Το κλείσιμο του ΔΟΛ αφορά προσωπικά, τον καθένα μας...

Τέλης Σαμαντάς   Το κλείσιμο του ΔΟΛ αφορά προσωπικά, τον καθένα μας Είναι περισότερο από προφανές πως το κλείσιμο των ΝΕΩΝ και του ΒΗΜ...

Τέλης Σαμαντάς

 Το κλείσιμο του ΔΟΛ αφορά προσωπικά, τον καθένα μας
Είναι περισότερο από προφανές πως το κλείσιμο των ΝΕΩΝ και του ΒΗΜΑΤΟΣ είναι πλήγμα και για τη δημοσιογραφία και για τη δημοκρατία. Και μοιάζει αυτονόητη η έκφραση της θλίψης και της οργής. Αυτό που ίσως να μην είναι και τόσο αυτονόητο είναι πως η έλλειψη των κειμένων των δημοσιογράφων αλλά και των δεκάδων συνεργατών των εκδόσεων του ΔΟΛ –ασχέτως αν συμφωνούσε ή όχι κάποιος με τις απόψεις τους- είναι ένα τεράστιο πλήγμα στην κίνηση των ιδεών στη χώρα μας. (Είναι προφανές, υποθέτω, πως όλοι αυτοί είναι αδύνατον να απορροφηθούν από τα υπάρχοντα εκδοτικά σχήματα). Πλήγμα που έρχεται σε μια μάλιστα περίοδο όπου ένα από τα καίρια προβλήματα στον τόπο είναι η επίμονη, στοχευμένη διάχυση της μονοδιάστατης σκέψης, των αυταπόδεικτων βεβαιοτήτων, σε μεγάλα τμήματα του κοινωνικού σώματος. Τακτική που οδηγεί σε μανιχαϊστικές αντιλήψεις, οι οποίες, με τη σειρά τους, δημιουργούν συνθήκες καλλιέργειας διχαστικού κλίματος. Και μάλλον είναι φανερό ποιους συμφέρει αυτού του είδους ο διχασμός. Δεν συμπάσχουμε, άρα, μόνο με τους συναδέλφους μας που χάνουν τη δουλειά τους. Ούτε θλιβόμαστε, γενικά, μόνο για τη συρρίκνωση του δημοσιογραφικού και δημοκρατικού πεδίου. Το πλήγμα από το κλείσιμο του ΔΟΛ αφορά εμάς τους ίδιους –και ξεχωριστά τον καθένα μας: γιατί, στην ουσία, μας αφαιρείται το δικαίωμα να πληροφορούμαστε, να μαθαίνουμε, να συγκρίνουμε, να διαμορφώνουμε γνώμη μέσα από τη διασταύρωση –και τη σύγκρουση- των ιδεών. «Εμάς τους ίδιους», που δεν είμασταν ποτέ και δεν είμαστε διατεθειμένοι να συμμετέχουμε στις ολοκληρωτικές ιδεολογικές αντιλήψεις του τύπου «ή εμείς ή αυτοί».