Τα κομπιουτεράκια θα πάρουν φωτιά απόψε καθώς κλείνοντας οι κάλπες το ενδιαφέρον θα στραφεί πρωτίστως στο θέμα της αυτοδυναμίας. Οι τελε...
Τα κομπιουτεράκια θα πάρουν φωτιά απόψε καθώς κλείνοντας οι κάλπες το ενδιαφέρον θα στραφεί πρωτίστως στο θέμα της αυτοδυναμίας. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν πολύ αυξημένη τη συσπείρωση των δυο πρωταγωνιστών της αναμέτρησης αλλά καθοριστικός για το τελικό αποτέλεσμα θα είναι ο ρόλος της αποχής που δύσκολα μπορεί να υπολογιστεί εκ των προτέρων.
Με βάση το υφιστάμενο εκλογικό σύστημα, το όριο για την απόλυτη αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος και εν προκειμένω της ΝΔ είναι το 40,4%. Με αυτό ποσοστό δηλαδή μπορεί να εξασφαλίσει τις 151 έδρες ακόμη και στην (εντελώς θεωρητική) περίπτωση που όλα τα κόμματα πιάσουν το πλαφόν του 3%, άρα θα είναι μηδενικό το άθροισμα των εκτός Βουλής σχημάτων. Για κάθε 1% που θα μένει χωρίς κοινοβουλευτική εκπροσώπηση ο πήχης της αυτοδυναμίας μειώνεται περίπου κατά 0,4%. Αυτό σημαίνει ότι με επτακομματική Βουλή, το άθροισμα που θα «περισσεύει» υπολογίζεται στο 6-7% και επομένως το όριο για τους 151 διαμορφώνεται μεταξύ 37,5% και 37,9%. Στην περίπτωση που η Βουλή είναι εξακομματική θα είναι αρκετό για την αυτοδυναμία της ΝΔ ένα ποσοστό της τάξης του 36,3% με 36,7% ενώ εάν είναι τελικώς πεντακομματική ο πήχης μπορεί να χαμηλώσει ακόμη και στα επίπεδα του 35%.
Έχει ενδιαφέρον πάντως και το ενδεχόμενο να περάσουν μεν το κατώφλι της νέας Βουλής μόνο πέντε κόμματα αλλά η ΝΔ να συγκεντρώσει ταυτόχρονα ένα υψηλό ποσοστό. Εάν επί παραδείγματι πιάσει το 40%, όπως δείχνουν ορισμένες μετρήσεις, θα πάρει -σε μια τέτοια περίπτωση- έως και 165 βουλευτές. Με το ίδιο ποσοστό και επτακομματική την Βουλή, θα εκλέξει 156-158.
Με τις σημερινές εκλογές έτσι κι αλλιώς η χώρα περνά σε μια νέα πολιτική περίοδο και αλλάζει σελίδα. Με την αυτοδυναμία την οποία διεκδικεί η ΝΔ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει να έχει «καθαρό τοπίο» για να εφαρμόσει σε όλους τους τομείς τις πολιτικές που έχει εξαγγείλει χωρίς τις παραλυτικές ισορροπίες που διαπιστώθηκαν στις κυβερνήσεις των προηγούμενων ετών. Ιδιαίτερα κρίσιμο κρίνεται μάλιστα το πρώτο εξάμηνο η δυναμική του οποίου πρέπει, όπως τονίζεται, να αξιοποιηθεί για να τεθούν σωστά τα θεμέλια του κυβερνητικού έργου. Ήδη έχουν μελετηθεί μια σειρά νομοθετικών παρεμβάσεων, ακόμη και σε κοινωνικό και θεσμικό επίπεδο, που αποτελούν και τα αρχικά στοιχήματα τα οποία πρέπει να κερδίσει η νέα κυβέρνηση για να πατήσει γερά στα πόδια της πριν αρχίσει η φυσιολογική φθορά. Τα θέματα της ασφάλειας, της καθημερινότητας, το μεταναστευτικό είναι ψηλά στην ατζέντα και δεν υπάρχει γι αυτά περίοδος χάριτος. Κανείς δεν τρέφει αμφιβολίες για τις δυσκολίες που υπάρχουν και θα χρειαστεί να αντιμετωπιστούν άμεσα. Ήδη οι «δανειστές» καραδοκούν για να σφίξουν πάλι τα λουριά επισείοντας τη δαμόκλειο σπάθη για τα πρωτογενή πλεονάσματα, την ώρα που ο κ. Μητσοτάκης έχει δεσμευτεί για άμεση μείωση των φόρων. Το μείγμα της οικονομικής πολιτικής που θα εφαρμοστεί είναι επομένως ένα από τα βασικά τεστ που θα δοκιμάσουν και τις σχέσεις της νέας κυβέρνησης με την κοινωνία αμέσως μόλις περάσουν τα επινίκια. Την ίδια ώρα αποτελούν πεδίο σοβαρής δοκιμασίας και τα εθνικά μέτωπα καθώς διανύουμε περίοδο όξυνσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων με την Άγκυρα να κλιμακώνει τις προκλήσεις διεκδικώντας τη «συνεκμετάλλευση» του Αιγαίου. Αγκάθι θα παραμείνει και το θέμα των Σκοπίων μολονότι ο κ. Μητσοτάκης δηλώνει ότι από τη στιγμή που ψηφίστηκε η Συμφωνία των Σκοπίων δεν είναι εύκολο να αλλάξει. Τα ζητήματα αυτά θα επηρεάσουν και την εσωτερική πολιτική κινητικότητα ανάλογα με το εάν θα εκπροσωπηθούν στην Βουλή κόμματα όπως η Ελληνική Λύση που τροφοδοτήθηκαν εκλογικά από την ενεργοποίηση των πατριωτικών ανακλαστικών ιδιαίτερα στην βόρεια Ελλάδα. Η εκ «δεξιών» αντιπολίτευση προς τη νέα κυβέρνηση είναι ένα από τα μεγάλα κεφάλαια της επόμενης πολιτικής ημέρας.
Το τοπίο θα είναι διαφορετικό και πιο συγκεχυμένο εάν, παρά τις προβλέψεις, η ΝΔ δεν εξασφαλίσει απόψε την αυτοδυναμία. Ο κ. Μητσοτάκης έχει απειλήσει με άμεση προσφυγή σε νέες εκλογές, κάτι που δεν είναι πάντως τόσο απλό και σίγουρα ανοίγει έναν κύκλο περιπέτειας. Σε κάθε περίπτωση θα χρειαστεί να μεσολαβήσουν διεργασίες με το Κίνημα Αλλαγής, τον μόνο εν δυνάμει συνομιλητή, είτε για σχηματισμό μεταβατικής κυβέρνησης μειοψηφίας είτε για πλήρη κυβερνητική συνεργασία.
Αν ο κ. Μητσοτάκης διεκδικεί την αυτοδυναμία για να έχει τα χέρια λυμένα, στην Χαριλάου Τρικούπη θεωρούν κατάρα πλέον το ενδεχόμενο να κληθούν να συμπράξουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε κυβερνητικές ευθύνες. Το ΚΙΝΑΛ, που βρίσκεται ύστερα από τις πρόσφατες εξελίξεις και αναταράξεις μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, έχει ως τελευταία γραμμή άμυνας τη διατήρησή του στα ποσοστά των ευρωεκλογών, μεταξύ 7-8%. Η επανάληψη μιας κυβερνητικής συνεργασίας με τη ΝΔ φαντάζει ως εφιάλτης την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει, παρά την τεράστια φθορά και την αποδοκιμασία στις ευρωεκλογές, να αντέχει σε ποσοστά που δεν αποκλείεται να υπερβούν το 25%. Κάτι τέτοιο, εφόσον επαληθευτεί στην κάλπη, σημαίνει ότι η ήττα του μπορεί και να μην είναι στρατηγική και πάντως επιτρέπει στον κ. Τσίπρα να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων στο χώρο της κεντροαριστεράς. Από την πλευρά του μάλιστα πολύ θα ήθελε να δει το ΚΙΝΑΛ συνεργαζόμενο με τον κ. Μητσοτάκη ώστε να έχει και το μονοπώλιο της αντιπολίτευσης.
Σε κάθε περίπτωση, οι διεργασίες και στον ευρύτερο αυτό χώρο αναμένονται πυκνές. Οι πληροφορίες, που είχε καταγράψει πρώτη πριν από καιρό η «κυριακάτικη δημοκρατία», ότι ο κ. Τσίπρας σχεδιάζει να στήσει «δικό του» κόμμα στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, επιμένουν στο πλαίσιο της προσπάθειάς του να γίνει ο νέος εκφραστής του σοσιαλδημοκρατικού και κεντροαριστερού χώρου στην Ελλάδα και να θέσει τις προϋποθέσεις για να διεκδικήσει την επάνοδό του στην εξουσία στις επόμενες εκλογές. Από την άποψη αυτή έχει σημασία και η μορφή της αντιπολίτευσης την οποία θα επιλέξει να κάνει απέναντι στον κ. Μητσοτάκη και η οποία θα σηματοδοτήσει το νέο προφίλ του. Έτσι κι αλλιώς πάντως είναι γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ φρόντισε ως κυβέρνηση να αφήσει στη ΝΔ πολλές νάρκες σε όλους τους τομείς. Η δύσκολη διαχείριση αυτών των προβλημάτων ενδέχεται να δώσει χρόνο στον κ. Τσίπρα για να ανασυνταχθεί και να σταθεροποιηθεί ως ο δεύτερος πόλος του νέου σκηνικού. Αυτό εξαρτάται βεβαίως και από τις εσωτερικές ανακατατάξεις που θα σημειωθούν στον ΣΥΡΙΖΑ καθώς και από τη δυνατότητά του να μετασχηματιστεί, μεσοπρόθεσμα, από τη θέση της αντιπολίτευσης σε ένα μεγάλο και συμπαγές συστημικό κόμμα. Εάν το επιτύχει, δεν θα αφήσει κενό για να το καλύψουν νέες δυνάμεις που είτε είναι ακόμη αδιαμόρφωτες είτε έχουν τον πυρήνα τους στο χώρο της οικολογίας όπως παρατηρείται στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης. Το βέβαιο είναι ότι τουλάχιστον στην παρούσα συγκυρία οι σημερινές εκλογές μαζί με την είσοδο σε μια νέα πολιτική περίοδο φέρνουν και την «παλινόρθωση» του δικομματισμού, ως συνέπεια της κόπωσης από τα φυγόκεντρα πειράματα της προηγούμενης οκταετίας…
Ανδρέας Καψαμπέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση