GRID_STYLE

NONE

ΡΟΗ:

latest

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ! ΚΑΛΟΥΝ τον Ακη στην Προανακριτική για τον Γιάννο...

Ύστερα από την απόφαση για αποφυλάκισή του, ορισμένες πληροφορίες του Press-Gr υποστηρίζουν ο Ακης Τσοχατζόπουλος, τώρα που θα είναι ελεύ...

Ύστερα από την απόφαση για αποφυλάκισή του, ορισμένες πληροφορίες του Press-Gr υποστηρίζουν ο Ακης Τσοχατζόπουλος, τώρα που θα είναι ελεύθερος, θα κληθεί να καταθέσει στην Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής για τα εξοπλιστικά την περίοδο του Γιάννου Παπαντωνίου!
Η Επιτροπή συγκροτείται σε σώμα την ερχόμενη εβδομάδα και ξεκινά τις εργασίες της μετά το Πάσχα.
Ο Γιάννος  Παπαντωνίου διαδέχτηκε τον Ακη  Τσοχατζόπουλο στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας το 2001...
Ο Παρασκηνιακός

1 σχόλιο

  1. Παρακολουθούμε τον θρίαμβο ενός φαντασιακού, του καπιταλιστικού φαντασιακού –φιλελεύθερου – και τη σχεδόν εξαφάνιση της άλλης μεγάλης φαντασιακής σημασίας της σύγχρονης εποχής, του προτάγματος της ατομικής και συλλογικής αυτονομίας.

    Επιφανειακά αυτό μεταφράζεται,ως νίκη της λεγόμενης νεοφιλελεύθερης αντεπίθεσης – υλοποιημένης από τις πολιτικές που προηγουμένως φαίνονταν αδιανόητα.

    Καθαρή και απλή περικοπή των πραγματικών μισθών και καμιά φορά ακόμη και των ονομαστικών, για παράδειγμα· ή ακόμη τα επίπεδα ανεργίας, για τα οποία εγώ ο ίδιος είχα σκεφθεί και γράψει ότι είχαν γίνει αδύνατα διότι θα προκαλούσαν μια κοινωνική έκρηξη.

    Όμως, τίποτα δεν συνέβη. Υπάρχουν γι ‘ αυτό κάποιοι λόγοι, αφενός μεν συγκυριακοί – η απειλή, σε μεγάλο βαθμό μπλόφα, της κρίσης αφετέρου δε, άλλοι πολύ βαθύτεροι .. Εν συντομία, παρακολουθούμε την ολοκληρωτική κυριαρχία του καπιταλιστικού φαντασιακού: κυριαρχία του οικονομικού, απεριόριστη και δήθεν ορθολογική επέκταση της παραγωγής, της κατανάλωσης και της σχόλης (loisirs), περισσότερο ή λιγότερο σχεδιασμένων και χειραγωγούμενων.

    Μέσα σ ‘ αυτή την ατμόσφαιρα, οι παραδοσιακοί φραγμοί της καπιταλιστικής δημοκρατίας πέφτουν ο ένας μετά τον άλλο.

    Δεν υπάρχει πλέον έλεγχος της πολιτικής ζωής, κυρώσεις πέραν του Ποινικού Κώδικα, ο οποίος, όπως έδειξαν τα διάφορα σκάνδαλα, λειτουργεί όλο και λιγότερο.

    Με κάθε τρόπο, σε μια τέτοια κατάσταση τίθεται, όπως πάντα, το ερώτημα: Και γιατί, διάβολε, οι ίδιοι οι δικαστές ή οι ελεγκτές τους ξεφεύγουν από τη γενική διαφθορά και για πόσο χρόνο; Ποιος θα φυλάξει τους φύλακες;

    Οι παραδοσιακές ιδεολογίες, της δεξιάς ή της αριστεράς έχουν καταστεί τελείως κενές· τίποτε το ουσιαστικό δεν χωρίζει τα προγράμματα των αντίστοιχων κομμάτων...

    Από αυτή την άποψη, το να κάνουμε τον απολογισμό της αριστεράς δεν είναι ούτε καν απαραίτητο (πού είναι οι περίφημες διαδοχικές προτάσεις τους;).

    Αλλά το ίδιο ισχύει και για τη δεξιά: όταν εκείνη διακηρύττει την καταστροφή, κανείς δεν βλέπει, ούτε με μικροσκόπιο, τι προτείνουν αυτοί οι άνθρωποι που θα μπορούσε να είναι στο ύψος της καταστροφής αυτής... Δεν υπάρχει ούτε καν ένα πρόγραμμα αντιδραστικό, ή συντηρητικό, δεν υπάρχει τίποτε... Δεν είναι παρά τα ονόματα τους και τα αρχικά τους που διαφοροποιούν τα μεν από τα δε..

    Δεν μπορεί κανείς να αντιτείνει σ ‘ αυτή τη διαπίστωση της χρεωκοπίας την ανάδυση της ηθικής, του φιλανθρωπισμό, των δικαιωμάτων του ανθρώπου;....Τα φαινόμενα αυτά δεν συνιστούν αντίφαση στη διαπίστωση αλλά επιβεβαίωση της..

    Αυτές οι ιδέες χρησιμοποιούνται για να αποκρύψουν την ένδεια του πολιτικού κενού...
    Δεν πρέπει να συγχέεται η ουσία των ίδιων των ιδεών με τη μορφή υπό την οποία αυτές έχουν τεθεί σε κυκλοφορία...

    Ποιος θα ήταν εναντίον των δικαιωμάτων του ανθρώπου;.. Πολύ λίγοι... Αλλά πότε άρχισαν να μιλούν γι ‘ αυτά;... Τα επικαλέσθηκαν κυρίως ΜΌΝΟ εναντίον των ολοκληρωτικών τυραννιών της Ανατολής... Πολύ ωραία... Αλλά θέλησαν να τα ταυτίσουν με την ουσία κάθε πολιτικής, πράγμα παράλογο...

    Εάν υποθέσουμε ότι τα δικαιώματα του ανθρώπου έχουν κατοχυρωθεί, μένει να ξέρουμε τί κάνουμε μέσα στην κοινωνία και με την κοινωνία;.... Υπάρχει, βεβαίως, μια απάντηση υπερφιλελεύθερη, η οποία συνίσταται στο εξής: δεν πρόκειται για μια ερώτηση που τίθεται ευλόγως, ή που έχει νόημα, καθένας δεν έχει παρά να κάνει ότι θέλει... Όμως, η απάντηση αυτή αγνοεί τελείως αυτό το οποίο αποτελεί τη βαθύτερη φύση κάθε κοινωνίας...

    Οι σοσιαλιστές ΑΡΙΣΤΕΡΟΊ έμαθαν, θέλοντας και μη, τους κανόνες του παιχνιδιού της καπιταλιστικής οικονομίας και τους εφάρμοσαν μ’ έναν υπερεκχειλίζοντα ενθουσιασμό... Κατά τέτοιον τρόπο ώστε η μόνη τους δόξα είναι ότι εισήγαν και εφάρμοσαν το πρόγραμμα του νεοφιλελευθερισμού στη ΕΛΛΑΔΑ. Αυτό που ο πληθυσμός θα είχε ίσως δεχθεί με ΠΟΛΥ δυσκολία από τη δεξιά, το δέχθηκε γκρινιάζοντας από τους ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ και σοσιαλιστές. ΚΑΙ αυτό Αποτελεί το λόγο που θα ΜΕΊΝΟΥΝ στην ιστορία και είναι εξαιρετικά φαιδρό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση