Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ που ...τρολάρει τον εαυτό του

Γράφει ο Μαυρογιαλούρος. Δεν είχα καμία αμφιβολία, αλλά οι υπουργοί και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνουν καθημερινά τον εαυτό τους....

Γράφει ο Μαυρογιαλούρος.

Δεν είχα καμία αμφιβολία, αλλά οι υπουργοί και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνουν καθημερινά τον εαυτό τους. Όχι ότι είναι διχασμένες προσωπικότητες, όπως πιστεύουν αρκετοί, αλλά ότι μας δουλεύουν ασύστολα. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν…

Αφορμή γι’ αυτό που σας γράφω είναι μια ιταλική ταινία που πρόκειται προσεχώς να βγει στους κινηματογράφους. Θέμα της είναι η κατάσταση στο ιταλικό δημόσιο και η διαθεσιμότητα, που ήδη την έχουμε ζήσει και στην Ελλάδα. Η ταινία ουσιαστικά καυτηριάζει τη νοοτροπία του δημοσίου υπαλλήλου, εναρμονισμένη προφανώς στο κλίμα της κυβέρνησης Ρέντσι που προωθεί κι αυτή τον κοινωνικό αυτοματισμό στην Ιταλία. Κι ο πρωταγωνιστής της ταινίας, από μικρό παιδί μεγάλωσε γαλουχημένος με στόχο να μπει σε μια μόνιμη θέση στο δημόσιο και κάνει ο,τι μπορεί για να την κρατήσει.

Δεν θα είχα λόγο να ασχοληθώ με την ταινία αν δεν εντόπιζα ένα κείμενο, με το οποίο μόλις χθες, την σχολιάζει ένας από τους κορυφαίους υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ. Για την ακρίβεια υιοθετεί την ειρωνική και σαρκαστική προσέγγιση του δημιουργού της ταινίας για τους δημοσίους υπαλλήλους και ειδικά για τον πρωταγωνιστή της που «έχει αλυσοδέσει τη ζωή του με την εμμονή του για τη θέση στο δημόσιο» ακόμη κι όταν «μια ανώτερη υπάλληλος προσπαθεί να τον πείσει να παραιτηθεί λαμβάνοντας την αντίστοιχη αποζημίωση» επειδή «τα χρόνια πέρασαν και ήρθε η ώρα για έναν εξορθολογισμό του δημόσιου τομέα».

Τι άλλο (αντι)γράφει; Πρόκειται «για πολύ ευχάριστη και διασκεδαστική κωμωδία με την οποία καυτηριάζεται μια ολόκληρη νοοτροπία βολέματος, ρουσφετιού και συναλλαγής. Κάτι διόλου άγνωστο στα καθ' ημάς, σε τέτοιο σημείο που αναρωτιέσαι γιατί στην ταινία δεν μιλούν ελληνικά! Όσο για την ιταλίδα μητέρα, είναι τάλε κουάλε με τη γνωστή σε όλους -τους άνδρες κυρίως- ελληνίδα μάνα!». Κι ακόμη ότι «οι χαρακτήρες, οι νοοτροπίες, οι συνήθειες, τα στερεότυπα έρχονται μέσα από την πραγματικότητα…».

Η είδηση είναι ΠΟΙΟΣ υπουργός τα γράφει αυτά! Προσέξτε: Ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης Χριστόφορος Βερναρδάκης…

Δηλαδή, ο υπουργός που έχει στην αρμοδιότητά του το δημόσιο τομέα, ειρωνεύεται τους δημοσίους υπαλλήλους την ώρα που έχει αναλάβει να δημιουργήσει βαθιές ρίζες για λογαριασμό του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στο δημόσιο, στην προσπάθεια να αποκτήσει «κομματικό στρατό» εν όψει της εκλογικής κατάρρευσής του.

Μιλάει για «μια ολόκληρη νοοτροπία βολέματος, ρουσφετιού και συναλλαγής» την ώρα που αν δεν έχεις την κομματική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ, όπως παλιά του ΠΑΣΟΚ, δεν μπορείς να δεις πλέον άσπρη μέρα στο δημόσιο.

Είναι ο υπουργός που εμφανίζεται να συμφωνεί με την ανάγκη «εξορθολογισμού» του δημοσίου τομέα ακόμη και με μέτρα όπως η διαθεσιμότητα που κατακεραύνωνε ως αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά την ίδια ώρα φροντίζει να ενισχύει τα προνόμια σε ορισμένες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων, να εξαγγέλλει αυξήσεις, να κάνει διορισμούς, να γεμίζει τα υπουργεία με κολλητούς και συγγενείς ως μετακλητούς και αποσπασμένους, να κάνει μετακινήσεις και μεταθέσεις με κομματικά και ρουσφετολογικά κριτήρια. Τα λέει αυτά την ημέρα που γίνεται σάλος από την τροπολογία - σκάνδαλο με την οποία το δημόσιο θα πληρώνει τα έξοδα για τις πολυμελείς συνοδείες πρωθυπουργού και υπουργών σε πεντάστερα ξενοδοχεία και την ώρα που το πρότυπο «Καρανίκα» κυριαρχεί επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ…

Είναι διχασμένη προσωπικότητα ο κ. Βερναρδάκης; Προφανώς όχι. Απλώς νομίζει ότι μπορεί να μας τρολάρει. Αλλά μάλλον στον εαυτό του το κάνει…