρόβλημα που υπήρχε,έφτασε στο πρωτοφανές τουλάχιστον μεταπολιτευτικά για τα δημόσια οικονομικά της χώρας ,να πληρώνει μισθούς και συντάξεις δημοσίων υπαλλήλων και δόσεις των δανείων των δανειστών , από αποθεματικά δημοσίων οργανισμών,και μάλιστα ενώ ως αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τους ΑΝ.ΕΛ ,επέκριναν τις νομοθετικές αυτές πράξεις αυτές ως ''χουντικές '' και ''αντιδημοκρατικές '',με πράξη νομοθετικού περιεχομένου ακόμα και από τα αποθεματικά οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης ,όπως συνέβη τον Απρίλιο του 2015, ένα επιπλέον γεγονός που επιβεβαιώνει την αναξιοπιστία των προεκλογικών αυτών υποσχέσεων η τουλάχιστον το μη ρεαλιστικό στις έκτακτες οικονομικές συνθήκες που βιώνει η Ελλάδα τα τελευταία 6 χρόνια .
Πολύ περισσότερο όταν η επονομαζόμενη από τον ίδιο τον πρωθυπουργό ως ''υπερήφανη διαπραγμάτευση '', που όπως προαναφέρθηκε στην ουσία ήταν ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα , δυσκόλεψε ακόμα περισσότερο την ήδη πολύ δύσκολη κατάσταση της ελληνικής οικονομίας (παρότι παρά τα εγκληματικά λάθη προηγουμένων κυβερνήσεων , τα τελευταία χρόνια φαίνονταν και από τα επίσημα στοιχεία ,έστω σε επίπεδο αριθμών,μια αμυδρή έστω ανάκαμψη των οικονομικών δεικτών),με έναν υπουργό Οικονομικών τον Γιάνη Βαρουφάκη ,που στα συμβούλια υπουργών Οικονομικών της ευροζώνης ,περισσότερο έκανε διαλέξεις παρά διαπραγματευόταν με τους ομολόγους του,και με θεωρίες περί ''δημιουργικής ασάφειας '' και ''παιγνίων '',ιδιαίτερα μετά την συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου 2015,που προέτρεπε την ελληνική κυβέρνηση να προχωρήσει σε άμεση συμφωνία με τους εταίρους -δανειστές ,δυσκολεύοντας έτσι την ελληνική διαπραγματευτική θέση.



Μια θέση που επιδεινώθηκε ακόμα περισσότερο με την άφρονα απόφαση του Αλέξη Τσίπρα στα τέλη Ιουνίου 2015 ,για δημοψήφισμα της πρότασης συμφωνίας που είχε επιδοθεί από τους εκπροσώπους των δανειστών (Ε.Ε.,ΕΚΤ,ΔΝΤ) στις αρχές του ίδιου μήνα,την ώρα που ενώ το αρχικό κείμενο της συμφωνίας αυτής είχε απορριφθεί ήδη από τον πρωθυπουργό και η Ελλάδα βρισκόταν ακόμα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για βελτίωση της συμφωνίας αυτής ,με επικεφαλής της διαπραγματευτικής ομάδας τον σημερινό αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Γιώργο Χουλιαράκη ,μια εξέλιξη που τον πληροφορήθηκε χωρίς εκ τον προτέρων να την γνωρίζει ο ίδιος ο κ. Χουλιαράκης και η ομάδα του, το βράδυ της 26ης Ιουνίου 2015 που ανακοινώθηκε το δημοψήφισμα αυτό.
Αποτέλεσμα ήταν να όπως ήταν αναμενόμενο την επόμενη ημέρα,στο συμβούλιο υπουργών της ευροζώνης ,να μην εγκριθεί η δανειακή σύμβαση η οποία μετά από αίτημα της νέας ελληνικής κυβέρνησης, στα μέσα Φεβρουαρίου ,είχε παραταθεί μέχρι τις 30 Ιουνίου 2015,και έτσι αφού πλέον η Ελλάδα δεν είχε πλέον συμφωνία προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής με του εταίρους-δανειστές ,ο τότε υπουργός Οικονομικών κ. Βαρουφάκης έκλεισε τις τράπεζες (υπερηφανευόμενος μάλιστα το ίδιο βράδυ στην σύζυγο του,για το ''κατόρθωμα '' του αυτό...),με την επιβολή κεφαλαιακών ελέγχων των γνωστών ως capital controls ,μια εξέλιξη που ακόμα πληρώνει η πραγματική κυρίως ελληνική οικονομία ,με αποτέλεσμα πολλές ελληνικές επιχειρήσεις εξαιτίας δυσχερών οικονομικών συνθηκών που δημιουργεί η εξέλιξη αυτή να αναγκάζονται να δηλώσουν ω έδρα τους ,γειτονικές χώρες με καλύτερες οικονομικές και ειδικότερα κεφαλαιακές συνθήκες ,όπως η Βουλγαρία.
Βέβαια κάποιοι μπορεί να ισχυριστούν ότι η επικράτηση του ''ΟΧΙ '' στην συμφωνία με ποσοστό 61% που είχε επιλέξει η κυβέρνηση (θέτοντας μάλιστα σε περίπτωση αντίθετου αποτελέσματος ,θέμα παραμονής στην εξουσία) στο δημοψήφισμα αυτό που μάλιστα διεξήχθη σε προεκλογική περίοδο μιας μόλις εβδομάδα ,και με επεισοδιακές αντισυγκεντρώσεις από τους υποστηρικτικές του ''ΟΧΙ '' (ιδιαίτερα από τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ , αναρχοαριστερών και βέβαια της Ακραςαριστεράς με πρωταγωνιστή φυσικά το γνωστό κόμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ),εναντίον συγκεντρώσεων υποστηρικτών του '' ΝΑΙ '',ήταν δικαίωση της επιλογής αυτής του κ. Τσίπρα,όμως τα γεγονότα που ακολούθησαν το ίδιο βράδυ ,επιβεβαιώνουν το εντελώς αντίθετο .

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός το ίδιο βράδυ μετέτρεψε το ΄΄ΟΧΙ '' σε ''ΝΑΙ '' ,καλώντας την επόμενη ημέρα σε σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον πρόεδρο της Δημοκρατίας,προκείμενου με την στήριξη κυρίως των φιλοευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων, η χώρα όπως ήταν αναγκαίο και λόγω της γεωπολιτικής θέσης της Ελλάδας να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ιδιαίτερα στην ευροζώνη,που το βράδυ του δημοψηφίσματος τέθηκε σε άμεσο κίνδυνο ,με αποτέλεσμα μετά από δυο ημέρες στην σύνοδο κορυφής αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων μελών της ευροζώνης,να αντιμετωπίσει ένα απολύτως εχθρικό κλίμα,με διακύβευση της ελληνικής συμμετοχής στο ευρώ ,αναγκαζόμενος έτσι μετά από λίγες ημέρες στις 13 Ιουλίου να συμβιβαστεί σε μια ιδιαίτερη επώδυνη από προηγούμενες συμφωνία ,και να καταρρεύσει το επικοινωνιακό πυροτέχνημα περί ''σκληρής διαπραγμάτευσης ''.
Μια εξέλιξη που όπως παραδέχτηκε πρόσφατα,ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξη του σε αγγλικό τηλεοπτικό δίκτυο,αναγνωρίζοντας ουσιαστικά τα λάθη χειρισμών του και επιλογής προσώπων στην διαπραγμάτευση αυτή (όπως ο κ. Γιάνης Βαρουφάκης ,που σε επίσης πρόσφατη συνέντευξη του σε ελληνικό τηλεοπτικό δίκτυο ,κατηγόρησε τον πρωθυπουργό,ότι ήδη ήταν έτοιμος για συμβιβασμό με τους εταίρους -δανειστές ,μήνες πριν τον Ιούλιο του 2015,μια εξέλιξη που όπως υποστήριξε ο ίδιος τον ανάγκασε σε παραίτηση το βράδυ του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου,βλέποντας το κλίμα που είχε ήδη διαμορφωθεί στο μέγαρο Μαξίμου υπέρ ενός συμβιβασμού ),τονίζοντας χαρακτηριστικά ,ότι από τον Ιανουάριο μέχρι τα μέσα Ιουλίου 2015 με τις επιλογές αυτές ''χάσαμε χρόνο και χρήμα ''.



Πέρα πάντως από τις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους δανειστές η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ , εξαιτίας κυρίως των ιδεοληψιών του βασικού εταίρου ,ακολούθησε και εξακολουθεί δυστυχώς να κρατεί μια λανθασμένη στείρα στάση κατεύθυνσης υποστήριξης κυρίως του δημοσίου τομέα της οικονομίας,με την ακόμα χειρότερη επιλογή της δημιουργίας ενός νέου κομματικού κράτους ,που θυμίζει εκείνο το κομματικό κράτος που είχε δημιουργήσει το ΠΑΣΟΚ μετά την νίκη του στις εκλογές του 1981.
Έτσι διορισμοί φίλων και συγγενών σε θέσεις του ευρύτερου δημοσίου τομέα με βασικό η μοναδικό τους προσόν την συγγενική σχέση που έχουν με υπουργούς ,η την επιφανή κομματική του ς θέση στον ΣΥΡΙΖΑ, με χαρακτηριστικά παραδείγματα την επαναπρόσληψη καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών ,(μάλιστα κάποιες από αυτές που δεν είχαν ούτε και τα τυπικά προσόντα διορίστηκαν ακόμα και γραμματείς σε υπηρεσίες του υπουργείου Δικαιοσύνης,) χωρίς να αντιμετωπίζεται συνολικά το θέμα των συμβάσεων συνολικά παροχής έργου στον δημόσιο τομέα με μοναδικό ουσιαστικά προσόν,ότι είναι φίλα προσκείμενες στο κόμμα του κ. Τσίπρα, η τοποθέτηση της συζύγου του εξαδέλφου του πρωθυπουργού σε μετακλητή θέση δημοσίου υπαλλήλου,ο διορισμός του γραμματέα της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ,και συγγενικού του προσώπου στον δημόσιο τομέα (που ο ίδιος μάλιστα υπερηφανεύεται ,ότι έπρεπε να διοριστεί λόγω των '' αγώνων '' συγγενικών του προσώπων ιστορικά στην Αριστερά,που όπως πιστεύει έχει αποκλειστικά το ''ηθικό '' πλεονέκτημα έναντι άλλων πολιτικών χώρων....),η επαναλειτουργία της ΕΡΤ,με επαναπρόσληψη 2.500 υπάλληλων ,της οποίας την λειτουργία επιβαρύνεται ο φορολογούμενος Έλληνας με επιπλέον αύξηση του γνωστού απαράδεκτου ανταποδοτικού τέλους στους λογαριασμούς της ΔΕΗ ,χωρίς να υπάρχει παρά τις πομπώδεις κυβερνητικές εξαγγελίες μια λειτουργική ,αντικειμενική και πλουραλιστική κρατική τηλεόραση (το γνωστό επί χρόνια πρόβλημα της ΕΡΤ),αλλά μια τηλεόραση που στην ουσία εκθειάζει και προπαγανδίζει την σημερινή κυβέρνηση και τα non paper του Μεγάρου Μαξίμου,γεγονότα που επιβεβαιώνουν την ιδεολογική κατεύθυνση της κυβέρνησης αυτής ,ότι και να λένε οι ίδιοι οι κυβερνώντες και οι υποστηρικτές τους.

Ακόμα χειρότερο χαρακτηριστικό παράδειγμα ,για την στείρα εμμονή της σημερινής κυβέρνησης στην υπεράσπιση του δημοσίου τομέα, με στόχο την δημιουργία σπάταλου κομματικού κράτους για την εξυπηρέτηση αποκλειστικά και μόνο ημετέρων (''δικών μας παιδιών''),είναι και η απαράδεκτη και η προκλητική στάση ,απέναντι στην επένδυση χρυσού στην Χαλκιδική ,ιδιαίτερα από τον Υπουργό Περιβάλλοντος Πάνο Σκουρλέτη ,που παρά τις δικαστικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας (Στε) ,μετά από προσφυγές κατοίκων που αντιτίθενται στην επένδυση ,αλλά και των εργαζομένων ,που επιβεβαιώνεται ότι περιβαλλοντικά δεν υπάρχει κάποιο θέμα ,σε ότι αφορά την εξέλιξη των εργασιών, και μάλιστα από έναν νομικό φορέα που είναι ιδιαίτερα αυστηρός σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος στην περιοχή,με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν οι 2.000 και πλέον θέσεις των εργαζομένων στα μεταλλεία των Σκουριών,οι παραδοσιακά καλές σχέσεις της χώρας μας με τον Καναδά,και φυσικά να απομακρύνεται η προοπτική επενδύσεων στην Ελλάδα,που τόσο τις έχει η αγορά προκειμένου να αρχίσει επιτέλους η έξοδος από την οικονομική κρίση,και η σταδιακή πτώση του πολύ υψηλού δείκτη της ανεργίας,προκειμένου να ανακοπεί και η ''αιμορραγία '' της συνεχόμενης μετανάστευσης στο εξωτερικό.
Πέρα από την οικονομία σε αυτό τον ένα χρόνο ,η κυβέρνηση αυτή με επιλογές ,όπως η κατάργηση των φυλακών υψίστης ασφαλείας τύπου Γ΄ για επικίνδυνους τρομοκράτες και εγκληματίες, την ''φωτογραφική '' διάταξη για αποφυλάκιση του καταδικασμένου για τρομοκρατία που δεν έχει μετανοήσει για τις αποτρόπαιες πράξεις του Σάββα Ξηρού,(ακόμα και εάν ο ίδιος δεν δέχτηκε το περιβόητο ''βραχιολάκι'' ,υπάρχει θέμα ), επίσης ''φωτογραφική ''διάταξη για την διευκόλυνση των σπουδών του γνωστού αναρχικού ληστή τραπεζών Νίκου Ρωμανού (ενώ ο ίδιος δηλώνει με αναρτήσεις σε σελίδες του ιδεολογικού του χώρου από πέρσι οτι δεν τον ενδιαφέρουν οι σπουδές ,αλλά η καταστροφή του κράτους,και η συνεχής κοινωνική ένταση ,για την επικράτηση του χώρου που υποστηρίζει),ο νόμος για την ιθαγένεια,το σύμφωνο συμβίωσης κ.α.,στείρες και ανεύθυνες αριστερίστικες κατά βάση επιλογές που στόχο έχουν και μόνο την ικανοποίηση των ιδεοληψιών αυτών,και στελεχών που εκφράζουν τις πάλαι ποτέ συνιστώσες ,δημιουργούν κινδύνους για τον κοινωνικό ιστό,την κοινωνική συνοχή και παραδοσιακές αξίες της ελληνικής κοινωνίας,και ιδιαίτερα ο απαράδεκτος νόμος για την ιθαγένεια,σοβαρούς κινδύνους για την εθνική ομοιογένεια και ενδεχομένως και ασφάλεια της χώρας στο άμεσο μέλλον.

Παράλληλα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝ.ΕΛ βρέθηκε σε αυτό τον ένα χρόνο που βρίσκεται στην εξουσία αντιμέτωπη των αδιέξοδων και ανεύθυνων υποσχέσεων που είχε δώσει προεκλογικά,στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 στο ίδιο το εσωτερικό της ,ερχόμενος ο ίδιος ο πρωθυπουργός αντιμέτωπος με στελέχη του κόμματος του και πάλαι ποτέ συνεργάτες του ,όπως ο πρώην υπουργός Περιβάλλοντος Παναγιώτης Λαφαζάνης , και η πρώην πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου (η οποία κατά την ολιγόμηνη παραμονής της στο τρίτο πολιτειακό θεσμό,προκάλεσε με την αλαζονική συμπεριφορά της ,υπερβαίνοντας πολλές φορές της αρμοδιότητες της)μετά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου και άλλους που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ ,και δημιούργησαν το ακροαριστερό κόμμα της Λαϊκής Ενότητας (ΛΑΕ),που υποστηρίζει την έξοδο της Ελλάδας από την ευροζώνη και την επιστροφή σύμφωνα με τις οικονομικές συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί σε μια υποτιμημένη δραχμή,χωρίς φυσικά να εξασφαλίζεται καμιά προοπτική ανάπτυξης της οικονομίας και διεξόδου από την οικονομική κρίση .

Αποτέλεσμα ήταν προκειμένου ο κ. Τσίπρας να ξεκαθαρίσει τους εσωκομματικούς του λογαριασμούς ,σε μια τρίτη άσκοπη για την χώρα εκλογική αναμέτρηση της 20ης Σεπτεμβρίου 2015,την οποία και κέρδισε ,επιτυγχάνοντας κατά την γνώμη μου μια ''πύρρειος '' νίκη υποσχόμενος μαζί με τον συνεταίρο του Πάνο Κάμμενο ,παράλληλο πρόγραμμα,προκειμένου να αμβλύνει τις εσωτερικές κυρίως αντιδράσεις για την ψήφιση του τρίτου μνημονίου,και γιατί η Ν.Δ.,με την μεταβατική ηγεσία του Βαγγέλη Μειμαράκη ,δεν μπόρεσε λίγους μήνες μετά την ήττα των εκλογών του Ιανουαρίου δεν μπόρεσε να πείσει ως αξιόπιστη εναλλακτική λύση ,έχοντας ψηφίσει και ένα τρίτο μνημόνιο,έστω και εάν το έκανε για να αποφευχθεί η οικονομική κατάρρευση της πατρίδας μας.

Όμως πλέον ένα χρόνο μετά η Ελλάδα ,βρίσκεται ενώπιον νέων πολιτικών δεδομένων μετά και την εκλογή του Κυριακού Μητσοτάκη στην ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης (που για την ώρα υπάρχει αναμονή εκπλήρωσης προσδοκιών) ,με νομοσχέδια όπως το ασφαλιστικό,που αφορά πέρα από ελεύθερους επαγγελματίες και αγρότες,και η ρύθμιση των εκκρεμότητας των ''κόκκινων δανείων '' των τραπεζών,προκαλούν πέρα από την κοινωνία και αντιδράσεις στο εσωτερικό της εύθραυστης μόλις 153 βουλευτών , κυβερνητικής πλειοψηφίας .

Η κυβέρνηση που κέρδισε και τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015,υποσχόμενη κοινωνικά μέτρα που θα αμβλύνουν τις συνέπειες του τρίτου μνημονίου,πρέπει να καταλάβει ότι όχι μόνο με επιδόματα αλληλεγγύης ,κάρτες σίτισης,επιδότησης ενοικίου και ρεύματος (από τις ελάχιστες θετικές αποφάσεις εδώ και ένα χρόνο),αλλά με ουσιαστικά κοινωνικά μέτρα,βασιζόμενη στην ανάπτυξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας σε υγιείς βάσεις η Ελλάδα θα μπορέσει να βγει από το αδιέξοδο της οικονομικής κρίσης και και από τα δυσβάσταχτα μνημόνια,αλλά και με τολμηρές μεταρρυθμίσεις σε οικονομία και δημόσια διοίκηση (ανεξαρτήτως μνημονιακών υποχρεώσεων),και όχι ένα φιλικό προς τον ίδια κομματικό κράτος,με αποξένωσης της τόσο απαραίτητης για την χώρα ιδιωτικής πρωτοβουλίας,και ιδιαίτερα υγιούς επιχειρηματικότητας.

Η στείρα λογική μνημόνιο -αντιμνημόνιο που πέρα από τον ΣΥΡΙΖΑ,που οφείλει σε μεγάλο βαθμό την αύξηση της δύναμης του στην στήριξη πρώην ψηφοφόρων και στελεχών του ΠΑΣΟΚ ( κάποιοι είναι σήμερα και υπουργοί της σημερινής κυβέρνησης ,όπως και προηγούμενων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ),ωφέλησε και άλλες πολιτικές δυνάμεις στα δεξιά του πολιτικού φάσματος αλλά η λογική αυτή όπως απέδειξε ο τελευταίος χρόνος ,δεν προσφέρει προοπτική για τον τόπο.

Σε διαφορετική περίπτωση εάν οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας,και ιδιαίτερα οι φιλοευρωπαϊκές αν δεν πάρουν αναγκαίες αποφάσεις για τολμηρές μεταρρυθμίσεις και πραγματικά κοινωνικά αποφάσεις,και επιστρέψουν στην καταστροφική για την Ελλάδα λογική ,των μη τολμηρών και αναγκαίων αποφάσεων , και των κοινωνικών παροχών με δανεικά λεφτά,όπως άρχισε από την δεκαετία του ΄80 ,μέχρι και το 2010 ,που ήρθε το πρώτο μνημόνιο,τότε οι εξελίξεις δυστυχώς θα είναι ακόμα χειρότερες.


Οι ψευδαισθήσεις των εύκολων αντιμνημονιακών λύσεων,τον τελευταίο ένα χρόνο καταρρεύσαν,ας αναλάβουν αυτοί που πρέπει να τις αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους, η Ελλάδα χρειάζεται και πρέπει να έχει ένα καλύτερο παρόν και πολύ περισσότερο μέλλον ,γιατί ο τόπος αυτός όπως έλεγε και ο αείμνηστος Έλληνας πολιτικός Χαρίλαος Τρικούπης προρισταί να ζήσει και θα ζήσει.