Η αξιολόγηση και τα κόλπα της

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος Υπάρχει ανάγκη, αλλά διαφορετική για κάθε παράγοντα ενός ανατολίτικου παζαριού, που δεν αποτελ...

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος

Υπάρχει ανάγκη, αλλά διαφορετική για κάθε παράγοντα ενός ανατολίτικου παζαριού, που δεν αποτελεί στην πραγματικότητα διαπραγμάτευση για τα κριτήρια (: πολιτική διαπραγμάτευση), αλλά για την εσωτερική πολιτική νομιμοποίησή τους.

Υπάρχουν λεφτά, αλλά μόνον για να συνεχίσει να υπάρχει μεγεθυνόμενη η δίψα για το χρήμα. Έτσι το Ευρώ από το νεράκι της ελληνικής εθνικής οικονομίας μετατρέπεται σε αλκοόλ της.

Υπάρχει βιασύνη, αλλά στο τέλος κυριαρχεί αυτός που εμφανίζεται να μην βιάζεται.

Υπάρχει επιθυμία, αλλά πάντα χαμένος βγαίνει αυτός που αγωνίζεται για να είναι επιθυμητός. Οι «επιθυμητοί» είναι ακατάλληλοι για οποιοδήποτε παζάρι, ακόμη και αυτό στα κόκκινα φανάρια.

Υπάρχει εμπιστοσύνη, αλλά με την προνομοθέτηση εμφανίζεται να μην υπάρχει. Η πρόδηλη έλλειψη εμπιστοσύνης προς τις ελληνικές κυβερνήσεις είναι σημάδι ότι η τρόικα κρατάει με τεχνητό τρόπο την τιμή στην Ελλάδα χαμηλότερα από ό,τι θα ήταν αν ο νόμος προσφοράς και ζήτησης είχε αφεθεί να λειτουργήσει ελεύθερα. Αυτό θα φέρει επενδύσεις; Μόνον από αυτούς που μπορούν να «αγοράζουν» τη νομοθεσία, οι υπόλοιποι θα περιμένουν το OSI με ουσιαστική αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους για να τοποθετηθούν.

Και τι επιδιώκει ο Αλέξης Τσίπρας σε αυτό το στάδιο της αξιολόγησης;

Να πετύχει την πιο σπουδαία εμπορική πράξη στη ζωή του, κατά Maxwell Maltz: Αν καταφέρεις να πουλήσεις τον εαυτό σου στον εαυτό σου μην φοβάσαι τις εκλογές! "Πουλάω τον εαυτό μου στον εαυτό μου", μέσω αυτού του παράδοξου οικονομικώς παζαριού για την αξιολόγηση, είναι το πολιτικό τέχνασμα του κυρίου Τσίπρα και αν πετύχει θα τον κάνει σεβαστό στον χώρο του υψηλού μάνατζμεντ. Εδώ η τιμή δεν έχει σημασία.