Krikor Tsakitzian Καίνε τα σπίτια τους καθώς τα εγκαταλείπουν. Οι Αρμένιοι του Αρτσάχ (Ναγκόρνο Καραμπάχ), γνωρίζουν καλά πως δεν πρόκε...
Krikor Tsakitzian
Καίνε τα σπίτια τους καθώς τα εγκαταλείπουν.
Οι Αρμένιοι του Αρτσάχ (Ναγκόρνο Καραμπάχ), γνωρίζουν καλά πως δεν πρόκειται να ξαναγυρίσουν στα εδάφη τους, μετά τη συμφωνία που επιτεύχθηκε.
Πριν εγκαταλείψουν την περιοχή που γεννήθηκαν και έζησαν, παραδίδουν στις φλόγες τα σπίτια τους. Δεν θέλουν να τα αφήσουν να πέσουν στα χέρια των βαρβάρων που θα μετοικήσουν στην περιοχή.
Εκεί μέσα ήταν ο χώρος που φυλάγαν τα όνειρά τους, τα κειμήλιά τους, τα οποία δεν μπόρεσαν να πάρουν μαζί τους. Εκεί μέσα πλανώνται οι ψυχές των προγόνων τους. Δεν θα αφήσουν να τα βεβηλώσει κανείς.
Τα παραδίδουν στην πυρά και ζουν δυο φορές τη δική τους κόλαση. Μια για τον ξεριζωμό και μια για τις στάχτες και τα συντρίμμια που αφήνουν πίσω τους.
Καταρρακωμένοι, χωρίς να ελπίζουν σε τίποτα, παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς.
Οι Αρμένιοι στην περιοχή Κελμπατζάρ - γύρω από το Καραμπάγ και ΟΧΙ μέσα σ' αυτό - που καίνε τα σπίτια τους, είναι έποικοι από τον Λίβανο και τη Συρία. Τους δόθηκαν σπίτια και χωράφια, μετά που έδιωξαν τους Αζέρους από κει. Περίπου 600.000 Αζέροι πρόσφυγες από το Καραμπάγ και τις γύρω περιοχές (Λατσίν, Κελμπατζάρ, Αγντάμ, Ζενγκιλάν, Κουμπαντλί, Τζεμπραΐλ, Σούσα, Χότζαλι και Φουζουλί) ζουν στο Αζερμπαϊτζάν. Ειδικά το χωριό που βλέπουμε στις φωτογραφίες να καίγονται τα σπίτια, το Τσερεκτάρ, ήταν ένα αζερικό χωριό.
ΑπάντησηΔιαγραφή