Επιστολή - βόμβα από τον Τατούλη....

. ...περιλαμβάνεται στο νέο βιβλίο του: «Δεξιά- BLOG- Αριστερά, Ελπίδα εμείς οι ίδιοι». Την άλλη Δευτέρα η παρουσίαση. . Από τον Μιχάλη Πε...

.

...περιλαμβάνεται στο νέο βιβλίο του: «Δεξιά- BLOG- Αριστερά, Ελπίδα εμείς οι ίδιοι». Την άλλη Δευτέρα η παρουσίαση.
.
Από τον Μιχάλη Πετρίδη
Με το βιβλίο του Πέτρου Τατούλη ανά χείρας (κυκλοφόρησε και θα το δείτε βιτρίνα στα μεγαλύτερα βιβλιοπωλεία όλης της Ελλάδας) και χωρίς ασφαλώς να έχω προφτάσει να το καλοδιαβάσω, δεν μπορώ να μην γράψω ήδη δυο τρεις επισημάνσεις. Ο πρόλογος του βιβλίου είναι πραγματικά ένα από τα πιο οραματικά, πλην όμως εξαιρετικά ρεαλιστικά και αισιόδοξα κείμενα Έλληνα πολιτικού.
Διαβάζουμε μεταξύ άλλων: «Δεν κομίζω γλαύκα εις Αθήνας, αν πω σήμερα ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε πολύπλευρη κρίση. Κρίση θεσμών και αξιών. Κρίση οικονομική. Κρίση ηθική. Κρίση εμπιστοσύνης. Κρίση που φέρει την υπογραφή όλων των κυβερνήσεων από την μεταπολίτευση και μετά.
Προκειμένου να προσεγγίσουμε σωστά τα προβλήματα, είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε πλήρως ποια είναι αυτά και ποια είναι η βαθύτερη αιτία τους. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το πρόβλημα δεν είναι υπόθεση ενός και μόνον κόμματος. Πάσχει ολόκληρο το...
πολιτικό μας σύστημα. Η Ελλάδα προχώρησε στον 21ο αιώνα και, παρά τις αδυναμίες της και την τωρινή οικονομική στενότητα, έχει αφήσει πίσω της πολλές χώρες. Κι αυτό χάρη στις προσπάθειες και τις θυσίες του ελληνικού λαού. Στο πολιτικό επίπεδο, όμως, είναι σαν να έχει παραμείνει στη μεταοθωμανική περίοδο. Ο πολιτικός ως σωτήρας, ως προστάτης, ήταν το σχήμα που διευκόλυνε τη μετάβαση από την οθωμανική κυριαρχία στη σύγχρονη εποχή. Το παράδειγμα αυτό, όμως, είναι εξαιρετικά παρωχημένο σήμερα.
Κάποιες χώρες έχουν προχωρήσει στο επόμενο στάδιο, το οποίο ίσως δεν είναι τέλειο, είναι όμως πιο εξελιγμένο. Στη χώρα μας, το πολιτικό σύστημα κατ’ ευφημισμό μόνο μπορεί ακόμη να ονομαστεί δημοκρατία. Στην πραγματικότητα είναι ένα μείγμα κομματοκρατίας και συντεχνιακού κορπορατισμού, που επιβιώνει με την ιδιοποίηση του συστήματος από τους παράγοντες που έχουν επιλεγεί ή τοποθετηθεί για να το διαχειρίζονται για το κοινό καλό. Το πελατειακό κράτος, ο νεποτισμός, η ευνοιοκρατία, η διαφθορά είναι εγγενείς εκφράσεις και φυσικές συνέπειες αυτής της ιδιοποίησης.
Αντί το σύστημα λοιπόν να εξελίσσεται, παρακμάζει. Η πραγματικότητα, όπως έχει διαμορφωθεί την τελευταία τριακονταετία, δεν επιτρέπει στη χώρα και τους πολίτες της να προοδεύσουν. Και η κατάσταση διολισθαίνει προς το χειρότερο. Η ανάταξη δυνάμεων φαντάζει δύσκολη. Το σάπιο σύστημα εξουσίας εμπλέκει τις κυβερνήσεις, το κράτος, τους κομματικούς μηχανισμούς, τη δικαιοσύνη, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τον επιχειρηματικό κόσμο, την ίδια την κοινωνία. Το σάπιο σύστημα εξουσίας έχει εκμαυλίσει την κοινωνία. Πετώντας της ένα κοκαλάκι κερδίζει τη σιωπή, την ανοχή, το χειροκρότημα, εξασφαλίζοντας. με αυτόν τον τρόπο τη διαιώνισή του».
Και καταλήγει: «Ηθικισμοί, επικοινωνισμοί και λαϊκισμοί δεν έχουν πλέον θέση στο κάδρο της αλλαγής. Η εκάστοτε εξουσία χρησιμοποιεί ακόμη το αξίωμα ντι Λαμπεντούζα, προκειμένου να πείσει ότι θέλει «να τα αλλάξει όλα στην προσπάθειά της να μην αλλάξει τελικά τίποτε».
Όμως, αναπτύσσεται πια ένας άλλος κόσμος. Ορθολογικός. Ρεαλιστικός. Ανεξάρτητος. H δυνατότητα αυτοοργάνωσης και παρέμβασης που παρέχουν πλέον στους πολίτες οι νέες τεχνολογίες από το διαδίκτυο, την κινητή τηλεφωνία έως τα blogs, τα chat rooms και τα διάφορα κοινωνικά δίκτυα «ντύνουν» αυτό το κίνημα με μια πρωτόγνωρη δυναμική που εκ της φύσεως της δύσκολα μπορεί να περιορισθεί. Τι εννοώ; Το μήνυμα της αλλαγής μπορεί να ταξιδέψει από ιντερνετικό σε ιντερνετικό κόμβο απεριόριστα, χωρίς καμία σημαντική υποδομή, χωρίς κανένα σημαντικό χρηματικό κεφάλαιο, χωρίς καμία απολύτως γνωριμία ή δουλεία απέναντι στους παραδοσιακούς ισχυρούς των media. ….
Προσωπικά, χρόνια λειτούργησα ως πολιτικός που είχε και συνεχίζει να έχει όραμα. Που όπως ο κάθε πολίτης τούτης της χώρας θέλει ένα καλύτερο παρόν κι ένα ακόμα καλύτερο μέλλον. Και υπερασπίστηκα με ανιδιοτέλεια την ελευθερία και τη δημοκρατία.
Ωστόσο, η όποια υπέρβαση έχει κόστος. Η όποια αλλαγή έχει κόστος. Έχει τίμημα. Το τίμημα για εμένα ήταν ξανά η διαγραφή μου από την Νέα Δημοκρατία. Το τίμημα για τους πολίτες είναι ότι πρέπει να τινάξουν από πάνω τους το βόλεμα της συνήθειας, να τολμήσουν, να εμπιστευθούν το καινούριο. Να πετάξουν πίσω στην εξουσία το κοκαλάκι της συνενοχής. Τι θα κερδίσουν; Θα πάρουν τη ζωή στα χέρια τους».
Κάποιοι διαφωνούν με τον Τατούλη. Κάποιοι άλλοι συμφωνούν. Έχει θερμούς υποστηρικτές. Έχει και ορκισμένους εχθρούς. Πλην όμως , αυτή τη στιγμή , κανείς δεν μπορεί να μην του αναγνωρίσει ότι είναι μια έντιμη φωνή, νηφάλια, που δε δίστασε να εκφράσει την αλήθεια υπονομεύοντας ίσως τη δική του θέση και το δικό του προσωπικό πολιτικό μέλλον. Ο ανεξάρτητος βουλευτής έχει άποψη για τα πράγματα. Και καταθέτει προτάσεις για το μέλλον του τόπου. Συγκεκριμένα πράγματα, όχι αερολογίες και υπεκφυγές. Το γεγονός ότι όρθωσε ανάστημα από τη θέση του υφυπουργού πολιτισμού απέναντι στον πανίσχυρο τότε γενικό γραμματέα και παρολίγον αυτόχειρα Ζαχόπουλο (αποδεικνύεται από επιστολή –βόμβα που περιλαμβάνεται στο βιβλίο του) δείχνει πολιτικό που είτε έχει άγνοια κινδύνου είτε δεν θυσιάζει τις αρχές και τις αξίες του όπως πράττουν οι συνήθεις οσφυοκάμπτες του πολιτικού βίου. Και στις δύο περιπτώσεις διαθέτει πολιτικό και ανθρώπινο ανάστημα.
Πού το πάει ο Τατούλης; Ουδείς γνωρίζει. Πάντως κάπου καλύτερα από την άθλια πραγματικότητα που ξεδιπλώνεται καθημερινά μπροστά μας. Άλλωστε, διαβάζοντας προσεκτικά το βιβλίο του, ο καθένας μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Αν ρωτάτε εμένα, ανακάλυψα μέσα στην απαισιοδοξία των ημερών ένα πράγμα Υπάρχει ελπίδα. Και πράγματι. Η ελπίδα μας είμαστε εμείς οι ίδιοι. Κανέναν μεσσία δεν χρειαζόμαστε πια….
Για περισσότερες πληροφορίες, δείτε στο http://www.tatoulis.gr/ και στο http://tatoulis.blogspot.com/2009/02/blog-post.html.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίλητος με τίτλο: «Δεξιά- BLOG- Αριστερά, Ελπίδα εμείς οι ίδιοι». Την προσεχή Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου και ώρα 7 το απόγευμα στο Caravel η παρουσίαση. Η είσοδος θα είναι ανοικτή στο κοινό.