Ο... εγγυητής Γιώργος Παπανδρέου

. Του Στέφανου Βέγα . Έχει μετρήσει κανείς πόσες φο ρές και για πόσα θέματα είχε δεσμευτεί ο ΓΑΠ προεκλογικά; Όποτε τον άκουγα έλεγε και π...

.
Του Στέφανου Βέγα

.
Έχει μετρήσει κανείς πόσες φορές και για πόσα θέματα είχε δεσμευτεί ο ΓΑΠ προεκλογικά; Όποτε τον άκουγα έλεγε και πέντε-έξι φορές: “δεσμεύομαι προσωπικά...”, “εγγυώμαι προσωπικά” κ.ά. Νομίζω ότι δεσμεύτηκε για τα πάντα. Να μην απαριθμώ τώρα. Αναφέρομαι μόνο στη γενική εικόνα που μου έδωσε: ότι υπάρχει ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ, με την οργάνωση και την ιεραρχία του, με τα πρώτα και τα δεύτερα στελέχη του, με τα κοινωνικά του οράματα, με το πρόγραμμα και τους σχεδιασμούς του. Όλα αυτά όμως είναι νωθρά και ανενεργά, αδρανής και άψυχη ύλη. Από πάνω επιφέρεται ο Γιώργος Παπανδρέου ως ζωοποιός δύναμη και εγγυητής ότι τα πάντα εν καιρώ θα κινηθούν και θα τελεσφορήσουν. Και προσοχή! Όχι ως ο Πρόεδρος του κόμματος. Ο Πρόεδρος είναι και αυτός ένα μέρος του συνόλου που απόκειται κάτω από τον ΓΑΠ. Αυτός βρίσκεται πάνω από όλα, ως εγγυητής και του Προέδρου! Διχασμένη προσωπικότητα; Περίπου. Ο ίδιος συχνά ξεχωρίζει διαφορετικούς ρόλους στον εαυτό του.

Έλεγε παλαιότερα άλλοτε ότι μιλά ως Υπεξ της Ελλάδος, άλλοτε ως μέλος του προεδρείου της ΕΕ. Τελευταία ότι μιλά άλλοτε ως Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, άλλοτε ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Και κατά την προεκλογική περίοδο μιλούσε άλλοτε ως Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και άλλοτε ως εγγυητής του κομματικού μηχανισμού, δηλαδή και του Προέδρου. Ιδού μια σχετική έκφρασή του: “Εγγυώμαι προσωπικά την υλοποίηση των δεσμεύσεών μου”!
Καλά, αφού είχε δεσμευτεί ως Πρόεδρος, αυτό δεν αποτελούσε επαρκή βεβαίωση ότι, καθόσον εξαρτάται από τον ίδιο, θα υλοποιήσει τα υπεσχημένα; Για άλλους, φυσιολογικούς ανθρώπους, κάτι τέτοιο ισχύει. Όχι όμως για τον ΓΑΠ. Αυτός ως Πρόεδρος φαίνεται ότι θεωρεί τον εαυτό του αναξιόπιστο ή τέλος πάντων κρίνει ότι τέτοιον τον εκλαμβάνει ο πολίτης. Έρχεται όμως ως ΓΑΠ να εγγυηθεί την υλοποίηση των δεσμεύσεων που έδωσε ως Πρόεδρος. Ο ίδιος δεσμεύτηκε ο ίδιος και δευτερογενώς εγγυάται.
Το ερώτημα είναι αν έχει καταλάβει, τουλάχιστον τώρα που τον επαινούν για τη γενναία αυτοκριτική του, ότι με το να εγγυάται προσωπικά τα πάντα, αμφισβητούσε τα πάντα, ακόμη και τον εαυτό του. Και ερχόταν από πάνω ως εγγυητής ότι θα επιβάλει τη συνέπεια στους πάντες και στον εαυτό του! Ο λαός βέβαια δεν τον εμπιστεύθηκε ούτε ως Πρόεδρο ούτε ως εγγυητή. Οι κομματικοί όμως αυτόν φαίνεται να ψηφίζουν. Τον θέλουν ως Πρόεδρο, ως εγγυητή ή απλώς ως διάδοχο;