Της Γεωργίας Γκαρδαλίνου Κάνοντας ένα μικρό απολογισμό στα τεκταινόμενα στην γείτονα θα πρέπει να...
Κάνοντας ένα μικρό απολογισμό στα τεκταινόμενα στην γείτονα θα πρέπει να...
ξεκινήσουμε λαμβάνοντας υπόψη ότι εδώ και πολλά χρόνια από τα μέσα της δεκαετίας του ‘90, όταν κορυφώθηκε η αναρρίχηση του ευρωιερατείου, η Ιταλία υπέστη διάφορα εκλογικά πειράματα και επιστημονικά πειραγμένους εκλογικούς ευφάνταστους και πολύπλοκους νόμους που αλλοίωναν το νόημα της άδολης απλής αναλογικής που προέβλεπε το Σύνταγμα της.
ξεκινήσουμε λαμβάνοντας υπόψη ότι εδώ και πολλά χρόνια από τα μέσα της δεκαετίας του ‘90, όταν κορυφώθηκε η αναρρίχηση του ευρωιερατείου, η Ιταλία υπέστη διάφορα εκλογικά πειράματα και επιστημονικά πειραγμένους εκλογικούς ευφάνταστους και πολύπλοκους νόμους που αλλοίωναν το νόημα της άδολης απλής αναλογικής που προέβλεπε το Σύνταγμα της.
Είναι επίσης αλήθεια, είτε μας αρέσει είτε όχι, την νόμιμα εκλεγμένη 4η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι η Μερκελ την αποτελείωσε σε ένα βράδυ, επιβάλλοντας, την κυβέρνηση Μόντι που έδωσε την σκυτάλη στην κυβέρνηση Λέττα, που έδωσε επίσης την σκυτάλη στην κυβέρνηση Ρέντζι, που έδωσε ακόμη μια φορά την σκυτάλη στην κυβέρνηση Τζεντιλόνι, η οποία επίσης είχε έτοιμο τον διάδοχο για την σκυτάλη τον κ. Κάρλο Κοταρέλλι υπάλληλο του ΔΝΤ, γνωστό σε μας ως τον κύριο υπόλογο των λανθασμένων πολλαπλασιαστών στο πρόγραμμα διάσωσης Παπανδρέου και στην γείτονα ως κ. Ψαλίδα ή κύριο πολλαπλασιαστή.
Όμως παρά το περισπούδαστο μαγείρεμα των εκλογικών όρων, τους έκατσε άσχημα διότι τα κουκιά δεν τους βγήκαν και το αποτέλεσμα της κάλπης έφερε μια διακυβέρνηση με πρωταγωνιστές το Κίνημα των 5 Αστέρων και την Λέγκα του Σαλβίνι, με τον καθηγητή Τζιουζεπε Κόντε πρωθυπουργό και 2 αντιπροέδρους αντίστοιχα, τους αρχηγούς των κομμάτων που τελικά έφτιαξαν και Συμβόλαιο διακυβέρνησης για να πάνε μπροστά.
Για να καταλάβουμε τι παίζει θα πρέπει επίσης να υπογραμμίσουμε πως στην γείτονα η ψήφος έχει περισσότερα ταξικά χαρακτηριστικά, κι ενώ το Κ5Α , ένα κίνημα διαμαρτυρίας έρχεται για πρώτη φορά στην εξουσία, η Λέγκα είναι ένα κόμμα εξουσίας εδώ και 1/4 του αιώνα στην ξεφτίλα.
Η ανοιχτή διαμάχη που ξέσπασε όταν η κυβέρνηση ήταν στα σπάργανα, μεταξύ ακριβώς της ιταλικής κυβέρνησης και των τεχνοκρατών, μας τεκμηρίωσε πως σε πολλά υπουργεία τα πρόσωπα δεν επιλέγονται από τους ντόπιους, αλλά αποκλειστικά από την κομισιόν (η περίπτωση του Πάολο Σαβόνα). Στην περίπτωση αυτής της κυβέρνησης οδηγήθηκαν με τελικό συμβιβασμό σε κοινά αποδεκτή λύση τον υπουργό εξωτερικών Μοάβερο, και τον υπουργό οικονομικών Τρία (κι εδώ θεωρώ νίκη των Ιταλών πως η λίστα δόθηκε και ο Σαβόνα διάλεξε), τους υπόλοιπους τους διάλεξαν εντελώς μόνοι τους.
Η διακυβέρνηση της χώρας με δυο τόσο διαφορετικές μεταξύ τους δυνάμεις δεν είναι εύκολη, αφού τους χωρίζουν ωκεανοί ιδεολογικών διαφορών και φυσικά η φιγούρα του Κόντε, που λοιδορήθηκε και λιντσαρίστηκε αρχικά, δεν είναι τόσο άχρωμη ούτε ατάλαντη όσο θα ήθελαν να πιστέψουμε.
Από την άλλη πλευρά ο χρόνος στην ΕΕ έχει τόσο συμπτυχθεί που όλα τρέχουν με ταχύτητες πολύ μεγαλύτερες από αυτές που θα θέλαμε για να κατανοήσουμε το τι παίζει γύρω μας.
Στα πλαίσια της εξωτερικής πολιτικής συνυφασμένης με την ΕΕ, αυτό που ξένισε πρωτίστως, το βράδυ της απόρριψης της Συμφωνίας του Μπρέξιτ από την Βουλή του ΗΒ, στο δεκάλεπτο πολύ νωρίτερα από οποιονδήποτε άλλο, η γραμματεία του πρωθυπουργικού γραφείου εξέδωσε μια πολύ διπλωματική ανακοίνωση, καθησυχάζοντας τους πολίτες των δυο κρατών για τις επιμέρους σχέσεις, πράγμα το οποίο με οδήγησε στον συνειρμό ότι μάλλον το θεωρούσαν αναμενόμενο κι είχαν ήδη προβλέψει για το ενδεχόμενο (γεγονός που μάλλον δεν με εκπλήσσει), αλλά την περιέργειά μου κίνησε ακριβώς το γεγονός της ανεξάρτητης και άμεσης ανακοίνωσης, τόσο από την ΕΕ όσο κι από το ΥΠΕΞ, την στιγμή μάλιστα που ο Κόντε δεν ήταν καν επί Ιταλικού εδάφους αλλά στην Νιγηρία σε επίσημη επίσκεψη. Στο μεταξύ ανάμεσα σε Μπρέξιτ, Νταβός και συμβολαίου του Καρλομάγνου Μακρόν και της Αγκέλας ως νέας Ντεζιντεράτας, με ζητούμενο την μοιρασιά της υπόλοιπης ηπείρου, σκάει και η υπόθεση της Βενεζουέλας....
Εκτός από τους δεσμούς μεταξύ των δυο λαών, όπως ανέδειξα, η υπόθεση της Βενεζουέλας είναι συνυφασμένη και με την τύχη της Λιβύης, πράγμα για το οποίο οι Ιταλοί δεν συγχωρούν στις προηγούμενες κυβερνήσεις την ανάμειξη στις πολεμικές συρράξεις ή/και στο ξεπάτωμα της γειτονικής χώρας, όπως εξάλλου δεσμούς και πληθυσμό διαθέτουν και στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, ενώ ερωτηματικά για την τύχη των αποθεμάτων του χρυσού της χώρας έχουν εκφραστεί επίσημα- μην το ξεχνάμε αυτό (Ο χρυσός μας ενώνει! H Δημοκρατική Δύση, χρυσάφι πιάνει περιττώματα γίνεται).
Πριν καλά καλά προλάβει ο Χουάν Γκουαϊδό να αυτοανακηρυχθεί σωτήρας, ο Τραμπ τον αναγνώρισε από κοντά ο Σαντερς στο τουιττερ που μπορούμε να απολαύσουμε:
Ακολουθούν άμεσα ο Καναδάς και οι δορυφόροι ΗΠΑ στην Λατινική Αμερική: η Αργεντινή, δια του προέδρου της Μαουρίσιο Μάκρι, ο Κολομβιανός πρόεδρος Ιβάν Ντούκερ, ο Χιλιανός πρόεδρος Σεμπάστιαν Πινέρα, ο Παραγουανός πρόεδρος Μάριο Αμπντο, η κυβέρνηση της Βραζιλίας όπως και το υπουργείο Εξωτερικών του Περού τονίζοντας ότι θα στηρίξει την ειρηνική και δημοκρατική μετάβαση εξουσίας στην Βενεζουέλα το συντομότερο δυνατό, αλλά και η Κολομβία, η Κόστα Ρίκα, η Γουατεμάλα, η Ονδούρα, ο Παναμάς. Από την πλευρά του το Μεξικό ανέφερε δεν βλέπει μια αλλαγή πολιτικής απέναντι στην Βενεζουέλα "προς το παρόν", όπως δήλωσε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών και εκπρόσωπος του προέδρου του Μεξικού που ανέφερε ότι η χώρα συνεχίζει να αναγνωρίζει τον Μαδούρο ως πρόεδρο της Βενεζουέλας. ακόμη πηγές του υπουργείου Εξωτερικών της Ουρουγουάης ανέφεραν ότι η χώρα συνεχίζει να αναγνωρίζει τον Μαδούρο ως πρόεδρο της Βενεζουέλας. Έσπευσαν ακόμα να τον αναγνωρίσουν η Αυστραλία αλλά και το Ισραήλ, ενώ επί εδάφους γηραιάς ηπείρου, ξεκινώντας από το ΗΒ που είναι μέρος του προβλήματος ως καταχραστής του χρυσού της Βενεζουέλας μέσω της κεντρικής του Τράπεζας (αλλά και η σκιώδης ΥΠΕΞ του Κόρμπυν σε πρόσφατο λόγο της κατηγόρησε ως μη δημοκρατικό το καθεστώς Μαδούρο), στην Γαλλία που τσίμπησε και πετρέλαια στη Λιβύη και χρυσό ο Μανωλάκης, στη Γερμανία η Κουλίτσα με το πονηρό swap, στοιχήθηκαν πίσω από το 8ημερο τελεσίγραφο αναγνώρισης του δημοκράτη Σάντζεθ, που με τη σειρά του στηρίζεται στους Ποδέμος του Ινγλέσιας, που εκτός από Σύμβουλος του Τσάβες διετέλεσε και επίσημα επί πληρωμή “διανοητής” και διακινητής των ιδεών της Μπολιβαριανής επανάστασης για το ευτελές ποσόν των 7.200.000,00 $ σε μια τριετία, στην Πορτογαλία, η "σοσιαλιστική" κυβέρνηση μειοψηφίας του Αντόνιο Κόστα, που με την σειρά της στηρίζεται το Μπλόκο της Αριστεράς και το Πορτογαλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, και φυσικά η μετά κυβίστησης αναγνώριση από την υπό ένταξη οντότητα του Κοσσυφοπεδίου, άμεση και χωρίς προϋποθέσεις.
Κι ενώ τα παλληκάρια Πέδρο και Πάμπλο ως νέοι απόστολοι στοιχίζονται μπροστά, παίρνουν γραμμή οι υπόλοιποι, η Μογκερίνι στα σαλόνια των Βρυξελλών με τους ελεγχόμενους υπουργούς των εξωτερικών συσκέπτεται της ανακοίνωσης των 27 που θα ευθυγραμμίζεται πλήρως στους υπόλοιπους κυρίως πρώτους 3 που από τους οποίους οι 2 έφαγαν και τα λεφτά... και ξαφνικά από την γραμματεία της Ιταλικής Πρωθυπουργίας σκάει μια ανακοίνωση ίσων αποστάσεων σχεδόν, που όμως λέει και το εξής καλό με νόημα: “In questo momento è di fondamentale importanza scongiurare una escalation della violenza all’interno del paese e al contempo cercare di evitare che il Venezuela, attraverso l’impositivo intervento di Paesi stranieri, possa diventare terreno di confronto e divisioni tra attori globali. L’Italia sta con il popolo venezuelano e auspica per esso migliori condizioni di vita politica, sociale ed economica” [Αυτή τη στιγμή είναι θεμελιώδους σημασίας να αποφευχθεί η κλιμάκωση της βίας στη χώρα και παράλληλα να αποφευχθεί η πιθανότητα η Βενεζουέλα, μέσω επέμβασης που επιβάλλεται από ξένες χώρες, να γίνει ο χώρος αντιπαράθεσης και διαχωρισμού μεταξύ παγκόσμιων παικτών Η Ιταλία στοιχίζεται με τον Βενεζουελάνικο Λαό κι προσδοκά να αποκτήσει καλύτερες συνθήκες πολιτικής κοινωνικής και οικονομικής διαβίωσης].
Στο μεταξύ σκάει το τέλος της σύσκεψης με τους ΥΠΕΞ (κι ο δικός μας αντ’ αυτού του Τσίπρα μέσα και άρα στηρίζων την ανακοίνωση) βγαίνει λοιπόν η Μογκερίνι που αν και Ιταλίδα ουδόλως ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα της χώρας της παρά μόνο για την κομισιόν, όπως κι οι δικοί μας επίτροποι, βγαίνει κι ο Μοάβερο... λέει η Μογκερίνι τα δικά της, λέει κι αυτός ότι καλύπτεται από την δήλωση ΕΕ, του λένε οι δημοσιογράφοι τη δήλωση Κόντε, μικρός πανικός ξανά μέσα, αλλάζουν το τροπάριο μεν ως προς το χρονοδιάγραμμα του τελεσιγράφου αλλά η φωτιά έχει πλέον ανάψει.
Να λοιπόν οι δηλώσεις του βασιλόφρονα Ταγιάνι ως επικεφαλής του ευρωκοινοβουλίου και εξέχοντος του Λαϊκού κόμματος που βγάζει φίδια υπέρ της αναγνώρισης του Γκουαΐδο, από πίσω τα τσιράκια συμπεριλαμβανομένου του Μητσοτάκη (επί των δικών μας). Και η διαμάχη μεταφέρεται επί του Ιταλικού εδάφους: υπέρ του νέου κατ-εντολήν προέδρου Γκουαΐδο τάσσονται τα κόμματα η Λέγκα του Σαλβίνι οι δεξιότατοι Φρατέλλι ντ’ Ιτάλια της Μελόνι, η Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι, το συνονθύλευμα της κεντροαριστεράς (PD, LeU διαλυμένη, Rifondazione Comunista, +Europa της Bonino και του Σόρος, ακόμα και το πάλαι ποτέ πανίσχυρο συνδικάτο CGIL του Λαντίνι, κοντολογίς όλο το φάσμα από την άκρα δεξιά ως τα υποτιθέμενα και καλά αριστερά).
Στην αντιπέρα όχθη το Κ5Α στην αντεπίθεση και μαζί το PAP (potere al popolo) και ότι εξωκoινοβουλευτικά φέρει το όνομα του Κομμουνιστικού κόμματος του Rizzo, δηλαδή το φάσμα που η Μελόνι ονομάζει μπολσεβίκους. Η συζήτηση έχει ανάψει για τα καλά ρίχνοντας άπλετο φως στις ιδεολογικές διαφορές των 2 κυβερνητικών εταίρων με σκληρή δημόσια συζήτηση, ενώ το πιο ενδιαφέρον κατά την άποψη μου είναι ακριβώς η ύπαρξη της μουλωχτής τρίτης γκρίζας και ανεξάρτητης γραμμής Μοάβερο, που φαίνεται να έπιασε πολύ καλά το υπονοούμενο και να αναδιοργανώνει τις κινήσεις του.
Ίσως αυτό να μας βοηθήσει να καταλάβουμε ποιανού τα συμφέροντα και γιατί εξυπηρετούσε ο αμετακίνητος από τη θέση του Κοτζιάς.
* για όποιον θέλει να εντρυφήσει:
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση