"Στη Συρία πεθαίνεις μια φορά, στην Ελλάδα πεθαίνουμε κάθε μέρα"

Τις δυσκολίες της ζωής τους στην Ελλάδα, που κάποιες φορές είναι τέτοιες που τους κάνουν να σκέφτονται ακόμα και την επιστροφή τους στη...

Τις δυσκολίες της ζωής τους στην Ελλάδα, που κάποιες φορές είναι τέτοιες που τους κάνουν να σκέφτονται ακόμα και την επιστροφή τους στη χώρα τους, την οποία εγκατέλειψαν ρισκάροντας τα πάντα για να επιβιώσουν, περιγράφει στο πρακτορείο Reuters ένα ζευγάρι δασκάλων από τη Συρία που διαμένουν στο hot spot της Σούδας, στη Χίο, τους τελευταίους έξι μήνες, περιμένοντας την έγκριση ή την απόρριψη του αιτήματός τους για χορήγηση ασύλου.

“Ξέρω ότι στη Συρία έχουνε πόλεμο και βόμβες κάθε μέρα”, λέει ο εμφανώς εξαντλημένος Αμίρ. Όμως εκεί “κάθε Σύριος πεθαίνει μια φορά. Εδώ πεθαίνουμε κάθε μέρα. Κάθε μέρα είναι κακή”.

Το ζευγάρι εγκατέλειψε την κατεστραμμένη πόλη Χομς της Συρίας με προορισμό την Ευρώπη και στις 19 Μαρτίου, μία μέρα πριν την εφαρμογή της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας για το προσφυγικό, έφτασαν στη Χίο, απ' όπου τους απαγορεύτηκε να φύγουν. Έκτοτε τους έχουν πάρει δύο φορές συνέντευξη, αλλά δεν τους έχει δοθεί καμία πληροφορία για τη μοίρα τους.

“Περιμένουμε”, λέει η Ουαλαά, “αλλά τι περιμένουμε, δεν ξέρω”. Καθημερινά ελέγχει έναν πίνακα περιμένοντας να δει το νούμερό της – ωστόσο, τα νούμερα αυτά δεν βγαίνουν με κάποια συγκεκριμένη σειρά και κανείς δεν ξέρει πότε θα γίνει αυτό. “Ίσως αύριο, ίσως μετά από μία εβδομάδα”, λένε οι αρχές.

Εν τω μεταξύ, οι συνθήκες στη Σούδα περιγράφονται με μελανά χρώματα. Η Ουαλαά αναφέρει ότι οι άγριοι τσακωμοί είναι συχνό φαινόμενο τα βράδια, και ότι η ίδια και τα δύο παιδιά της, ηλικίας 6 και 8 ετών, φοβούνται να βγουν από τη σκηνή τους μετά τη δύση του ηλίου, καθώς συχνά άνδρες μεθούν και έρχονται στα χέρια.

“Κάθε μέρα υπάρχει και ένας τσακωμός”, δηλώνει και ο 45χρονος Σύρος Νταούντ, που μιλάει ακόμα για ληστείες και απειλές με μαχαίρια. Και αυτός μετά από πέντε μήνες στη Χίο δεν ξέρει τι θα απογίνει αυτός και η γυναίκα του.

Σε μία άλλη σκηνή, ο Σύρος φοιτητής Μοχάμαντ Αλ Τζασέμ γράφει γράμματα στην οικογένειά του, στην πόλη Ντέιρ αλ Ζορ. “Δεν θέλω να κρατήσω ένα όπλο και να σκοτώσω κάποιον”, δηλώνει. “Θέλω απλά να σπουδάσω, να δουλέψω, να έχω μία νέα ζωή, να έχω ένα νέο ξεκίνημα, να πάω στη Γερμανία, να βρω ηρεμία, να αφήσω αυτό το χάλι”.

Αν τον στείλουν πίσω στην Τουρκία, τότε θα επιστρέψει στη Συρία, όπως λέει, σχολιάζοντας ότι αν η Τουρκία ήταν ασφαλής προορισμός, δεν θα ερχόταν στην Ευρώπη.

Το ίδιο λέει και ο Νταούντ, ερωτηθείς τι θα έκανε αν τον έστελναν πίσω στην Τουρκία. “Όχι. Θα πάω στη Συρία και θα πεθάνω στη Συρία”.