Από τον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΑΥΡΙΔΗ Ο Σόιμπλε δεν έχει λόγους να είναι γενναιόδωρος με τη ζωή. Η ζωή του έπαιξε άσχημο παιχνίδι καθηλώνοντας τον...
Από τον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΑΥΡΙΔΗ
Ο Σόιμπλε δεν έχει λόγους να είναι γενναιόδωρος με τη ζωή. Η ζωή του έπαιξε άσχημο παιχνίδι καθηλώνοντας τον σε ένα αναπηρικό καροτσάκι.
Δεν έχει λόγους να είναι γενναιόδωρος ούτε με τους νέους και ωραίους. Ο ίδιος απέχει πολύ για να διαθέτει τέτοιου είδους στοργικότητα. Είναι γέρος, δεν είναι ωραίος και κάλλιστα θα μπορούσε να είναι ζηλόφθονος μαζί τους.
Δεν έχει λόγους να είναι γενναιόδωρος, ούτε με τους αδύναμους. Ο ίδιος δεν συγχωρεί την αδυναμία. Ούτε στον εαυτό του. Και το κυριότερο δεν αποζητά τον οίκτο, πολύ δε περισσότερο τη βοήθεια. Τον παρατηρείς να επιβιώνει με μια απαράμιλλη αυτοπειθαρχία που θυσιάζει ακόμα και μικρές προσωπικές διευκολύνσεις. Π.χ. θα μπορούσε να κινείται με ηλεκτρικό αμαξίδιο. Προτιμά όμως να το σπρώχνει ο ίδιος με τα χέρια του. Θα μπορούσε αυτός ο σκληροτράχηλος άνθρωπος να φανεί συγκαταβατικός στην αδυναμία ενός υγιούς και νάρκισσου νεαρού;
Ο Σόιμπλε δεν έχει λόγους να είναι γενναιόδωρος με όσους δεν τον σέβονται. Όταν ο ίδιος αξιώνει το σεβασμό (αν όχι την απόλυτη υποταγή…) – ένα σεβασμό που εκπέμπει με την προσωπική στάση και αποπνέει η ισχυρή του θέση – είναι δυνατό να χαριστεί σε όποιον τόλμησε να τον αμφισβητήσει, να τον παραπλανήσει, να τον καθυβρίσει;
Ο Σόιμπλε δεν μπορεί να είναι επιεικής με όσους παραβιάζουν τους κανόνες. Ή ζητούν ελαστικότητα στην εφαρμογή των κανόνων. Των όποιων κανόνων – καλών κακών δεν έχει σημασία, άλλη συζήτηση. Πόσο μάλλον που ο ίδιος και η χώρα του επιβάλλουν το πλαίσιο των κανόνων και σε όποιον αρέσει. Πόσο φορές ο κ. Τσίπρας αποπειράθηκε να παραβιάσει τους κανόνες; Σε πόσο ζητήματα; Ας μην απαριθμήσουμε. Να δεχθούμε μόνο ότι η παραβίαση των κανόνων (έστω η ελαστικότητα στην τήρηση τους) συνιστά το πολιτικό του αφήγημα (προσωπικό, ιδεολογικό, κομματικό). Ανυπακοή! Αυτό δεν είναι το διαχρονικό του μόττο; Έτσι δεν ανδρώθηκε κι έφτασε να καταλάβει το ανώτατο αξίωμα; Έτσι δεν συγκίνησε τους Έλληνες που τον επιβράβευσαν με την ψήφο τους; Γιατί όμως θα πρέπει να τον επιβραβεύσει κι ο Σόιμπλε; Στην κοσμοθεωρία του Γερμανού βετεράνου της πολιτικής, όσοι παραβιάζουν τους κανόνες τιμωρούνται. Ξέρει αυτός τι σημαίνει τιμωρία, την βιώνει σε προσωπικό επίπεδο κάθε μέρα…
Από αυτόν τον άνθρωπο ο Τσίπρας σήμερα ζητά την κατανόηση (για κάποιους όλους τον οίκτο). Αλλά ποιος ο λόγος για τον χερ Σόιμπλε να τον “κατανοήσει”; Ποιος ο λόγος, πολύ περισσότερο, να τον λυπηθεί; Και γιατί να δεχθεί αλλαγή των κανόνων;
Ο Τσίπρας ζητά μια έστω καλή διατύπωση για το χρέος. “Μα για ποια διατύπωση μου μιλάς και μου ζητάς” θα του αντιτείνει ο Σόιμπλε. “Εσύ προ ενός έτους δεν έβαλες φαρδιά πλατιά την υπογραφή σε ένα κείμενο όπου δεχόσουν να συζητήσουμε το χρέος μετά το 2018; Αγαπητέ μου, είμαστε ακόμα στο 2017, δεν καταλαβαίνω, ούτε τι θες, ούτε τι ζητάς. Και εν πάση περιπτώσει για τη δική σου υπογραφή μιλάμε. Αν δεν ήξερες που την έβαζες, εγώ τι σου φταίω; Όπως έστρωσες θα κοιμηθείς που λέτε και στο πατρίδα σου…
http://new-deal.gr/an-isoun-sible-ti-tha-edines-ston-tsipra/#ixzz4k5yGIId6
Αν είμουν Σόιμπλερ θα έδινα στην Τσίπρα ένα ... Πνευματικό Καροτσάκι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιότι Τέτοιο έχουν ΟΛΟΙ ΟΙ ΛΑΚΕΔΕΣ ανά την Υφήλιο!!!
Τον μαυριδη τον είδες? Ειναι τριχολογικά Σόιμπλε .
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου να δείξει οίκτο στον μαλλιαρό Τσίπρα.
Προσωπικός Θρίαμβος για τον Ξετσίπωτο Τσίπρα η χθεσινή απόφαση του Eurogroup καθώς μετά από πολύμηνες διπλωματικές προσπάθειες εντός και εκτός Ελλάδος κατάφερε και επισημοποίησε δύο μέτρα για την Ελληνική οικονομία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ένα επιβάλει να έχουμε πρωτογεννή πλεονάσματα για πέντε χρόνια 3,5/100 δεσμεύοντας έτσι την επόμενη κυβέρνηση, που με βάση όλες τις δημοσκοπήσεις δεν θα είναι δική του αλλά της Νέας Δημοκρατίας, να παίρνει επώδυνα μέτρα για τον λαό και καθιστώντας την έτσι αντιπαθητική με το καλημέρα.
Όμως όταν μια κυβέρνηση είναι αντιπαθητική στον λαό σημαίνει κυρίως, ότι τον πιέζει οικονομικά, και αυτό είναι που επιδιώκει ο Ξετσίπωτος Τσίπρας, δεν τον ενδιαφέρει τι θα πάθει ο λαός, ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΟΦΕΛΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΧΕΙ ΑΥΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.
Το δεύτερο που πέτυχε είναι το για 40 χρόνια πρωτογεννή πλεονάσματα γύρω στο 2/100 και πάνω….και ρωτώ ποιανής χώρας στον κόσμο ο κυβερνήτης, οι οικονομολόγοι, οι επιχειρηματίες μπορούν να εγγυηθούν μια τέτοια εξέλιξη?
Κ Α Ν Ε Ι Σ- Κ Α Ν Ε Ι Σ- Κ Α Ν Ε Ι Σ- Κ Α Ν Ε Ι Σ- Κ Α Ν Ε Ι Σ- Κ Α Ν Ε Ι Σ
Ώμος Ο Ξετσίπωτος Τσίπρας το εγγυάται, και το υπογράφει……για ένα μόνο λόγο, να εντυπωσιάσει τους χαχόλους, εμάς, γιατί έτσι μας βλέπει, και εδώ που τα λέμε δεν έχει και άδικο αφού κατάφερε και τον κάναμε πρωθυπουργό…..
«Άριστη δημοκρατία είναι εκείνη που δεν έχει ούτε πάρα πολύ πλούσιους ούτε πάρα πολύ φτωχούς πολίτες.»
ΑπάντησηΔιαγραφήΘαλής ο Μιλήσιος, 643-548 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
«Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να καταστήσεις ακίνδυνους τους φτωχούς είναι να τους εκπαιδεύσεις να θέλουν να μιμούνται τους πλούσιους.»
Carlos Ruiz Zafón, 1964 -, Ισπανός συγγραφέας
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Παρακολουθoύσαμε την ταινία Lion, του Garth Davis. Ο δεκάχρονος Τηλέμαχος σοκαρισμένος έβλεπε πώς ζουν οι άνθρωποι στην Ινδία.
«Είναι πολύ φτωχή χώρα η Ινδία;» με ρώτησε.
«Η Ινδία είναι ένα απ’ τα ισχυρότερα κράτη του πλανήτη», του είπα. «Έχει διαστημικό πρόγραμμα, έχει πυρηνικά, έχει τεράστιο πλούτο, σε έκταση είναι το ένα τρίτο ολόκληρης της Ευρώπης και σε πληθυσμό η δεύτερη μεγαλύτερη, μετά την Κίνα.»
«Εδώ δείχνουν ότι είναι φτωχή!»
«Οι άνθρωποι είναι φτωχοί, οι πολλοί. Οι πλούσιοι είναι λίγοι ».
«Πώς γίνεται αυτό;»
Πώς γίνεται αυτό, αλήθεια;
Μια πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι οι φτωχοί (οι ανασφάλιστοι, οι άστεγοι) στις ΗΠΑ, το πιο ισχυρό κράτος του πλανήτη τα τελευταία 100 χρόνια, είναι πολλοί περισσότεροι(αναλογικά) απ’ ό,τι στην Νορβηγία ή στη Νέα Ζηλανδία.
Το ίδιο ισχύει και στην Κίνα, με χειρότερους όρους.
Στην Ενωμένη Ευρώπη τα ισχυρά κράτη ποντάρουν στη φτωχοποίηση των ανίσχυρων, προκειμένου να μπορέσουν να ανταγωνιστούν τις άλλες μεγάλες οικονομίες.
Μοιάζει να είναι θέσφατο, δοσμένο απ’ τους θεούς: Για να δημιουργήσεις μια ισχυρή οικονομία, πρέπει να δημιουργήσεις οικονομικές ανισότητες.
Και η συνέπεια: Όσο φτωχαίνουν οι πολλοί τόσο αυξάνεται ο πλούτος των ελάχιστων.
Το είδαμε σ’ αυτό που τα media αποκαλούν Οικονομική Κρίση –προσπαθώντας να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι είναι κάτι περαστικό και τυχαίο.
Τα τελευταία χρόνια οι περιουσίες των μεγιστάνων (Ελλήνων, Αμερικάνων, Ινδών, Κινέζων, Γερμανών, ο πλούτος δεν γνωρίζει εθνικότητες) πολλαπλασιάστηκαν.
Από πού τα πήραν αυτά τα χρήματα; Απ’ τους πολλούς. Τους μεσαίους, τους μικρούς, τους ανύπαρχτους.
Για να δημιουργηθούν ισχυρές αυτοκρατορίες – οικονομίες πρέπει να καταστραφούν πολλοί άνθρωποι (και ζώα-δάση-εδάφη-θάλασσες)...Οι άνθρωποι, εμείς, είμαστε το καύσιμο των «Μεγάλων Πολιτισμών», είτε είναι το Χόλιγουντ είτε είναι το Μπόλιγουντ.
Ο πλούτος δεν επιτρέπεται να μοιράζεται σε όλους. Αυτό αποδυναμώνει την ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΓΟΡΑ (με κεφαλαία το απόλυτο θέσφατο της εποχής μας)...Το νεοφιλελεύθερο δόγμα (που είναι η θρησκεία του 21ου αιώνα) διακηρύσσει ότι ο καθένας αμοίβεται σύμφωνα με τις ικανότητες του. Πλουτίζουν οι άξιοι και μένουν φτωχοί οι ανάξιοι.
Οπότε άνθρωποι σαν τον πεντάχρονο Ινδό, που μεγαλώνουν στην ένδεια, δεν καταφέρνουν να γίνουν μεγιστάνες επειδή δεν ήταν αρκετά άξιοι.
Οι αρχικές συνθήκες δεν έχουν καμιά σημασία για τον νεοφιλελευθερισμό, που είναι τόσο επιστημονικός όσο και η αστρολογία...
Γράφει ο SaneJoker -
και το αναρτά ο Uros {ένας φτωχός που πέτυχε να πάρα-μορφωθεί}
Πώς πείθονται οι άνθρωποι, οι πολλοί άνθρωποι, να υπηρετούν αυτό το δόγμα που τους θέλει ανύπαρχτους;..Πρώτα εξαναγκάζονται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν είσαι στα όρια της φτώχειας-λιμοκτονίας θα κάνεις τα πάντα για ένα κομμάτι ψωμί... Το μόνο που σκέφτεσαι είναι πώς θα επιβιώσεις άλλη μια μέρα, εσύ και τα παιδιά σου (όπως ακριβώς έκαναν οι μελλοθάνατοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί).
Στην απόλυτη φτώχεια δεν υπάρχει μόρφωση, δεν υπάρχει έλεγχος γεννήσεων, δεν υπάρχει καμία προοπτική, πέρα απ’ την επιβίωση...Γιατί δεν επαναστατούν οι φτωχοί; Γιατί έχουν κάτι πολύ πιο σημαντικό να καταφέρουν: Την επιβίωση.
Και στα δυτικά κράτη, όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Ελλάδα, γιατί δεν επαναστατούν οι φτωχοί, οι μεσαίοι, οι πολλοί;...Όσοι τολμάνε να το κάνουν αντιμετωπίζουν τη φυλάκιση -και τον θάνατο κάποιες φορές. Κι όσο η επανάσταση είναι θέμα εκατό-χιλίων ανθρώπων, δεν είναι επανάσταση, είναι επεισόδια...
Οι υπόλοιποι, οι πολλοί, πώς πείθονται να υπομένουν;
Καταρχήν πιστεύουν ότι αυτή είναι η φυσική τάξη. Την φτώχεια δεν τη δίνει ο θεός (όπως στις κάστες των Ινδών), αλλά τη δίνει η φύση.
Κάποιοι γεννιούνται ικανοί, κάποιοι ανίκανοι (για τον πλούτο).
Αλλά -αυτό είναι το πιο σημαντικό κομμάτι του μύθου- ο καθένας μπορεί να γίνει πλούσιος, διάσημος, πετυχημένος.
Τα media αγαπούν να αναπαράγουν αυτόν τον μύθο, της ατομικής ανέλιξης. Κι οι φτωχοί ελπίζουν σε κάτι τέτοιο.
Ο μαύρος που μεγάλωσε στο γκέτο, αλλά έγινε μπασκεμπολίστας και είναι πλέον διάσημος -και πλούσιος.
Η άνεργη που ήταν στα πρόθυρα της αυτοκτονίας, αλλά έγραψε τον Χάρι Πόττερ, κι είναι πλέον πιο πλούσια απ’ τη βασίλισσα.
Ο φοιτητής που παράτησε το πανεπιστήμιο, έφτιαξε ένα social media κι έγινε δισεκατομμυριούχος.
Το άσημο κορίτσι που πήγε σε talent show, τη λάτρεψε ο κόσμος, κι έγινε διάσημη (παύλα πλούσια).
Ο άσχημος τραγουδιστής που όλοι τον κορόιδευαν όταν ήταν παιδί, αλλά έγινε είδωλο (και πλούσιος).
Η γυναίκα που αισθανόταν άσχημα για τον εαυτό της στο λύκειο, αλλά τελικά έγινε μοντέλο (και πλούσια).
Το πεντάχρονο παιδί που ζούσε στους δρόμους, το υιοθέτησε μια οικογένεια πλούσιων Αυστραλών, σπούδασε, έγραψε βιβλίο κι έγινε ακόμα πιο πλούσιος.
Όμως για κάθε μαύρο του γκέτο που πέτυχε, υπάρχουν εκατομμύρια άλλοι που απέτυχαν.
Για κάθε άνεργη που έγινε best-seller υπάρχουν εκατομμύρια άλλες που αυτοκτόνησαν.
Για κάθε φοιτητή που παράτησε το πανεπιστήμιο κι έγινε Ζούκεμπεργκ υπάρχουν εκατομμύρια άλλοι που δεν πήγαν ποτέ πανεπιστήμιο και δουλεύουν στα Μακντόναλντς.
Για κάθε κορίτσι που έγινε μοντέλο, για κάθε τραγουδιστή που έγινε είδωλο, υπάρχουν εκατομμύρια άλλοι που δεν τα κατάφεραν.
Και για κάθε παιδί του δρόμου που γλίτωσε απ’ τη φτώχεια υπάρχουν δισεκατομμύρια άλλα που λιμοκτονούν.
Γράφει ο SaneJoker -
και το αναρτά ο Uros {ένας φτωχός που πέτυχε να πάρα-μορφωθεί}
Σκεφτείτε το!.. Ακόμα κι οι ιστορίες που έχουν να κάνουν με κάποιον πλούσιο χρηματιστή-κλπ που αφήνει τα πάντα για να βρει τον εαυτό του, καταλήγουν μ’ εκείνον να γίνεται καλλιτέχνης-κλπ, και να είναι πάλι πλούσιος και επιτυχημένος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟυσιαστικά αναπαράγουν το ίδιο μοντέλο: Αν κάποιος είναι άξιος θα γίνει διάσημος και πλούσιος. Ό,τι κι αν του τύχει.
Οπότε, πρώτον, φταις εσύ αν δεν είσαι διάσημος-πλούσιος. Και δεύτερον, ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να τα καταφέρεις να γίνεις -ή έστω να το κάνουν τα παιδιά σου.
Αλλά μπορείς να το κάνεις ΕΣΥ, μόνο εσύ, η επιτυχία δεν συμπεριλαμβάνει άλλους πέρα απ’ τον εαυτό σου.
Ο σώζων εαυτόν σωθήτω!
Για να καταλάβεις μια κοινωνία, έλεγε ο Λεβιστρός, πρέπει να μελετήσεις τους μύθους της. Κι η σύγχρονη μυθολογία αποτυπώνεται στον κινηματογράφο.
Ο σύγχρονος παγκόσμιος μύθος λέει ότι μόνο ο πλούτος έχει σημασία (ο θεός πέθανε, ο Γκάντι πέθανε, ο Κάστρο πέθανε, κάθε ιδεολογία πέθανε).
Ο σύγχρονος παγκόσμιος μύθος λέει ότι όσοι αξίζουν πλουτίζουν (και ανάποδα: Αυτοί που πλούτισαν ήταν άξιοι).
Ο σύγχρονος παγκόσμιος μύθος λέει ότι όλοι (αλλά ο καθένας μόνος του) μπορούν να γίνουν πλούσιοι.
Ο σύγχρονος παγκόσμιος μύθος ξεχνάει να μας πει ότι ελάχιστοι είναι αυτοί που θα γίνουν πλούσιοι. Κι ότι όλοι οι άλλοι μοναχά θα επιβιώνουν -και αν.
Γράφει ο SaneJoker - και το αναρτά ο Uros {ένας φτωχός που πέτυχε να πάρα-μορφωθεί,χωρίς να έχει στόχο να πλουτίσει}