Βασικά στοιχεία της αυριανής εκλογής στη Γαλλία (α' γύρος προεδρικών): 1. Δύο από τους τέσσερις υποψήφιους που προηγούνται στις δη...
Βασικά στοιχεία της αυριανής εκλογής στη Γαλλία (α' γύρος προεδρικών):
1. Δύο από τους τέσσερις υποψήφιους που προηγούνται στις δημοσκοπήσεις - Η Μαρίν Λεπέν και ο Φιγιόν- είναι υπόδικοι για κατάχρηση δημόσιου χρήματος και φυσικά ως την τελική δικαστική απόφαση αθώοι.
2. Τα δύο ως τώρα κυριότερα κόμματα της γαλλικής εθνοσυνέλευσης που θα ανανεωθεί σε λίγες εβδομάδες βρίσκονται σε μεγάλη υπαρξιακή κρίση : το Σοσιαλιστικό Κόμμα που η ηγεσία του έχει διασπαστεί εφόσον πολλοί επιφανείς υπουργοί δεν υποστηρίζουν τον επίσημο υποψήφιο του ΣΚ Μπενουά Αμόν με το τολμηρό αλλά ευρωπαϊκό πρόγραμμα που προδικάζει εξελίξεις στο ΣΚ κι ας τον επέλεξαν πάνω από ένα εκατομμύριο πολίτες, αλλά τον κεντρώο-φιλελεύθερο Εμμανουέλ Μακρόν. Και οι Ρεπουμπλικάνοι που είχαν, νόμιζαν, σίγουρη την εκλογή με τον Φιγιόν πρώτου μάθουν τις βαριές κατηγορίες που διατυπώθηκαν σε βάρος του.
3.Εκδηλώθηκε ένα ισχυρό ευρωσκεπτικιστικό ρεύμα, ακραίο από την Λεπέν, πιο προσεκτικό από τον Μελανσόν και ξεκάθαρο από 4 'μικρούς' υποψήφιους.
4. Η άκρα αριστερά (ΚΚΓ) που κυριολεκτικά "καπακώθηκε" από τον Μελανσόν ετοιμάζεται για την μάχη της επιβίωσής της στις βουλευτικές εκλογές και συνεπώς σε ευρείες αριστερές συμμαχίες που δεν θέλει ο σημερινός υποψήφιος της.
5. Ο Μακρόν, που δεν διαθέτει κόμμα ,αν τελικά εκλεγεί πρόεδρος θα χρειαστεί κοινοβουλευτική πλειοψηφία για να κυβερνήσει και συνεπώς συμμαχίες με τις παραδοσιακές παρατάξεις της σοσιαλιστικής αριστεράς και μερίδας της κεντροδεξιάς.
6. Ενας πολύ μεγάλος αριθμός πολιτών δεν είχε ως χτες αποφασίσει αν θα ψηφίσει και ποιόν θα ψηφίσει και αυτό εξηγεί γιατί ο αυριανός 1ος γύρος είναι επικίνδυνος και για τη Γαλλία και για την Ευρώπη.
7. Ευχές για φρόνηση, τι άλλο;
Η [συνταγή] Μελανσόν...Του Βασίλη Ξυδιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι προσδοκίες που γεννά η εκλογική δυναμική του Ζαν-Λικ Μελανσόν βρίσκει πολλούς από εμάς κάπως αμήχανους ή επιφυλακτικούς.,,
Θα καταφέρει η [Ανυπότακτη Γαλλία] να σταθεί όρθια μπροστά στους δυσμενείς συσχετισμούς και τα ιδεολογικά αδιέξοδα που κατέβαλαν άλλους ή ανέστειλαν τη δυναμική τους;.. Βλέπετε: ΣΥΡΙΖΑ, Podemos, Κόρμπιν, Σάντερς (αν περιοριστούμε σε κινήματα του δυτικού κόσμου που είναι κάπως συγκρίσιμα)... Εύλογο ερώτημα, αφού όποιος καεί στον χυλό φυσάει και το γιαούρτι.
Υπάρχει πάντως μια κρίσιμη διαφορά, που αξίζει να σημειωθεί εξ αρχής..
Ο Μελανσόν δεν μιλάει στο όνομα της αριστεράς, ούτε των γενικών κοινωνικών και πολιτικών οραμάτων της.... Μιλάει στο όνομα του γαλλικού έθνους-λαού ενσαρκώνοντας την ιδέα ενός ιστορικά ενεργού, ριζοσπαστικού, δημοκρατικού-πατριωτικού ρεπουμπλικανισμού που παραπέμπει πριν απ’ όλα στο συστατικό γεγονός του γαλλικού κράτους: στην επανάσταση του 1789...
Στρέφοντας τα πυρά του πρώτα και κύρια εναντίον του πολιτικού συστήματος εστιάζει με πολύ συγκεκριμένο τρόπο στη θεσμική-συνταγματική υπέρβαση της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας...
Σ’ αυτόν τον βασικό καμβά εντάσσει σε δεύτερο πλάνο την αντιμετώπιση της λιτότητας, την προστασία του κοινωνικού κράτους, τη θέση της Γαλλίας απέναντι στην Ευρώπη κλπ..
Είναι μια συνεκτική στρατηγική, την οποία η [Ανυπότακτη Γαλλία] – ολόκληρη σαν κίνημα και όχι απλώς ο Μελανσόν σαν προσωπική ρητορική – συνοψίζει θαρραλέα και χωρίς κανένα κόμπλεξ στην έννοια του [ανθρωπιστικού λαϊκισμού], αντιδιαστέλλοντάς τον προς τον ακροδεξιό-ρατσιστικό λαϊκισμό της Λε-Πεν.
Αν όλα αυτά δεν είναι απλώς επικοινωνιακά, αλλά εκφράζουν πραγματική πολιτική πρόθεση, τότε αποτελούν το σωστό κατά τη γνώμη μου μίγμα πολιτικού ριζοσπαστισμού και ιδεολογικής μετριοπάθειας που χρειάζεται για να μετατραπεί σε εφαρμόσιμη και νικηφόρα στρατηγική η βιωμένη αγανάκτηση και η αηδία που η μεγάλη πλειονότητα των Γάλλων – και όχι μόνο – νιώθουν για το πολιτικό τους σύστημα...
Είναι αυτός ο ιδιότυπος συνδυασμός ριζοσπαστισμού και ευθύνης εννοώντας τον ριζοσπαστισμό που αναλαμβάνει με πραγματικούς όρους την ευθύνη της σύγκρουσης με την παγκόσμια ελίτ και την αναζήτηση εναλλακτικής διεξόδου από την κρίση εδώ και τώρα – και όχι ΟΤΑΝ ΘΑ ΩΡΙΜΑΣΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ...
Είναι το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που υπήρξε η [Πρώτη φορά Αριστερά] στην Ελλάδα, όντας ακριβή στα πίτουρα και φτηνή στ’ αλεύρι· όντας δηλαδή δήθεν ασυμβίβαστη σε σοσιαλίζουσα προοδευτικότητα (ταξικισμός, δικαίωματα κλπ) και ηττοπαθής σε ό,τι αφορά τη ρήξη με το πολιτικό σύστημα και τις δυνατότητες λαϊκής πολιτικής συμμετοχής – ατυχής συνδυασμός του ιδεοληπτικού ριζοσπαστισμού των αριστερών συνιστωσών με τον πολιτικό πραγματισμό της ηγετικής ομάδας..
Είναι επίσης αυτό που δεν μπόρεσαν να κάνουν ο Κόρμπιν και ο Σάντερς, εγκλωβισμένοι, παρά τις καλές ενδεχομένως προθέσεις, στα ιδεολογικά και άλλα πλοκάμια της κεντροαριστεράς.. Και είναι αυτό που επεχείρησαν, αλλά δεν μπόρεσαν να ολοκληρώσουν με τον ίδιο ξεκάθαρο τρόπο οι Podemos...
Μ’ αυτές τις σκέψεις θέλω να πιστεύω πως ο Μελανσόν μπορεί να κάνει τη διαφορά σε σχέση με όλους τους άλλους.
Είδομεν, άλλωστε.. Κοντός ψαλμός, αλληλούια.