Από το http://neokamatero.blogspot.com/ . Μια μικρή «γεύση»… λίγο πικρή… σχετικά με την εισαγγελική παρέμβαση στις ατασθαλίες του Δήμου Καμα...
.
Μια μικρή «γεύση»… λίγο πικρή… σχετικά με την εισαγγελική παρέμβαση στις ατασθαλίες του Δήμου ΚαματερούΓράφαμε: Πως θα καλυφθεί αυτό το σκάνδαλο στο Δήμο Καματερού; Και γνωστοί άγνωστοι, πανικοβλημένοι μας βομβάρδισαν με ανώνυμα σχόλια.Τώρα τα πρώτα στοιχεία με έγγραφα ντοκουμέντα! (κλικ στην εικόνα με το πόρισμα
για να δούμε και να μην πιστεύουμε!)
Ο κ. Μπασέας ήταν πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, με όλους τους Δημάρχους και συνεπώς μαζί με τον νυν Δήμαρχο κ. Καμαρινόπουλο και πρόεδρος της ΔΕΠ (Δημοτική Επιτροπή Παιδείας). Βέβαια, το 2005, που τον αναφέρει το πόρισμα ως υπεύθυνο, για να είμαστε δίκαιοι, πρόεδρος ως το τέλος του έτους ήταν ο αξιότιμος και αξιοσέβαστος νυν Δήμαρχος κ. Καμαρινόπουλος. Και… το κερασάκι… και οι δύο εμφανίζονται ως πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα ο κ. Καμαρινόπουλος διακηρύσσει σε όλες τις κατευθύνσεις ότι έχει την απόλυτη προστασία του Απόστολου Κακλαμάνη και δεν φοβάται ΤΙΠΟΤΑ!
Και έτσι να είναι, εμείς γνωρίζουμε το ήθος και...
τους αγώνες για τη Δημοκρατία του Α. Κακλαμάνη και είμαστε σίγουροι πως θα πάρει τις αποστάσεις του… αν είναι υποστηρικτής του κ. Καμαρινόπουλου.Επίσης, η αδέκαστη δικαιοσύνη δεν γνωρίζει πως το διαχειριστικό έτος 2005 και το έλλειμμα εκείνου του έτους δεν πρέπει να καταλογιστεί μόνον στον κ. Μπασέα;
Απλώς, αναρωτιόμαστε…
Ο κ. Γιαννικόπουλος είναι Δημοτικός Σύμβουλος, Ταμίας της Σχολικής Επιτροπής Β’ Γυμνασίου, επίλεκτο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και αστυφύλακας αποσπασμένος στην ασφάλεια του βουλευτή ΠΑΣΟΚ Υπολοίπου Αττικής κ. Ηλία Βρεττό.Ο κ. Βρεττός, έχει ενημερωθεί για τις δικαστικές εμπλοκές του συνεργάτη του αστυφύλακα;Η απώλεια των περίπου 40.000 € σε ποιο σχολείο είναι; Γιατί εκεί δεν πλήρωναν;Ποιος ωφελείται σε κουκιά-ψήφους από τους μαθητές του Γ’ Γυμνασίου, με Διευθυντή τον κ. Καράλη;
Αυτά –για την ώρα- προς κάθε δύσπιστο…Αναμένουμε τα υπόλοιπα λουλούδια που θα κληθούν από τον εισαγγελέα και σίγουρα δεν πρόκειται για σκάνδαλο τύπου βατοπεδίου, Παυλίδη και σια, αλλά για έναν μικρό Δήμο στην πιο υποβαθμισμένη περιοχή της Αθήνας, τέτοιες πολιτικές δεν αξίζουν στους ανθρώπους του μόχθου και της βιοπάλης που ζουν στο Καματερό. Η κυρία Ζερβάκη, τοπάρχης του ΠΑΣΟΚ στη Δυτική Αττική, γνωρίζει; Έχει ενημερώσει το ΠΑΣΟΚ; Άραγε η Ιπποκράτους είναι ενημερωμένη;
Τώρα θα υπάρξουν επίσημες απαντήσεις;
Η Δημοτική Αντιπολίτευση (ολόκληρη) γιατί σιωπαίνει;
Γιωργάκη, Γιωργάκη, κουτοπόνηρο αμερικανάκι, ΑΣΕ ΤΑ ΣΑΠΙΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρόβλημά σου ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ο Βερελής.
Το πρόβλημά σου ΕΙΝΑΙ ο Τρεπεκλής.
Και πλησιάζει.
Και πλησιάζει.
Και πλησιάζει.
Γι’ αυτό θέλεις να κάνεις και ανένδοτο.
Σε έχουν ζώσει τα φίδια, έτσι πονηρούλη;
Τα χνάρια δείχνουν και σένα, έτσι πονηρούλη;
Και τι άλλο να κάνεις πιά, στον άσσο ξέμεινες.
ΝΑ ΔΟΥΜΕ, ΠΟΙΟΝ ΘΑ ΔΙΩΞΕΙΣ ΟΤΑΝ ΒΡΕΘΟΥΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ ΣΤΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΤΡΕΠΕΚΛΗ;
Τί θα κάνεις τότε Γιωργάκη;
Ποιόν θα διώξεις;
Τον εαυτό σου;
Θα πέσει πάντως ΜΠΟΛΙΚΟ κλάμα!
Κλάμα η margaret Chad (όχι για μένα, για τη μανούλα).
Κλάμα οι Αμερικάνοι (πάει η κύπρος, πάνε και τα σκόπια).
Κλάμα ο Μπόμπολας (πάει το Δ' ΚΠΣ-ΕΣΠΑ).
Κλάμα ο Λαμπράκης (δε θέλω ανυπάκουο πρωθυπουργό).
Κλάμα ο Αλαφούζος (τόσα έξοδα για το ΣΚΑΙ πήγαν τζάμπα).
Κλάμα ο Κυριακού (έχασα την Ολυμπιακή Επιτροπή, ξεφτιλίστικα και στη ξανθο-μπεμπούλα).
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ ΜΕ ΤΗ ΜΑΡΘΑ ΒΟΥΡΤΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΝΙΚΟ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟ ΘΑ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ!
Να δώ, Γιωργάκη μου, τί θα πείς μετά σε αυτους τους κακομοίρηδες που σε υποστηρίζουν σήμερα.
Τί θα τους πείς βρε κοκορόμυαλε;
Συγνώμη λάθος;
Ακούσατε, ακούσατε,…
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ «Θίασος Δημοτικολαϊκών Σκιών και διαρκών φαντασιώσεων» ή άλλως:
«Το Σαράι του (κάθε) Καραγκιόζη»…
Αφίχθηκε στην ταπεινή, έρημη και καταφρονεμένη πόλη, την ερημοδιωγμένη και την υποβαθμισμένη…
Δια να σας παρουσιάσει το:
«Έργον διδακτικόν και ηθικοπλαστικόν, λαϊκόν, διασκεδαστικόν, δια μικρούς και μεγάλους, κατοίκους και μη, ΄ρσενικούς και θηλυκούς»…
Δι΄ επωνύμου θιάσου, του οποίου τους πρωταγωνιστές θα σας παρουσιάσουμε προσεχώς, θιάσου άρτι αφιχθέντος ειδικώς εις την υποβαθμισμένην συνοικία σας…
Δια το (δημοτικόν) καλόν σας…
«Υποθετικόν σενάριον»:
Είναι βράδυ και στο σεράγι έχουν ανάψει τα κηροπήγια αχνοφέγγοντας στον κατά φαντασία Βεζίρη (που όταν δεν κοιμάται ονειρεύεται να γίνει βεζίρης στη θέση του Βεζίρη και όταν το ονειρεύεται, η συγκίνηση δεν τον αφήνει να κοιμάται)…
Ανακλαρισμένος στην πολυθρόνα, δίπλα στον ταπεινό σοφρά…
Αργά και ράθυμα, ανακάθισε και η πολυθρόνα διαμαρτυρήθηκε για το βάρος που δέχεται καθημερινά τρίζοντας με οργή….
Ρούφηξε μια γουλιά από το φρέντο καπουτσίνο, έριξε μια φευγαλέα ματιά στο κινητό, για καμιάΝ αναπάντητη κλήση, για κανά sms, τίποτις, ούτε φωνή ούτε ακρόαση…
Μα δεν είναι δυνατό σκέφτηκε, ο καιρός πλησιάζει και κανείς δεν με γυρεύει;
Τι γίνεται, αφού ολημερίς και οληνυχτίς ολούθε γυρίζω κι ούλοι με βλέπουνε και ούλους τους παρακολουθάω…
Άρχισε τότε να κάνει δαχτυλίδια με τον καπνό από το τσιγάρο...
Με προσοχή, γιατί ο γιατρός του τόχε απαγορέψει, ένεκα τα κιλά και η χοληστερίνη... Γύρισε το κεφάλι με το χοντρό σβέρκο κατά την Φυλής, εκείθε οπού έπεφτε το τσιφλίκι και οραματίσθηκε ένα στρατό από εργάτες να χτίζει ψηλές μάντρες με μπεντένια, χοντρά κάγκελα και αγκαθωτά σύρματα…
Επιτέλους, αυτό το «μονότονο κτήριο», που τόσο τον εσύγχυζε σαν άπαρτο κάστρο, σαν κάστρο στοιχειωμένο και ανταριασμένο, θάπεφτε…
Το σκεφτότανε μόνος του, το συζητούσε με τον εαυτό του, συμφωνούσε κιόλας μετά από εποικοδομητικό διάλογο και το αποφάσισε: “Αlea jacta est”…
Ρούφηξε άλλη μια γουλιά καπουτσίνο και χτύπησε «παλαμάκια, παλαμάκια»...
Κανείς δεν φάνηκε, κανείς, αυτό δεν του καλάρεσε…
Τότε λοιπόν, για να μην χρονοτριβεί, άρχισε να «μπλέκει το σενάριο», για νάναι έτοιμος, πανέτοιμος όταν ΄ρθουν αγάλι αγάλι, οι μπιστικοί και οι παρακοιμώμενοι, οι υποταχτικοί και οι γραμματικοί, οι καλαμαράδες…
Τι λοιπόν τούλειπε;
Μα ο Χατζηαβάτης αρχικά σκέφτηκε και χτυπώντας «παλαμάκια-παλαμάκια» νάτο το θάμα: εμφανίστηκε κι ήρθε τρέχοντας αυτός με τεμενάδες και γαλιφιές..
-Τι ορίζεις αφέντη μου, ψέλλισε στα φανερά (γιατί στα κρυφά όπως κάθε υποταχτικός τον σκυλόβριζε τον αφέντη)…Ο Βεζίρης έγειρε λίγο μπροστά (η πολυθρόνα ξαναστρίγγλισε), πήρε ένα χαρτί από το σοφρά και τόδωσε στο Χατζηαβάτη, που ήταν ακόμα σκυμμένος, αλλά από μέσα του κρυφογέλαγε...
(Του πέρασε απο το μυαλό πόση φασαρία και σκόνη θα σήκωνε πέφτοντας ο Βεζίρης αν έσπαγε η πολυθρόνα. Βλέπεις η σκόνη είχε κάνει στρώμα, από τότε που οι «δούλες» του σεραγιού σηκώσανε κεφάλι και διαμαρτυρόντανε με γραφτά.
-Αμ καλά τις στόλισε εκείνος ο γλύφτης του Βεζίρη που δεν θυμόταν ούτε ο ίδιος πόσα ονόματα είχε.
Από το «ονειροπόλημα» σαν να τον έβγαλε άξαφνα η φωνή του αφέντη:
-Διάβασε ορέ Χατζατζάρη το χαρτί που σου ΄δωκα & τα email, γιατί ξέχασα τα γυαλιά μου στον οντά και δεν καλοβλέπω.
-Αμέσως αφέντη, είπε δυνατά ο λακές και σιγά από μέσα του: "ενώ αν είχες τα γυαλιά θα τα καταλάβαινες"…
Διάβασε σιωπηλός και μετά σήκωσε το κεφάλι για πρώτη φορά, κοιτώντας το Βεζίρη με μάτια που γυαλίζανε από απληστία.
-Από το «Μινιστράτο Αδικίας» είναι αφέντη μου, το πιο σοβαρό...
-Ζητάνε τα τοπογραφικά για την περιοχή που τους μήνυσες ότι χαλάσαν τα σκολειά, ξεπατωθήκαν τα καλντερίμια, ρημάξαν τα βιλαέτια…
Τι τοπικά γραφτά θέλουνε ορέ, εγώ δεν έγραψα τίποτα, άλλοι τα γράψανε και τάδωκα στη δημοσιότητα για να τα χαμπαρίσει ο κόσμος ούλος, για να μάθει τι «Πασά» έχει στο δοβλέτι του και ποιος τονεδιαφεντεύει…
Για το άλλο, είπα στους Μινίστρους όχι γράμματα και δημοσιότητα θα μας «πάρουνε χαμπάρι»…
Μόνο κουβέντες, ίσες όμως, γιατί δεν τους ΄μπιστεύομαι κιόλας και άμα τους κάνει το μέρος κι εγώ, άξαφνα και στα μουγγά να το τελειώσουμε...
-Όχι τοπικά γραφτά αφέντη μου. Τοπογραφικά. Να σχέδια, ως είναι η περιοχή του Καματερού, μικρή είθε μεγάλη, ίσια που την επήρανε και στραβή που την εκάνανε καθώς έλεγες, να δούνε κι αυτοί τι άλλα έργα θέλει, τέτοια ζητούγανε και μολογούσανε...
Και ο τότε ο (υποψήφιος) Βεζίρης άναψε και άστραψε:
Μπρέ τους θεοσκοτωμένους καλαμαράδες δεν κόβει ντίπ το νιονιό τους ...
-Ναι αφέντη, είπε χαμηλόφωνα αλλά πρέπει λέγανε, να ματαϊδούνε τον τόπο, πως θα σκάψουνε για τα θεμέλια, άμα κρατήγει και βαστάζει το χώμα ή δεν βαστάζει, σάματις θέλει τσιμέντα και σίδερα, να τέτοια περίεργα όλο ρωτάγανε και εγώ ο δόλιος δεν ήξευρα τι να τους αποκριθώ…
-«Μεγάλο έργο» λέγανε θα γίνει, κανούριος Πασάς θα διαφεντέψει, ολάκερο σαράγι στο Καματερό θα φτιαχτεί, ας γενούνε όλα από την αρχή όπως τους πρέπει…
Τι βαστάει ορέ και δεν βαστάει, τι χαλεύονται; δεν τους σώνουν τα μηνύματα που τους έδωκα;
Τόσοι σεισμοί και τόσες συφορές το ήβραν το Καματερό, πολέμοι και καταστροφές, τίποτις δεν απόσωσε να μείνει, όλα ρημαδιό και πλιάτσικο…
-Αμήν Παναΐα μου σκέφτηκε ο Χατζατζάρης πάλι τους «δημοτικούς εφιάλτες» έχει… Τίποτα δεν του κάνανε τα μαντζούνια και τα γιατροσόφια που του δώκανε αυτοί οι μπαγάσηδες οι γιατροί…
Ορέ βλογιοκομμένε τι είπες, τι μολογάς αυτού πέρα;
-Έλεγα έλεγα, ψέλλισε, μήπως τζάμπα κι άδικα «καδράρισες» την παπαρούνα και περιμένεις καλό μαντάτο από την «Μεγάλη Πύλη»...
Και γιατί ορέ μου το λες ευτούνο; γιατί δεν έχεις εμπιστοσύνη στη γκλίτσα μου και στα χέρια μου;.
Ο Βεζίρης όμως τσιτώθηκε, άρχισε να προβληματίζεται ...
Δεν του άρεσε το ύφος του υποταχτικού καρπαζοεισπράχτορα του, ούτε γροίκαγε ότι με το προηγούμενο νταηλίκι του θα τους ματαγελάσει, βρε μπας και κάνω κάτι λάθος αναλογίστηκε;
Αλλά επειδής ποτέ δεν τα πήγαινε καλά με τη σκέψη και με τα λόγια, βοήθεια από τον Χατζατζάρη δεν του πήγαινε να ζητιανέψει, άρχισε τότε να κοκκινίζει και πάνω που πήγε να πάρει μπρός ήρθε ο κολλητός του ο «Σταύρακας» τραγουδώντας μόρτικα:
"Άνω κάτω χτές τα κάνανε
στην Φυλής τον παλιοτεκέ
πρωί-πρωί με τη δροσούλα…
Εδώ σταμάτησε άξαφνα φοβισμένος το τραγούδι ο μάγκας, βλέποντας το Βεζίρη κατακόκκινο…
Ορέ πούθε ανακατεφτήκανε ευτούνοι; μήπως δουλεύουνε για άλλους υποψήφιους Πασάδες κι εγώ δεν γροικάω;
-Σεκλετισμένο σε βλέπω αδερφάκι μου. Ποιος σε στεναχώρησε να τόνε ξεφλουδίσω; Είπε και έκανε να σύρει την κάμα -που δεν φορούσε-...
Πριν απο λίγο καιρό του την «πέσανε» κάτι χαρτογιακάδες από το «σύστημα» της Φυλής, αλλά καθώς πάγαινε να τραβήξει το λεπίδι να «καθαρίσει», κόπηκε μόνος του και από τότε την άφηνε σπίτι, γιατί δεν άντεχε και τα αίματα…
Λιγοθυμούσε. Πολλοί μαζευτήκαμε σκέφτηκε ο Βεζίρης και η δουλειά άρχισε να στραβώνει.
Τον εζώσανε τα φίδια…
-Τι έγινε μεγάλε? (Πάλι ο Βελής ανάθεμάτονε ρώταγε). Ωραία πράματα μαθαίνω για σένα και μείς στην απέξω?
Μονάχος αποφασίζεις και μας περνάς για ραγιάδες?
«Κολλεγκιά» από τώρα και ίσια μερτικά.
Και ΄γώ γεννήματα έχω και σόγια και κολλητούς…
Το κακό δεν έλεγε να τελειώσει.
Ένα «χαμογελαστό» πρόσωπο πρόβαλε άξαφνα στην πόρτα.
-Γεια και χαρά στις όμορφες και γεια στις μαυρομάτες…
Είπε και γέλασε ο «Μορφονιός» ψηλός, στακάτος, μελαχροινός, έτσι που τόχε πάντα συνήθειο.
Ο Χατζηαβάτης ψιλομαζεύτηκε.
Του είχανε σφυρίξει παλιότερα για κάτι «κλωτσιές» και τον ψευτοφοβότανε…
-Γειά χαρά ντάν στην παρέα, καμπάνισε τότες η βαριά φωνή του Καραγκιόζη!
Άλλο και τούτο πάλι, που βρέθηκε κι αυτός ακάλεστος…
Μαζευτήκατε μπρέ αθεόφοβοι ούλοι και δεν είπατε τίποτα σε μένα ορέ αχάριστοι που εγώ πούλησα τους δικούς μου για χατήρι σας?
Σας κατάλαβα ρε, γι' αυτό είχα αραιώσει και τώρα θα φύγω τελείως...
-Μπαμπάκο εγώ λέω να φάμε πρώτα και μετά να φύγουμε κλαψούρισε το κολλητήρι που κρυβότανε πίσω του.
Από τότε που δεν είσαι «Δήμαρχος» έχω να φάω, κανένας δεν μου δίνει.
Μια απότομη «σβουριχτή» τον έκοψε:
-Σκάσε κ......δο και μας ακούνε...
-Μη χτυπάς το παιδί τζόγια μου, μη, μη…
Ο σιόρ «Διονύσης» φραγκο-κουστουμαρισμένος και ευθυτενής είχε μπει αθόρυβα και μίλαγε γλυκά.
-Είδα φως και μπήκα άρχοντές μου, θέλετε να βοηθήσω σε κάτι?
Ό,τι θέλετε ο Νιόνιος είναι εδώ…
Καταστροφή σκεφτότανε ο Βεζίρης την ώρα που μυρωδιά από λιβάνι και τσίκνα μπριζόλας γέμισε την ατμόσφαιρα και μια άχρωμη φωνή ακούστηκε να λέει.
-Καλησπέρα σας κύριοι, ήρθα να καταθέσω μια ερώτηση για τις «λαμογιές και τα οβολά» που «χαθήκανε» κατά τον Άγιο Τρυφώνα, μεγάλη κι η χάρη του…
Εκκωφαντικός θόρυβος έκοψε την άχρωμη φωνή.
Ο Βεζίρης μη μπορώντας να αντέξει τέτοια πρωτοφανή συγκέντρωση, σωριάστηκε στην πολυθρόνα, αλλά αυτή με εκδικητική διάθεση διαλύθηκε…
Κι ο μέλλων άρχοντας έσκασε στο τσιμέντο…
Κανένας δεν συγκινήθηκε...
Δεν ήτανε γραφτό να ησυχάσουνε όμως…
Απ' έξω ερχότανε μια ομάδα συζητώντας ζωηρά.
Η παρέα στο σεράγι πάνιασε. Θυμήθηκε το «στραπατσάρισμα» το 2006 τότε από την λαϊκή εντολή -που κακοχρόνο νάχει- και που τους έγινε στενός κορσές τρία κοντά χρονάκια…
Μουγγαμάρα έπεσε και μόνο ο Σταύρακας είπε να τσαντιστεί αλλά το σκέφτηκε καλύτερα και το βούλωσε.
"Αύριο, μονολόγησε, αύριο θα τους περιλάβει ο «Αλλο-Δημοτικο-Ανώνυμος» για τα νέα σκάνδαλα και βάλε και θα δούνε αυτούνοι".
Και κει ακριβώς ανταριάστηκε ο «Βεζίρης» και ξύπνησε κάθιδρος χτυπώντας δυνατά την καρέκλα που αποκοιμήθηκε, χύνοντας και τον υπόλοιπο καπουτσίνο καταγής…
Ορέ μονολόγησε, τι πράμα είναι και τούτο…
Ούτε και στα όνειρα σου δεν σε αφήκανε να γενείς προύχοντας, μηδέ Βεζίρης…
Αλλά ξανασκέφτηκε: δεν θα τους περάσει…
Στα επόμενα «ΟΝΕΙΡΑ μου ΘΑ ΤΟΥΣ ΔΕΙΞΩ ΕΓΩ»…
Κι αφού βουλεύτηκε καλύτερα έπεσε πάλι για ύπνο…
Για νάρθει το επόμενο «δημοτικό όνειρο» γληγορότερα…