GRID_STYLE

NONE

ΡΟΗ:

latest

ΑΘΕΑΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ! Η μάχη του Εβρου, η στροφή της κοινωνίας, τα «ακατοίκητα νησιά» και η ματαίωση του East Med...

Οι τελευταίες εξελίξεις στον Έβρο ενισχύουν πολιτικά την κυβέρνηση και προσωπικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη ο οποίος κέρδισε μεν την πρώτη μά...

Οι τελευταίες εξελίξεις στον Έβρο ενισχύουν πολιτικά την κυβέρνηση και προσωπικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη ο οποίος κέρδισε μεν την πρώτη μάχη αλλά έχει μπροστά του τις επόμενες φάσεις ενός δύσκολου πολέμου σε πολλά μέτωπα. Το κλείσιμο των συνόρων και η αποτροπή της εισόδου στην χώρα των δεκάδων χιλιάδων παράνομων μεταναστών που “απελευθέρωσε” ο Ερντογάν ήταν μια σαφής νίκη για την ελληνική πλευρά η οποία όμως συνοδεύτηκε και από κάτι σημαντικότερο. Το κλίμα και η λαϊκή συμπαράσταση, όπως εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους το τελευταίο δεκαήμερο, αποτελούν ένα πολύ σημαντικό στοιχείο και δεδομένο που δεν περιορίζεται στα συγκεκριμένα γεγονότα αλλά αντανακλά τις βαθύτερες διεργασίες και μετατοπίσεις που συντελούνται στο κοινωνικό σώμα.

Η κρίση του Έβρου ενεργοποίησε για άλλη μια φορά τα πατριωτικά ανακλαστικά των Ελλήνων ξαφνιάζοντας πολλούς, άλλους θετικά κι άλλους αρνητικά. Αυτό πάντως έχει λειτουργήσει όπως φαίνεται καθαρά, σε συνδυασμό και με το μεταναστευτικό, ως πυξίδα για τον αναπροσανατολισμό όλων σχεδόν των πολιτικών δυνάμεων και την κινητικότητα στο εσωτερικό τους. Η ουσία είναι ότι μέσα σε μερικά εικοσιτετράωρα, από την στιγμή που ο Σουλτάνος επιχείρησε τον αιφνιδιασμό, συγκροτήθηκε σχεδόν αυτόματα ένα εθνικό μέτωπο πρώτα απ' όλα στη βάση της κοινωνίας. Το μέτωπο αυτό “καθοδηγεί” ουσιαστικά πλέον τις εξελίξεις και ανεβάζει τον πήχη τόσο για την κυβέρνηση όσο και για την αντιπολίτευση.

Η μετατόπιση του κέντρου βάρους σε πιο πατριωτική και αποφασιστική κατεύθυνση επηρεάζει ολόκληρη την πολιτική ατζέντα και οδηγεί στη διαμόρφωση ενός νέου τοπίου. Σε αυτό ο Κ. Μητσοτάκης δείχνει να έχει την κυριαρχία τόσο εντός όσο και εκτός ΝΔ. Η αποφασιστικότητα και η σκλήρυνση της στάσης του απέναντι στην τουρκική επιβουλή, έστω κι αν από ένα σημείο και μετά ήταν μονόδρομος, του έχει δώσει πλέον την πρωτοβουλία όλων των κινήσεων. Αυτό δεν αποτυπώνεται μόνο στη δημοσκοπική ενίσχυση των ποσοστών της ΝΔ και της δικής του δημοφιλίας, αλλά και στη στάση των υπολοίπων πρωταγωνιστών της πολιτικής ζωής.

Κατ' αρχάς, η κρίση του Έβρου ενταφιάζει τις θεωρίες και τα σχέδια του “συμβιβασμού” με την Τουρκία όπως αναπτύσσονταν όλους τους προηγούμενους μήνες με βιτρίνα την προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης. Δεν είναι τυχαίο ότι από το περασμένο Σαββατοκύριακο έχουν αποσυρθεί από το δημόσιο διάλογο όλοι οι κήρυκες αυτών των αντιλήψεων -από την Ντόρα Μπακογιάννη και τον Ευάγγελο Βενιζέλο μέχρι τον Χρήστο Ροζάκη και τον Γιώργο Παπανδρέου- οι οποίοι πάσχιζαν σχεδόν καθημερινώς να πείσουν ότι “δεν υπάρχει άλλος δρόμος”. Η διαχείριση της κατάστασης στα σύνορα -και υπό συνθήκες που θα μπορούσαν να παραπέμπουν σε ένδοξες ιστορικές μνήμες- απέδειξε ότι υπάρχει. Kαι το φαινομενικά παράδοξο είναι ότι ο πρωθυπουργός που εκλήθη να σηκώσει -επιτυχώς- το βάρος βρισκόταν μέχρι πρότινος στο στόχαστρο για τάσεις υποχωρήσεων.

Η ανατροπή που σημειώθηκε μέσα σε μια εβδομάδα επικαθορίζει εντελώς διαφορετικά τώρα και τις πολιτικές ισορροπίες. Οι ζυμώσεις στο χώρο του κέντρου, που είχαν ως συνιστώσα τη συνδιαλλαγή στα εθνικά θέματα, φαίνεται ότι αίφνης νεκρώνουν καθώς αναγνωρίζεται ότι μένουν χωρίς πολιτικό αντικείμενο. Από την άλλη πλευρά αφομοιώνονται πλήρως οι πιο παραδοσιακές “δεξιές” φωνές που ζητούσαν εντός της ΝΔ πιο σκληρή στάση και ως εκ τούτου δεν έχουν περιθώριο να ασκήσουν ούτε εσωκομματικές πιέσεις.

Την ίδια ώρα τα πάνω κάτω έρχονται και στην αξιωματική αντιπολίτευση η οποία εκ των πραγμάτων ετεροκαθορίζεται από τις επιλογές του κ. Μητσοτάκη. Ο κ. Τσίπρας υποχρεώθηκε υπό το βάρος και της λαϊκής πίεσης να επικροτήσει το κλείσιμο των συνόρων, αφού προηγουμένως διαψεύστηκαν οι προσδοκίες ορισμένων από τον περίγυρό του για αποτυχία του κυβερνητικού σχεδίου στον Έβρο που θα επέτρεπε στον ΣΥΡΙΖΑ να προβεί σε αντεπίθεση. Τώρα το κόμμα του είναι -και το δείχνει- διχασμένο ενώ η πολιτική ζημιά με την οποία απειλείται από τις δηλώσεις στελεχών του, όπως ο Γ. Βαρεμένος, ίσως αποδειχθεί ανεπανόρθωτη αν ληφθούν υπόψη και οι καταβολές μεγάλων εκλογικών μαζών που μετακόμισαν από το ΠΑΣΟΚ μετά το 2012. Άλλωστε ανάλογο πρόβλημα αντιμετωπίζει και στο ΚΙΝΑΛ η Φώφη Γεννηματά που βρίσκεται σε εμφανή αμηχανία με την κριτική της προς την κυβέρνηση.

Οι εξελίξεις στον Έβρο επηρεάζουν άμεσα και τις αποφάσεις για το μεταναστευτικό. Τα μέτρα που μέχρι πρότινος προωθούσε η κυβέρνηση είναι πολύ πιθανόν να αποδειχθούν “ασπιρίνες” μπροστά σε αυτά που θα ληφθούν προσεχώς καθώς το πρόβλημα έχει πάρει -μετά τα γεγονότα στα σύνορα- μορφή εθνικής απειλής και ασφάλειας. Πέρα από την αυστηροποίηση του πλαισίου και τις αλλαγές στο άσυλο και τις απελάσεις, είναι ενδεικτικό ότι εξετάζεται πλέον πολύ σοβαρά και η λύση των “ακατοίκητων νησιών” την οποία πρότεινε από την αρχή η Ελληνική Λύση. Δεν θεωρείται άλλωστε τυχαίο ότι στην παρούσα συγκυρία το κόμμα του Κ. Βελόπουλου είναι το μόνο που - εκτός της ΝΔ και σε αντίθεση με την εξαφάνιση του “κέντρου”- καταγράφει άνοδο και μάλιστα με τάση που το οδηγεί προς την τρίτη θέση. Επίσης, το push back -δηλαδή η επαναπροώθηση- που λόγω των διεθνών κανόνων αντιμετωπιζόταν ως ταμπού, επιβλήθηκε ντε φάκτο από τα ίδια τα πράγματα την προηγούμενη εβδομάδα. Υπό τα νέα δεδομένα θα τεθεί εκ νέου πάλι και το θέμα των κλειστών δομών που πυροδότησαν την πρόσφατη ένταση. Η αποσυμφόρηση των νησιών του Αιγαίου αντιμετωπίζεται πλέον σε πλήρη συνάρτηση με τον επανασχεδιασμό της πολιτικής προκειμένου να μην παραμένουν στη χώρα παρά για ένα μικρό χρονικό διάστημα όσοι έχουν εισέλθει παράνομα τουλάχιστον από την 1η Μαρτίου και μετά.

Ο πήχης έχει τεθεί ψηλά διότι, ακόμη κι αν δεν έχουμε άλλες άμεσες εξελίξεις στο ελληνοτουρκικό μέτωπο, τυχόν αποτυχία αυτής της πολιτικής μπορεί να τροφοδοτήσει κυριολεκτικά ανεξέλεγκτες καταστάσεις και να προκαλέσει ένα νέο αντισυστημικό τσουνάμι το οποίο έως τώρα δείχνει να συγκρατείται. Σε αυτό θα παίξει ρόλο και η στάση των Ευρωπαίων οι οποίοι με δέλεαρ τα 700 εκατ. ευρώ θέλουν να καταστήσουν την Ελλάδα ένα μόνιμο και γιγαντιαίο hot spot χωρίς, παρά τα όσα λένε, να ανοίγουν τα δικά τους σύνορα. Επίσης παραμένουν απρόθυμοι να πιέσουν τον Ερντογάν ενώ το παζλ γίνεται πιο σύνθετο αφού θα πρέπει να φανεί και πώς θα επενεργήσει η εύθραυστη συμφωνία που είχε με τον Πούτιν. Εάν δηλαδή αφενός θα αποτρέψει ένα νέο μεταναστευτικό κύμα από την περιοχή της Συρίας με το οποίο ο Σουλτάνος απειλούσε την Δύση και αφετέρου πώς θα επηρεάσει τη στάση του στον Έβρο όπου φαίνεται ότι προς το παρόν ετοιμάζεται μόνιμη εγκατάσταση “στρατοπέδων” στα σύνορα με την Ελλάδα εν είδει διαρκούς απειλής και πίεσης προς τη χώρα μας. Και βεβαίως το μεγαλύτερο ίσως από τα πραγματικά μέτωπα του “πολέμου” είναι το ενεργειακό καθώς απώτερος στρατηγικός στόχος του Ερντογάν παραμένει, μέσω των ανατολίτικων παζαριών και τακτικών του, η ματαίωση της κατασκευής του αγωγού East Med...
Ανδρέας Καψαμπέλης

Δεν υπάρχουν σχόλια

ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση