ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ! ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ, για τον Καραμανλή, που ΑΠΟΣΥΡΘΗΚΕ...

Dimitris Liberopoulos    ένας βαρβάτος φρυδάτος πρόεδρος Μιά που δεν υπάρχουν τα βιβλία μου, συνεχίζω εδώ με αποσπάσματα. "ο Αθ...

Dimitris Liberopoulos  

ένας βαρβάτος φρυδάτος πρόεδρος

Μιά που δεν υπάρχουν τα βιβλία μου, συνεχίζω εδώ με αποσπάσματα. "ο Αθάνατος" γράφτηκε όταν ο Τάκης Λαμπρίας μου είχε πει για τον πρόεδρο Κωνσταντίνο Καραμανλή, ότι όσο γερνάει γίνεται πιό νευρικός και ανήσυχος. Κάθισα και σκάρωσα ένα θρίλερ επιστημονικής φαντασίας για ένα πρόεδρο Νοτιοαμερικάνικης χώρας, που ονειρεύται το φάρμακο της αθανασίας.
( το βιβλίο απεσύρθη με παράκληση του Τάκη Λαμπρία )

Ο κόκορας του κοτετσιού
----------------------------------
Ομορφάντρας, που το κορμί του ανάδινε τη βαρβατίλα του κριαριού κι οι προβατίνες να τρέχουνε πίσω του επιζητώντας μαρκάλισμα... Σοβαρός κι αμίλητος, σχεδόν συνοφρυωμένος, τις ξεγόφιαζε... Οι λεγόμενες, συνήθως παντρεμένες, έστω κι αν τις είχε δεχτεί μια φορά μόνο στο κρεβάτι του, τον παίνευαν από αυτί σε αυτί, από σαλόνι σε σαλόνι της Καπιτόλια...

Τότε μπήκε στην καριέρα του εκείνος ο τσιφλικάς-πολιτευτής, που κάλυπτε την ομοφυλοφιλία του με τα λεφτά του. Είσαι νιόβγαλτο κριαράκι και να προσέχεις τους λύκους, του 'λεγε... Ο Μαρακά τον θαύμαζε τον προστάτη του, που του πλήρωνε το ξενοδοχείο, τη γκαρνταρόμπα, αλλά όταν τον έβλεπε με τη ρόμπα αρωματισμένο και αδύναμο τον λυπότανε... Κι όμως αυτός ο ευπατρίδης της πολιτικής, ανακάλυψε τα ηγετικά προσόντα του νεαρού φιλόδοξου χωριάτη, και σκέφτηκε να τον προωθήσει ψηλά... Ο τσιφλικάς έβλεπε τον Μαρακά όχι ως επιβήτορα, αλλά ως στιβαρό στυλοβάτη της συντηρητικής παράταξης της Λιμπερτά... Και πάντοτε τον συμβούλευε με λόγια απλά:

- Η Βουλή είναι στάνη και οι βουλευτές πρόβατα... Κι όσοι ανεβαίνουνε στους υπουργικούς θώκους, γίνονται αμέσως μαντρόσκυλα, για να μην πω λύκοι... Γι' αυτό να φυλάγεσαι από παντού, έτοιμος να δείξεις σ' οποιαδήποτε στιγμή πως δεν είσαι κιοτής αλλά πως διαθέτεις και κέρατα και δόντια κοφτερά... Όλοι πρέπει να σε φοβούνται, να σε υπολογίζουνε...

Ο Μαρακά κάθε φορά που ανέβαινε σκαλοπάτι στην πολιτική ιεραρχία, θυμότανε τις συμβουλές του προστάτη του, που τώρα πια έβλεπε τον κοτσονάτο χωριάτη να προχωράει ακάθεκτος για τα πιο ψηλά αξιώματα... Κι αν τύχαινε να διασταυρωθούν οι ματιές τους σε τελετή ή δεξίωση κι ο ένας κι ο άλλος αποφεύγανε ν' ανταλλάξουνε λέξη, γιατί ο Μαρακά φοβότανε τα κουτσομπολιά των γύρω. Μόνο πολύ αργότερα, όταν ο τελευταίος απόχτησε δύναμη κι οντό τητα σκυλοβρίζοντας υπουργούς και συνεργάτες του κι αδιαφορούσε για ό,τι σχολιάζανε πίσω από τη πλάτη του, αντιμετώπιζε τον παλιό προστάτη του χωρίς πια κανένα κόμπλεξ... Μερικές φορές τον δεχότανε και στο γραφείο του και κάποτε τον είχε ρωτήσει αν έπρεπε να βοηθάει το συγγενολόι του οικονομικά, τώρα που βρισκότανε στο τιμόνι του τόπου... "Ιερή υποχρέωση έχεις να τους συνδράμεις", του απάντησε ο άλλος και του εξήγησε: Αυτό γινότανε ανέκαθεν. Ο Βασιλιάς μοίραζε δουκάτα, κομητείες, τσιφλίκια στους δικούς του...