ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ την Μελίνα! Τι χρειάζεται τώρα το "Κίνημα Αλλαγής"...

Του Ανδρέα Φούρα*  Είναι ίσως η πρώτη φορά που η κάλπη των εθνικών εκλογών έβγαλε μόνο νικητές. Αυτό προκύπτει και από τις δηλώσεις τ...

Του Ανδρέα Φούρα* 

Είναι ίσως η πρώτη φορά που η κάλπη των εθνικών εκλογών έβγαλε μόνο νικητές. Αυτό προκύπτει και από τις δηλώσεις των αργηγών της εξακομματικής μας νέας βουλής. Το εκλογικό αυτό παράδοξο απότοκο των αναστοχεύσεων των κομμάτων μετά τις ευρωεκλογές εύκολα μπορεί κανείς να το ερμηνεύσει. Την επόμενη ημέρα των εκλογών ο πολιτικός χάρτης βρίσκει ικανοποιημένη την Νέα Δημοκρατία γιατί πέτυχε και τους δυο της στόχους. Νίκη -Αυτοδυναμία. Βρίσκει αρκετά ικανοποιημένο τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί ανέβασε τα ποσοστά του σε σχέση με τις ευρωεκλογές και παρά την ήττα του αρκείται στην ηγεμονική θέση που κατέχει ήδη στην αντιπολίτευση. Ικανοποιημένους τους Βαρουφάκη - Βελόπουλο που απέκτησαν κοινοβουλευτική έκφραση. Φαινομενικά ικανοποιημένο το ΚΙΝΑΛ με 22 βουλευτές και χωρίς εμφανείς πληγές από τους χειρισμούς στην περίπτωση Βενιζέλου. Οι γκρίνιες της Χρυσής Αυγής και τα κλαψουρίσματα του Λεβέντη δεν ανατρέπουν την χαρμόσυνη εικόνα που αναδίδει το πολιτικό σκηνικό.
Είναι όμως εν τοις πράγμασι τόσο ειδυλλιακή η εικόνα; Αν δούμε ξεχωριστά τους παίκτες έναν έναν, φυσικά και όχι. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε ένα Γερμανικό μοντέλο διακυβέρνησης με κυριαρχία τεχνοκρατών. Στην ανθρωπογεωγραφία της κυβέρνησης κυριαρχούν τα μεταπτυχιακά και τα δάνεια. Και τα δύο παρά τον εντυπωσιασμό που προκαλούν κρύβουν και μια προβληματικότητα. Ανάπτυξη που υποσχέθηκε στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα με κύριο ζητούμενο τους επενδυτικούς πόρους την ανέθεσε στους Βορίδη και Γεωργιάδη , που δεν προέρχονται από τον ιστορικό κορμό της Νέας Δημοκρατίας. Ασφάλεια και προστασία του πολίτη στον δανεικό από τις κατά τα άλλα “κακές” κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ο οποίος εισήλθε στο υπουργείο ως ταύρος αγνοώντας τον κίνδυνο να καταλήξει όχι πολύ αργά ως πασχαλινό αμνοερίφιον. Ο εκσυγχρονισμός του κράτους ανατέθηκε σε άνθρωπο από το περιβάλλον Βενιζέλου και υποψήφιο ευρωβουλευτή της ΕΛΙΑΣ - ΠΑΣΟΚ. Από τον Πιερακάκη αναμένει συντριπτικό χτύπημα στην Ελληνική γραφειοκρατία. Μακάρι. Θα πετύχει η Γερμανική συνταγή; Αν δεν κάνω λάθος ο Γερμανός Βίσμαρκ είχε πει " βάλε τρεις καθηγητές στην κυβέρνηση να σου διαλύσουν το κράτος" υπονοώντας την μεγάλη απόσταση που χωρίζει την πολιτική θεωρία από την πολιτική πράξη. Συνοπτικά οι στόχοι του Κυριάκου Μητσοτάκη όσο φιλόδοξοι είναι άλλα τόσο κινδυνεύουν να καταρρεύσουν ως χάρτινος πύργος , αν δεν έρθουν οι επενδυτές , αν η νοοτροπία και το DNA της πελατειακής κοινοβουλευτικής ομάδας της Νέας Δημοκρατίας αντισταθούν αποτελεσματικά, αν οι βαρωνίες αρχίσουν να τραβάνε χαλί και αν οι ετοιμοπόλεμοι μπαχαλάκηδες (δεν τους χάιδεψε τυχαία ο Τσίπρας) λειτουργήσουν ως στρατός. Οι βαρώνοι της Νέας Δημοκρατίας δεν νομίζω ότι θα παρακολουθούν ακίνητοι την μητσοτακοποίηση που επιχειρείται ήδη της Ν.Δ . Σημειώνω επίσης ότι η μη υπουργοποιήση στελέχους με πανίσχυρο μέντορα είναι ένα αγκάθι που δεν θα ξεπεραστεί εύκολα.
Ο Αλέξης Τσίπρας πήρε μεγάλη ανάσα από το ποσοστό που κατέγραψε. Αποδείχτηκε ικανός ως παίκτης εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία που είχε και έχασε το ΚΙΝΑΛ. Απευθύνθηκε δηλαδή στο χώρο που παραδοσιακά κάλυπτε το ΠΑΣ0Κ και κέρδισε το μεγαλύτερο μέρος του, οικειοποιούμενος συνθήματα, πρακτικές και κυρίως το αντιδεξιό σύνδρομο μεγάλου τμήματος της κοινωνίας. Ας μην ξεχνά ότι όπως Μητσοτάκης καρπώθηκε ψήφους που δεν του ανήκαν με στόχο να φύγει ο Τσίπρας, έτσι και αυτός εξαργύρωσε την ανάγκη άλλων να μην έρθει ο Μητσοτάκης. Ο δρόμος του προφανώς δεν είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα με δεδομένες τις νωπές μνήμες του κυβερνητικού του παρελθόντος. ΄Αλλωστε ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ , που όλα δείχνουν ότι θα επιχειρηθεί το προσεχές διάστημα, δεν θα είναι εύκολη υπόθεση δεδομένων των ισχυρών εσωτερικών αντιστάσεων που ήδη είναι εμφανείς.
Το ΚΙΝΑΛ έχασε ιστορική ευκαιρία. ΄Οχι πως δεν αξίζουν συγχαρητήρια για τον αγώνα που έδωσε η ηγεσία και τα στελέχη μέσα σε συνθήκες ακραίας πόλωσης. Χάθηκε η ευκαιρία γιατί η μάχη των εκλογών μας βρήκε ανέτοιμους και η προσπάθεια αναγκαστικά κινήθηκε σε συνταγή Ρεχάγκελ την μόνη πια δυνατότητα. Όλοι πίσω όλοι άμυνα. Την ώρα που ο Τσίπρας παρίστανε τον Παπανδρέου οικειοποιούμενος συνθήματα ΠΑΣΟΚ και απευθυνόμενος στο ιστορικό ΠΑΣΟΚ ο προγραμματικός λόγος ηγεσίας και στελεχών του ΚΙΝΑΛ έβγαινε διστακτικός - φοβικός μη αξιοποιώντας καν τις λίγες δυνατότητες που η υποτιθέμενη διεύρυνση είχε προσφέρει. Για παράδειγμα η πολιτική αντιμετώπιση του προκύψαντος θέματος Βενιζέλου και η ταυτόχρονη ανακοίνωση της υποψηφιότητας Καμίνη (όχι πως ο Καμίνης δεν είναι αξιόλογος) συνδυαστικά επέτειναν την καθήλωση σε αμυντική πολιτική συμπεριφορά . Θα μπορούσε να γίνει κάτι διαφορετικό; Είναι προφανές ότι θα μπορούσε για τον επικεφαλής του Επικρατείας να επιλεγεί λύση που θα μας επανασυνέδεε με την νεολαία, χώρο που γνωρίζαμε ότι έχουμε προβληματικές επιδόσεις. Συνολικά οι εκλογές αυτές, κάτω από το βάρος μιας ετεροκαθοριζόμενης για το ΚΙΝΑΛ στρατηγικής, μιας εμφανούς αδυναμίας πρωτοβουλιών, μιας δυσκολίας ηγεσίας και στελεχών να ανταποκριθούν άμεσα σε απαντήσεις για κρίσιμα θέματα, με κυριαρχία αντιφάσεων... στην τελική έχουν μόνο ένα θετικό . 22 βουλευτές που μπορούν να κρατήσουν το ΠΑΣΟΚ όρθιο στις κοινοβουλευτικές μάχες, τις ιδεολογικές αντιπαραθέσεις και τους λαϊκούς αγώνες. Αλλά αυτά δεν φτάνουν. Είναι η αναγκαία αλλά όχι και ικανή συνθήκη. Χρειάζεται μια πανστρατιά, ένα κίνημα αλλαγών από κάτω ως πάνω. ΄Ωρα να αλλάξουν όλα. Να ξεκαθαριστεί ότι το αλήστου μνήμης παρελθόν στη συνείδηση της νέας γενιάς ξεθώριασε. Ναι αλλαγές που έγιναν στη χώρα έχουν την σφραγίδα, το αποτύπωμα της πολιτικής προσφοράς του ΠΑΣΟΚ , αλλά αυτό δεν φτάνει. Θα θυμίσω πριν είναι αργά την ιστορική ατάκα της Μελίνας την ώρα της αξιολόγησης της ήττας στις εκλογές του 1989. Είπε τότε η Μελίνα μας, “πρόεδρε δεν αρέσουμε είμαστε ντεμοντέ. Φέρε νέα πράγματα”. Τότε ο Ανδρέας βρήκε τις λύσεις. Και σήμερα μπορούμε.

*ΑΡΘΡΟ  ΣΤΗΝ "ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ"