Οι ισπανικές εισαγγελικές αρχές ζήτησαν σήμερα από έναν δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου να εκδώσει διεθνές ένταλμα σύλληψης σε βάρος τ...
Ο δικηγόρος του Πουτζντεμόν στο Βέλγιο, όπου βρίσκεται μαζί με τέσσερα μέλη της κυβέρνησής του, είχε δηλώσει ότι το κλίμα στην Ισπανία "δεν είναι καλό" και ότι ο πελάτης του θέλει να κρατήσει κάποιες αποστάσεις. Πρόσθεσε όμως ότι θα συνεργαστεί με τις δικαστικές αρχές.
Εφόσον εκδοθεί το ένταλμα σύλληψης και ο Πουτζντεμόν παραμείνει στο Βέλγιο, την υπόθεση θα αναλάβει ένας Βέλγος δικαστής που θα έχει στη διάθεσή του 60 ημέρες για να εξετάσει το αίτημα της Μαδρίτης.
Νωρίτερα σήμερα η ισπανική εισαγγελία ζήτησε να προφυλακτιστούν οκτώ από τα 14 μέλη της καθαιρεθείσας καταλανικής κυβέρνησης, σε βάρος των οποίων διεξάγεται έρευνα με την κατηγορία της στάσης.
Η εισαγγελία ζήτησε να τεθούν υπό προσωρινή κράτηση ο πρώην αντιπρόεδρος Οριόλ Ζουνκέρας και επτά από τους οκτώ συμβούλους (υπουργούς) που εμφανίστηκαν σήμερα ενώπιον δικαστή στη Μαδρίτη. Για τον όγδοο, τον Σάντι Βίλα, πρότεινε να αφεθεί ελεύθερος με εγγύηση ύψους 50.000 ευρώ. Ο Βίλα είχε παραιτηθεί μία ημέρα πριν από την κήρυξη της ανεξαρτησίας της Καταλονίας, στις 27 Οκτωβρίου. Ήταν επίσης ο μόνος που απάντησε σήμερα στις ερωτήσεις του δικαστή.
Ο Πουτζντεμόν και άλλοι τέσσερις υπουργοί του βρίσκονται στο Βέλγιο από τις αρχές της εβδομάδας και αρνήθηκαν να εμφανιστούν σήμερα ενώπιον του δικαστηρίου. Ο δικηγόρος του ζήτησε να καταθέσει ο πρώην ηγέτης της Καταλονίας από τις Βρυξέλλες.
Εξάλλου, πέντε μέλη του προεδρείου του καταλανικού κοινοβουλίου, μεταξύ των οποίων και η πρόεδρος Κάρμε Φορκαντέλ, ζήτησαν και έλαβαν αναβολή μέχρι τις 9 Νοεμβρίου προκειμένου να προετοιμάσουν την υπερασπιστική γραμμή τους
Ο γενικός εισαγγελέας ζητά να απαγγελθούν σε όλους κατηγορίες για διασπάθιση δημοσίου χρήματος, στάση και εξέγερση. Οι δύο τελευταίες κατηγορίες τιμωρούνται με ποινές κάθειρξης έως 15 και 30 χρόνια αντίστοιχα. Τους κατηγορεί επίσης ότι ενθάρρυναν ένα «ενεργό κίνημα εξέγερσης» μεταξύ του καταλανικού πληθυσμού προκειμένου να οδηγήσουν στην απόσχιση της επαρχίας και ότι αγνόησαν όλες τις δικαστικές αποφάσεις, συμπεριλαμβανομένης και εκείνης που απαγόρευε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία την 1η Οκτωβρίου.
Από τις Βρυξέλλες, ο Πουτζντεμόν κατήγγειλε χθες το βράδυ μια «πολιτική δίκη», εξηγώντας την άρνησή του να ανταποκριθεί στην κλήτευση του δικαστηρίου. Όσον αφορά τους πρώην υπουργούς που τον συνόδευσαν στο Βέλγιο, εξήγησε ότι ορισμένοι θα επιστρέψουν στην Ισπανία αλλά άλλοι θα παραμείνουν στο Βέλγιο «για να καταγγείλουν ενώπιον της διεθνούς κοινότητας αυτήν την πολιτική δίκη».
Πάντως, ένα από τα μέλη του προεδρείου του καταλανικού κοινοβουλίου, ο Ζοάν Ζοσέπ Νουέτ, χαρακτήρισε «ανεύθυνη» τη στάση του Πουτζντεμόν. «Πιστεύω ότι κανείς δεν καταλαβαίνει τι κάνει ο πρόεδρος, ούτε καν οι υποστηρικτές του», σχολίασε.
Ο προκάτοχος του Πουτζντεμόν στο αξίωμα, ο Αρτούρ Μας, που ήταν πρόεδρος της Καταλονίας μεταξύ 2010-16, είπε στους δημοσιογράφους στη Μαδρίτη ότι οι δικαστικές διώξεις θα ενισχύσουν το «αίσθημα της αδικίας» στην Καταλονία. «Αν δείτε τις πιο πρόσφατες δημοσκοπήσεις, θα παρατηρήσετε ότι το αίσθημα και η βούληση να προχωρήσουμε προς την ανεξαρτησίας εντείνεται στη χώρα μας, την Καταλονία», υποστήριξε.
H αναμέτρηση για το ζήτημα της Καταλονίας θα οδηγηθεί στα άκρα, αφήνοντας ανοιχτό ακόμη και το ενδεχόμενο εμφύλιου πολέμου... Με βασική ευθύνη πρωτίστως της κυβέρνησης Ραχόι, η οποία αδίστακτα επέλεξε, αφενός, το δρόμο της ανοιχτής αιματηρής καταστολής και, αφετέρου, να διχάσει βαθύτατα τον ίδιο τον λαό. Όχι μόνο της Ισπανίας ως σύνολο, αλλά και της ίδιας της Καταλονίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο είδαμε να συμβαίνει με τις μαζικότατες διαδηλώσεις εναντίον και υπέρ της Καταλανικής ανεξαρτησίας στη Βαρκελώνη και αλλού. Το μόνο που λείπει είναι να δούμε στρατό στα κέντρα της Καταλονίας και την μετεξέλιξη της όλης αναμέτρησης σε μια κατάσταση ανάλογη με εκείνη που υπάρχει στο Μπέλφαστ της κατεχόμενης από τους Βρετανούς βόρειας Ιρλανδίας... Ένας βαθιά διχασμένος λαός σε αγγλόφρονες και Ιρλανδούς πατριώτες να μισούνται θανάσιμα προς το συμφέρον της Βρετανίας.
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Σε κάθε περίπτωση οι υπεξούσιοι αυτών των υπερεθνικών μορφωμάτων αναζήτησαν την λύτρωσή τους, διεκδικώντας τη δική τους, κατά δική τους εθνική, ή θρησκευτική ταυτότητα. Ακόμη κι αν έπεφταν θύματα τυράννων, φυλάρχων, ή αιμοβόρων ηγεμόνων.
Οι λάτρεις της ενοποίησης από τα πάνω και του βούρδουλα μέσω ισχυρών υπερεθνικών εξουσιών, ισχυρών ανδρών, είτε των πεφωτισμένων ηγεμόνων, ποτέ δεν κατάλαβαν, όπως δεν το καταλαβαίνουν και σήμερα ότι οι υπεξούσιοι πάντα θα αναζητούν την επιβεβαίωση τους μέσα από την εθνικότητά τους. Όπως αυτή κι αν εκφράζεται σε κάθε ιστορική συγκυρία ή περίοδο. Είναι ο μόνος δρόμος για την από τα κάτω ενότητα των απόκληρων κάθε ιστορικής εποχής. Είναι ο μόνος τρόπος για να αποκτήσει κοινωνική υπόσταση και αυτοδιάθεση κάθε μεμονωμένος άνθρωπος.
Έτσι προχωρά η ιστορία της ανθρωπότητας. Έτσι προχωρά η ενότητα του ανθρώπινου γένους από τα κάτω. Μέσα από τη διαίρεση σε αυτοτελείς κοινότητες, σε ιστορικά έθνη και εθνότητες που αναζητούν την αυτοδιάθεσή τους με τον τρόπο που επιβάλλει κάθε εποχή.
Να γιατί είχε απόλυτα δίκιο ο Ησαΐας Μπερλίν όταν στα 1969 διαπίστωνε αυτή την ακατανίκητη τάση κάθε ανθρώπου να επιλέγει ο ίδιος την ομάδα στην οποία ανήκει. Την ομάδα όπου νιώθει ασφαλής και οικείος. Κι αυτή πάνω απ’ όλα είναι το έθνος του. Είναι η εποχή της κορύφωσης των εθνικοαπελευθερωτικών και αντιαποικιακών αγώνων των λαών, που διεκδικούσαν το δικαίωμά τους στην εθνική αυτοδιάθεση. Ακόμη κι αν η απελευθερωμένη χώρα τους έπεφτε στα χέρια δικτατόρων, ή τυραννικών καθεστώτων.
Κι ο Μπερλίν συνεχίζει: «Αυτή είναι η καρδιά της μεγάλης κραυγής για αναγνώριση εκ μέρους των ατόμων και των ομάδων και, στις μέρες μας, των επαγγελμάτων και των τάξεων, των εθνών και των φυλών...
Παρόλο που ίσως να μην αποκτήσω «αρνητική» ελευθερία στα χέρια των μελών της δικής μου κοινωνίας, όμως είναι μέλη της δικής μου ομάδας. Με καταλαβαίνουν, όπως τους καταλαβαίνω. Κι αυτή η κατανόηση δημιουργεί μέσα μου την αίσθηση ότι είμαι κάποιος στον κόσμο. Είναι αυτή η επιθυμία για αμοιβαία αναγνώριση που οδηγεί τις πιο αυταρχικές δημοκρατίες να προτιμώνται συνειδητά από τα μέλη τους σε σχέση με τις πιο πεφωτισμένες ολιγαρχίες, ή κάποιες φορές να αναγκάζει ένα μέλος κάποιου πρόσφατα απελευθερωμένου Ασιατικού ή Αφρικανικού κράτους να διαμαρτύρεται λιγότερο σήμερα, όταν αντιμετωπίζεται σκληρά από τα μέλη της δικής του φυλής ή έθνους, από όταν κυβερνούσε κάποιος προσεκτικός, δίκαιος, ευγενικός και καλοπροαίρετος διαχειριστής από το εξωτερικό.»
Κι αυτός είναι νόμος στην ιστορία, από τον οποίο είναι αδύνατον να διαφύγει η Ευρωπαϊκή Ένωση... Όπως δεν τον διέφυγε κανένα σύστημα εξουσίας υπεξούσιων λαών από την εποχή των Αλεξανδρινών χρόνων έως σήμερα. Όπως δεν τον διέφυγε ούτε η ΣοβιετικήΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΑΙ Ο ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ..αυτή την τύχη θα έχει και η ΓΕΡΜΑΝΙΚΉ Ε.Ε..