Μοσκοβισί: Όσον αφορά την Ελλάδα, δεν πρέπει να παίζουμε με τη φωτιά

Της Μαρίας Δεναξά Ο Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Πιερ Μοσκοβισί παραχωρεί συνέντευξη στην εφημερίδα Le Parisien και “προειδοποιεί προ...

Της Μαρίας Δεναξά

Ο Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Πιερ Μοσκοβισί παραχωρεί συνέντευξη στην εφημερίδα Le Parisien και “προειδοποιεί προκειμένου να μην υπάρξει μια νέα αποτυχία στις διαπραγματεύσεις”.

Όπως αναφέρει η εφημερίδα, αυτή μπορεί να είναι η τελευταία ευκαιρία. Μετά από μήνες άκαρπων διαπραγματεύσεων, οι Υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης θα συναντηθούν την Πέμπτη για να συζητήσουν για το ακανθώδες ζήτημα του ελληνικού χρέους. Η εμπλοκή στις συζητήσεις οφείλεται στην αδιαλλαξία τόσο του ΔΝΤ, όσο και της Γερμανίας. Με την επίσκεψη του Μπρούνο Λε Μερ, η Γαλλία επιχειρεί να διαμεσολαβήσει για να υπάρξει θετικό αποτέλεσμα.

Ακολουθεί η συνέντευξη:

Στις 22 Μαΐου, η συνεδρίαση των Υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης κατέληξε σε αποτυχία. Αυτή τη φορά, είστε πιο αισιόδοξος;

Έχουμε σημειώσει σημαντική πρόοδο. Οι προσπάθειες μας πρέπει να αποδώσουν στη συνεδρίαση της 15ης Ιουνίου. Αυτό αποτελεί μια αναγκαιότητα. Οι ελληνικές Αρχές έχουν κάνει το χρέος τους με τα τελευταία μέτρα που ψηφίστηκαν στη Βουλή, συμπεριλαμβανομένων δύσκολων μέτρων, όπως πχ τα μέτρα που αφορούν στις συντάξεις. Τώρα είναι η σειρά των εταίρων της Ελλάδας να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Τι εξακολουθεί να προκαλεί εμπλοκές;

Έως τώρα έλειπε η εμπιστοσύνη στις δυνατότητες της ελληνικής Κυβέρνησης να ελέγξει τις δημόσιες δαπάνες της σε μακροπρόθεσμη βάση. Αυτό είναι που επιθυμεί το ΔΝΤ, αλλά και η Γερμανία. Η συμφωνία πρέπει να περάσει μέσα από την αναγνώριση της προόδου που έχουν σημειώσει οι ελληνικές Αρχές και την απελευθέρωση των 7 δισεκατομμυρίων ευρώ που θα επιτρέψουν στους Έλληνες να ανταποκριθούν στις προθεσμίες του ερχόμενου Ιουλίου. Σε αυτή τη βάση, θα πρέπει να είμαστε σε θέση να λάβουμε μεσοπρόθεσμα μέτρα για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, με την υποστήριξη του ΔΝΤ.

Σε περίπτωση αποτυχίας, θα έχουμε Grexit;

Το Grexit δεν αποτελεί ενδεχόμενο. Τον Ιούλιο του 2015, ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, το είχε αναφέρει, διότι εκτιμούσε ότι η Ελλάδα δεν έκανε καμία μεταρρυθμιστική προσπάθεια. Από τότε, η Ελλάδα έχει κάνει πολλές προσπάθειες και δεν μπορούμε πλέον να την κατηγορούμε. Από την άλλη πλευρά, το ενδεχόμενο μη συμφωνίας στις 15 Ιουνίου θα δημιουργούσε ένα κενό και μια διαταραχή. Πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι διακυβεύεται το μέλλον ενός λαού και μιας χώρας που μαστίζεται από ένα ποσοστό ανεργίας 20%, και 50% μεταξύ των νέων, της οποία το επίπεδο φτώχειας έχει αυξηθεί, και η οποία έχει χάσει το 25% του ΑΕΠ κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί! Πρέπει στις 15 Ιουνίου να υπάρξει μια πράξη εμπιστοσύνης, για να μπορέσουν να εφαρμοστούν τα οικονομικά και κοινωνικά προγράμματα που έχει ανάγκη ο λαός. Όσον αφορά την Ελλάδα, δεν πρέπει να παίζουμε με τη φωτιά.

Το Brexit και τα υψηλά ποσοστά της Μαρίν Λε Πεν αποτελούν σημάδια μιας πραγματικής δυσπιστίας απέναντι στην Ευρώπη...

Η ήττα της Μαρίν Λε Πεν και η μεγάλη νίκη του Εμανουέλ Μακρόν, του οποίου οι δεσμεύσεις υπέρ της Ευρώπης είναι αναντίρρητες, έχουν φέρει έναν άνεμο ελπίδας σε όλη την Ευρώπη. Αλλά, ας είμαστε προσεκτικοί. Οι λαϊκιστές στη Γαλλία, την Αυστρία και την Ολλανδία έχασαν τη μάχη, όχι τον πόλεμο. Ο λαϊκισμός τρέφεται από την έλλειψη οικονομικών και κοινωνικών αποτελεσμάτων. Αυτό αποτελεί καύσιμο για τις εντάσεις ανάμεσα στις πιο ευημερούσες χώρες του βορρά και τις χώρες του νότου που έχουν πληγεί από την κρίση. Οι μεν λένε ότι έχουν κουραστεί να πληρώνουν για τους άλλους, οι δε λένε ότι κουράστηκαν να υπομένουν τη λιτότητα. Συμπέρασμα: Πρέπει να μετατρέψουμε το ευρώ σε εργαλείο όχι μόνο σταθερότητας, αλλά και ευημερίας και σύγκλισης.

Με ποιον τρόπο;

Για να ανταποκριθούμε αποτελεσματικά στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, πρέπει να ενισχύσουμε τις επενδύσεις, που παραμένουν κατά 10% χαμηλότερες σε σχέση με το επίπεδό τους προ κρίσης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αγωνίζομαι, όπως αγωνίζεται και ο Εμανουέλ Μακρόν, για έναν προϋπολογισμό της ευρωζώνης που θα διαχειρίζεται ένας πραγματικός Υπουργός Οικονομικών, ελεγχόμενος από ένα κοινοβούλιο των 19 κρατών που μετέχουν σε αυτήν. Χρειαζόμαστε περισσότερη διαφάνεια και περισσότερη δημοκρατία.