Η Παλαιστίνη σου αγαπημένε Αλή, η δική μας Παλαιστίνη...

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας Αγαπημένε Αλή... λείπεις τόσο πολύ, το χαμόγελό σου λείπει, η γλυκύτητα και η...

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

Αγαπημένε Αλή... λείπεις τόσο πολύ, το χαμόγελό σου λείπει,
η γλυκύτητα και η...

επιμονή σου...
Έχουν περάσει ήδη δύο χρόνια το ταξίδι σου...
Αναπαύσου εν ειρήνη (Rip)

«Αλή αγαπημένε,
Πρέπει κάτι να σου εξομολογηθώ κι είναι δύο χρόνια που θέλω να το κάνω. αλλά δεν έχω το κουράγιο να στο γράψω.
Πολύ συχνά, όταν έφευγα από το εστιατόριο, μάλλον αφήνοντας τις κατσαρόλες στη φωτιά για να ψωνίσω, απέφευγα να περάσω μπροστά από το μαγαζί σου γιατί φοβόμουν ότι το φαγητό στη φωτιά θα καιγόταν…

Ω ναι, γιατί εσύ ήσουν πάντα εκεί, μπροστά στο "Handala" (Χαντάλα)☆, έτοιμος να κλείσεις το δρόμο για να με σύρεις μέσα, για να μου πεις κάτι... μόνο για ένα δευτερόλεπτο... έλεγες κι αυτό το δευτερόλεπτο κρατούσε μια αιωνιότητα.
Ναι... αγαπημένε Αλή... περνούσα από τα σοκάκια για να μην περάσω μπροστά από το Χαντάλα...
Σήμερα μετανιώνω πικρά... Γιατί δεν έσβηνα τη φωτιά κάτω από τις κατσαρόλες για να περνάω περισσότερο χρόνο μαζί σου και ν' ακούω τις διηγήσεις σου και τα αμέτρητα παράπονά σου;
Σήμερα, εδώ και δύο χρόνια από το ταξίδι σου ΑΛΛΑΖΩ πάλι και δεν περνώ από αυτό το δρόμο, αλλά για άλλους λόγους, για να μην δω τα κλειστά ρολά στο Χαντάλα...
Από τότε που ξεκίνησε το ταξίδι σου, αυτός ο δρόμος έγινε ακόμα πιο άσχημος, και πιο σκοτεινός, και δεν είσαι πια εκεί μπροστά στην πόρτα για να "κλείσεις" το δρόμο σε φίλους, για να τους  προσφέρεις τσάι ή καφέ, ως πρόσχημα για να μιλήσεις για την Παλαιστίνη σου, τα σχέδιά σου, ή γι' αυτή την Ιταλία που σου αρνήθηκε τα άγια δικαιώματά σου.☆☆
Μας λείπεις πολύ φίλε μου...
Θυμάμαι... όταν έφτασες στη Νάπολη, ήμουν ήδη στην πόλη μερικά χρόνια πριν από σένα. Ήμουν ο υπεύθυνος της Γενικής Ένωσης Παλαιστινίων Φοιτητών, ενός συλλόγου που συγκέντρωνε όλους τους Παλαιστίνιους φοιτητές. Εγώ ήμουν οργανωμένος στην Αλ Φατάχ και εσύ στο Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Ήμασταν τότε οι Παλαιστίνιοι φοιτητές σε πολλές πόλεις και πολύ δραστήριοι, και στα πανεπιστήμια κι υπήρχε μια πολύ μεγάλη ζωντάνια, μια δυναμική στην ομάδα μας. Ουσιαστικά η Via Mezzocannone ήταν η έδρα μας, ήμασταν πάντα εκεί (που παρακολούθηση μαθημάτων!
Κάθε χρόνο είχαμε το συνέδριο των συλλόγων της Γενικής Ένωσης Παλαιστινίων Φοιτητών στις διάφορες πόλεις, όσο και σε εθνικό επίπεδο κι ήταν πάντα μια πολύ έντονη στιγμή πολιτικής αντιπαράθεσης, αλλά πάνω από όλα σύγκρουσης μεταξύ των διαφόρων ρευμάτων σκέψης του παλαιστινιακού κινήματος εθνικής αντίστασης. Ξοδεύαμε πολλά βράδια πριν από το συνέδριο για να συζητήσουμε, να σχεδιάσουμε, και ΕΣΥ ήσουν πάντα εκεί έτοιμος ν' αγωνιστείς για να διεκδικήσεις και παλέψεις τις θέσεις σου στον σύλλογο.
Ήσουν πάντα ένας πολύ έντιμος "αντίπαλος", έτοιμος να πολεμήσεις για να επιβεβαιώσεις την άποψή σου, κάτι που μερικές φορές θα μπορούσε επίσης να ήταν λαθεμένη.
Το πιο όμορφο πράγμα σ' αυτά τα χρόνια της αναγκαστικής ΕΞΟΡΙΑΣ, αγαπητέ Αλί, ήταν ο προσωπικός σεβασμός του καθενός προς τους άλλους... με λίγα λόγια ήσουν ΦΙΛΟΣ, ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ όλων των Παλαιστινίων.
Τότε ήσουν και πάντα ήσουν, ένα κίνητρο για ολόκληρη την κοινότητα της Παλαιστίνης, για να κάνουμε περισσότερα και καλύτερα για την Παλαιστίνη μας. Έτσι ήσουν επίσης και για τους Ιταλούς φίλους υποστηρικτές, που τους πίεζες και ενθάρρυνες για να κάνουμε περισσότερα.
Τώρα, δύο χρόνια μετά το ταξίδι σου, μας λείπεις τόσο πολύ Αλή, μας λείπει το χαμόγελό σου και η γλυκύτητά σου.
Μας λείπει πολύ η παρουσία σου.
Ήσουν πάντα και παντού όπου μιλούσαν για την Παλαιστίνη.
Μπορούσα να καταλάβω ότι υπήρχε κάποια πρωτοβουλία, ή γεγονός όταν περνούσα έξω από το Χαντάλα κι έβρισκα τη συνηθισμένη πινακίδα: "Επιστρέφω αμέσως"...
Η Παλαιστίνη σου αγαπημένε Αλή, η δική μας Παλαιστίνη που πριν από δύο χρόνια ελπίζαμε να βελτιωθεί, είναι τώρα σε κακή κατάσταση. Τέτοια κατάσταση που ποτέ πριν δεν είχε αγγίξει σε τέτοιο πάτο τα τελευταία 100 χρόνια, αλλά αυτή είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία.
Αναπαύσου εν ειρήνη φίλε μου»
Suleiman Mohammad Omar

Έτσι σήμερα ο αδελφός και σύντροφος Όμαρ, θυμήθηκε τον αδελφό μας και συντροφό μας Αλή... Μιλήσαμε σήμερα και θυμηθήκαμε κοινούς αγώνες, φιλίες, χαρές και λύπες... Συνεπώς συνυπογράφω...

☆ Ο Αλή, στο κατάστημά του είχε δώσει την ονομασία του "Παιδιού πρόσφυγα", ήρωα στα σκίτσα του Παλαιστίνιου γελοιογράφου Ο Naji Salim Hussain al-Ali (1936-1987), γνωστός για την πολιτική κριτική των αραβικών καθεστώτων και του σιωνιστικού κατοχικού καθεστώτος...

☆☆ Ο σύντροφος Αλή, 40 χρόνια μόνιμος κάτοικος, φοιτητής και κατόπιν εργαζόμενος στην Ιταλία, για τη στράτευσή του στο Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης το "δημοκρατικό" καθεστώς των αριστερών και δεξιών ιταλικών κυβερνήσεων, δεν του παραχώρησε το δικαίωμα της πολιτιγράφησης, της υπηκοότητας, που παραχωρεί αφειδώς σε κάθε νόμιμο, ή παράνομο μετανάστη. Παρά τη νόμιμη μετάβαση του Αλή για σπουδές, επί 40 χρόνια, μέχρι το θανατό του δέχθηκε την πιο απεχθή στάση από τη "δημοκρατική" Ιταλία. Μετά το θάνατό του, στις 29 Σεπτέμβρη 2020, στη λαμπρή κι ιστορική Αίθουσα των "Βαρόνων" του Δήμου Νάπολης, στην Sala dei Baroni del Maschio Angioino, το Δημοτικό Συμβούλιο της Νάπολης θυμήθηκε τον Αλή μετά θάνατο. Η Δημοτική Σύμβουλος Eleonora de Majo πρότεινε να αναγνωριστεί συμβολικά στον Αλή η Ναπολιτάνικη υπηκοότητα για την «Βαθιά αγάπη για την Παλαιστίνη και τα βάσανά του που τον ένωσαν με όλους τους Παλαιστίνιους: ένα βάσανο που παραμένει μέχρι να κλείσει η πληγή αυτού του λαού». Επισημάνθηκε επίσης πως «Παρά το γεγονός ότι είχε μετακομίσει στην πόλη για 40 χρόνια, δεν του χορηγήθηκε ποτέ ιταλική υπηκοότητα.Είχε το δικαίωμα σε δύο υπηκοότητες, αλλά η αίτηση του για ιταλική υπηκοότητα πάντα απορρίπτονταν λόγω των ριζοσπαστικών ιδεών του κι αγώνων για τον Παλαιστινιακό λαό»...

☆☆☆ Με τον Όμαρ (O Όμαρ της Νάπολης) υπάρχει πλέον ένας δεσμός αδελφού-συντρόφου. Ο ίδιος δεσμός και με τον Αλή, που το 1982, την εισβολή των ναζί σιωνιστών στο Λίβανο με τίμησε και διατηρήσαμε άσβεστη φιλία κι αγάπη: "Όμως, αποχαιρετώντας σε θέλω να σου πω για εκείνο το ρολόι σου που μου φόρεσες πριν ακριβώς 38 χρόνια, σ' εκείνη την "περίεργη" γιορτή κεφιού, χορών και χαράς... για την οποία μιλούσα πριν λίγες ώρες με τον Όμαρ για σένα..."... Βλέπε, Σεπτέμβρης 2020: Τώρα είναι μόνον η ώρα του πόνου

Υ.Γ. Για τη σημερινή κατάσταση στην κατεχόμενη Παλαιστίνη, 21 Σεπτέμβρη 2022: Ναμπλούς (Νεάπολις): Η Παλαιστινιακή Αρχή υπηρετεί ως χωροφύλακας του σιωνιστή κατακτητή!

Επειδή η φίμωση κι η λογοκρισία από το 4ο Ράιχ είναι σκληρή κι αμείλικτη, θα εντείνεται καθημερινά... όσοι κι όσες θέλουν μπορούν ν' ακολουθούν...

Για να μην "χαθούμε" θα βρισκόμαστε στο Telegram: ΕΔΩ