“Βάτραχοι” τεσσάρων γερών αστέρων

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ Μου λένε πολλές φορές-γλυκά κάποιοι κι άλλοτε με κακεντρέχεια έστω και αν την ...συνοδεύουν μ...

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ
Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ
Μου λένε πολλές φορές-γλυκά κάποιοι κι άλλοτε με κακεντρέχεια έστω και αν την ...συνοδεύουν με χαμόγελο τύπου «εγώ σ’ αγαπώ,για αυτό στα λέω με το όνομά τους τα πράγματα» -πως «χαϊδεύω»τους ηθοποιούς στα γραπτά μου.Κι ίσως να το κάνω-ξέρεις γιατί;Γιατί τους αγαπώ και τους θαυμάζω για τον τρόπο που μπορούν ακόμα κι όταν βρίσκονται αβοήθητοι στην σκηνή-από μετάφραση,σκηνοθέτη,ρούχο, σκηνικό,φώτα κλπ-,να αποδώσουν και... ιδρώνοντας τη φανέλα να κεντρίσουν- κερδίσουν το κοινό.Το ένιωσα πρόσφατα βλέποντας τους «Βατράχους»στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου.Βρίσκω εξαιρετικό σκηνοθέτη τον Κώστα Φιλίππογλου κι έχω ξεχωρίσει σημαντικές του δουλειές, αλλά στην κάθοδό του στην Επίδαυρο με την αριστοφανική κωμωδία,έμοιαζε αμήχανος και μπερδεμένος.Δεν είχε όραμα,δεν είχε πρόταση να καταθέσει και κυρίως δεν κατάφερε να «δέσει»τα διαφορετικά «υλικά»του.Απ’ τη μια είχε την δυνατή καλογυμνασμένη ομάδα του κι απ’την άλλη τέσσερις σημαντικές μονάδες της κωμωδίας. «Χημεία»καμία μεταξύ τους.

Η ομάδα έμπαινε-έβγαινε-χοροπήδαγε στις καταπακτές με ένα κινησιολογικό... overdose και οι τέσσερις πρωταγωνιστές έκαναν το παν για να... γίνουν οι ρόλοι τους και να «φωτίσουν» τον σπουδαίο λόγο του ποιητή στην εξαιρετική μετάφραση του Γιώργου Μπλάνα.Αβοήθητους τους βρήκα, ναι. Πως να μην...υποκλιθώ λοιπόν στην «μαεστρία» τους να καταφέρουν αληθινά εντυπωσιακές ερμηνείες ακόμα κι όταν τίποτα γύρω τους δεν τους βοηθούσε; Έπρεπε να βρουν χώρο να «ανθίσουν»ενώ δεν υπήρχε,αλλά και να αποφύγουν τις καταπακτές-παγίδες για να αρθρώσουν το λόγο και να «γίνουν» οι ήρωες του Αριστοφάνη.Το πέτυχαν μέσα από σκληρή δουλειά και ιδρώτα σώματος και ψυχής.Κι όταν κερδίζεις «νίκες»σε ένα «σκηνικό»που δεν βοηθά,τότε αυτές είναι πιο σημαντικές
DOUBLE SCORE πέτυχε στους Βατράχους ο Λάκης Λαζόπουλος,μια και η ιδέα του να «ντυθεί»και τον Ξανθία και τον Ευριπίδη, αποδείχτηκε εξαιρετική και απέδωσε το καλύτερο αποτέλεσμα.Είχε καιρό να πάει στην Επίδαυρο ο Λαζόπουλος και τίποτα δεν μπορούσε να ανακόψει την ορμή του και την λαχτάρα του για την νίκη.Κέντησε στον Δούλο Ξανθία του,πετυχαίνοντας μια από τις πιο σημαντικές του ερμηνείες στο είδος-έξοχη κίνηση,ζηλευτό μέτρο και μια αμεσότητα που σπάνια βρίσκει κανείς πια- Λίγο μετά, άφηνε πίσω τον Ξανθία και μεμιάς «γινόταν»ο Ευριπίδης,με συνέπεια και κύρος,με δεινότητα απίστευτη –στη σκηνή κόντρας Ευριπίδη και Αισχύλου... έδωσαν ρέστα με τον καίριο Αντώνη Καφετζόπουλο-.Μια διπλή «νίκη»που χειροκροτήθηκε θερμά από το κοινό.

ΜΕΓΑΛΟΣ ... άσσος της παράστασης η «δαιμόνια»υποκριτικά Σοφία Φιλιππίδου.
Μια χαρισματική πολυ-δημιουργός, μια ισχυρότατη μονάδα του θεάτρου μας που ξέρει τον τρόπο να κερδίζει «στοιχήματα» όσο δύσκολα κι αν είναι αυτά-ακόμα κι αν δεν έχει καθοδήγηση.Σκύβοντας σε κάθε ρόλο της και δουλεύοντας σκληρά πάνω στην παραμικρή λεπτομέρεια,καταφέρνει να τον αναδείξει-απογειώσει.Ο Διόνυσός της είναι ένα μικρό «διαμάντι»με την ίδια να φωτίζει όλες τις πτυχές του με τρόπο που σε συναρπάζει.Μια ηθοποιός αξιώσεων και εξαιρετικών επιδόσεων σε μια μεγάλη στιγμή της.Η«χημεία»της με τον Λαζόπουλο ειλικρινά με εντυπωσιάζει κάθε φορά- συμπληρώνουν ο ένας τον άλλο εξαιρετικά.

ΔΙΠΛΑ τους έχουν αποτελεσματικότητα και ευστοχία ο πολύτιμος Δημήτρης Πιατάς και ο καίριος Αντώνης Καφετζόπουλος. Έξοχος ο Ηρακλής του πρώτου -τι πληθωρικό ταλέντο!-,εύστοχος ο Αισχύλος του δεύτερου. «Βάτραχοι»τεσσάρων-γερών- αστέρων λοιπόν.Τεσσάρων ηθοποιών που η εμπειρία τους, τους οδήγησε να μην… ριχτούν στις καταπακτές και να μην θαμπώσουν στο σκοτάδι,μέσα στο κάρβουνο.Και δεν είναι οι μόνοι που διασώθηκαν φέτος το καλοκαίρι στην Επίδαυρο.Κι άλλοι πρωταγωνιστές έλαμψαν σε παραστάσεις «θολές»κι ανέμπνευστες και θα επανέλθω για αυτές.