Σε μια αστραψιά του νου…

Aπό το http://papagalomegalo.wordpress.com/ Η διακυβέρνηση (governance αγγλιστί) είναι ίσως από τους παλαιότερους τομείς συσσώρευσης εμπειρί...

Aπό το http://papagalomegalo.wordpress.com/

Η διακυβέρνηση (governance αγγλιστί) είναι ίσως από τους παλαιότερους τομείς συσσώρευσης εμπειρίας και γνώσης. Όλα τα σημαντικά και μεγαλεπήβολα έχουν ειπωθεί στο πέρασμα του χρόνου, έχουν πετύχει ή αποτύχει στην πρακτική τους μορφή και έχουν επανέλθει με καλύτερες προδιαγραφές ή προσαρμογές στην εκάστοτε συγκυρία.
Σε κρίσιμες στιγμές για έθνη, ποδοσφαιρικές ομάδες ή οικονομίες, ο στόχος, ο τελικός προορισμός είναι αυτό που μετράει. Στην πολιτική, βέβαια, πολύ συχνά συγχέεται το δημόσιο συμφέρον με τις τακτικές αυτοσυντήρησης του επαγγέλματος. Έτσι, όταν οι πολιτικές επιδιώξεις και η ευρύτερη στοχοθεσία ...

αντιβαίνουν την κοινή λογική, μετατρέπονται σε μυστήριες έννοιες στο μυαλό του μέσου πολίτη. Ή, για να το πούμε όπως πρέπει, γίνονται πεδίο εύκολων ερμηνειών, με το απόφθευγμα «όλοι ίδιοι είναι, τα παίρνουν κ.λπ.» να βρίσκεται στην κορυφή των προτιμήσεων.

Η απαξία της πολιτικής, πλέον, αποτελεί γενική διαπίστωση. Ιδιαίτερα στη σκέψη των πολιτών που αντιλαμβάνονται τα μηνύματα της εποχής. Εκείνων που θέτουν τις προτεραιότητες στη βάση των αναγκών και όχι του πολιτικού θυμικού και της προσωπολατρίας. Αυτών, δηλαδή, που αξιολογούν την πολιτική σε επίπεδο εφηρμοσμένο και όχι σαν πομπώδες νεφέλωμα, που στέκεται υψηλότερα από τις υπόλοιπες δράσεις της ζωής. Γιατί, στην ουσία, (πρέπει να) συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Οι πολιτικοί (βουλευτές και άλλοι) είναι «υπηρέτες του λαού». Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ειδάλλως δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Και σημειωτέρον, 300 είναι πολλοί… (αλλά αυτό είναι μία άλλη συζήτηση…).

Έτσι, σήμερα, οι 300 «υπηρέτες» μας οφείλουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και αν είναι κυβερνητικοί να ανασκουμπωθούν να παράξουν έργο απτό και χρήσιμο σε όσο χρόνο τους απομένει, αν είναι της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ελέγχουν την κυβέρνηση με τον απαραίτητο ζήλο, και ίσως να προετοιμάζονται σωστά για το κυβερνητικό ενδεχόμενο, αν είναι της ελάσσονος, ας ασχοληθούν με την εμπεριστατωμένη παρουσίαση νέων ιδεών και μεθόδων, που μπορούν να φανούν χρήσιμες στους πολίτες.

Τα περιθώρια των πολιτών (και της χώρας) τελείωσαν. We are flying on fumes, που λένε. Τα κυβερνητικά και ηθικά αποθέματα τα εξήντλησε το ΠΑΣΟΚ τις προηγούμενες δεκαετίες, τα ψυχολογικά τα αποδεκάτισε η παρούσα διακυβέρνηση, οι συζητήσεις περί συγκυβέρνησης των υπαιτίων θα μάς στείλουν στο τρελάδικο.

Αδιέξοδα στην πολιτική δεν υπάρχουν. Και μην πάει το μυαλό σας τις εκλογές. Φτάνει πια. Basta. Οι εκλογές στην Ελλάδα έχουν καταντήσει σαν την ακράτεια που πλήττει την τρίτη ηλικία. Σημειολογικά, αλλά και ουσιαστικά, γιατί, όπως δείχνουν και οι έρευνες, οι εκλογές, πλέον σήμερα, με τον τρόπο που γίνονται, δεν αφορούν τους νέους.

Το μυστικό της εφηρμοσμένης πολιτικής, ιδιαίτερα όταν το χτένι έχει σφηνώσει στον κόμπο, είναι η επιστροφή στις βασικές έννοιες της πολιτικής. Back to basics. Στόχος – μέθοδος – αποτέλεσμα. Τίποτ’ άλλο. Έτσι, μπας και “σε μια αστραψιά του νου”, να καταφέρουμε να βάλουμε, όλοι μαζί, τη χώρα στον σωστό δρόμο…