Η λογική του παραλόγου...

. Γιατί η συμπεριφορά της ηγεσίας της ΝΔ νομιμοποιεί την άρνηση Τατούλη να επιστρέψει τη βουλευτική έδρα . Γράφει ο Απόστολος Τσοράκης . Πα...

.
Γιατί η συμπεριφορά της ηγεσίας της ΝΔ νομιμοποιεί την άρνηση Τατούλη να επιστρέψει τη βουλευτική έδρα
.
Γράφει ο Απόστολος Τσοράκης
.
Παρακολουθούμε από χθες μια καμπάνια κόμματος και κυβέρνησης της ΝΔ, με μηχανισμούς γραφικούς για την παιδεία του σημερινού μέσου έλληνα, να ζητούν επιστροφή της έδρας του Πέτρου Τατούλη στη ΝΔ. Χωρίς να παραβλέψω το αρχικώς αντισυνταγματικό της απαίτησης αυτής (άρθρα 60 και 61 του Συντάγματος) καθώς και τον παρανοϊκό μαθηματικό συνειρμό (επιχείρημα) που περιγράφει την εκλογή ενός υποψηφίου υπό την αιγίδα ενός κόμματος, θα προσπαθήσω να κάνω μια νοητική άσκηση για να κατανοήσω τι συμβολίζει αυτή η στρατηγική.
Είναι χρήσιμο να αναφέρω, για να συμπληρωθεί η εικόνα, ότι χθες το βράδυ ο βουλευτής Αρκαδίας ερωτηθείς για το αν θα παραιτηθεί απάντησε: «Με ποια αρμοδιότητα μου ζητά να παραιτηθώ αυτός (εννοεί το κ.Ζαγορίτη) που με συμμετοχή του οδήγησε στην διαγραφή μου από τη ΝΔ».
Πρακτικά με αυτές τις δύο ενέργειες, που περιγράφω μέχρι στιγμής, έχουμε μια ετεροβαρή (από άποψης ισχύος) διαπλοκή. Το ισχυρό και παντοδύναμο κόμμα-κυβέρνηση ζητά από τον ανίσχυρο (όπως θέλει να παρουσιάσει με την απόφαση διαγραφής του) βουλευτή την επιστροφή της έδρας, διεκδικώντας το δίκαιο των ψηφοφόρων του (βουλευτή;). Προσπαθεί δηλαδή να εξασκήσει την ισχύ που είχε μέσα στα όργανα του κόμματος, έναντι του Πέτρου Τατούλη, τώρα που δεν έχει την αρμοδιότητα να το κάνει με αυτό το σχήμα εξουσίας μετά την διαγραφή του. Νομιμοποιεί έτσι την άρνηση του βουλευτή αλλά και την αιτιολογία του ότι «θα έπρεπε να με καλέσουν στο πειθαρχικό να μου ζητήσουν εξηγήσεις» και, λογικά προσθέτω εγώ, να εξασκήσουν την όποια εξουσία προβλέπει η γραφειοκρατική νομιμότητα του κόμματος υπό την αιγίδα του οποίου λειτουργούν και οι κρίνοντες και οι κρινόμενοι.
Αντ' αυτού κρίθηκε χρήσιμο από τους συμβούλους, ή και τον ίδιο τον πρωθυπουργό, να υπερισχύσει η επίδειξη πυγμής (καθαρά επικοινωνιακής εμβέλειας) έναντι της νομιμότητας και εντιμότητας (πολιτικού βάθους εμβέλειας) στα πλαίσια του κοινωνικά αποδεκτού, δηλαδή της ανεξαρτησίας των εξουσιών του κριτή (κόμματος) και του κρινόμενου (βουλευτή). Εδώ βέβαια υπάρχει μια στρέβλωση που στην κοινωνία δεν την αντιμετωπίζουμε συχνά, ο βουλευτής να έχει αντίστοιχα ισχυρή εξουσία με αυτή του κριτή του, είναι όμως μέρος του συστήματος του κοινοβουλευτισμού και άρα μέρος του παιχνιδιού.
Έτσι απλοϊκά η επίδειξη ισχύος, την οποία ο πρωθυπουργός εφάρμοσε προχθές, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, με τις ενέργειες αυτές άρχισε να διαβρώνεται μεταβιβάζοντας την ισχύ από το κόμμα-κυβέρνηση στον βουλευτή και στην απόφαση που πρέπει να λάβει πλέον ο Πέτρος Τατούλης υπό την ισχύ της εξουσίας του Συντάγματος που (ευτυχώς για την ώρα) είναι πολύ δύσκολο να το επηρεάσει οποιοδήποτε κόμμα.
Elementary Watson θα έλεγε ο Sherlock Holmes, μια που όσα γράφω παραπάνω αποτελούν κοινό νου, έλα όμως που «dulce et decorum est pro patria mori» (είναι γλυκό και αρμόζων να πεθάνεις για τη πατρίδα σου) όπως λέει και ο Οράτιος, και ο μεν Τατούλης το διαλαλεί, το δε κόμμα το αποφεύγει, και με τις δημόσιες πράξεις του μεταβιβάζει τα όποια οφέλη, προσδοκούσε να αποκομίσει από την διαγραφή, στον βουλευτή Αρκαδίας μετατρέποντας τον σε μάρτυρα.
Οι αξίες που εμπεριέχονται μέσα σε αυτή την έννοια της αυτοθυσίας και όχι της δικαιοσύνης όπως προσπαθούν να παρουσιάσουν, από την ΝΔ, αντλούν την ισχύ τους από τα βαθύτερα σημεία της κουλτούρας και του πολιτισμού των συμπατριωτών μας. Έτσι με την ερασιτεχνική και παλαιοκομματική πρακτική του «όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω» είναι προφανές ότι οδηγούν τον τέως υφυπουργό με μαθηματική ακρίβεια στο να γλυκάνει τα αυτιά των συμπατριωτών μας που έχουν δεχθεί τα προηγούμενα χρόνια την αδικία των συστημάτων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στο πετσί τους.
Για την ώρα ο Πέτρος Τατούλης είναι πρωτοσέλιδο και από ό,τι φαίνεται τουλάχιστον ο ίδιος θα προσπαθήσει να παραμείνει. Βέβαια η εξαντλητική βάσανος της δημοσιότητας θα τον καταβάλει και εφόσον κάποια στιγμή σταματήσουν οι ερασιτεχνισμοί του παλαιοκομματισμού που στρέφουν τα φώτα επάνω του (δηλώσεις κάθε γραφικού νομιμόφρονα της κομματικής πειθαρχίας για επιστροφή της έδρας) η λάμψη θα σβήσει. Και τότε βέβαια θα αρχίσουν τα δύσκολα, μια που ο βουλευτής μέσα στην δυναμική της εξουσίας που του παρέχει η έδρα του στο κοινοβούλιο αλλά και της αναγκαιότητας να διατηρήσει την λάμψη που του παρείχε αφειδώς το κόμμα με την διαγραφή του θα πρέπει να δράσει. Τα καλύτερα, η τα χειρότερα (εξαρτάται από ποια πλευρά ο βλέπει κανείς) λοιπόν έρχονται… Πότε…; Ε! δεν φαντάζομαι να δώσει και ραντεβού…
------------------------------------------