Πώς ο ΣΥΡΙΖΑ πιάστηκε στη δική του παγίδα...

Μέχρι την τελευταία στιγμή η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί της θα κάνουν ο,τι μπορούν για να υπονομεύσουν, να προβοκάρουν και να μικρύνουν ...

Μέχρι την τελευταία στιγμή η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί της θα κάνουν ο,τι μπορούν για να υπονομεύσουν, να προβοκάρουν και να μικρύνουν το αυριανό συλλαλητήριο που όλα τα μηνύματα επιβεβαιώνουν ότι θα είναι το μεγαλύτερο που έχει υπάρξει εδώ και πολλές δεκαετίες στην Αθήνα. Ακόμη κι αν ο καιρός δεν είναι καλός…

Καθώς ο χρόνος κυλά αντίστροφα, η κυβερνητική προσπάθεια είναι ήδη εμφανής και με αυτή την πολύ περίεργη ιστορία με την επιστολή, για «τρεις σφαίρες για σένα», στον Κοτζιά την οποία σε κάθε περίπτωση χρησιμοποιούν για να δημιουργήσουν κλίμα φόβου στον κόσμο. Για να αποτρέψουν, όσο περισσότερο γίνεται, τη συμμετοχή του λαού. Αυτή η περίεργη ιστορία έρχεται σε συνέχεια της δήλωσης – απειλής του στελέχους του Ρουβίκωνα ότι «θα χυθεί αίμα» αλλά και του πρωτοσέλιδου του «Έθνους» που με εντελώς ύπουλο τρόπο προανήγγειλε επεισόδια την Κυριακή. Τυχαία αυτή η κλιμάκωση; Προφανώς όχι. «Βρωμάει» από μακριά…

Παρά ταύτα, η εικόνα που επικρατούσε μέχρι και χτες το απόγευμα σε όλους τους χώρους ήταν τίποτε από αυτά δεν μπορεί και δεν πρόκειται να εμποδίσει τη μαζική προσέλευση των πολιτών από νωρίς αύριο στην πλατεία Συντάγματος. Το αίσθημα του φόβου, που κατά το παρελθόν αναπτυσσόταν σε ανάλογες περιπτώσεις, αυτή τη φορά δεν υπάρχει πουθενά. Αντίθετα, είναι διάχυτος ο θυμός, η οργή και η αποφασιστικότητα…

Όπως παραδέχονται μάλιστα στελέχη και του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, δεν καταρρέει απλώς το κλίμα τρομοκρατίας που αναπτύχθηκε. Γίνεται και μπούμερανγκ γιατί τώρα η κυβέρνηση χρησιμοποιεί επιχειρηματολογία που είναι εντελώς αντίθετη με την πρακτική και τακτική που ακολουθούσε ως κόμμα μέχρι πριν από ελάχιστα χρόνια. Οι μνήμες είναι ακόμη πολύ νωπές και «κυνηγούν» ανηλεώς ως Ερινύες τους Συριζαίους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και πριν από αυτόν ο Συνασπισμός, όπως και τα άλλα αριστερά κόμματα, οργάνωναν διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις με το παραμικρό. Για οποιοδήποτε θέμα. Τώρα τις καταγγέλλουν, τις ποινικοποιούν και προσπαθούν να τις εμποδίσουν…

Οι ίδιοι καπέλωναν τα πάντα και έκαναν πολιτικές καριέρες από τα πεζοδρόμια, τις καταλήψεις και τις καταστροφές. Τώρα παριστάνουν τις …μωρές παρθένες.

Δεν έχαναν ποτέ και καμία ευκαιρία να καταγγείλουν τους άλλους που ήταν, κατά περιόδους, στην κυβέρνηση και τους «μηχανισμούς καταστολής» ότι στρέφονται κατά της ελεύθερης λαϊκής έκφρασης. Τώρα το κάνουν οι ίδιοι.

Όταν σημειώνονταν έκτροπα, απειλές και ενέργειες τρομοκρατικού χαρακτήρα ήταν πολύ φειδωλοί στο να καταδικάσουν τη βία. Αρχικά δεν το έκαναν καθόλου, στη συνέχεια κάτι ψέλλιζαν του τύπου «ναι μεν, αλλά…» και πλέον ακολουθούν πολλά μέτρα και σταθμά, κατά πώς τους βολεύει. Οι Ρουβίκωνες για παράδειγμα συνεχίζουν να είναι «δικά μας παιδιά», κατά τη δημόσια έκφραση του ίδιου του Δραγασάκη.

Έχουν υιοθετήσει την άποψη ότι «εξωτερική πολιτική δεν γίνεται με συλλαλητήρια». Το λένε αυτοί που κατέβαιναν στους δρόμους με πλακάτ αξιώνοντας να αναγνωριστούν τα Σκόπια με σκέτο το όνομα «Μακεδονία»…

Στις μεγάλες συγκεντρώσεις των Αγανακτισμένων του 2011 στην πλατεία Συντάγματος αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα δεν έμπαιναν στη λογική της «διαίρεσης» των Ελλήνων. Την …ανακάλυψαν τώρα που έχουν κατσικωθεί στην εξουσία και δεν θέλουν να την χάσουν με τίποτε.

Όταν ψηφίζονταν από τη Βουλή νομοσχέδια και αποφάσεις είτε για οικονομικά και κοινωνικά θέματα είτε για εθνικά θέματα με τα οποία διαφωνούσαν, έλεγαν ότι δεν υπάρχει η λαϊκή νομιμοποίηση και ζητούσαν να εκφραστεί ο λαός, είτε με εκλογές είτε με δημοψήφισμα. Τώρα αρνούνται να απευθυνθούν στον λαό και επικαλούνται την δήθεν «πλειοψηφία ευθύνης» που μπορεί να σχηματιστεί στη Βουλή. Τόση υποκρισία και τυχοδιωκτισμός.

Με δεδομένη την επιτυχία και τον μεγαλειώδη χαρακτήρα του συλλαλητηρίου λοιπόν και με δεδομένη την αποτυχία των κυβερνητικών μηχανισμών να το «σταματήσουν», στο Μέγαρο Μαξίμου και στην Κουμουνδούρου βρίσκονται μπροστά σε αδιέξοδο για το πώς θα διαχειριστούν την επόμενη ημέρα. Ακόμη και σχέδια νέων αντιπερισπασμών καταστρώνουν, για να τα θέσουν σε εφαρμογή από την Δευτέρα, μέσα στην απελπισία τους…

Ο Τσίπρας δηλώνει αποφασισμένος να «προχωρήσει» στη λύση για το Σκοπιανό που του έχουν επιβάλει οι αμερικανοευρωπαίοι για τα δικά τους καθαρά συμφέροντα στην περιοχή των Βαλκανίων και της Νοτιανατολικής Ευρώπης.

Ο λαός όμως για πρώτη φορά είναι τόσο μαζικά και ενεργά, όχι από τον καναπέ ή τους καφενέδες, αντίθετος. Βγαίνει στους δρόμους κι όχι μόνο για την Μακεδονία. Το συλλαλητήριο εξελίσσεται σε γενικότερο ξέσπασμα.

«Μεθυσμένος» μέχρι τώρα από την εξουσία και από το γεγονός ότι όλα του πήγαιναν καλά, ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να αντιληφθεί και να αποδεχθεί ότι πλέον τα πράγματα «στράβωσαν» γι αυτόν. Και ήρθε η ώρα που θα σπάσει τα μούτρα του…

Μ. Γιαλούρος