Made in Zoniana‏...

. .. Του Κώστα Παπαδάκου . Η υπόθεση των Ζωνιανών και όλος ο θόρυβος που έχει ξεσπάσει γύρω από το «άβατο» και την καλλιέργεια «φούντας»,...

. ..
Του Κώστα Παπαδάκου
.
Η υπόθεση των Ζωνιανών και όλος ο θόρυβος που έχει ξεσπάσει γύρω από το «άβατο» και την καλλιέργεια «φούντας», έχει ανοίξει έναν κύκλο συζητήσεων δείχνοντας παράλληλα την απέραντη υποκρισία που υπάρχει σε αυτή την ευρωπαϊκή (;) χώρα που λέγεται Ελλάδα...
Αφού καταλαγιάσει ο αχνός της δημοσιότητας, πιστεύω πως θα φύγουμε από τις υποκριτικές συζητήσεις, τους εξοβελισμούς, την πολιτική εκμετάλλευση και τον ελληνικό «καθωσπρεπισμό» που διακατέχει όλα σχεδόν τα Μ.Μ.Ε. Θέλω να ελπίζω πως θα μπούμε σε μία πιο ουσιαστική συζήτηση που αφορά την αντιμετώπιση ενός από τα προβλήματα που ήρθαν στο φως λόγω των Ζωνιανών. Το πρόβλημα των ναρκωτικών και της αντιμετώπισης τους. Να δούμε δηλαδή γιατί αυτοί οι άνθρωποι επέλεξαν να καλλιεργούν χασίς αντί για ντομάτες και γιατί δημιουργήθηκε ένα κύκλωμα «βρώμικων» αστυνομικών, δικαστών, πολιτικών, δημοσιογράφων, που κάλυπτε τη δράση τους.
Η πολιτική που εδώ και δεκαετίες εφαρμόζεται στη χώρα μας (και μέχρι πρόσφατα και στην υπόλοιπη Ευρώπη) για τα ναρκωτικά είναι μία καθαρά αμερικανόφερτη στρατηγική καταστολής. Ένας «πόλεμος» κατά των ναρκωτικών, όμοιος με αυτόν που οι Αμερικάνοί έχουν κηρύξει κατά της τρομοκρατίας. Τα αποτελέσματα αυτών των πολέμων, όσο και οι αιτίες κήρυξης, μάλλον έχουν φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που προσδοκούσαν οι εμπνευστές τους.
Να μην ξεχνάμε ότι οι Αμερικάνοι είχαν κηρύξει τον πόλεμο κατά του αλκοόλ τη δεκαετία του 1920, γεγονός που είχε δημιουργήσει την έξαρση του γκαγκστερισμού, της βίας, των κυκλωμάτων με δικαστές, αστυνομικούς κλπ. Όταν μετά από χρόνια η (παράλογη) ποτοαπαγόρευση σταμάτησε, όλο το κύκλωμα της παρανομίας στράφηκε στο εμπόριο ενός καινούργιου προϊόντος που τέθηκε εκτός νόμου. Των ναρκωτικών...
Η εφαρμογή μεθόδων καταστολής και απαγόρευσης είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι οδηγεί σε αντίθετο αποτέλεσμα. Στο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος το 1833, ο Ιωάννης Καποδίστριας ήθελε να διαδώσει την πατάτα και λόγω της επιφυλακτικότητας των Ελλήνων προς το νέο τρόφιμο, διέδωσε πως είναι «απαγορευμένη» τροφή για τον λαό, τις κλείδωνε σε αποθήκες τις οποίες εσκεμμένα άφηνε αφύλακτες την νύχτα, ώστε να μπορεί ο λαός να τις κλέψει νομίζοντάς ότι είναι πολύτιμες...
Η απαγόρευση, εκτός των άλλων, καθιστά ένα προϊόν ακριβό. Ο ινδιάνος που έκοβε από το δάσος το φυλλαράκι της κόκας και το μασούσε χωρίς να του κοστίζει τίποτα, ανακάλυψε ξαφνικά πως σε μία άλλη χώρα αυτό το φυλλαράκι (μετά από την κατάλληλη επεξεργασία) μπορούσε να πουληθεί πανάκριβα. Έτσι φύτεψε δεκάδες δέντρα, έφτιαξε αποστακτήριο, βρήκε πελάτες και μετά από λίγα χρόνια ήτανε «βαρόνος» της κόκας.
Κάπως έτσι συμβαίνει και στην Κρήτη. Ο Ευρωπαίος τουρίστας που έχει συνηθίσει στη χώρα του να καπνίζει ελεύθερα (ή σχεδόν ελεύθερα) χασίς, το ζητά στις διακοπές του. Με το καθεστώς που υπάρχει στη χώρα μας το προϊόν αυτό είναι ακριβό και αφήνει μεγάλο κέρδος. Έτσι ξεκινά ο φαύλος κύκλος της παρανομίας....
Περισσότερα, τι γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη κλπ. στο «Μαύρο Πρόβατο».