Για τον παρά κολάζεται η Ελλάδα, με τον παρά κι αγιάζεται η ΕΕ, ενώ η Τουρκία παζαρεύει!

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος. Τι στενοχωρεί σήμερα τον μπουνταλά, διεφθαρμένο από κούνια Έλληνα; Πως τελικά, όπως φάνηκε μάλλ...

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος.

Τι στενοχωρεί σήμερα τον μπουνταλά, διεφθαρμένο από κούνια Έλληνα; Πως τελικά, όπως φάνηκε μάλλον με σαφήνεια χθες στις Βρυξέλλες, στη Τουρκία πάνε τα περισσότερα λεφτά, ενώ στην Ελλάδα θα εγκλωβιστούν οι περισσότεροι πρόσφυγες που περνούν από τη Τουρκία στην ΕΕ!

Άλλωστε η αριστερή μας κυβέρνηση, ακολουθώντας με σεβασμό τη δεξιά κουλτούρα του πονηρού, αναξιοπρεπούς πολιτικάντη, που έμαθε να ανταλλάσει αξίες με χρήμα, είχε ήδη με αφάνταστα υποκριτικό τρόπο διαμορφώσει το κλίμα: Ας ετοιμαστούμε για να ενσωματώσουμε τουλάχιστον 300.000 – 500.000 πρόσφυγες, επιτελώντας το ανθρωπιστικό μας καθήκον! Βοήθησα και εγώ και άλλοι πολλοί, που αντιμετωπίσαμε το προσφυγικό ζήτημα με βιοοικονομικό και ανθρωποκεντρικό τρόπο! Τι ήθελες να κάνουμε, να μιλήσουμε τη γλώσσα του φασίστα, ρατσιστή-εθνικιστή, ή την προσβλητική γλώσσα για κάθε κομμουνιστή που με σταλινική υποκρισία άρθρωσε η ηγεσία του ΚΚΕ;

Δεν είχαμε στην πραγματικότητα άλλη επιλογή παρά να νομιμοποιήσουμε ηθικώς, αν και όχι αμιγώς πολιτικώς, την αθλιότητα της κυβέρνησης και της πλειονότητας του πολιτικού συστήματος. Μόνον που όταν εμείς μιλάγαμε με όρους ηθικής και ιδεών, η κυβέρνηση μας μετέφραζε με όρους χρήματος και μικροπολιτικής! 

Ποια είναι η αθλιότητα; Η σύνδεση των μνημονιακών πολιτικών και της αναμόρφωσης του χρέους, που ορίζουν την κοινωνικοοικονομική πραγματικότητα στην Ελλάδα και τη σημερινή διεθνή της πολιτική διάσταση, με το προσφυγικό ζήτημα! Αυτό ακριβώς ήταν που δεν έπρεπε να συμβεί! Και όμως συμβαίνει με έναν ανυπόφορο σε υποκρισία και διπλοπροσωπία τρόπο.

Αγαπητέ αναγνώστη, η ευρωπαϊκή αποζημίωση για τον εγκλωβισμό μεταναστών στην Ελλάδα νομιμοποιεί πολιτικώς την απομόνωση της χώρας μας και ενισχύει - επεκτείνοντάς το - το καθεστώς εξαίρεσης και αποκλεισμού που έχει επιβληθεί στη βάση της εθνικής μας οικονομίας, εντός της ευρωζώνης. Αυτό αποτελεί τη μακροπολιτική συνάρτηση, η οποία ασφαλώς ολοκληρώνεται αν λάβεις υπόψιν τη σχέση ηθικής-πολιτικής στο πλαίσιο της συναλλαγής: πολιτικοοικονομική στήριξη του Ελληνικού Κράτους από ευρωπαϊκούς και διεθνείς θεσμούς, έναντι παροχής υπηρεσιών για διαμονή και προσωρινή εγκατάσταση μεταναστών, ώστε αυτοί να μην προωθηθούν στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης και προκαλέσουν κλονισμό στα πολιτικά τους συστήματα!

Πού θα καταλήξει αυτή η υπόθεση συναλλαγής; Για να αποδώσει τα μέγιστα για τους χρηματοδότες αυτού του εξαναγκασμού, τόσο για την αδύναμη ελληνική πολιτεία, όσο και για τους ίδιους τους μετανάστες, (1) σε παράλληλο νόμισμα με ουσιώδη ελάφρυνση στην εξυπηρέτηση του χρέους και (2) σε νέους θεσμούς ευρωπαϊκής και διεθνούς πολιτικοδιοικητικής και οικονομικής εποπτείας με επίκεντρο του πρόσφυγες.

Αυτούς που βλέπεις σήμερα να εναντιώνονται με πάθος στην υποδοχή προσφύγων και μεταναστών στις χώρες τους, θα δεις αύριο να ασκούν δριμύτατη, ανθρωπιστικού χαρακτήρα κριτική στις ελληνικές κυβερνήσεις και στον ελληνικό λαό, για τον τρόπο που συμπεριφέρονται στους πρόσφυγες! Έχεις να δεις εκδηλώσεις (υπερ)ευαισθησίας από τους σημερινούς «αναίσθητους» που θα σε κάνουν να σιχαθείς τον πολιτισμό των πολιτισμένων και ίσως μαζί με αυτόν τον ίδιο τον αργυρώνητο Εαυτό σου!

Αφού με τον παρά τους θα συντηρούν τους μετανάστες στην Ελλάδα, γιατί να μην απαιτούν ιδανικές συνθήκες εγκατάστασης και αφομοίωσης, κατηγορώντας σε κάθε ευκαιρία τους έλληνες για ρατσισμό, υπεξαίρεση πόρων για τους πρόσφυγες και ανοργανωσιά; Σωστά… θα συμφωνήσει μαζί τους και ο συμπλεγματικός αντιδραστικά-ρεαλιστής συμπολίτης μας, ο οποίος επί τόσο χρόνια με έναν σαδομαζοχιστικό τρόπο υποστηρίζει την αναγκαιότητα των συγκεκριμένων μνημονίων με τη τρόικα και τη λυτρωτική διακυβέρνηση του «κουαρτέτου» για «πάση θυσία στο Ευρώ»!

Με τη φράση «τυραννίς χρήμασι» (: το χρήμα καταδυναστεύει), φιλοσοφούσε ο Ηρόδοτος, αλλά εγώ θα το διατυπώσω αλλιώς: Για τον παρά κολάζεται η Ελλάδα, με τον παρά κι αγιάζεται η ΕΕ, ενώ η Τουρκία παζαρεύει! Το θέλεις και διαφορετικά; Την ώρα που η Τουρκία παζαρεύει το μέλλον της, η Ελλάδα παζαρεύεται!

Σπανίως είμαι απόλυτος, αλλά αυτή τη φορά είμαι απολύτως βέβαιος πως η στρατηγική που αφορά στην ΕΕ-αποζημίωση του ελληνικού κράτους για την εξαναγκαστική εγκατάσταση σε αυτό σημαντικού αριθμού προσφύγων (η αναλογία είναι: το 60% περίπου εκ των προσφύγων από τη Μέση Ανατολή στη Τουρκία και σε άλλες φοβερά ταλαιπωρημένες όμορες χώρες της Συρίας και του Ιράκ, το 20% στην Ελλάδα και το υπόλοιπο 20%, σε διαδοχικά στάδια, σε μερικές ακόμη χώρες της ΕΕ – κυρίως στη Γερμανία), μετατρέπει την Ελλάδα σε χωνευτήρι όχι ακριβώς λαών και πολιτισμών, αλλά μια άθλιας πολιτικής κουλτούρας όπου περισσεύουν οι άνθρωποι, ενώ σπανίζει το χρήμα για την εξαγορά μιας θέσης στον ήλιο για αυτούς!

Στην Ελλάδα η ζήτηση και προσφορά δεν θα διαμορφώνεται στη βάση της νεκρής ύλης - όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα - αλλά στη βάση του εμπορίου ανθρώπων. Και αυτό είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που παζαρεύει η Τουρκία. Στη Τουρκία ο μετανάστης χρησιμοποιείται ως πιόνι στη γεωπολιτική και γεωστρατηγική σκακιέρα, ενώ στην Ελλάδα ως πιόνι για ρευστότητα και ανοχή από την τρόικα για μια ελαστικότερη προσαρμογή. Αυτό, δυστυχώς, οδηγεί, σύμφωνα με το θεωρητικό πρότυπο των παιγνίων, σε αυξημένη πιθανότητα θερμής εμπλοκής Ελλάδας-Τουρκίας, για αναθεώρηση των Συνθηκών και πρακτικών που ορίζουν το καθεστώς του Αιγαίου. Και για αυτό θα αποζημιωθούμε… Όποιος πουλιέται λαμβάνει τη τιμή που αντιστοιχεί στις αντικειμενικές και όχι αναφερόμενες από τον ίδιο αξίες του!