GRID_STYLE

NONE

ΡΟΗ:

latest

Η τελευταία παράσταση της ποδοσφαιροποιημένης μεταπολίτευσης του 1974!

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος. Η ζωή δεν είναι παράσταση, πόσο μάλλον μια χυδαία αναπαράσταση του ίδιου του θεατρινίζοντος ...


Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος.
Η ζωή δεν είναι παράσταση, πόσο μάλλον μια χυδαία αναπαράσταση του ίδιου του θεατρινίζοντος και ναρκισσευομένου, εγγενώς αντιδραστικού εαυτού μας, με την μορφή του ποδοσφαιριστή, ο οποίος πραγματοποιώντας αντικειμενικά επίθεση προς το τέρμα της δικής του ομάδας αποφαίνεται με μαγκιά: η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση!

Και η εξέδρα παγώνει, όχι απλώς επειδή μπερδεύτηκε, χωρίς να μπορεί να αποφασίσει ποιός είναι τελικά ο αντίπαλος /εχθρός στη σημερινή συγκυρία, ο Σόιμπλε ή το ΔΝΤ, αλλά επειδή την παράσταση αυτή την έχει ξαναδεί, γνωρίζοντας καλά τι αναπαριστά και τι στην πραγματικότητα σημαίνει το καραγκιοζιλίκι αυτό.

Αυτό το τελευταίο είναι που τρομάζει, αν δεν ψυχοπλακώνει, κάθε σοβαρό έλληνα, ενώ μοιάζει να συναρπάζει κάθε σαχλαμάρα σοβαροφανή ή αγανακτισμένο, ο οποίος ζει διαχρονικά σε ένα καθεστώς δήθεν πατριωτικής και λαϊκής υπερδιέγερσης και υπερευαισθησίας, ενώ στην πραγματικότητα έχει σαν πολιτική του στρουκτούρα το «λούφα, σπέκουλα, κουτσομπολιό, ζηλοφθονία, ανευθυνότητα και παραλλαγή».

Όχι, η παράσταση αυτή δεν περιέχει γνήσια κοινωνική ευαισθησία, είναι ένα θέατρο σκιών ανώριμων και υπερβολικά κακομαθημένων, θρασέων υπάρξεων που παρήγαγε μαζικά η ποδοσφαιροποιημένη μεταπολίτευση του 1974!

Αυτή η παράσταση νοιώθω αναγνώστη μου να είναι η τελευταία και ασφαλώς η πλέον χυδαία και αποκαλυπτική της χαμηλής ποιότητας που χαρακτηρίζει πολιτικούς και Τύπο στην Ελλάδα.

Αυτό ήταν τελικά το κοινό, ποιοτικό-πολιτισμικό επίπεδο δεξιών, κεντρώων και αριστερών! Η διάκριση αριστερά-δεξιά συνεχίζει να υπάρχει, αλλά δυστυχώς ο έντονος πολιτικαντισμός που κυριαρχεί και η έλλειψη ενός Τύπου που θα αποτελούσε ανάχωμα στο φαινόμενο της διαστροφικής /φαντασιακής μετατροπής της παράστασης του σημερινού κοινοβουλευτικού θεάτρου σκιών σε ζώσα πραγματικότητα, ισοπεδώνουν τις πολιτικές ταυτότητες αναφοράς, επειδή αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα ισοπεδώνεται η ίδια η συνείδηση της πραγματικής ζωής. Διαστρέφεται έντονα κάθε βίωμα που σχηματίζεται έξω από την παράσταση.

Και όμως η ζωή ξεκινά από εκεί όπου τελειώνει το μάρκετινγκ και ασφαλώς το συγκεκριμένο πολιτικό μάρκετινγκ που χαρακτηρίζει τη μεταπολίτευση του 1974. Η ζωή στην Ελλάδα έχει απομακρυνθεί πλέον πολύ από το αναφερόμενο καταστατικό της πολιτικό και οικονομικό περιεχόμενο και αυτό θα προσδώσει αντικειμενικά μια νέα δυναμική στις (ευρύτερα) πολιτικές εξελίξεις στην πατρίδα μας. Η παράσταση δεν μπορεί πλέον να χειραγωγήσει την πραγματική ζωή, που είναι η καθημερινότητα αυτή καθ’ εαυτή και όχι η τηλεοπτική της προβολή ή το πρωτοσέλιδο ενός Τύπου που έχασε σήμερα εντελώς την αίσθηση του γελοίου.

Σε αυτό ελπίζω. Στην εξέγερση της καθημερινότητας στην Ελλάδα -της πραγματικής ζωής - εναντίον κάθε πολιτικής παράστασης και δημοσιογραφικής αναπαράστασης. Η χειραφέτηση της καθημερινότητας από το πολιτικάντικο καπέλωμα, είναι προϋπόθεση μιας νέας μεταπολίτευσης. Έτσι πιστεύω. Μην ακούς, λοιπόν, μην αφήνεις απροστάτευτο το μυαλό σου, μην σκέφτεσαι με στερεότυπα και προκαταλήψεις, μην σκέφτεσαι με τίτλους, ταμπέλες, ρουτίνες και διαφημιστικά σλόγκαν! Απλώς, κοίτα μέσα σου, μπροστά σου και γύρω σου! Ζήσε, χωρίς να αποζητάς λύτρωση μέσα από κάποια καταστροφή και εκδίκηση. Πάψε να πουλάς διαρκώς αγάπη, από τη στιγμή που η ύπαρξή σου θεμελιώνεται στο μίσος, στο παράπονο και στην θυματοποιητική αφήγηση. Να, γιατί αναφέρεσαι συνέχεια στον Θεό! Χωρίς Αυτόν θα ήσουν πράγματι μια σκέτη «βρώμα» για τη κοινωνία!

Δες κατάματα την καθημερινότητά σου! Αυτό είναι η αλήθεια, ενώ όλα τα άλλα μικρά ή μεγάλα παραμύθια άλλων και μυθοποιήσεις δικές σου, που εισβάλουν σαν δήθεν πραγματικότητες στη ζωή σου, στο μυαλό, στο σώμα και τις σχέσεις σου, για να σε κάνουν δικό τους. Για να σε κατακτήσουν και να σε ποδηγετήσουν. Για να σε κάνουν «κάτι», σαν η καθημερινή σου ζωή να είναι τίποτε. Και όμως η καθημερινότητά μας είναι τα πάντα και αυτή πρέπει να μην επιτρέψει στη σημερινή συγκυρία τη νόθευση της πραγματικότητας στην Ελλάδα, όπως επιχειρεί να κάνει η τελευταία παράσταση της ποδοσφαιροποιημένης μεταπολίτευσης του 1974!



Ας κατέβουμε από την εξέδρα στο γήπεδο της πολιτικής, όπου δεν υπάρχουν σήμερα ούτε μπάλα, ούτε τέρματα, ούτε διαιτητής. Μόνον σκιαμαχούσες, φαιδρές υπάρξεις, που υποδύονται τους παίχτες και δηλώνουν ισχυρές και αποφασιστικές (ή αποφασισμένες) ομάδες! Η καθημερινότητά μας, χωρίς μύθο, φανφάρες, δήθεν πρωτοπορίες, μόδες, μοδάτους, κουνιστούς, κουνιστές, ουάου και δραματικά συμπλέγματα, ξέρει - και «ομιλεί» - την πλήρη σκληρή αλήθεια για τη κρίση στην Ελλάδα. Μάλλον ξέρει πλέον και τη δρομολογημένη «out there» λύση στη κρίση. Το πολιτικό θέατρο και οι θεατρίνοι του «κατάφεραν» να αποκοπούν από την καθημερινότητα των ελλήνων. Εγκλωβίστηκαν στην παράστασή τους και επικοινωνούν αποκλειστικά με την αναπαράστασή τους. Δηλαδή, τέλειωσαν, καθώς φρόντισαν να αποκλειστούν από το ζωντανό κοινωνικό σώμα, ζώντας αποκλειστικά στον μικρόκοσμό τους …

1 σχόλιο

  1. Το σίγουρο είναι ότι το Computing (η Επιστήμη των Υπολογιστών) έχει οφέλη που ξεπερνούν την σφαίρα της τεχνολογίας....

    Αν διδάξουμε σε χιλιάδες μαθητές την κωδικοποίηση, τότε ίσως να διαπιστώσουμε ότι οι εκατό το απολαμβάνουν, οι δέκα υπερέχουν και ο ENAΣ θα φέρει επανάσταση στην κοινωνία μας.....Όσο για τα κακά της τεχνολογίας δεν ευθεινονται οι εκάστοτε τεχνολογίες αλλά η άνθρωποι που της χειρίζονται..

    Χρειαζόμαστε προσαρμογή στο νέο περιβάλλον για να εξασφαλίσουμε την (ζωή) αφού πρώτα σιγουρέψουμε την επιβίωση μας.....

    Η επιστήμη και οι υπολογιστές κατ'επέκταση σου δίνουν ένα εργαλείο που δεν το είχε ΠΌΤΕ Η ΑΝΘΡΩΠΌΤΗΤΑ και για να το κάνεις κτήμα χρειαζόμαστε κριτική σκέψη, ΑΝ το επιλέξουμε....και όχι αν είσαι προνομιούχος.....

    Ο καθένας το βλέπει όπως το αντιλαμβάνεται και όπως το γνωρίζει...
    Και για να μη παίζουμε με τις λέξεις, όταν ζεις σε μια εποχή πλήρους αυτοματοποίησης και διαρκούς σύνδεσης, με τον υπολογιστή σε κάθε μορφή του σε οποιοιδήποτε σημείο της καθημερινότητας ΣΟΥ, θα πρέπει να είναι συνεπαγόμενο πως όλο αυτό απαιτεί και μια παιδεία.... Αν όχι... θα έχουμε (βιομηχανοποιημένους) ανθρώπους/χρήστες της τεχνολογίας....

    Αυτό που ζούμε σήμερα πιο απλά.... Όταν ακούμε το κάθε μέσο να αναφέρεται στο Facebook & Twitter, νοώντας τα ως τεχνολογία ΤΟΥ διαδικτύου η ακούν τον καθένα να μιλάει για δωρεάν (πχ wifi) και δε καταλαβαίνουν τη διαφορά του από το ελεύθερο θα πρέπει να μάθουν πως η γνώση αυτή είναι κλειδωμένη και πως θα πρέπει να την βρουν και να την διαμοιραστούν αλληλέγγυα διαφορετικά ΧΆΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΈΝΑΝ που θα φέρει την επανάσταση στην κοινωνία μας....

    Θυμάμαι ορισμένες αντιδράσεις που έλεγαν την όσοι είχαν γνώση στα Η/Υ ήταν σατανιστές 666, η τα πρώτα ιστορικά άρθρα του Ριζοσπάστη κατά των Η/Υ τους οποίους έβλεπε καθαρά σαν καπιταλιστικό αγαθό και εργαλείο, ενώ φαινόταν ότι όλοι αυτοί συγγραφείς των άρθρων εκείνων δεν είχαν πλήρη γνώση του θέματος....ΜΕΡΙΚΟΊ ΣΥΝΕΧΊΖΟΥΝ ΚΑΙ ΣΉΜΕΡΑ....

    Στην ουσία λοιπόν, λέω πως είναι απολύτως αναγκαίο δεδομένο η εκμάθηση της υπολογιστικής επιστήμης στα παιδιά από κάθε επίπεδο της... Είτε σε θέμα λειτουργικών συστημάτων είτε σε θέμα κώδικα και αδειών, είτε σε θέμα πατεντών, φτάνοντας μέχρι το σκοτεινό Web, το Hacking κλπ και όλη τη πραγματικότητα της καθημερινής τεχνολογίας καθώς αυτή ΔΕΝ περικλείεται μόνο μέσα στα Facebook/ twiter, iphone και τις tredy-must εφαρμογές...

    Κοινώς ο υπολογιστής ή μάλλον η επιστήμη , θα πρέπει να συνυπάρχει σαν βοήθημα δίπλα στα βιβλία, δίνοντας ερεθίσματα αυτοδιδαχής στα παιδιά.... Η να στο πω πιο απλά;... αυτό που λέμε ελευθεριακή παιδεία...

    Υ.Γ ..Το παρελθών πρέπει να το μελετάμε, το παρών να προσπαθούμε να το κατανοήσουμε, ώστε να προβλέψουμε το μέλλων...

    Uros ...


    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση