Ερμηνεία - «διαμάντι» από τη Ναυπλιώτου στο «Τραμ με το όνομα Πόθος»

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ Μια από τις πιο συναρπαστικές παραστάσεις – προτάσεις της χρονιάς είναι αυτή που μας «δωρίζ...

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ

Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ

Μια από τις πιο συναρπαστικές παραστάσεις – προτάσεις της χρονιάς είναι αυτή που μας «δωρίζει» στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά ο πάντα «αιρετικός» Μιχαήλ Μαρμαρινός. Ναι, είναι σπουδαία η παράσταση «Το τραμ με το όνομα πόθος» που έφτιαξε με έμπνευση. Μια παράσταση ζηλευτή από αυτές που σπάνια απολαμβάνουμε στα θεατρικά μας πράγματα. Ο ιδιαίτερος και ξεχωριστός κύριος Μιχαήλ Μαρμαρινός ανέβασε το αριστουργηματικό έργο του Τένεσι Ουίλιαμς με αξιοζήλευτη δεινότητα και πέτυχε ένα από τα πιο δυνατά ανεβάσματα του έργου στη χώρα μας -αν όχι το πιο δυνατό από όσα έχω δει. Όταν έμαθα πως ετοιμάζει το «Λεωφορείο» και δη με τον τίτλο «Το τραμ με το όνομα Πόθος» πίστεψα πως θα το αποδομήσει, εκείνος «φώτισε» τις διάφορες και διαφορετικές πτυχές του, κάνοντάς μας ένα από τα ωραιότερα και ακριβότατα δώρα που έχουμε δεχτεί! Στο λιτών, καθαρών γραμμών σκηνικό -φέρει την υπογραφή της πολύτιμης Εύας Νάθενα, όπως και τα αληθινά έξοχα κοστούμια της παράστασης-κίνησε τους ταλαντούχους ηθοποιούς του με τρόπο μοναδικό-ένα μπλουζ που σε «κλέβει» και το κουβαλάς για πάντα! Είχε πολλούς αρωγούς στο εν λόγω ανέβασμα πέρα από την Νάθενα. Είχε τον Αντώνη Γαλέο που μετέφρασε το έργο συγκλονιστικά αλλά και τον Άγγελο Τριανταφύλλου που το «έντυσε» με έξοχες μουσικές και τραγούδια που ερμηνεύτηκαν από όλο το θίασο με θαυμάσιο τρόπο. Οι λύσεις-ιδέες του Μαρμαρινού δεν μπορούν παρά να κερδίσουν και τον πιο δύσκολο θεατή. Κάμερες κατέγραφαν τα επί σκηνής δρώμενα και τα μετέδιδαν σε μια τεράστια γιγαντοοθόνη σε άσπρο-μαύρο.. Η σκηνή του βιασμού της Μπλανς με τον Στάνλει να «μαδάει» με το στόμα του τα πούπουλα από τη ρόμπα της είναι αριστουργηματική, όπως κι αυτή που ο Στάνλει βυθίζει το πρόσωπό του ξανά και ξανά σε μια λεκάνη με νερό, απελπισμένος που η Στέλλα έχει φύγει από κοντά του... Τα ουρλιαχτά της Μπλανς-Ναυπλιώτου δεν θα φύγουν ποτέ από το νου μου, ούτε και η ιδιοφυής επιλογή του να κλείσει την παράστασή του με τη Μπλανς να κατεβαίνει στην πλατεία τον υπόλοιπο θίασο να παίζει μουσική του Φελίνι... Έχω απολαύσει και χαρεί πολλές παραστάσεις του Μιχαήλ Μαρμαρινού, απ’ το Studio Ιλίσια μέχρι σήμερα, αλλά αυτή του η ανάγνωση στο έργο του Ουίλιαμς ομολογώ πως με κέντρισε και με καθήλωσε πραγματικά...

ΑΠΟ το ξεκίνημά της παρακολουθώ και την Μαρία Ναυπλιώτου. Να εξελίσσεται, να ανθίζει, να κερδίζει νίκες μέσα από σκληρή δουλειά, να ανεβάζει όλο και πιο ψηλά τον πήχη, να διασώζεται ακόμα και σε δουλειές που δεν της έπρεπαν, να συναρπάζει με ψυχή Στο «Τραμ» και τη Μπλανς της πετυχαίνει με την πολύτιμη αρωγή του Μαρμαρινού την πιο συνταρακτική και σπουδαία ερμηνεία της. Ένα «διαμάντι» η Μπλανς της. Δεν παίζει την ηρωίδα του Ουίλιαμς η Μαρία Ναυπλιώτου. «Γίνεται» αυτή και «φέρει» όσα εκείνη κουβαλά: την απόγνωση και τον πόνο, το πένθος, τις πληγές-λες και το αίμα της κυλά ακόμα-, τις «ρωγμές» της, τον εγκλωβισμό της, τα αδιέξοδά της, την ανάγκη της να κρατηθεί από το αλκοόλ, επιλέγοντας μαγεία κι όχι ρεαλισμό, την επιθυμία της να διασωθεί σε μια μεγάλη αγκαλιά-έστω κι αυτή την ιδρωμένη του Μιτς- και τέλος την κατάληξή της να στηριχτεί στο μπράτσο ενός ξένου-του γιατρού που την οδηγεί στο ψυχιατρείο...

ΣΑΓΗΝΕΥΤΙΚΑ όμορφο πλάσμα η Μαρία Ναυπλιώτου, εμφανίζεται λαμπερή στην αρχή της παράστασης που η Μπλανς φτάνει στο σπίτι της αδελφής της και του γαμπρού της αναζητώντας καταφύγιο και καθώς αυτή προχωρά, «σπάει» σε χιλιάδες κομμάτια... Στη σκηνή που περιγράφει την αυτοκτονία του συντρόφου της κόβει την ανάσα, σε αυτή που ελπίζει σε ένα καλύτερο αύριο πλάι στον Μιτς έχει σπάνια εσωτερικότητα, στις κραυγές απόγνωσής της συνταράσσει. Μια έξοχη ηθοποιός στην πλήρη ερμηνευτική της ωριμότητα-ναι, χρωστά πολλά στον Μιχαήλ Μαρμαρινό που καταφέρνει και βγάζει τον καλύτερό της εαυτό... Δικαίως αποθεώνεται στη σκηνή όπως και ο υπόλοιπος θίασος.

ΣΠΟΥΔΑΙΑ ερμηνευτική δουλειά πετυχαίνει και ο χαρισματικός Χάρης Φραγκούλης. Στον Στάνλει του «μεταμορφώνεται» και «γίνεται» ο ζωώδης Πολωνός που έφτιαξε ο Ουίλιαμς. Γίνεται άξεστος, αγροίκος και-με σκηνοθετική υπόδειξη του Μιχαήλ Μαρμαρινού κατεβάζει παντελόνι και εσώρουχο και να επιδείξει τα... προσόντα του, τονίζοντας πως έχει και θα έχει το πάνω χέρι. Ηθοποιός αξιώσεων και μεγάλων επιδόσεων ο Φραγκούλης φτιάχνει και αυτός μια απ’ τις πιο πλήρεις ερμηνείες του. Κορυφαία του σκηνή αυτή που βουτά το κεφάλι του στη λεκάνη με το νερό μέσα στην απόγνωση του ήρωα να φέρει πίσω τη Στέλλα του-νομίζω θα σαγήνευε και τον ίδιο τον συγγραφέα η σκηνή αυτή κι όχι μόνο... Αλλά κι αυτή που βιάζει την Μπλανς ... τρώγοντας τα πούπουλα απ’τη ρόμπα της με λύσσα, είναι έξοχη. Όσο για τη «χημεία» μεταξύ των δύο ερμηνευτών είναι ζηλευτή.

ΘΕΩΡΩ σημαντική ηθοποιό την Θεοδώρα Τζήμου και οι επιδόσεις της στο ρόλο της Στέλλας αποδεικνύουν πως με κατάλληλο σκηνοθέτη μπορεί να «κεντήσει»! «Κεντά» λοιπόν με δεινότητα μοναδική δείχνοντας και την λατρεία της Στέλλας στην αδελφή της και τον τρόπο που θέλει να την σώσει από τα νύχια του Στάνλει και την πικρία της όταν βλέπει την αδελφή της να χάνει την μάχη και να οδηγείται στο ψυχιατρείο

ΣΤΟ πλάι τους αποτελεσματικοί είναι ο Άγγελος Τριανταφύλλου-καίριος στο ρόλο του Μιτς και πολύτιμος μέσα των μουσικών του!-,η Ευαγγελία Καρακατσάνη και ο Αdrian Frieling. Τρέξε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά για να απολαύσεις μια από τις αρτιότερες παραστάσεις-προτάσεις της χρονιάς και ένα θίασο να καταθέτει ψυχή με πρώτη και καλύτερη την Ναυπλιώτου...

ΠΡΟΣΟΧΗ: Το «Τραμ με το όνομα Πόθος» θα παίζεται στο Δημοτικό Πειραιά για λίγες μόνο παραστάσεις-δες μέχρι 1η Απριλίου- για αυτό πρέπει να σπεύσεις. Αξίζει εδώ να σημειώσω ότι πρόκειται για μια δυνατή υπερπαραγωγή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά και της Stefi Productions. Να μην ξεχάσεις να πάρεις το θεϊκό πρόγραμμα της παράστασης! Φιλοξενεί τη μετάφραση του Αντώνη Γαλλέου, γερά κείμενα και είναι φτιαγμένο με μεράκι και μεγάλη προσοχή!