Το "αντίο" του Κολυδά στους τηλεθεατές του Mega

Το τηλεοπτικό κοινό θέλησε να αποχαιρετήσει με μια μακροσκελή επιστολή κι ένα τραγούδι, ο Θοδωρής Κολυδάς, στην προσωπική του ιστοσελίδ...

Το τηλεοπτικό κοινό θέλησε να αποχαιρετήσει με μια μακροσκελή επιστολή κι ένα τραγούδι, ο Θοδωρής Κολυδάς, στην προσωπική του ιστοσελίδα.
Ο γνωστός μετεωρολόγος, συνέχιζε να παρουσιάζει ένα ολιγόλεπτο δελτίο καιρού στο Mega, παρά το γεγονός ότι ήταν απλήρωτος, όπως και άλλοι εργαζόμενοι του καναλιού. Όπως εξήγησε όμως, την περασμένη Δευτέρα σε μια Έκτακτη Συνέλευση οι Διοικητικοί υπάλληλοι αποφάσισαν για επαναλαμβανόμενες 24ωρες απεργίες, με παράλληλη διακοπή των διαφημίσεων, ενώ όσοι τεχνικοί είχαν απομείνει, προέβησαν σε επίσχεση εργασίας.
Αυτό πρακτικά σήμαινε πλέον, ότι δεν υπήρχε η δυνατότητα προβολής του δελτίου καιρού, αλλά ούτε και η δυνατότητα εκ μέρους του να αποχαιρετίσει τους τηλεθεατές ζωντανά από το κανάλι, σε μια τελευταία εκπομπή.
Διαβάστε αναλυτικά την επιστολή που δημοσίευσε στην προσωπική του σελίδα kolydas.gr

«Απο τα μέσα του Σεπτέμβρη του 2016 και μετά από απόφαση της πλειοψηφίας των δημοσιογράφων του Mega να σταματήσουν να παρουσιάζουν τα δελτία του σταθμού και τις ενημερωτικές εκπομπές, μεγάλη μερίδα τεχνικών του καναλιού έμεινε με ελάχιστο αντικείμενο εργασίας. Τα συνεργεία σταμάτησαν να καλύπτουν τα ρεπορτάζ , οι μοντέρ είχαν πολύ περιορισμένο έργο , ουσιαστικά εργάζονταν για την προετοιμασία των τρέηλερ του σταθμού, ενω τα μεγαλύτερα βάρη έπεσαν κυρίως στη ροή του σταθμού και στους ανθρώπους του προγράμματος που με τέχνη και μαεστρία “έδεσαν” τις εξαιρετικές σειρές του Mega , διατηρώντας το κανάλι αξιόμαχο μέχρι σήμερα . Παράλληλα οι εργαζόμενοι στο Εμπορικό Τμήμα του Σταθμού , συνέχισαν αόκνως να προσελκύουν διαφημήσεις και τα έσοδα του Mega σε δύο χρόνια άγγιξαν τα 55 εκατομμύρια ευρώ !

Απο τα χρήματα αυτά μέχρι στιγμής, δεν έχει πληρωθεί κανένας εργαζόμενος.

Επίσης μέχρι σήμερα , ουδείς έχει ενδιαφερθεί για το νομικό αλλά και για το ηθικό σκέλος αυτής της υπόθεσης. Όλοι σφυρίζουν αδιάφορα . Και αναρωτιέσαι . Είναι “αόρατοι” άραγε οι εργαζόμενοι του Mega ή φαίνεται “ότι όλα βαίνουν καλώς” ? . Διαφορετικά είμαι σίγουρος, ότι κάποιοι θα έπρεπε να δράσουν ακόμη και αυταπαγγέλτως, εάν υπήρχε η υπόνοια και μόνο, μη τήρησης του εργασιακού ή άλλου δικαίου….. Πάντως σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα που πέρασε, μια μεγάλη μερίδα τεχνικών και διοικητικών υπαλλήλων του Mega επί 17 μήνες στήριξε το κανάλι, αλλά και εμένα προσωπικά, στην απόφαση που είχα πάρει για να προβάλλω το καθημερινό απογευματινό Δελτίο Καιρού (για λόγους που σας έχω εκθέσει σε προηγούμενα άρθρα) με μεγάλη έμφαση στο πιο πρόσφατο άρθρο μου που ανέφερα ότι “Δεν πρέπει να δοθεί το Mega σαν Ιφιγένεια”.

Την περασμένη Δευτέρα σε μια Έκτακτη Συνέλευση οι Διοικητικοί υπάλληλοι αποφάσισαν για επαναλαμβανόμενες 24ωρες απεργίες, με παράλληλη διακοπή των διαφημίσεων, ενώ όσοι τεχνικοί είχαν απομείνει , προέβησαν σε επίσχεση εργασίας. Αυτό πρακτικά σήμαινε πλέον, ότι δεν υπήρχε η δυνατότητα προβολής του δελτίου καιρού, αλλά ούτε και η δυνατότητα εκ μέρους μου να σας αποχαιρετίσω ζωντανά από το κανάλι, σε μια τελευταία εκπομπή.

Αυτό λοιπόν το (προσωρινό) αντίο -καλύτερα au revoir – σας το αφιερώνω με τους στίχους της Χαρούλας Αλεξίου.

ENA ANTIO

Κοιτάζω τα καράβια που περνάνε

Και πάνω τους αγάπες ναυαγοί

Ψάχνουν άλλη γη, άλλες στεριές ζητάνε

Μ’όνειρα παλιά σ’ άλλη ξενιτιά πάνε

Νομίζω πως φωνάζουν τ’ όνομά μου

Κι ακούω τη καρδιά μου να χτυπά

Πάρε μας μακριά, μου λένε τα όνειρά μου

Μα καρδιά μου εσύ λύγισες ξανά, σήμερα.

Τι φοβήθηκες ψυχή μου

Που θα μείνω μοναχή μου;

Ή το δρόμο που θα ταξιδέψω;

Έχω τόσο πόνο ακόμα να ξοδέψω

Έχω και τα λάθη μου μαζί μου.

Κοιτάζω τα φεγγάρια που περνάνε

Κι ακούω τη μοναξιά μου να μιλά

Στείλε μας ψηλά, μου λένε τα φτερά μου

Μα καρδιά μου εσύ λύγισες ξανά, σήμερα.

Τι φοβήθηκες ψυχή μου

Που θα μείνω μοναχή μου;

Ή το δρόμο που θα ταξιδέψω;

Έχω τόσο πόνο ακόμα να ξοδέψω

Έχω και τα λάθη μου μαζί μου.

Πάντα έβαζα στην άκρη

Το περίσσευμα απ’ το δάκρυ

Να ζεσταίνει της καρδιάς το κρύο

Πάντα είχα φυλαγμένο ένα αντίο

Να το ρίχνω στου καιρού την άκρη»