Γράφει ο Λάμπρος Μίχος. «Η Αγία Βαρβάρα του 2020, όπως με ανοιχτά τα μάτια την ονειρευτήκαμε και η εμπνευσμένη και δημιουργική προσπάθε...
«Η Αγία Βαρβάρα του 2020, όπως με ανοιχτά τα μάτια την ονειρευτήκαμε και η εμπνευσμένη και δημιουργική προσπάθεια εκατοντάδων ανθρώπων την καταξίωσε, τώρα κοντανασαίνει και οπισθοπατεί. Ήτανε το λαμπερό άστρο της Αττικής και τώρα μοιάζει με πρόωρα γερασμένη και ρυτιδιασμένη κόρη.»
Έτσι μου την περιέγραψε ένας φίλος που έλειψε επτά χρόνια στον Καναδά και βρέθηκε μια βδομάδα καλοκαιριού στη γενέθλια πόλη του.
Περπατήσαμε μαζί μερικά βράδια στις άλλοτε ευωδιαστές ανθοστοιχίες των πεζόδρομων, των πλατειών και των αλσών. Ξεραμένο χώμα και χορταριασμένες τρύπες εκεί που έσφυζαν οι φουντωμένες ορτανσίες και οι κατακόκκινοι ιβίσκοι. Ξεστρατίσαμε πολλές φορές ν’ αποφύγουμε τους σωρούς τα σκουπίδια στους ξεχειλισμένους κάδους και τα χυμένα ανάκατα στους δρόμους και τα πεζοδρόμια.
Στην άλλοτε οργιαστική από δροσιά και μοσχοβολή περιοχή ΠΑΝΘΕΟΝ βρήκαμε λεηλατημένο τοπίο, δυσωδία και αποφορά, όπως και πολλά κεντρικά και απόμερα σημεία της πόλης.
Στην κεντρική πλατεία ακούγαμε τους χτύπους των βηματισμών μας, ξεκούρδιστους ήχους μιας πονεμένης μελωδίας. Έρημο, άχαρο, σκοτεινό τοπίο.
Διαβάστε περισσότερα εδώ
http://akutamadata.blogspot.gr/2016/09/blog-post.html
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση