Dimitris Liberopoulos ένα ορφανό κατσαριδάκι ------------------------------- Περνάω το πιό απίστευτό μου Πάσχα. Αποφεύγω να σκοτώνω κατ...
ένα ορφανό κατσαριδάκι
-------------------------------
Περνάω το πιό απίστευτό μου Πάσχα.
Αποφεύγω να σκοτώνω κατσαρίδες, αλλά προχτές βλέπω ξαφνικά μια στα πόδια μου, χραπ και τη λειώνω. Την πετάω στη λεκάνη, πατάω το καζανάκι, βουρ το νερό, μα την βλέπω να επιπλέει... Ξανά βουρ και δεν λέει να εξαφανιστεί, αν και άψυχη, ανάσκελα, σα να με κοιτάζει...
Σηκώνομαι τ η νύχτα, ανάβω το φως στον καμπινέ, να την ακόμα στον αφρό... Και τότε βλέπω στη τρύπα του μπάνιου να χει ξεμυτήσει ένα κατσαριδάκι, αθώο και άφοβο. Και τότε καταλαβαίνω ότι είναι το ορφανό της κι΄ αρχίζω να νοιώθω τύψεις...
Πάει, έμπλεξα... δυό μέρες τώρα το΄ χω σε μια γυάλα, του μάσησα μια μπουκίτσα ψωμάκι ως και σταγόνα νερό του ριξα μπας και διψάει... Ποτέ μου δεν πατούσα κατσαρίδα και τώρα που το΄ κανα πρέπει να αναθρέψω το ορφανό της... Και να σας πω ότι η μάνα του - ήσυχη πιά - ρουφήχτηκε από το νερό.
Ρε πως τα φέρνει η μοίρα... Παιδί δεν είχα και υιοθέτησα στα 90 μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση