GRID_STYLE

NONE

ΡΟΗ:

latest

Τα Δεκεμβριανά του ’44. Μια μικρή ιστορία...

Από τον   Διονύση Σταμάτη. Όταν τέλειωνε ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος και οι Γερμανοί είχαν πλέον χάσει κάθε ελπίδα νίκης οι σύμμαχοι οργαν...


Από τον  Διονύση Σταμάτη.

Όταν τέλειωνε ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος και οι Γερμανοί είχαν πλέον χάσει κάθε ελπίδα νίκης οι σύμμαχοι οργανώθηκαν για την επόμενη μέρα. Έτσι οι νέες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις-Αμερική, Αγγλία, Ρωσία- μοίρασαν τον κόσμο σύμφωνα με τα συμφέροντα τους στη συμφωνία της Γιάλτας.

Η Ελλάδα βρέθηκε κάτω από Αγγλική ‘προστασία’ με τη σύμφωνη γνώμη και του Στάλιν ο οποίος αρκέστηκε να έχουν οι Ρώσοι υπό έλεγχο-κατοχή την Ανατολική Ευρώπη.

Εδώ στην Ελλάδα το ΕΑΜ και το ΕΛΑΣ βρέθηκαν σε μια νέα πρωτόγνωρη και δυσάρεστη κατάσταση όπου οι πρώην φίλοι Άγγλοι στράφηκαν εναντίων τους διότι έτσι υπογράφτηκαν τα χαρτιά στη Γιάλτα. Κι έτσι άρχισε ένας νέος πόλεμος μεταξύ Ελλήνων και Άγγλων κατακτητών. Οι Εγγλέζοι πέρα από τους δικούς τους στρατιώτες έφεραν και Ινδούς ενάντια στους Έλληνες. Η μεγάλη αλητεία των Άγγλων ήταν ότι χρησιμοποίησαν και πρώην ταγματασφαλίτες , συνεργάτες των Γερμανών και χωροφύλακες για να φέρουν τη ‘Δημοκρατία’ στη χώρα καθώς η νέα Ελληνική Κυβέρνηση θα αναλάμβανε την εξουσία. Είναι μαθήματα ήθους προς τους νέους ‘να την κοπανάει από τη χώρα η κυβέρνηση όταν έρχονται οι Γερμανοί, να αντιστέκεται μόνος ο λαός, κι αυτοί να μπεκροπίνουν στην Αλεξάνδρεια να παίζουν τσουβαλοδρομίες με τους Άγγλους και μετά να έρχονται να ξανακυβερνήσουν’.

Στα Δεκεμβριανά πολλοί αγωνιστές της Αντίστασης πολέμησαν γενναία αλλά η ζυγαριά ήταν με τους Άγγλους και τους πρώην συνεργάτες των Γερμανών Έλληνες ταγματασφαλίτες γερμανοτσολιάδες. Όλοι αυτοί πλαισίωσαν και εντάχτηκαν αργότερα στον κυβερνητικό μηχανισμό εδώ στη χώρα μας κι έκαναν κουμάντο.

Για τα τραγικά γεγονότα και το κλίμα των Δεκεμβριανών παραθέτουμε μια μικρή ιστορία αντί μνημόσυνου του νεαρού αγωνιστή Α.Σ. Ήταν τότε 17 ετών.

"...κατεβαίναμε το '44 το Δεκέμβρη από τα Τουρκοβούνια στον Ερυθρό Σταυρό κι εκεί κοντά στην οδό Πατησίων, μου έριξαν οι χωροφύλακες. Ενα θραύσμα από όλμο με χτύπησε στο μάτι. Δεν έβλεπα από τα αίματα. Το τραύμα ήταν σοβαρό. Με πλησίαζαν αλλά εγώ έριχνα χειροβομβίδες Mills. Είχα καμιά δεκαριά. Δεν τόλμαγαν να πλησιάσουν. Ξαφνικά ακούω από πίσω μου τη λέξη 'Come on' και, γυρίζοντας το κεφάλι μου, είδα έναν Άγγλο αξιωματικό να με σημαδεύει στο κεφάλι. Τι άλλο να έκανα έτσι τραυματισμένος και βουτηγμένος στα αίματα που ήμουνα; Σήκωσα τα χέρια ψηλά και παραδόθηκα. Αμέσως οι χωροφύλακες πήδησαν σα τσακάλια από το λημέρι τους και ήταν έτοιμοι να με ξεκάνουν με τις ξιφολόγχες. Κρακ-κρακ ακούστηκε το όπλο του Εγγλέζου που το όπλισε πάλι και τους απείλησε να μην πλησιάσουν. Ο Άγγλος μού έσωσε τη ζωή. Σε λίγο ήρθε ένα τανκ και, έτσι τραυματίας όπως ήμουν, με έβαλαν μέσα και με πήγαν στο δικό τους πρόχειρο νοσοκομείο. Μου περιποιήθηκαν την πληγή και μετά από λίγες μέρες με παρέδωσαν στο 1ο Στρατιωτικό νοσοκομείο. Εκεί είχε πολλούς τραυματίες αντάρτες του εφεδρικού ΕΛ.ΑΣ. όπου τους εκτελούσαν στην πίσω αυλή του νοσοκομείου οι χωροφύλακες. Εμάς τους τακτικούς, καμιά τριανταριά νοματαίοι, μας είχαν κλείσει σε έναν θάλαμο και σε λίγες μέρες μάς πέρασαν στρατοδικείο. Κριθήκαμε ένοχοι εσχάτης προδοσίας...»

Έτσι γίνονταν τα πράματα τότε…

Δεν υπάρχουν σχόλια

ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση