Με σανίδες δεν σταματά ο Αμαζόνιος...

, Από τον Δημήτρη Μηλλώση , Πριν από όχι πάρα πολύ καιρό ανακάλυψα τον κόσμο των blogs. Και βρήκα αυτό ακριβώς που μου έλειπε στην ανησυχί...

,

Από τον Δημήτρη Μηλλώση
,
Πριν από όχι πάρα πολύ καιρό ανακάλυψα τον κόσμο των blogs. Και βρήκα αυτό ακριβώς που μου έλειπε στην ανησυχία μου να αισθάνομαι ότι τουλάχιστον υποψιάζομαι που κρύβεται η αλήθεια στα γεγονότα, τα μικρά και τα μεγάλα, πέρα από μπλε, πράσινες και κόκκινες ή άλλες σκοπιμότητες.
Πόσες φορές την ώρα που ακούμε κάτι στην τηλεόραση και είναι προφανώς ανακριβές ή υποβολιμαίο δεν αισθανθήκαμε την ανάγκη να επεμβαίναμε καλόπιστα ή θυμωμένα, με στόχο να διορθώσουμε ή να αποκαταστήσουμε την αλήθεια. Να αφήσουμε τον δημοσιογράφο να πει αυτό που νομίζει ή του έχουν υπαγορεύσει αλλά και να καταγραφεί μία άλλη άποψη, όσο ασήμαντη και αν είναι. Και τότε είναι που πικραίνομαι και αισθάνομαι γραφικός αφού καταλαβαίνω πως πέρασε ανεπιστρεπτί η εποχή που ο δημοσιογράφος είναι αγωνιστής της αλήθειας όπως συμβαίνει ενίοτε στην γείτονα.
Ακόμα και σε γνωστό μέσο ανεξάρτητης αγωνιστικής διαδικτυακής πληροφόρησης έστειλα κάποτε όχι με κακή πρόθεση ένα σχόλιο που δεν άρεσε και το κατέβασαν σε 2 λεπτά. Δεν έβριζε, δεν πρόσβαλλε, απλά αναφέρθηκε σε ένα γεγονός πρόσφατης αντιδημοκρατικής πρακτικής που όλα, μα όλα, τα μέσα ενημέρωσης (πλην φυσικά κάποιων blogs) το έθαψαν. Γιατί άραγε φοβάμαι να πω ποιο είναι το γεγονός; Αυτός ο φόβος ίσως κάτι να σημαίνει για την δημοκρατία μας…
Αυτές τις μέρες βλέπω με λύπη μου ότι οι πολέμιοι της αλήθειας, αυτοί που θεωρούν ότι γεγονότα προς κοινοποίηση είναι αυτά που δεν ενοχλούν, όπως γράφει και ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος πετυχαίνουν τους στόχους τους. Δίπλα στα γεγονότα που καυτηριάζουμε, την απαγόρευση του YouTube σε κάποιες χώρες που θεωρούμε τριτοκοσμικές, την διαφοροποίηση της πληροφόρησης του CNN International από το CNN USA, βλέπουμε στην δημοκρατική υποτίθεται Ευρώπη ότι τα στεγανά της ενημέρωσης στενεύουν.
Αυτές τις μέρες βλέπω με λύπη μου ότι με εσωστρέφεια τα blogs ασχολούνται περισσότερο με τον πόλεμο που τους γίνεται παρά με την υπηρέτηση της αλήθειας.
Αφήστε τους κ. Καψαπέλη και άλλοι blogers. Δεν πρόκειται ποτέ να μπουν στο πνεύμα σας. Άλλωστε όπως σωστά είπατε το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Αν αποσυρθείτε εσείς άλλοι εκατό θα έρθουν στην θέση σας.
Με σανίδες δεν σταματά ο Αμαζόνιος…