Το κρίμα στο λαιμό σου, κ. Τσίπρα...

Άρθρο του Παναγιώτη Ν. Κρητικού*   Η οικονομική κρίση η οποία μαστίζει την ελληνική κοινωνία, μία σχεδόν δεκαετία, έχει φέρει στην πλει...

Άρθρο του Παναγιώτη Ν. Κρητικού*  

Η οικονομική κρίση η οποία μαστίζει την ελληνική κοινωνία, μία σχεδόν δεκαετία, έχει φέρει στην πλειοψηφία του λαού, την απόγνωση, τη μιζέρια και τη φτώχεια. Έχει διαρρήξει τον κοινωνικό ιστό και έχει διαβρώσει τις ιστορικές και ηθικές αξίες του οι οποίες αρμολογούν, αιώνες τώρα, την εθνική του συνείδηση. Ταυτόχρονα, έχει οδηγήσει το πιο γόνιμο, το πιο παραγωγικό και δημιουργικό ανθρώπινο δυναμικό (γιατρούς, μηχανικούς, οικονομολόγους) στην μετανάστευση, στερώντας τη χώρα από τη συμμετοχή του στην ανάπτυξη και την επανεκκίνηση της πραγματικής οικονομίας.

Υπάρχει, συνεπώς, ανάγκη ανακοπής, το ταχύτερο δυνατό, αυτής της αιμορραγίας, με ταυτόχρονη προσπάθεια παλινόστησης αυτού του παραγωγικού δυναμικού με τη θέσπιση κινήτρων, και αναπτυξιακών μέτρων.

Πόσο κακό έχει κάνει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο αιθεροβάμων πρωθυπουργός, την τελευταία τετραετία με τη νεοφιλελεύθερη, ναι νεοφιλελεύθερη, και αντιλαϊκή πολιτική που ασκεί και την οποία ζει στο πετσί του ο ελληνικός λαός. Όμως, δεν σταματά εκεί η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Δέσμια μιας αναχρονιστικής, μιας ακατανόητης ιδεοληψίας, αρνήθηκε πεισματικά την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος για την ίδρυση ιδιωτικών μη κερδοσκοπικών Εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, για να προστατεύσει μια συντεχνία, εν πολλοίς ανεπαρκή, με πολλές φωτεινές εξαιρέσεις βέβαια.

Αν η οικονομική κρίση έχει φέρει σε κατάσταση απελπισίας το λαό, το άρθρο 16 Σ κρατάει την κοινωνία σε σκότη ερεβώδη και την πνευματική, πολιτιστική ζωή, και την εκπαίδευση γενικότερα, σε τέλμα. Η διατήρηση του άρθρου 16 Σ, συνιστά συντηρητική οπισθοδρομική και βαθύτατα αντιδραστική πολιτική. Πώς συμβαίνει – και σωστά – η πολιτεία να εμπιστεύεται τη δημοτική και τη μέση εκπαίδευση στον ιδιωτικό τομέα, σε ηλικίες που διαμορφώνονται ηθικοπλαστικά τα ελληνόπουλα, και να μην τα εμπιστεύεται στην εφηβεία τους, δηλαδή στην ωριμότητά τους, την ανώτατη εκπαίδευση.

Είναι αδιανόητο.

Υποτάχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ στη συντεχνία των δημόσιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, η οποία συντεχνία, με την αναθεώρηση του άρθρου 16 Σ, θα αναγκαζόταν να αναβαθμίσει τον εκπαιδευτικό της έργο, μέσα από τον ανταγωνισμό, ο οποίος αναγκαστικά θα προέκυπτε με την ίδρυση ιδιωτικών μη κρατικών πανεπιστημίων.

Ο συντάκτης του άρθρου 16 Σ, αείμνηστος Κωνσταντίνος Τσάτσος, θέσπισε το άρθρο αυτό για να προστατεύσει τη συντεχνία του (υπήρξε Καθηγητής). Όμως, ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής, προφανώς δεν συνειδητοποίησε την σκοπιμότητα του συντάκτη του άρθρου 16 Σ, του Κων. Τσάτσου και γενικού εισηγητή στην αναθεώρηση του 1975. Και παραμένει, έκτοτε, τείχος προστασίας της συντεχνίας.

Δυστυχώς, για τους ιδίους συντεχνιακούς λόγους, δεν προέβησαν στην αναθεώρηση του άρθρου αυτού, ούτε οι αναθεωρήσεις των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ (δύο τον αριθμό), ούτε η «μίνι» αναθεώρηση της κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή. Έτσι παραμένει εμπόδιο απροσπέλαστο για την επιστημονική και εν γένει εκπαιδευτική αναγέννηση της χώρας και του λαού.

Είναι πλέον ή βέβαιον, ότι η αναθεώρηση του άρθρου 16 Σ θα καθιστούσε τη χώρα εκπαιδευτικό και πνευματικό Κέντρο, παγκόσμιας προσέλκυσης, με ευεργετικές επιπτώσεις πολλαπλών διαστάσεων (οικονομικές, πολιτιστικές, εθνικές, κοινωνικές). Δεν συνειδητοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή την προοπτική; Δεν συνειδητοποίησε ο κ. Τσίπρας. αυτή την ευκαιρία και «να την αρπάξει από τα μαλλιά», εκείνος «που πιάνει πουλιά στον αέρα»; Δεν συνειδητοποίησε κανείς αυτή την αναγκαιότητα για αυτή τη δύστυχη χώρα; Κανείς; Το φωτεινό και κοντινό παράδειγμα της Κύπρου, στην οποία τα ιδιωτικά πανεπιστήμια συμβάλλουν κατά 7% στο ΑΕΠ της νήσου. Δεν το είδαν; Πόσες δεκαετίες πρέπει να παραμένει αυτός ο τόπος στα σκοτάδια; Πόσες δεκαετίες ακόμα θα ξοδεύονται δισεκατομμύρια συναλλάγματος, για να σπουδάζουν τα παιδιά του λαού στο εξωτερικό; Και αντίστοιχα, για πόσα χρόνια θα στερηθεί ο τόπος από απροσδιόριστου ύψους εισαγόμενο συνάλλαγμα από όσους θα έρχονταν (και θα έρχονταν χιλιάδες) να σπουδάσουν στην Ελλάδα, την πατρίδα του Αριστοτέλη, του Σωκράτη και του Πλάτωνα;

Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, στο μείζον, στο εθνικής σημασίας θέμα, ζήτημα ζωτικό, έπρεπε να αφεθούν να ψηφίσουν κατά συνείδηση, γιατί είμαι βέβαιος ότι οι περισσότεροι έχουν συνειδητοποιήσει την τεράστια σημασία του. Αφορά το μέλλον του τόπου, την ανάπτυξή του (οικονομική, πολιτιστική, εκπαιδευτική. Κοινωνική).

Μπροστά σε αυτή την εθνική ευθύνη, έπρεπε να υποχωρήσει κάθε είδους σκοπιμότητα.
Το κρίμα στο λαιμό σου κ. καταληψία.

*Παναγιώτης Ν. Κρητικός 

τ. Αντιπρόεδρος της Βουλής 

ιδρυτικό μέλος του ΠΑ.ΣΟ.Κ