Andreas Kapsambelis Νεαρός κοινοβουλευτικός συντάκτης, εκεί γύρω στο 1984, έπρεπε να καταφέρω να "σταθώ" ανάμεσα στα ιερά τ...
Νεαρός κοινοβουλευτικός συντάκτης, εκεί γύρω στο 1984, έπρεπε να καταφέρω να "σταθώ" ανάμεσα στα ιερά τέρατα του ρεπορτάζ εκείνης της εποχής.
Ο Ερρίκος, πάντα εξωστρεφής και χαλαρός, ήταν από τους πρώτους που με στήριξε, με βοήθησε. Με χαμόγελο, κέφι και χιούμορ που το είχε χτυπώντας και τα πλήκτρα της Olivetti για να μεταφράζει, στα κενά του χρόνου του, τις λεζάντες των κόμικς...
"Μικρέ!" του άρεσε να με πειράζει αλλά εγώ κολακευόμουν για την οικειότητα που μου έδειχνε ο "παλιός", που δούλευε μάλιστα στη μεγαλύτερη εφημερίδα, "Τα Νέα", όταν άλλοι, ακόμη και ...αριστεροί, κοίταζαν με μισό μάτι όλους εμάς τους νέους και δεν μας έλεγαν ούτε καλημέρα. Μια εποχή εντελώς διαφορετική από τη σημερινή, που τα "τραστ" δεν έσπαγαν με τίποτε...
Ο Ερρίκος με κυκλοφόρησε για πρώτη φορά και στη δημοσιογραφική νύχτα, στο θρυλικό υπόγειο La Minute στο Κολωνάκι. Εκεί, συμφωνήσαμε να δώσω και το πρώτο κείμενό μου για το "Ποντίκι" - ήταν ο έβδομος ουρανός, για μένα, τότε.
Ο Μίμης ο Γκλαβάς, ο Αντώνης ο Κορόβηλας, ο Ανδρέας ο Παπαγεωργόπουλος, ο Θανάσης ο Αντωνόπουλος, τώρα ο Ερρίκος...
Πόσα δεν θα έχουν να λένε, από εκεί πάνω, για τα σημερινά χάλια (και) του επαγγέλματος.
Καλό ταξίδι Ερρίκο.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση