Οι εκλογές! Ποιοι – και γιατί - τις «ξορκίζουν»…

Γράφει ο Θανάσης Κ. Υπάρχουν μερικά εφιαλτικά σενάρια για την Ελλάδα από εδώ και μπρός (στο άμεσο μέλλον, δηλαδή): Πρώτο σενάριο, να μα...

Γράφει ο Θανάσης Κ.

Υπάρχουν μερικά εφιαλτικά σενάρια για την Ελλάδα από εδώ και μπρός (στο άμεσο μέλλον, δηλαδή): Πρώτο σενάριο, να μας επιβάλλουν πρόσθετα μέτρα λιτότητας (ύψους 4-6 δισεκατομμυρίων), που δεν τα αντέχει η Ελληνική οικονομία. Δεύτερο σενάριο: Επειδή η επιβάρυνση καθαρού χρέους που έφερε η κυβέρνηση Τσίπρα φτάνει τα 50 δισεκατομμύρια, η αντίστοιχη ανακούφιση χρέους δεν μπορεί να περιοριστεί στα ελάχιστα που δόθηκαν στο τελευταίο Eurogroup (που κι αυτά … «πάγωσαν» στη συνέχεια).

Ούτε αρκεί πλέον η «παραμετρική» ανακούφισης χρέους που είχαν υποσχεθεί οι δανειστές στο Σαμαρά το Δεκέμβριο του 2012 (επέκταση περιόδου χάριτος για τόκους και επέκταση αποπληρωμής αρκετά χρόνια στο μέλλον).

Ούτε υπάρχει περίπτωση να δεχθούν τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια ονομαστική μείωση του ελληνικού χρέους…

Επομένως το μόνο που απομένει είμαι το κούρεμα των ελληνικών καταθέσεων σχεδόν από μηδενική βάση!

Τρίτο σενάριο: Τελικά, η Ελλάδα να μην τα καταφέρει και να τη βγάλουν από το ευρώ! Δηλαδή Grexit! Με άμεσες απώλειες, λόγω μεγάλης υποτίμησης, πολλαπλάσιες απ’ όσα έχουμε υποστεί ως τώρα κι από όσα φοβόμαστε σήμερα. Πολλαπλώς πολλαπλάσιες! Ασύγκριτα πολλαπλάσιες…

Άλλες παραλλαγές των εφιαλτικών συναρίων: Να γίνουν όλα αυτά μαζί! Και πρόσθετη λιτότητα αρχικά (που δεν θα την αντέξουμε) και κούρεμα καταθέσεων στη συνέχεια (που δεν θα αρκεί πια) και έξοδος από το ευρώ τελικά.

Αυτό θα ισοδυναμούσε με πλήρη καταστροφή.

Και πέρα από την οικονομική κατάρρευση, φανταστείτε να έχουμε και εσωτερική αποσταθεροποίηση, είτε για κοινωνικούς λόγους είτε με αφορμή εξεγέρσεις των ανεξέλεγκτων πλέον λαθρομεταναστών.

Δηλαδή εσωτερική αιματοχυσία, πάνω στην οποία μπορεί να προστεθούν και «εθνικές περιπέτειες»...


Εφιαλτικά όλα αυτά, έτσι;

Να δούμε, λοιπόν, τώρα πως μπορούν να αντιμετωπιστούν.

Πριν είναι πολύ αργά (αν υποτεθεί, πως δεν είναι ήδη πολύ αργά…)


Πρώτον, να φύγει η κυβέρνηση Τσίπρα!

Κανείς δεν την εμπιστεύεται πια. Έχει απολέσει κάθε ίχνος αξιοπιστίας – και εσωτερικά και εξωτερικά! Μέσα στη χώρα δημοσκοπικά καταρρέει, κι αυτό, όπως φαίνεται, δεν αντιστρέφεται πια. Και το υπολογίζουν οι απ’ έξω…

Το Πρόγραμμά της δεν βγαίνει, ακόμα κι αν τον εφάρμοζε κατά γράμμα. Και δεν το εφαρμόζει καν, ακόμα κι όταν το ψηφίζει. Και πολλά τα καθυστερεί ή μόνη της τα υπονομεύει ή τα κωλυσιεργεί…

Οι δανειστές ξέρουν πως το Πρόγραμμα δεν βγαίνει! Ιδιαίτερα η υπερ-φορολόγηση, το τσουνάμι αυξήσεων στις ασφαλιστικές εισφορές που έρχεται από την 1η Ιανουαρίου, αλλά και η χιονοστιβάδα των ληξιπρόθεσμων του δημοσίου. Που διογκώνονται συνεχώς, πέρα από κάθε πρόβλεψη…

Πίσω από τα «πλεονάσματα» που εμφανίζει, υπάρχει η μαύρη τρύπα των ληξιπρόθεσμων οφειλών που διογκώνονται συνεχώς και απειλούν να καταπιούν και την ίδια και τη χώρα!

Οι δανειστές ξέρουν, λοιπόν, πως χρειάζεται νέο Πρόγραμμα. Αλλά δεν μπορούν πια να δώσουν νέο Πρόγραμμα στην Ελλάδα, αν δεν αλλάξει η κυβέρνησή της. Κι όσο ταχύτερα, τόσο καλύτερα…


Αυτό γίνεται δύο φορές πιο επείγον τώρα, διότι εν όψει εκλογών σε μια σειρά από ευρωπαϊκές χώρες, το μεταναστευτικό λειτουργεί ως «βόμβα» στα θεμέλια των ευρωπαϊκών κοινωνιών...

Και στο θέμα αυτό όλοι αποδίδουν τεράστιες ευθύνες στην κυβέρνηση Τσίπρα που άνοιξε πέρσι τα σύνορά της (και μαζί και τα σύνορα της Ευρώπης).

Βέβαια, δεν φταίει μόνο η κυβέρνηση Τσίπρα για ό,τι γίνεται τώρα. Αλλά έχει φροντίσει η ίδια να αυτό-ενοχοποιηθεί στα μάτια των ευρωπαίων εταίρων…

Πέρσι… «απειλούσε τους δανειστές, ότι θα τους στείλει τζιχαντιστές!

Τώρα, λοιπόν, που οι τζιχαντιστές αιματοκυλούν την Ευρώπη, η κυβέρνηση Τσίπρα πληρώνει το τίμημα. Φταίει δεν φταίει (κατά τα άλλα)…



Ενώ λοιπόν, η συμβατική σοφία στην Ελλάδα ήταν ως τώρα, πως οι Ευρωπαίοι δεν φαίνονταν να θέλουν «αναταράξεις» ως τον Οκτώβριο, που θα γίνουν και οι εκλογές στη Γερμανία, τώρα αυτό μάλλον αντιστρέφεται:

Το να φύγει η κυβέρνηση Τσίπρα στην Ελλάδα μπορεί και να είναι αληθινή «λύτρωση» για τους χριστιανοδημοκράτες στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες, ώστε να ρίξουν το φταίξιμο στον Τσίπρα και να «εξιλεωθούν» και οι ίδιοι για δικά τους σφάλματα, παλαιότερα και πρόσφατα.

Κι έτσι να αποτρέψουν και μεγάλη άνοδο των ακραίων στις δικές τους χώρες…

Σήμερα λοιπόν, οι δανειστές έχουν και τα κίνητρα και την ανάγκη να τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια του Τσίπρα.

Κι έχουν ήδη αρχίσει να το κάνουν.


Το δεύτερο που χρειάζεται, ωστόσο –πέρα από το να φύγει ο Τσίπρα αμέσως – είναι η επόμενη κυβέρνηση (του Κυριάκου προφανώς), να μπορεί να μαζέψει τα… κομμάτια και θρύψαλα που θα αφήσει πίσω του ο Τσίπρας.

--Σ’ ό,τι αφορά την οικονομία, τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα. Μόνο με νέο Πρόγραμμα, υπάρχουν πια κάποιες πιθανότητες να αποφύγουμε τα πολύ χειρότερα. Το μόνο παρήγορο είναι πως οι εταίροι δεν αρνούνται εντελώς να δώσουν στην Ελλάδα νέο Πρόγραμμα. Αντίθετα, έχουν πλήρως αντιληφθεί τα αδιέξοδα του τωρινού Μνημονίου (του Τσίπρα). Αλλά μόνο σε άλλη ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσαν να δώσουν νέο Πρόγραμμα! Γιατί τον Τσίπρα δεν τον εμπιστεύονται πια σε τίποτε…

Σε ό,τι αφορά, όμως, την εσωτερική ασφάλεια και τον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών, εκεί τα πράγματα είναι πολύ πιο θετικά. Διότι η προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά είχε ελέγξει απολύτως τις ροές κι αυτό το θυμούνται σήμερα όλοι!

Ακόμα κι εκείνοι απ’ έξω – ή μάλλον, ιδιαιτέρως εκείνοι - που τότε «γκρίνιαζαν» στο Σαμαρά για την «Αμυγδαλέζα» ή για το push back που έκανε τότε το Ελληνικό Λιμενικό απέναντι στις λέμβους των διακινητών στο ανατολικό Αιγαίο…

Μετά απ’ όσα έπαθαν οι εταίροι μας στο μεταξύ είναι έτοιμοι να στηρίξουν μιαν Ελληνική κυβέρνηση που παίρνει το κόστος να κλείσει τα σύνορα (και να διώξει, δηλαδή να επαναπατρίσει, όσους ΔΕΝ είναι «πρόσφυγες» - δηλαδή τους συντριπτικά περισσότερους).

Τέτοια κυβέρνηση υπήρχε στην Ελλάδα, αλλά δεν την στήριξαν κι ήλθε ο Τσίπρας. Μια τέτοια κυβέρνηση, αν ξαναέλθει στην Ελλάδα, θα την στηρίζουν να κάνει όσα γίνονταν το 2012-14 και πολύ περισσότερα…

Μόνο αυτό πρέπει να γίνει πολύ γρήγορα, γιατί και στην οικονομία και στα θέματα ασφαλείας και στη γενικότερο γεωπολιτική κατάσταση και στο μεταναστευτικό, έχει συσσωρευτεί πια πολλή «εκρηκτική ύλη»! Και αρκεί μια σπίθα για να γίνει ανεπανόρθωτο κακό. Και το χειρότερο: να ξεκινήσουν αλυσιδωτές αντιδράσεις, πολύ πέραν της Ελλάδας…


Αυτό είναι το ευρύτερο σκηνικό σήμερα. Η «μεγάλη εικόνα», που λέμε…

--Ο Τσίπρας χάνει πια όλους τους «συμμάχους» του στην Ευρώπη: Ο Ρέντσι έφυγε, ο Ολάντ φεύγει, ο Μοσκοβισί… «δεν νιώθει πολύ καλά τελευταία» και ο Σούλτς το ίδιο. Αντίθετα, ο Σόϊμπλε ενισχύεται και απέναντι της Μέρκελ πλέον (όπως διαπίστωσε ο ίδιος ο Τσίπρας κατά την πρόσφατη συνάντηση του με την Καγγελάριο). Το ΔΝΤ είναι σε σύμπλευση με τον Σόϊμπλε. Η Κομισιόν δεν είναι σε θέση να παίξει κανένα αυτόνομο ρόλο (υπέρ του Τσίπρα).

Και οι ευρωπαϊκές κοινωνίες μετακινούνται συνεχώς προς τα δεξιά, πράγμα που σημαίνει ότι η κυβέρνηση Τσίπρα κινδυνεύει σε λίγους μήνες να είναι, όχι μόνο απομονωμένη στην Ευρώπη, αλλά πανταχόθεν κατηγορούμενη και προς όλες τις κατευθύνσεις απολογούμενη!

-- Ο διεθνής Τύπος αρχίζει ανοικτά να προεξοφλεί εκλογές στην Ελλάδα. Πράγμα που μετατρέπει τις εκλογές από «ενδεχόμενο» σε «αυτό-επιβεβαιούμενη προφητεία»!

--Ήδη από σήμερα, αρθρογράφοι με κάποιο «ειδικό βάρος» και μέσα στην Ελλάδα μιλούν ανοικτά για ενδεχόμενο εκλογών στους επόμενους δύο μήνες!

--Περισσότερο απ’ όλους, όμως επιβεβαιώνει ότι πάμε σε εκλογές, η ίδια η ρητορεία του Τσίπρα! Ο οποίος, αν ήθελε να τις αποφύγει, θα μπορούσε να «εκτονώσει» την κρίση που ο ίδιος προκάλεσε με τους εταίρους για το «μπουναμά».

Κάνει όμως ακριβώς το αντίθετο! Στήνει σκηνικό ρήξης μαζί τους…


Εκλογές πρέπει να γίνουν, έτσι κι αλλιώς, γιατί ο Τσίπρας μας πάει κατευθείαν στα πολύ χειρότερα!

Εκλογές έχουν ήδη αρχίσει να βλέπουν και να προεξοφλούν ακόμα κι εκείνοι που (υποτίθεται ότι) «δεν τις ήθελαν», μέχρι πρόσφατα!

Δημιουργείται πλέον δυναμική εκλογών, στην οποία συμμετέχει και ο ξένος τύπος και ο εγχώριος και η ίδια η «επικοινωνιακή πολιτική» της κυβέρνησης.

Όμως ένα ανάπηρο κομμάτι του πολιτικού συστήματός μας εξακολουθεί να …ξορκίζει τις εκλογές!

--Κάποιοι μέσα στην ΝΔ (όχι ο Κυριάκος, βέβαια) τις φοβούνται! (γιατί θα προτιμούσαν τον Τσίπρα να «ψήνεται στη φωτιά», παρά να βρεθεί το κόμμα τους στη διακυβέρνηση…)

--Οι περισσότεροι από τα «κεντρώα» κόμματα (όχι όλοι, πάντως), φοβούνται επίσης τις εκλογές, γιατί γνωρίζουν πως με την πόλωση που μοιραία θα δημιουργηθεί, οι ίδιοι κινδυνεύουν να συντριβούν.

--Ενώ υπάρχουν και κάποιοι μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ (αρκετοί μάλιστα) που καταλαβαίνουν πως αν χάσουν τις εκλογές κινδυνεύουν οι ίδιοι με αφανισμό. Γιατί έχουν δημιουργήσει πάμπολλους εχθρούς και μέσα στο ίδιο το Κόμμα τους και παρά έξω…

--Τέλος υπάρχουν και αρκετοί –εντός της ΝΔ, εκτός, και μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα – που ως «έσχατη γραμμή άμυνας» για να αποτραπούν οι εκλογές που πλησιάζουν, κάνουν εκκλήσεις συγκυβέρνησης και «Οικουμενικής»!

Ως «έσχατη λύση Σωτηρίας», υποτίθεται…

Αυτός είναι ο πραγματικός κίνδυνος σήμερα. Όχι οι άμεσες εκλογές…


Γιατί από τη σημερινή Βουλή, ακόμα και με ένα «μετανενοημένο» Τσίπρα, ΔΕΝ μπορεί πια να προκύψει κυβέρνηση που θα αποτρέψει τα χειρότερα.

Αντί να ξορκίζουμε τις εκλογές,

που μπορεί να είναι η τελευταία ευκαιρία να αποφύγουμε τα πολύ χειρότερα, καλύτερα να ξορκίζουμε την εμπλοκή της χώρας,

σε «συγκυβέρνηση» από την τωρινή Βουλή.

Πράγμα που απλώς θα επιτείνει τα αδιέξοδα

και θα επισπεύσει την καταστροφή.


Ο Σαμαράς το Νοέμβριο του 2011 δέχθηκε τη συγκυβέρνηση Παπαδήμου, για να γίνει το PSI (που έκοψε 106 δισεκατομμύρια χρέους!) για να αποφύγει τα capital controls και για να προλάβει να ελέγξει τα σύνορα!

Τα έκανε και τα τρία!

Και στο μεταξύ, διέλυσε το ΠΑΣΟΚ, έσυρε το υπόλοιπο ΠΑΣΟΚ, άλλαξε το Μνημόνιο, ώστε υπό τη διακυβέρνησή του να φέρνει αποτελέσματα, κι έλεγξε αποτελεσματικά τα σύνορα.

Σήμερα τα capital controls ΗΔΗ υπάρχουν!

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη διαλύεται δημοσκοπικά.

Τα σύνορα είναι αφύλακτα

και οι λαθρομετανάστες βρίσκονται εντός συνόρων

και εξεγείρονται καθημερινά.

Χρειάζεται άμεση αλλαγή διακυβέρνησης και ανατροπή συσχετισμών,

για να έχει ελπίδες η χώρα να κυβερνηθεί.

Δεν είναι σίγουρο καν ότι θα τα καταφέρουμε, αν γίνουν εκλογές αύριο…

Αλλά είναι βέβαιο πως είμαστε χαμένοι,

αν συνεχίσουμε στο τωρινή τέλμα, έστω και για λίγο ακόμα…