GRID_STYLE

NONE

ΡΟΗ:

latest

Αλλαγή σελίδας στην ιστορία της Ισπανίας - Σήμερα η εκταφή του δικτάτορα Φράνκο- ΦΩΤΟ

Έτοιμη να ξορκίσει το φάντασμα της δικτατορίας είναι η Ισπανία καθώς σήμερα θα γίνει η εκταφή του Φρανθίθκο Φράνκο από το μαυσωλείο V...

Έτοιμη να ξορκίσει το φάντασμα της δικτατορίας είναι η Ισπανία καθώς σήμερα θα γίνει η εκταφή του Φρανθίθκο Φράνκο από το μαυσωλείο Valle de los Caidos, όπου έχει ενταφιασθεί κοντά στη Μαδρίτη, και το φέρετρό του θα μεταφερθεί με ελικόπτερο σε ιδιωτικό τάφο. Έπειτα από 44 χρόνια η κληρονομιά του Φράνκο διχάζει ακόμη τη χώρα του.

Η εκταφή και μεταφορά θα γίνουν υπό αυστηρά μέτρα ασφαλείας . Η κίνηση αυτή είναι γεμάτη συμβολισμό για τους Ισπανούς και μάλιστα ήταν προτεραιότητα της κυβέρνησης του Πέδρο Σάντσεθ από τον Ιούνιο 2018. Όπως είχε δηλώσει τότε ο Ισπανός πρωθυπουργός "η Ισπανία δεν μπορεί να ηρωοποιεί έναν άνθρωπο που κυβερνούσε με σιδερένια γροθιά έπειτα από τον αιματηρό εμφύλιο πόλεμο του 1936-39 τον οποίο κέρδισαν οι εθνικιστές.

Μόλις το 2007, με απόφαση του σοσιαλιστή πρωθυπουργού Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεθ Θαπατέρο, το ισπανικό Κοινοβούλιο ενέκρινε νόμο «περί ιστορικής μνήμης» με στόχο να αναγνωρισθούν τα θύματα του φρανκισμού και να αποσυρθούν όλα τα σύμβολα της δικτατορίας από τους δημόσιους χώρους.

Όμως έκτοτε, το θέμα εξακολουθεί να διχάζει την Ισπανία, με την δεξιά να κατηγορεί την αριστερά ότι επιδιώκει να ανοίξει τις πληγές του παρελθόντος.

Η εφαρμογή του νόμου αποκλείσθηκε κατά την διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας από το Λαϊκό Κόμμα, το οποίο βρισκόταν στην εξουσία από το 2011 έως το 2018 υπό τον Μαριάνο Ραχόι, και προήλθε από παράταξη που δημιουργήθηκε από πρώην υπουργούς του Φράνκο.

Πολύ συχνά, οι ενώσεις που αναζητούσαν τα λείψανα των αγνοουμένων της δικτατορίας «έσκαβαν σε συνθήκες απόλυτης μοναξιάς», σημειώνει ο Μαρκ Γκιλ, ενώ ο ίδιος ο Μαριάνο Ραχόι επαίρετο ότι δεν δαπάνησε ούτε ένα ευρώ δημοσίου χρήματος για την εφαρμογή του νόμου του 2007.

Ο διάδοχός του, ο Πάμπλο Κασάδο, δήλωσε την Δευτέρα ότι δεν πρόκειται να χάσει «ούτε λεπτό για να μιλήσει γι΄αυτό που συνέβη στην Ισπανία εδώ και 50 χρόνια, για μία ιστορία που ευτυχώς έχει ξεπερασθεί σήμερα».

«Οταν γίνεται λόγος για τον Φράνκο και την Ιστορία, το Λαϊκό Κόμμα υιοθετεί μία στάση που δεν έχει καμία σχέση με την στάση ενός δημοκρατικού κόμματος. Είναι η μεγάλη εξαίρεση στην Ευρώπη», λέει ο Χούλιαν Κασανόβα.

Η θέση του ακροδεξιού Vox, που έκανε τον Απρίλιο την είσοδό του στην ισπανική βουλή και οι δημοσκοπήσεις το φέρνουν να αναδεικνύεται τρίτη πολιτική δύναμη της χώρας στις εκλογές της 10ης Νοεμβρίου, είναι ακόμη πιο προκλητική. Ο ηγέτης του Σαντιάγο Αβασκάλ θεωρεί ότι η σημερινή εκταφή του Φράνκο αποτελεί «βεβήλωση».

Ο συνονόματος εγγονός του Φρανθίθκο Φράνκο

Το φρανκικό παρελθόν παραμένει ορατό, στα χωριά που εξακολουθούν να φέρουν το όνομα του Caudillo και στις πληγές της δικτατορίας που παραμένουν ανοικτές, 44 χρόνια μετά τον θάνατο του Φράνκο.

«Προφανώς, όταν υπάρχουν περισσότεροι από 100.000 αγνοούμενοι σε ομαδικούς τάφους, που δίνουν στην Ισπανία την δεύτερη θέση στην παγκόσμια κατάταξη των χωρών με τους περισσότερους αγνοούμενους (μετά την Καμπότζη), οι πληγές είναι ακόμη ανοικτές», εξηγεί ο Αλεχάντρο Κιρόγα, ιστορικός του Πανεπιστημίου του Newcastle.

Για τους ιστορικούς, η εκταφή θα είναι ένα βήμα προς την κατεύθυνση της εξομάλυνσης σε μία χώρα όπου 44 χρόνια μετά το τέλος του φρανκισμού, χωριά εξακολουθούν να φέρουν το όνομα του δικτάτορα, όπως τα Alberche del Caudillo και Llianos del Caudillo στην κεντρική Ισπανία, ενώ πολλοί δρόμοι φέρουν τα ονόματα στελεχών του καθεστώτος του.

Αυτή η ισπανική «ανωμαλία» οφείλεται κατ΄αρχάς, στο γεγονός ότι αντίθετα με τον Αδόλφο Χίτλερ ή τον Μπενίτο Μουσολίνι, ο Φράνκο επέζησε του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, στον οποίο δεν συμμετείχε, και πέθανε τριάντα χρόνια αργότερα ενώ εξακολουθούσε να βρίσκεται στην ηγεσία της χώρας.

Μετά τον θάνατό του, η μετάβαση προς την δημοκρατία «διατήρησε τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές ελίτ του φρανκισμού» και θεμελιώθηκε «στην ιδέα σύμφωνα με την οποία το φρανκικό παρελθόν δεν πρέπει να είναι θέμα πολιτικής αντιπαράθεσης», εξηγεί ο ιστορικός Αλεχάντρο Κιρόγα.

Το αποτέλεσμα είναι ότι μέρος «της ηγεσίας της δημόσιας διοίκησης και τη δικαιοσύνης διατήρησαν ένα πολύ συντηρητικό προφίλ κατά την διάρκεια μεγάλου μέρους της δημοκρατικής περιόδου», σύμφωνα με τον Μαρκ Γκιλ, ιστορικό του ανοικτού πανεπιστημίου της Καταλονίας.

Η αμνηστία που χορηγήθηκε κατά τη διάρκεια της μετάβασης οδήγησε στην απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων, αλλά εμπόδισε ταυτόχρονα να διεξαχθούν έρευνες για τα εγκλήματα του φρανκικού καθεστώτος.

Στις 19 Ιουλίου 1974, ο Φράνκο αρρώστησε από διάφορα προβλήματα υγείας και ο Χουάν Κάρλος ανέλαβε την ιδιότητα του αρχηγού κράτους. Ο Φράνκο ανεκάμψε σύντομα και στις 2 Σεπτεμβρίου ανέλαβε εκ νέου τα καθήκοντά του ως αρχηγός κράτους.

Έναν χρόνο αργότερα αρρώστησε πάλι, συμπεριλαμβανομένης μιας μακράς μάχης με τη νόσο του Parkinson. Η τελευταία δημόσια εμφάνιση του Φράνκο ήταν την 1η Οκτωβρίου 1975, όταν, παρά την περίεργη και εύθραυστη εμφάνισή του, έδωσε ομιλία στα πλήθη στην πλατεία Oriente της Μαδρίτης.

Στις 30 Οκτωβρίου 1975, έπεσε σε κώμα και τέθηκε σε υποστήριξη ζωής. Η οικογένεια του Φράνκο συμφώνησε να αποσυνδέσει τις μηχανές υποστήριξης της ζωής και επίσημα, πέθανε στις 20 Νοεμβρίου 1975 από καρδιακή ανεπάρκεια, σε ηλικία 82 ετών - την ίδια ημερομηνία με τον θάνατο του Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα, ιδρυτή της Φάλαγγας.

Το σώμα του Φράνκο ενταφιάστηκε στο Valle de los Caídos, κολοσσιαίο μνημείο που χτίστηκε από την καταναγκαστική εργασία πολιτικών κρατουμένων για τα θύματα του ισπανικού εμφυλίου πολέμου. Στην κηδεία του παρευρέθηκε ο πρίγκιπας Ρενιέ Γ΄ του Μονακό και ο ηγέτης της Χιλής, στρατηγός Αουγκούστο Πινοσέτ. Ο πρώην Αμερικανός πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον αποκάλεσε τον Φράνκο ως "έναν πιστό φίλο και σύμμαχο των Ηνωμένων Πολιτειών"

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, Daily Mail, Βικιπαίδεια

Δεν υπάρχουν σχόλια

ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση